Μια χαρά την θυμάμαι εκείνη την ημέρα, η διεθνής μάζωξη είχε γίνει με αφορμή την κυκλοφορία του Sin City και είχαν μαζευτεί σχεδόν όλοι οι συντελεστές για την πρες κόνφερανς, o Willis πρώτος, πρώτος, ο Owen, o Del Toro, το τρίγωνο του θανάτου η Alba, η Gugino κι η Dawson, ο άλλος ο μακαρίτης ο γίγαντας από το Πράσινο Μίλι, η επίσης κρίμα που έφυγε νωρίς Britany Murphy, ο Madsen. Μόνο ο Rourke δεν ήταν εκεί.Από τα χαράματα είχα πιάσει στασίδι πρώτο, πριν ανάψουν καν τα φώτα του χολ, μπροστά μπροστά. Και ο διάολος, έβαλε χέρι, να τον καθίσει απέναντι μου. Αμίλητος, ακίνητος, με τα χέρια σταυρωμένα, στάση που βγάζει έναν τσαμπουκά, παρέμεινε για όλη την ώρα που κράτησε το ιβέντ. Νομίζω δεν δέχτηκε και κάποια ερώτηση από κανέναν.
Η αλήθεια είναι πως εγώ τον παρατηρούσα διαρκώς, ως τον πιο κοντινό μου. Μέχρι που σε κάποια φάση σήκωσε το κεφάλι και μου έριξε γαλανομάτικο βλέμμα Τζον Ράιντερ. Τρία Πάμπερς χρειάστηκα... Είχα την εντύπωση πως θα σηκωθεί να τους αρπάξει όλους και έναν έναν θα τους δέσει ανάμεσα σε νταλίκες και τράκτορες, βάζοντας ταυτόχρονα όλες τις μηχανές μπροστά. Ποιο Sin City και σαχλαμάρες? Κύριε Αστυνόμε, αυτός απέναντι είναι μανιακός δολοφόνος!!!! Πιάστε τον!
Η συνέχεια αποδείχθηκε πολύ διαφορετικότερη, καθώς με την λήξη της συζήτησης κι ενώ όλοι έπεσαν πάνω στον Die Hard, εγώ τον ζύγωσα να πούμε δυο λόγια στο περιθώριο. Απόντος Mickey, αυτός ήταν ο εναπομείναντας Μύθος μου την ώρα εκείνη. Γλυκύτατος, ευγενέστατος, πρόσχαρος, ανοιχτός, κεφάτος, γελαστός. Απρόσμενη εξέλιξη, ανατροπή δεδομένων...
Ο Ολλανδός Θρύλος Rutger Hauer απόψε έφυγε από την ζωή σε ηλικία 75 ετών, αφήνοντας πίσω του, τουλάχιστον δυο ντουζίνες ερμηνειών που θα τις θυμόμαστε για πάντα. Και μια σφραγίδα στο βιβλίο μου με τις χίλιες υπογραφές, για να μου θυμίζει πως υπάρχουν και κανονικοί άνθρωποι, πίσω από εκείνους που εμφανίζονται στο εκράν.
RIP Ναβάρε, Ένας και Μοναδικός!
