Η Κούκλα του Σατανά
του Lars Klevberg. Με τους Aubrey Plaza, Mark Hamill (φωνή), Gabriel Bateman, Brian Tyree Henry, Tim Matheson, David Lewis, Beatrice Kitsos, Ty Consiglio, Carlease Burke, Trent Redekop.
Ο Τσάκι θέλει να παίξετε! Βρε τον Τσάκι!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
«Are you having fun?». Χμ, Τσάκι, δεν θα το έθετα έτσι...
Τούτη η ταινία σηματοδοτεί το reboot μιας σειράς slasher film στις οποίες ο «κακός» είναι μια κούκλα, ο Chucky. Η πρώτη ταινία της σειράς βγήκε στις αίθουσες στις 9 Νοεμβρίου του 1988 στις ΗΠΑ, με σκηνοθέτη τον Tom Holland. Το σενάριο της ταινίας εκείνης βασίζονταν σε μια ιδέα του Don Mancini, ο οποίος εντέλει υπέγραψε όλα τα σενάρια της σειράς ταινιών Chucky (και τα επτά – είτε μόνος του είτε με κάποιον συνσεναριογράφο) ενώ σκηνοθέτησε τις τρεις τελευταίες ταινίες της σειράς πριν το reboot. Για την ιστορία, οι πρωτότυποι τίτλοι των ταινιών της σειράς είναι οι εξής: «Child's Play» (1988), «Child's Play 2» (1990), «Child's Play 3» (1991), «Bride of Chucky» (1998), «Seed of Chucky» (2004), «Curse of Chucky» (2013) και «Cult of Chucky» (2017). Στις τέσσερις τελευταίες ταινίες πρωταγωνίστρια ήταν η Jennifer Tilly, η οποία όταν είδε το τρέιλερ τούτης της ταινίας (στην οποία δεν συμμετέχει) ξεκίνησε καμπάνια στο twitter με hashtag «not my Chucky»! Και στις επτά ταινίες τη φωνή του στον Chucky χάριζε ο Brad Dourif: ήταν ο ψυχοπαθής δολοφόνος ο οποίος, μέσω βουντού, «έμπαινε» μέσα στον Chucky και κυριαρχούσε πάνω του. Από το reboot λείπουν όλοι οι παραπάνω, η φυσιογνωμία της κούκλας έχει αλλάξει και τέλος, έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο η κούκλα γίνεται... κακιά! Πάντως, ο Mancini δεν έμεινε με... σταυρωμένα τα χέρια: ετοιμάζει τηλεοπτική σειρά, που θα βγει μέσα στο 2020, η οποία συνεχίζει με τον Chucky από εκεί που σταμάτησε το 2017, πριν το reboot!
Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Νορβηγός Lars Klevberg. Η πρώτη του είναι η ταινία Polaroid, η οποία θα βγει στις ελληνικές αίθουσες σε... δυο βδομάδες! Εκείνη η ταινία βασίζεται στην ομώνυμη μικρού μήκους ταινία του σκηνοθέτη και είναι έτοιμη από το 2017. Απλά, έμεινε πίσω η έξοδός της στους κινηματογράφους επειδή τα δικαιώματά της ανήκαν στην εταιρία του Harvey Weinstein, που όλοι ξέρουμε πως είχε κάτι λίγα δικαστικά προβλήματα (μουάχαχαχα). Την παραγωγή της ταινίας Η Κούκλα του Σατανά (Child's Play) έχουν αναλάβει οι παραγωγοί της ταινίας Το Αυτό (It).
Η υπόθεση: Η Κάρεν είναι μια νεαρή γυναίκα, που μεγαλώνει μόνη της τον (έχοντα προβλήματα ακοής και ακουστικά βαρηκοΐας) γιο της, Άντι, ο οποίος βρίσκεται στα πρόθυρα της εφηβείας. Ενώ τον αγαπάει πραγματικά, δείχνει να είναι συναισθηματικά ανώριμη και είναι φορές που δείχνει πως ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εραστή της, παρά για τον Άντι. Πάντως, δουλεύει σκληρά στη νέα της δουλειά και προσπαθεί να είναι πάντα δίπλα στον Άντι. Μόλις έχουν μετακομίσει σε νέο διαμέρισμα και τα πράγματα έχουν γίνει ακόμα πιο δύσκολα και για τους δύο. Η Κάρεν θέλει να κάνει φίλους ο γιος της και θέλει να του δώσει πράγματα που μερικές φορές δεν μπορεί οικονομικά να του τα προσφέρει.
Όταν στο μαγαζί στο οποίο εργάζεται, ένας πελάτης επιστρέφει μια δημοφιλέστατη κούκλα, τύπου Buddi, ως ελαττωματική, η Κάρεν αποφασίζει να τη δωρίσει στον Άντι. Στην αρχή ο Άντι διαμαρτύρεται: νιώθει μεγάλος για να παίζει με κούκλες. Μετά, αλλάζει γνώμη: ο Buddi, μια κούκλα – ανδροειδές με ΑΙ, που συμπεριφέρεται ως παιδί το οποίο μαθαίνει τον κόσμο, «συνδέεται» συναισθηματικά με τον μοναχικό Άντι. Αφού... αυτοβαφτιστεί ως Τσάκι, αρχίζει να περνάει καλά με τον φίλο του. Όλα θα αλλάξουν όμως όταν ο Άντι εκφράσει δυσαρέσκεια για τη γάτα του, για τον γκόμενο της μητέρας του και για μια σειρά από άλλα πράγματα. Ο «ελαττωματικός» Τσάκι αρχίζει να... σκοτώνει για χάρη του φίλου του. Και η δράση του θα είναι ανεξέλεγκτη! Όταν τα πτώματα αρχίζουν να συσσωρεύονται, ποιος θα πιστέψει τον Άντι όταν ισχυριστεί πως ο δολοφόνος είναι μια... κούκλα;
Η άποψή μας: Δεν νομίζω πως έχω δει άλλη ταινία με ήρωα τον Τσάκι. Δεν έχω δει κανένα από τα προηγούμενα επτά κινηματογραφικά «επεισόδια» στα οποία πρωταγωνιστεί αυτή η δολοφονική κούκλα. Δεν θα το θυμόμουνα λέτε αν είχα δει; Μπορεί απλά ο εγκέφαλός μου να... αρνείται τέτοιο ενδεχόμενο. Όπως και να 'χει, εννοείται πως είχα υπόψιν μου τον Τσάκι (καλύτερα να τον γράφω Chucky, για να μην πηγαίνει ο νους σας – και ο δικός μου – στον Jackie Chan) ως κινηματογραφικό ήρωα, ως ποπ φιγούρα (χα!), ως φαινόμενο, που λατρεύεται παγκοσμίως! Αυτήν τη γαλαζομάτα φάτσα, με τα κόκκινα μαλλιά, που όμως έβγαιναν από τέτοιο ύψος στο κεφάλι, που φαινόταν πως το ζαβό είχε αρχόμενη αλωπεκία, κοινώς, φαλάκρα! Ριγωτή μπλούζα και τζιν παντελόνι, με τιράντες (μωρέ, μπορείς να το πεις και σαλοπέτα) και έτοιμος ο μάγκας.
Ε, λοιπόν, πρώτο σοκ: ο νέος Chucky είναι ακόμα πιο... φρικτός κατασκευαστικά από τον αρχικό! Με πιο στρογγυλό κεφάλι, πιο μεγάλα μάτια, πιο στρωμένα και περιποιημένα (!!!) μαλλιά, δείχνει αρκούντως... creepy. Και σκέφτεσαι: ποιος γονέας στα καλά του θα μπορούσε να αγοράσει μια τέτοια κούκλα στο παιδί του για να παίξει και να γίνουν φίλοι; Να αγοράσει την κούκλα για να τρομάζει το παιδί και να κλαίει και να τρώει όλο το φαΐ του, μάλιστα. Οπότε, ναι, η εμφάνιση της κούκλας είναι άθλια και τρομακτική. Βέβαια, οι παραγωγοί και ο σκηνοθέτης προσπαθούν να κάνουν χαβαλέ με αυτήν: η σκηνή όπου τα παιδιά (ή ο Άντι, θυμάμαι ρε γμτ και την είδα πριν δυο μέρες την ταινία δηλαδή έλεος κάπου) βάζουν τον Chucky να κάνει γκριμάτσες, να γουρλώνει τα μάτια του, να αλλάζει το σχήμα του στόματός του, βγάζει γέλιο. Γιατί ότι μορφή κι αν πάρει ο μπαγάσας είναι σαν ανάποδο γαμώτο!
Δεύτερο σοκ και πολύ, πολύ μεγαλύτερο: η ταινία έχει πολύ αίμα. Πάρα πολύ αίμα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ αίμα. Δεν... προλαβαίνει να σκοτώσει πάντως πολλούς ο Chucky σε αυτήν την ταινία: στο imdb το συνολικό bodycount φτάνει στο οχτώ και εδώ προσμετρώνται όλοι και όλα – δεν περιγράφω άλλο! Αλλά οι δύο από τις δολοφονίες (θα σας τις επικοινωνήσω με κωδικό για να μην κάνω σπόιλερ, μουάχαχαχαχαχαχαχα), ήτοι, η «χριστουγεννιάτικα φωτάκια» και η «αλυσοπρίονο», φτάνουν στα όρια του... «Σχιζοφρενή δολοφόνου με το πριόνι» (ξανά χα!, γίνεται αναφορά στη συγκεκριμένη σειρά ταινιών με περισσότερους από έναν τρόπους).
Θέλω να πω: ποιο είναι το target group της ταινίας; Θεωρώ πως η ταινία είναι αυστηρώς ακατάλληλη για άτομα ηλικίας κάτω από 18 ετών – κι ελπίζω να έχει πάρει τέτοια σήμανση καταλληλότητας. Από την άλλη, είναι προφανής η προσπάθεια να συνδυαστεί το σκληρό και τρομακτικό με το... αστείο. Να γίνεται χαβάς. Να γίνεται πλάκα πάνω στο προφανές: έχουμε μια κακάσχημη κούκλα, που περπατάει και μιλάει και μαθαίνει τον κόσμο καθώς διαθέτει artificial intelligence και που... σκοτώνει για να κερδίσει την αγάπη του μόνου ανθρώπου για του οποίου την αγάπη νοιάζεται: του Άντι. Που κραδαίνει το υπερμέγεθες μαχαίρι, που είναι ίσα με το μπόι του, ενώ δεν μπορεί καλά καλά να το κουβαλήσει.
Επειδή τα... πιάνω εύκολα τα νοήματα και τα όγδοα επίπεδα (φτάνω μέχρι και τα 13 επίπεδα στα ντουζένια μου) στο συγκεκριμένο reboot έχουμε μια σαφή διαφοροποίηση. Πέρα όλων των άλλων, λοιπόν, γίνεται μια προσπάθεια να στηλιτευθεί ο σύγχρονος τεχνολογικά άριστος κόσμος στον οποίο ζούμε. Η συγκεκριμένη κούκλα της σειράς Buddi, που ο Άντι θέλει να βαφτίσει «Χαν Σόλο» και η κούκλα εξαιτίας της δυσλειτουργίας της το ακούει ως... Chucky (καμία ομοιοκαταληξία ή ηχητικό πλησίασμα, αθλιότης, τι να πω) και της μένει το όνομα, είναι δυσλειτουργική επειδή ένας κουρασμένος υπάλληλος της πολυεθνικής που κατασκευάζει τη σειρά κάπου στην Κίνα, για να εκδικηθεί τον ανώτερό του που τον πρήζει, αποφασίζει να αφαιρέσει από το sottware της κούκλας όλες εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες που την αποτρέπουν να κάνει κακό.
Καταλάβατε; Δεν είναι κακή η κούκλα: απλά δεν κατανοεί την έννοια του κακού. Πολλά θέλει να πει η ταινία: για τη σύγχρονη μοναξιά των μεγαλουπόλεων, για το ότι γινόμαστε έρμαια της τεχνολογίας (βγάζει μια... τεχνοφοβία η ταινία), για την ανωριμότητα ανθρώπων που γίνονται γονείς χωρίς να ξέρουν πως κτλ κτλ. Έχει και τις αναφορές της και τις παραπομπές της. Και η Aubrey Plaza είναι καλή στο ρόλο της και ο Mark Hamill είναι ιδανική επιλογή ως φωνή του Chucky και η Beatrice Kitsos, που υποδύεται τη νεαρή φίλη του Άντι και είναι απίστευτα δυναμική, δίνει και καλά έναν τόνο γυναικείας χειραφέτησης. Αλλά ότι και να γράψω, το πράγμα δεν αλλάζει: για μένα, είναι όχι. Και, μεταξύ μας, αν δεν έβλεπα την ταινία σε μυστική πρεμιέρα, όπου δεν ήξερα ποια ταινία θα παρακολουθήσω, δεν θα πήγαινα να τη δω, ποτέ. Εγώ το Yesterday ήθελα να δω...
Η υπόθεση: Η Κάρεν είναι μια νεαρή γυναίκα, που μεγαλώνει μόνη της τον (έχοντα προβλήματα ακοής και ακουστικά βαρηκοΐας) γιο της, Άντι, ο οποίος βρίσκεται στα πρόθυρα της εφηβείας. Ενώ τον αγαπάει πραγματικά, δείχνει να είναι συναισθηματικά ανώριμη και είναι φορές που δείχνει πως ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εραστή της, παρά για τον Άντι. Πάντως, δουλεύει σκληρά στη νέα της δουλειά και προσπαθεί να είναι πάντα δίπλα στον Άντι. Μόλις έχουν μετακομίσει σε νέο διαμέρισμα και τα πράγματα έχουν γίνει ακόμα πιο δύσκολα και για τους δύο. Η Κάρεν θέλει να κάνει φίλους ο γιος της και θέλει να του δώσει πράγματα που μερικές φορές δεν μπορεί οικονομικά να του τα προσφέρει.
Όταν στο μαγαζί στο οποίο εργάζεται, ένας πελάτης επιστρέφει μια δημοφιλέστατη κούκλα, τύπου Buddi, ως ελαττωματική, η Κάρεν αποφασίζει να τη δωρίσει στον Άντι. Στην αρχή ο Άντι διαμαρτύρεται: νιώθει μεγάλος για να παίζει με κούκλες. Μετά, αλλάζει γνώμη: ο Buddi, μια κούκλα – ανδροειδές με ΑΙ, που συμπεριφέρεται ως παιδί το οποίο μαθαίνει τον κόσμο, «συνδέεται» συναισθηματικά με τον μοναχικό Άντι. Αφού... αυτοβαφτιστεί ως Τσάκι, αρχίζει να περνάει καλά με τον φίλο του. Όλα θα αλλάξουν όμως όταν ο Άντι εκφράσει δυσαρέσκεια για τη γάτα του, για τον γκόμενο της μητέρας του και για μια σειρά από άλλα πράγματα. Ο «ελαττωματικός» Τσάκι αρχίζει να... σκοτώνει για χάρη του φίλου του. Και η δράση του θα είναι ανεξέλεγκτη! Όταν τα πτώματα αρχίζουν να συσσωρεύονται, ποιος θα πιστέψει τον Άντι όταν ισχυριστεί πως ο δολοφόνος είναι μια... κούκλα;
Η άποψή μας: Δεν νομίζω πως έχω δει άλλη ταινία με ήρωα τον Τσάκι. Δεν έχω δει κανένα από τα προηγούμενα επτά κινηματογραφικά «επεισόδια» στα οποία πρωταγωνιστεί αυτή η δολοφονική κούκλα. Δεν θα το θυμόμουνα λέτε αν είχα δει; Μπορεί απλά ο εγκέφαλός μου να... αρνείται τέτοιο ενδεχόμενο. Όπως και να 'χει, εννοείται πως είχα υπόψιν μου τον Τσάκι (καλύτερα να τον γράφω Chucky, για να μην πηγαίνει ο νους σας – και ο δικός μου – στον Jackie Chan) ως κινηματογραφικό ήρωα, ως ποπ φιγούρα (χα!), ως φαινόμενο, που λατρεύεται παγκοσμίως! Αυτήν τη γαλαζομάτα φάτσα, με τα κόκκινα μαλλιά, που όμως έβγαιναν από τέτοιο ύψος στο κεφάλι, που φαινόταν πως το ζαβό είχε αρχόμενη αλωπεκία, κοινώς, φαλάκρα! Ριγωτή μπλούζα και τζιν παντελόνι, με τιράντες (μωρέ, μπορείς να το πεις και σαλοπέτα) και έτοιμος ο μάγκας.
Ε, λοιπόν, πρώτο σοκ: ο νέος Chucky είναι ακόμα πιο... φρικτός κατασκευαστικά από τον αρχικό! Με πιο στρογγυλό κεφάλι, πιο μεγάλα μάτια, πιο στρωμένα και περιποιημένα (!!!) μαλλιά, δείχνει αρκούντως... creepy. Και σκέφτεσαι: ποιος γονέας στα καλά του θα μπορούσε να αγοράσει μια τέτοια κούκλα στο παιδί του για να παίξει και να γίνουν φίλοι; Να αγοράσει την κούκλα για να τρομάζει το παιδί και να κλαίει και να τρώει όλο το φαΐ του, μάλιστα. Οπότε, ναι, η εμφάνιση της κούκλας είναι άθλια και τρομακτική. Βέβαια, οι παραγωγοί και ο σκηνοθέτης προσπαθούν να κάνουν χαβαλέ με αυτήν: η σκηνή όπου τα παιδιά (ή ο Άντι, θυμάμαι ρε γμτ και την είδα πριν δυο μέρες την ταινία δηλαδή έλεος κάπου) βάζουν τον Chucky να κάνει γκριμάτσες, να γουρλώνει τα μάτια του, να αλλάζει το σχήμα του στόματός του, βγάζει γέλιο. Γιατί ότι μορφή κι αν πάρει ο μπαγάσας είναι σαν ανάποδο γαμώτο!
Δεύτερο σοκ και πολύ, πολύ μεγαλύτερο: η ταινία έχει πολύ αίμα. Πάρα πολύ αίμα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ αίμα. Δεν... προλαβαίνει να σκοτώσει πάντως πολλούς ο Chucky σε αυτήν την ταινία: στο imdb το συνολικό bodycount φτάνει στο οχτώ και εδώ προσμετρώνται όλοι και όλα – δεν περιγράφω άλλο! Αλλά οι δύο από τις δολοφονίες (θα σας τις επικοινωνήσω με κωδικό για να μην κάνω σπόιλερ, μουάχαχαχαχαχαχαχα), ήτοι, η «χριστουγεννιάτικα φωτάκια» και η «αλυσοπρίονο», φτάνουν στα όρια του... «Σχιζοφρενή δολοφόνου με το πριόνι» (ξανά χα!, γίνεται αναφορά στη συγκεκριμένη σειρά ταινιών με περισσότερους από έναν τρόπους).
Θέλω να πω: ποιο είναι το target group της ταινίας; Θεωρώ πως η ταινία είναι αυστηρώς ακατάλληλη για άτομα ηλικίας κάτω από 18 ετών – κι ελπίζω να έχει πάρει τέτοια σήμανση καταλληλότητας. Από την άλλη, είναι προφανής η προσπάθεια να συνδυαστεί το σκληρό και τρομακτικό με το... αστείο. Να γίνεται χαβάς. Να γίνεται πλάκα πάνω στο προφανές: έχουμε μια κακάσχημη κούκλα, που περπατάει και μιλάει και μαθαίνει τον κόσμο καθώς διαθέτει artificial intelligence και που... σκοτώνει για να κερδίσει την αγάπη του μόνου ανθρώπου για του οποίου την αγάπη νοιάζεται: του Άντι. Που κραδαίνει το υπερμέγεθες μαχαίρι, που είναι ίσα με το μπόι του, ενώ δεν μπορεί καλά καλά να το κουβαλήσει.
Επειδή τα... πιάνω εύκολα τα νοήματα και τα όγδοα επίπεδα (φτάνω μέχρι και τα 13 επίπεδα στα ντουζένια μου) στο συγκεκριμένο reboot έχουμε μια σαφή διαφοροποίηση. Πέρα όλων των άλλων, λοιπόν, γίνεται μια προσπάθεια να στηλιτευθεί ο σύγχρονος τεχνολογικά άριστος κόσμος στον οποίο ζούμε. Η συγκεκριμένη κούκλα της σειράς Buddi, που ο Άντι θέλει να βαφτίσει «Χαν Σόλο» και η κούκλα εξαιτίας της δυσλειτουργίας της το ακούει ως... Chucky (καμία ομοιοκαταληξία ή ηχητικό πλησίασμα, αθλιότης, τι να πω) και της μένει το όνομα, είναι δυσλειτουργική επειδή ένας κουρασμένος υπάλληλος της πολυεθνικής που κατασκευάζει τη σειρά κάπου στην Κίνα, για να εκδικηθεί τον ανώτερό του που τον πρήζει, αποφασίζει να αφαιρέσει από το sottware της κούκλας όλες εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες που την αποτρέπουν να κάνει κακό.
Καταλάβατε; Δεν είναι κακή η κούκλα: απλά δεν κατανοεί την έννοια του κακού. Πολλά θέλει να πει η ταινία: για τη σύγχρονη μοναξιά των μεγαλουπόλεων, για το ότι γινόμαστε έρμαια της τεχνολογίας (βγάζει μια... τεχνοφοβία η ταινία), για την ανωριμότητα ανθρώπων που γίνονται γονείς χωρίς να ξέρουν πως κτλ κτλ. Έχει και τις αναφορές της και τις παραπομπές της. Και η Aubrey Plaza είναι καλή στο ρόλο της και ο Mark Hamill είναι ιδανική επιλογή ως φωνή του Chucky και η Beatrice Kitsos, που υποδύεται τη νεαρή φίλη του Άντι και είναι απίστευτα δυναμική, δίνει και καλά έναν τόνο γυναικείας χειραφέτησης. Αλλά ότι και να γράψω, το πράγμα δεν αλλάζει: για μένα, είναι όχι. Και, μεταξύ μας, αν δεν έβλεπα την ταινία σε μυστική πρεμιέρα, όπου δεν ήξερα ποια ταινία θα παρακολουθήσω, δεν θα πήγαινα να τη δω, ποτέ. Εγώ το Yesterday ήθελα να δω...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Ιουλίου 2019 από την Odeon!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική