Το Τελευταίο Μάθημα (L' heure de la sortie)
του Sébastien Marnier. Με τους Laurent Lafitte, Emmanuelle Bercot, Gringe, Grégory Montel, Pascal Greggory, Luàna Bajrami, Victor Bonnel.
Η νιότη ξέρει
του zerVo (@moviesltd) 
Συνέχεια στον σύγχρονο προβληματισμό της νεολαίας, για τον μέλλον που την καρτερεί, στοιχείο που καθορίζει πολύ μεγάλη μερίδα της νέας γαλλικής κινηματογραφίας, θέτει το φιλμ Το Τελευταίο Μάθημα (L' heure de la sortie), το οποίο αναπτύσσει τις ιδέες του μέσα από ένα ψυχρό, έως και φοβιστικό πρίσμα. Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα φαντασίας του Christophe Dufossé από το 2003, το έργο πραγματοποίησε την επίσημη πρεμιέρα του στα πλαίσια του προπερασμένου φεστιβάλ σινεμά της Βενετίας, στο ιδιαίτερο τμήμα Sconfini, όπου συμμετέχουν δημιουργίες που αναζητούν καινούργιους δρόμους εξιστόρησης του θέματος τους, πειραματικούς όσο και νεωτεριστικούς.
Η αναπάντεχη αυτοκτονία του καθηγητή Καπαντί, που εν ψυχρώ και ανεξήγητα πήδησε από το παράθυρο της αίθουσας εν ώρα μαθήματος, έχει προκαλέσει αναστάτωση στους υπευθύνους του πρότυπου ιδιωτικού κολεγίου του Σεν Ζοζέφ, που ανησυχούν μην τυχόν το τραγικό συμβάν, αμαυρώσει το υψηλό κύρος του ιδρύματος. Ερχόμενος να αντικαταστήσει τον αυτόχειρα, ο 40χρονος δάσκαλος Πιερ Χοφμάν, αναλαμβάνοντας την χαρισματικών ικανοτήτων τάξη μέχρι να εκπνεύσει το ακαδημαϊκό έτος, γρήγορα θα αντιληφθεί πως δεν δείχνουν όλοι οι μαθητές την ίδια στενοχωρημένη αντίδραση για τον πρόωρο χαμό του καθηγητή τους. Αντιθέτως μια εξάδα εξ αυτών, οι πιο διακεκριμένοι μάλιστα του τμήματος, θα επιδείξουν μια ιδιόμορφη, προκλητική στάση, που θα οδηγήσει τον Χοφμάν στην απόφαση να παρακολουθήσει την εκτός σχολείου δράση τους.
Κι εκεί θα υποστεί το κύριο σοκ, αντιλαμβανόμενος πως η μαθητική φράξια, επιδίδεται μυστικά σε ένα είδος αποκρυφιστικών και βίαιων τελετών, πραγματοποιώντας ακρότητες, που ενδεχόμενα μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και στον βαρύ τραυματισμό τους. Δεχόμενος και ο ίδιος ανεξήγητες παρενοχλήσεις και όντας ο μοναδικός από την κοινότητα των καθηγητών που νοιάζεται για το τι πραγματικά τρέχει με τα παιδιά, καθώς όλοι οι υπόλοιποι ασχολούνται με την ανάκτηση της φήμης της σχολής, θα νιώσει να υποβάλλεται σε έναν μυστηριώδη και αινιγματικό εφιάλτη, από όπου δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα καμία ελπίδα διαφυγής.
Σε αυτό το ανατριχιαστικό παιχνίδι, που κατόπιν του τραγικού περιστατικού, δίνεται μέσα από τα μάτια του κρυψίνους αναπληρωτή, μας μπάζει μονομιάς το έργο, καθώς στην εισαγωγική κιόλας σκηνή λαμβάνει χώρα το καθηλωτικού κυνισμού απονενοημένο διάβημα. Και τα ερωτηματικά άφθονα. Ποιος ο λόγος που οδήγησε τον εκπαιδευτικό στην πτώση? Έχει παίξει ρόλο η εξαμελής σέχτα στην ατυχή του απόφαση? Και αν ναι με ποιον ακριβώς τρόπο? Και τι σχέση μπορεί να έχουν με την δράση της, όλες αυτά τα θαμμένα DVD που περιέχουν εικόνες ανθρώπινης φονικής μανίας, συνδυασμένες με πλάνα τραβηγμένα από τους ίδιους, σε κάποιες παράξενα απροσδιόριστες χορογραφίες?
Κι εκεί είναι που ο υπεύθυνος, αν και συναισθηματικά μπερδεμένος δάσκαλος, θα νιώσει πως παγιδεύεται σε μια πραγματικότητα που περισσότερο μοιάζει με κακό όνειρο. Και ετοιμάζοντας την φιλολογική εργασία του πάνω στο έργο του Κάφκα (τι λες? πάνω που δεν τον είχαμε σκεφτεί καθόλου) στο ημιφωτισμένο σπίτι του, θα αισθανθεί τις ανασφάλειες να τον τυλίγουν, με τα τηλέφωνα του να χτυπούν ασυνάρτητα και αναπάντητα, τις μπανιέρες και τα σιφόνια να τιγκάρουν από σιχαμένα ζωύφια και τα φλογοβόλα μάτια των Έξι, διαρκώς να τον σημαδεύουν. Στόχος λες κι αυτός και όπου νάναι θα φουντάρει κι εκείνος από το παραθύρι. Όχι, δεν είναι έτσι, αφού το φινάλε αποδεικνύεται πολύ πιο σοβαρά μελετημένο και σχεδιασμένο από τον σκηνοθέτη, που μόνο για αυτή του την επιλογή στην έξοδο, αποσπά ρούμπους παραπάνω από όσους αρχικά τον είχα πιστώσει.
Δεν είναι εύκολη η τοποθέτηση του L' Heure De La Sortie σε ένα συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος, μιας και διαθέτει στοιχεία από πάμπολλα διαφορετικά. Οι αλληγορίες των εικόνων δεν είναι προφανείς, ούτε εύκολα αποκωδικοποιήσιμες, χάρη στην προσεχτική διαχείριση του τέλους από τον φιλόδοξο Sébastien Marnier, αν όχι όλα, τα περισσότερα κομμάτια του παζλ μπαίνουν οριστικά στην θέση τους. Χόρορ μιξαρισμένο έξυπνα με την σοσιολογική αγωνία, σασπένς αρμονικά συνοδευόμενο από τις εκρήξεις των περιβαλλοντικών, τρομοκρατικών, πολεμικών βομβών που είναι φυτεμένες παντού στον πλανήτη, ορίζουν την προσωπικότητα του Τελευταίου Μαθήματος. Σε όλα αυτά προσθέτουμε την δυναμική ερμηνεία του Laurent Lafitte (της Comedie Francaise) και των πιο προβεβλημένων πιτσιρίκων, για να έχουμε ένα μείγμα εξαιρετικά ενδιαφέρον, που του αξίζει να σηκώσει συζήτηση κατόπιν της θέασης του.
Κι εκεί θα υποστεί το κύριο σοκ, αντιλαμβανόμενος πως η μαθητική φράξια, επιδίδεται μυστικά σε ένα είδος αποκρυφιστικών και βίαιων τελετών, πραγματοποιώντας ακρότητες, που ενδεχόμενα μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και στον βαρύ τραυματισμό τους. Δεχόμενος και ο ίδιος ανεξήγητες παρενοχλήσεις και όντας ο μοναδικός από την κοινότητα των καθηγητών που νοιάζεται για το τι πραγματικά τρέχει με τα παιδιά, καθώς όλοι οι υπόλοιποι ασχολούνται με την ανάκτηση της φήμης της σχολής, θα νιώσει να υποβάλλεται σε έναν μυστηριώδη και αινιγματικό εφιάλτη, από όπου δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα καμία ελπίδα διαφυγής.
Σε αυτό το ανατριχιαστικό παιχνίδι, που κατόπιν του τραγικού περιστατικού, δίνεται μέσα από τα μάτια του κρυψίνους αναπληρωτή, μας μπάζει μονομιάς το έργο, καθώς στην εισαγωγική κιόλας σκηνή λαμβάνει χώρα το καθηλωτικού κυνισμού απονενοημένο διάβημα. Και τα ερωτηματικά άφθονα. Ποιος ο λόγος που οδήγησε τον εκπαιδευτικό στην πτώση? Έχει παίξει ρόλο η εξαμελής σέχτα στην ατυχή του απόφαση? Και αν ναι με ποιον ακριβώς τρόπο? Και τι σχέση μπορεί να έχουν με την δράση της, όλες αυτά τα θαμμένα DVD που περιέχουν εικόνες ανθρώπινης φονικής μανίας, συνδυασμένες με πλάνα τραβηγμένα από τους ίδιους, σε κάποιες παράξενα απροσδιόριστες χορογραφίες?
Κι εκεί είναι που ο υπεύθυνος, αν και συναισθηματικά μπερδεμένος δάσκαλος, θα νιώσει πως παγιδεύεται σε μια πραγματικότητα που περισσότερο μοιάζει με κακό όνειρο. Και ετοιμάζοντας την φιλολογική εργασία του πάνω στο έργο του Κάφκα (τι λες? πάνω που δεν τον είχαμε σκεφτεί καθόλου) στο ημιφωτισμένο σπίτι του, θα αισθανθεί τις ανασφάλειες να τον τυλίγουν, με τα τηλέφωνα του να χτυπούν ασυνάρτητα και αναπάντητα, τις μπανιέρες και τα σιφόνια να τιγκάρουν από σιχαμένα ζωύφια και τα φλογοβόλα μάτια των Έξι, διαρκώς να τον σημαδεύουν. Στόχος λες κι αυτός και όπου νάναι θα φουντάρει κι εκείνος από το παραθύρι. Όχι, δεν είναι έτσι, αφού το φινάλε αποδεικνύεται πολύ πιο σοβαρά μελετημένο και σχεδιασμένο από τον σκηνοθέτη, που μόνο για αυτή του την επιλογή στην έξοδο, αποσπά ρούμπους παραπάνω από όσους αρχικά τον είχα πιστώσει.
Δεν είναι εύκολη η τοποθέτηση του L' Heure De La Sortie σε ένα συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος, μιας και διαθέτει στοιχεία από πάμπολλα διαφορετικά. Οι αλληγορίες των εικόνων δεν είναι προφανείς, ούτε εύκολα αποκωδικοποιήσιμες, χάρη στην προσεχτική διαχείριση του τέλους από τον φιλόδοξο Sébastien Marnier, αν όχι όλα, τα περισσότερα κομμάτια του παζλ μπαίνουν οριστικά στην θέση τους. Χόρορ μιξαρισμένο έξυπνα με την σοσιολογική αγωνία, σασπένς αρμονικά συνοδευόμενο από τις εκρήξεις των περιβαλλοντικών, τρομοκρατικών, πολεμικών βομβών που είναι φυτεμένες παντού στον πλανήτη, ορίζουν την προσωπικότητα του Τελευταίου Μαθήματος. Σε όλα αυτά προσθέτουμε την δυναμική ερμηνεία του Laurent Lafitte (της Comedie Francaise) και των πιο προβεβλημένων πιτσιρίκων, για να έχουμε ένα μείγμα εξαιρετικά ενδιαφέρον, που του αξίζει να σηκώσει συζήτηση κατόπιν της θέασης του.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 19 Σεπτεμβρίου 2019 από την Weird Wave!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική