Η Εμμονή
του Antoine Raimbault. Με τους Marina Foïs, Olivier Gourmet, Laurent Lucas, Jean Benguigui, François Fehner, François Caron, Philippe Dormoy, Jean-Claude Leguay.
Θα σε αθωώσω ότι και να γίνει!
του zerVo (@moviesltd) 
Τριάντα εννέα ετών ήταν η Σουζάν Βιγκέρ, δασκάλα μπαλέτου και χορογράφος, την πρώτη ημέρα του Μάρτη του 2000, όταν δηλώθηκε από τον σύζυγό της η εξαφάνιση της στο αστυνομικό τμήμα της Τουλούζης αρχές. Κατά έναν περίεργο τρόπο και μετά από μια πλημμελή έρευνα από τις αρμόδιες αρχές, χωρίς την ύπαρξη πτώματος και με επιβεβαιωμένη την περίπτωση της ανθρωποκτονίας (!) ο άντρας της εξαφανισμένης, Ζακ, καθηγητής δικαίου στο πανεπιστήμιο της πόλης, θα οδηγηθεί στο εδώλιο, κατηγορούμενος για φόνο πρώτου βαθμού. Η υπόθεση Βιγκέρ θα πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις δημοσιότητας στην χώρα, με τις εκτιμήσεις της κοινής γνώμης να διίστανται περί της ενοχής ή όχι του προφέσορα, ο οποίος μετά από την ακροαματική διαδικασία και έχοντας εκτίσει εννέα μήνες στην φυλακή, στις 15 Φεβρουαρίου 2001 θα αθωωθεί. Πανηγυρικά? Όχι ακριβώς αφού το σύστημα της δικαιοσύνης στην Φραγκιά, που δεν θα έλεγε κανείς πως κινείται ταχύτερα από 2CV, θα στήσει για μια ακόμη φορά τον επιφανή εκπαιδευτικό ενώπιον του δικαστηρίου. Πόσο καιρό μετά την πρώτη απόφαση? Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί!
Δέκα σχεδόν χρόνια έχουν περάσει από την αρχική, αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου, για το εξέχων στέλεχος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην περιφέρεια των Μέσων Πυρηναίων, Ζακ Βιγκέρ και εντός ολίγου πρόκειται να ξεκινήσει η έφεση της πολιτικής αγωγής, που στοχεύει στην ακύρωση της. Εκτιμώντας πως έχει στα χέρια της αδιάσειστα στοιχεία, παρότι πτώμα ακόμη δεν έχει βρεθεί, που πηγάζουν κυρίως από τις επιπλέον πληροφορίες που έχει δώσει ο εραστής της "δολοφονημένης", η Εισαγγελία, ελπίζει πως θα πείσει το σώμα των ενόρκων και θα οδηγήσει τον συζυγοκτόνο για πάντα πίσω από τα κάγκελα.
Έχοντας προσωπική σχέση με την θυγατέρα του Βιγκέρ, η Νόρα, εργαζόμενη σαν μαγείρισσα σε ρεστοράν, είναι απόλυτα πεπεισμένη για την αθωότητα του καθηγητή Νομικής, δεν διανοείται να πιστέψει πως σέρνουν τον άτυχο άντρα για ακόμη μια φορά απέναντι από την τυφλή Θέμιδα. Γνωρίζοντας την αδυναμία στην υπερασπιστική του γραμμή, θα επιζητήσει την αρωγή του διάσημου όσο και δυσπρόσιτου ποινικολόγου Ερίκ Ντιπόν Μορεττί, που θα δείξει αρχικά αρνητικός στο να αναλάβει την υπόθεση. Η επίμονη γυναίκα θα κάνει τα πάντα για να του αλλάξει την άποψη και να τον πείσει, δίνοντας του την υπόσχεση πως όχι μόνο θα του παράσχει δωρεάν την γραμματειακή υποστήριξη που χρειάζεται, αλλά και θα ακούσει μία προς μία, όλες τις κασέτες με τις καταγεγραμμένες από την αστυνομία, τηλεφωνικές συνομιλίες, των εμπλεκομένων στην δικογραφία!
Όχι και το πιο φημισμένο στοιχείο της φραντσέζικης κινηματογραφίας, το δικαστικό δράμα, δεν έχει να επιδείξει σημαντικές στιγμές σε βάθος χρόνου, γεγονός που δικαιολογείται σε σημαντικό βαθμό, από την χαρακτηριστική δυσκινησία του νομικού συστήματος του τόπου. Αυτή ακριβώς την δυσκοιλιότητα, την χρονοτριβή, αλλά και τις ιδιομορφίες που ορίζουν το δικαστικό τοπίο των τρικολόρ, καυτηριάζει μεταξύ άλλων στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο ο Antoine Raimbault. Και η προσέγγιση του στο πως εξελίσσεται η διαδικασία πίσω από τους βαριούς τοίχους του μεγάρου, είναι στημένη προσεχτικά, μελετημένα και χωρίς αποκλίσεις από την πραγματικότητα.
Όπως παραδέχεται και ο ίδιος, η μοναδική του προσθήκη στην αληθινή ιστορία που συγκλόνισε με τις διαστάσεις που πήρε κυρίως από τα μέσα ενημέρωσης, είναι ο φανταστικός χαρακτήρας της Νόρα, που σεναριακά τον έκτισε πάνω στην μορφή μιας νεαρής ερωμένης / σπουδάστριας του Βιγκέρ. Και σε αυτή του την προσπάθεια να αναδείξει μια προσωπικότητα που ενδιαφέρεται υπέρ το δέον για την τύχη ενός ανθρώπου που ούτε καν έχει ανταλλάξει μια κουβέντα ποτέ της - εγκαταλείπει την δουλειά της, λησμονεί το παιδί της, παρατάει τον αγαπημένο της, ακόμη πέφτει και θύμα επίθεσης "αγνώστων", προφανώς υποστηρικτών της ενοχής του καθηγητή - έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με το ρεαλιστικότατο πλαίσιο που τυλίγει το πόνημα του. Σύμφωνοι, η περσόνα της όχι απλά πεπεισμένης, μα εμμονικής γυναίκας, είναι σαφέστατα προτιμότερη από την πλειοψηφία που ασχολείται απλά και μόνο για το κουτσομπολιό, πάνω στην τσακισμένη ράχη ενός ανθρώπου που πέφτει θύμα πλάνης. Μα συνολικά δεν καταφέρνει να πείσει για τις ανιδιοτελείς της προθέσεις, που εντέλει προβάλλονται ως παρατραβηγμένες, υπερβολικές και ακραίες.
Αντιθέτως, χάρη και στην έξοχη για μια ακόμη φορά ερμηνεία του υπέροχου ρολίστα Olivier Gourmet, ο άριστα διαβασμένος ποινικολόγος είναι εκείνος που σαγηνεύει τους πάντες με την απαράμιλλη ρητορική του δεινότητα, πετυχαίνοντας εντέλει να βγει θριαμβευτής από τον πόλεμο. Το Une Intime Conviction σταδιακά και με φειδώ στην αποκάλυψη των ντοκουμέντων, οδηγείται όμορφα σε ανατροπές και εκπλήξεις, ανεβάζοντας στροφές σασπένς όσο πλησιάζουμε στο (γνωστής κατάληξης, αλλά οκ) φινάλε. Έχοντας προηγούμενα εξαντλήσει ολοκληρωτικά την ανάλυση των βασικών χαρακτήρων του στόρι, του νομικού, του κατηγορούμενου και της παραμυθένιας wannabe Ερίν Μπρόκοβιτς (οβερακτ, όπως συνήθως από την Marina Fois), που δίχως άλλο κερδίζει την μερίδα του λέοντος του, γραμμικής παράθεσης στοιχείων, σκριπτ. Λόγω της μυστηριώδους ιδιαιτερότητας να σηκώσει έναν σταυρό όχι δικό της, δρώντας ανθρωπιστικά και αλληλέγγυα. Δεν το συναντάς κάθε μέρα ένα τέτοιο συμβάν. Αξίζει συνεπώς να του δώσεις τον δίωρο που σου ζητάει για να το μελετήσεις.
Έχοντας προσωπική σχέση με την θυγατέρα του Βιγκέρ, η Νόρα, εργαζόμενη σαν μαγείρισσα σε ρεστοράν, είναι απόλυτα πεπεισμένη για την αθωότητα του καθηγητή Νομικής, δεν διανοείται να πιστέψει πως σέρνουν τον άτυχο άντρα για ακόμη μια φορά απέναντι από την τυφλή Θέμιδα. Γνωρίζοντας την αδυναμία στην υπερασπιστική του γραμμή, θα επιζητήσει την αρωγή του διάσημου όσο και δυσπρόσιτου ποινικολόγου Ερίκ Ντιπόν Μορεττί, που θα δείξει αρχικά αρνητικός στο να αναλάβει την υπόθεση. Η επίμονη γυναίκα θα κάνει τα πάντα για να του αλλάξει την άποψη και να τον πείσει, δίνοντας του την υπόσχεση πως όχι μόνο θα του παράσχει δωρεάν την γραμματειακή υποστήριξη που χρειάζεται, αλλά και θα ακούσει μία προς μία, όλες τις κασέτες με τις καταγεγραμμένες από την αστυνομία, τηλεφωνικές συνομιλίες, των εμπλεκομένων στην δικογραφία!
Όχι και το πιο φημισμένο στοιχείο της φραντσέζικης κινηματογραφίας, το δικαστικό δράμα, δεν έχει να επιδείξει σημαντικές στιγμές σε βάθος χρόνου, γεγονός που δικαιολογείται σε σημαντικό βαθμό, από την χαρακτηριστική δυσκινησία του νομικού συστήματος του τόπου. Αυτή ακριβώς την δυσκοιλιότητα, την χρονοτριβή, αλλά και τις ιδιομορφίες που ορίζουν το δικαστικό τοπίο των τρικολόρ, καυτηριάζει μεταξύ άλλων στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο ο Antoine Raimbault. Και η προσέγγιση του στο πως εξελίσσεται η διαδικασία πίσω από τους βαριούς τοίχους του μεγάρου, είναι στημένη προσεχτικά, μελετημένα και χωρίς αποκλίσεις από την πραγματικότητα.
Όπως παραδέχεται και ο ίδιος, η μοναδική του προσθήκη στην αληθινή ιστορία που συγκλόνισε με τις διαστάσεις που πήρε κυρίως από τα μέσα ενημέρωσης, είναι ο φανταστικός χαρακτήρας της Νόρα, που σεναριακά τον έκτισε πάνω στην μορφή μιας νεαρής ερωμένης / σπουδάστριας του Βιγκέρ. Και σε αυτή του την προσπάθεια να αναδείξει μια προσωπικότητα που ενδιαφέρεται υπέρ το δέον για την τύχη ενός ανθρώπου που ούτε καν έχει ανταλλάξει μια κουβέντα ποτέ της - εγκαταλείπει την δουλειά της, λησμονεί το παιδί της, παρατάει τον αγαπημένο της, ακόμη πέφτει και θύμα επίθεσης "αγνώστων", προφανώς υποστηρικτών της ενοχής του καθηγητή - έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με το ρεαλιστικότατο πλαίσιο που τυλίγει το πόνημα του. Σύμφωνοι, η περσόνα της όχι απλά πεπεισμένης, μα εμμονικής γυναίκας, είναι σαφέστατα προτιμότερη από την πλειοψηφία που ασχολείται απλά και μόνο για το κουτσομπολιό, πάνω στην τσακισμένη ράχη ενός ανθρώπου που πέφτει θύμα πλάνης. Μα συνολικά δεν καταφέρνει να πείσει για τις ανιδιοτελείς της προθέσεις, που εντέλει προβάλλονται ως παρατραβηγμένες, υπερβολικές και ακραίες.
Αντιθέτως, χάρη και στην έξοχη για μια ακόμη φορά ερμηνεία του υπέροχου ρολίστα Olivier Gourmet, ο άριστα διαβασμένος ποινικολόγος είναι εκείνος που σαγηνεύει τους πάντες με την απαράμιλλη ρητορική του δεινότητα, πετυχαίνοντας εντέλει να βγει θριαμβευτής από τον πόλεμο. Το Une Intime Conviction σταδιακά και με φειδώ στην αποκάλυψη των ντοκουμέντων, οδηγείται όμορφα σε ανατροπές και εκπλήξεις, ανεβάζοντας στροφές σασπένς όσο πλησιάζουμε στο (γνωστής κατάληξης, αλλά οκ) φινάλε. Έχοντας προηγούμενα εξαντλήσει ολοκληρωτικά την ανάλυση των βασικών χαρακτήρων του στόρι, του νομικού, του κατηγορούμενου και της παραμυθένιας wannabe Ερίν Μπρόκοβιτς (οβερακτ, όπως συνήθως από την Marina Fois), που δίχως άλλο κερδίζει την μερίδα του λέοντος του, γραμμικής παράθεσης στοιχείων, σκριπτ. Λόγω της μυστηριώδους ιδιαιτερότητας να σηκώσει έναν σταυρό όχι δικό της, δρώντας ανθρωπιστικά και αλληλέγγυα. Δεν το συναντάς κάθε μέρα ένα τέτοιο συμβάν. Αξίζει συνεπώς να του δώσεις τον δίωρο που σου ζητάει για να το μελετήσεις.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 5 Σεπτεμβρίου 2019 από την Weird Wave!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική