Movies Ltd

Ma...το καρπούζι!

του zerVo (@moviesltd)

Ακολουθώντας μια διαδρομή εντελώς αντίθετη από εκείνη την ορθολογική, ο φοβιστικός σινεμάς εσχάτως στηρίζει τα σενάρια του στην ύπαρξη προσωπικοτήτων που υπό κανονικές συνθήκες ουδείς συνετός θα έδινε σημασία έστω και για λίγα δευτερόλεπτα. Αφού θα κτυπούσε στο, ακόμη και ελάχιστο, μυαλό του ο συναγερμός προστασίας, που θα τον απωθούσε από το να συνάψει κοινωνική σχέση με τον αλλόκοτο, τον εκκεντρικό, τον αταίριαστο. Συνεπώς με όλο αυτό το υπαρκτό κενό λογικής να χωρίζει την σύνοψη από το κυρίως θέμα, δεν είναι και τόσο εύκολο να εξελιχθεί θετικά μια πλοκή που εκ προοιμίου μοιάζει στραβωμένη. Δείγμα τυπικό, για πολλοστή φορά, ορίζει η περίπτωση του Ma, που ουσιαστικά απέδωσε μέσες άκρες, όσα περίπου κόστισε: Λίγα!

Όχι και με την πιο θετική διάθεση, η δεκαεπτάχρονη Μάγκι θα αναγκαστεί να ακολουθήσει την διαζευγμένη μητέρα της, στο καινούργιο ξεκίνημα της, στην επιστροφή της στα πάτρια εδάφη, για να αναλάβει το πόστο της σερβιτόρας στο καζίνο της μικρής κωμόπολης του Οχάιο. Ξεκίνημα όμως θα σημάνει και για την μικρή, που θα πρέπει πλέον να αναζητήσει καινούργιους φίλους και συντροφιές σε ένα άγνωστο περιβάλλον. Οι πολλές ώρες απουσίας της μητέρας στην απαιτητική βάρδια, θα δώσουν την ευκαιρία στην Μάγκι να περάσει όλο και πιο πολύ καιρό με την παρέα των συνομηλίκων που σύντομα θα ταιριάξει. Μόνο που για τους ανήλικους ακόμη πιτσιρικάδες, το κυριότερο πρόβλημα είναι το πως θα προμηθευτούν αλκοολούχα ποτά, αφού βάση της απαγόρευσης καμία κάβα δεν ρισκάρει να έρθει κόντρα στον νόμο.

Κι όμως λύση θα βρει η νεαρή πεντάδα από την προσφορά της μεσήλικης Σου Αν, εργαζόμενης ως βοηθού της απαιτητικής κτηνιάτρου της περιοχής, που όχι μόνο θα δείξει προθυμία να βοηθήσει τα παιδιά παρέχοντας τους τα απαραίτητα λίτρα βότκας που ζητούν, αλλά θα τους ανοίξει και το σπίτι της, προσφέροντας τους το υπόγειο της ως καταφύγιο, ώστε να μην έχουν τον φόβο του περιφερόμενου σερίφη. Το μόνο που εκείνη θα ζητήσει από τους νεαρούς θα είναι να μην διαβούν ποτέ το κατώφλι του πάνω ορόφου της μονοκατοικίας. Κι εκείνοι, πολλαπλασιαζόμενοι αριθμητικά μέρα με την ημέρα, έχοντας βρει την θαλπωρή στην ανοιχτή της αγκάλη δεν θα της χαλάσουν το χατίρι. Μια Μα, που διασκεδάζει όλη νύχτα μαζί τους κιόλας, την έχουν...

Σταδιακά φυσικά, αλλιώς δεν θα υπήρχε και ταινία, η Σου Αν, θα διαφοροποιήσει τον χαρακτήρα της σε πιο αρνητικές φόρμες, θα γίνει απότομη, προσβλητική, πολλές φορές ακραία, χρησιμοποιώντας ακόμη και (ψεύτικα) όπλα για να τρομάξει τους νέους της κολλητούς / φιλοξενούμενους. Τα ολονύχτια πάρτι, που κυλούν ποτάμια από πιοτά και ανάβουν ανεξέλεγκτοι μπάφοι, ναι μεν θα συνεχιστούν, τα κορίτσια όμως πρώτα, θα αντιληφθούν την απώλεια των κοσμημάτων τους και σε συνδυασμό με την κυκλοθυμική εικόνα της Μα, γρήγορα θα την υποπτευθούν. Το βασικό τους ζόρι είναι πως δεν μπορούν να βρουν το παραμικρό κίνητρο, που θα μπορούσε να διαθέτει η Σου Αν, προκειμένου να τους στήσει μια παγίδα, ενδεχομένως ακόμη και απειλητική για την ζωή τους.

Οι πιο καλά διαθέτοντες αστυνομικό δαιμόνιο θεατές πάντως, πολύ σύντομα θα βρουν την άκρη του νήματος, δίνοντας την εξήγηση για την περίεργη στάση της μοναχικής (?) γυναίκας, αναλύοντας τα εμβόλιμα χρονικά πέρα δώθε της ταινίας, όπου εκείνη εμφανίζεται στην ηλικία που βρίσκονται σήμερα τα "παιδιά" της. Και συσχετίζοντας τις καταστάσεις με τα πρόσωπα που, έτσι χωρίς λόγο, ρίχνονται στο εκράν από το σενάριο, δεν θα αργήσουν να καταλάβουν τις εκδικητικές τάσεις που η μαύρη, χαμηλών τόνων, κυρία, έχει καλά κρυμμένες στην ψυχή της. Η ανακολουθία της ταινίας που σκηνοθετεί, χρησιμοποιώντας όλα τα δυνατά κλισέ του νεανικού θρίλερ, ένας Tate Taylor σε ραγδαία πτώση από τον καιρό του The Help και του Get On Up, είναι πως τίποτα από όσα περιγράφει δεν ακολουθούν έναν λογικό ειρμό, οι τινέιτζερς πέφτουν με τραγική αφέλεια από το ένα φάουλ στο άλλο, οι γονείς είναι αδικαιολογήτως απόντες, καθώς και οι φημισμένοι περιφερειακοί μάρσαλς, που η στάση τους κρίνεται το λιγότερο ως ανεκδοτική.

Συνεπώς το μόνο που μένει στο πηλίκο ως αξιόλογο, είναι ξανά η παρουσία της εκπληκτικής Octavia Spencer, ερμηνεύτριας που έχει την ικανότητα να μεταστρέφει εκφράσεις, από το αγαθό στο κακίστρο και από το λυπησιάρικο στο σατανικό, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Για το μεγαλύτερο μέρος του έργου και όσο δεν έχει περιέλθει αυτό στην ανούσια ράγα του φοβιστικού Blum, η οσκαρούχα ρολίστα σηκώνει τα πάντα στην πλάτη της, καλύπτοντας τόσο τις σκηνοθετικές αδεξιότητες όσο και τα σφάλματα απειρίας του ψαρωμένου ανσάμπλ που την περιβάλλει. Στην τελική πράξη ακόμη κι αυτή η τόσο ικανή περφόρμερ, παραδίδει όπλα μπροστά σε όσα ανάρμοστα για το κύρος της, το σκριπτ την προστάζει να εκτελέσει.

Επιδερμικά η Ma, μια απασχόληση με το καίριο θέμα του μπούλινγκ, ειδικά στην πιο δύσκολη ηλικία της προενηλικίωσης, την τσακώνει, αλλά μέχρις εκεί. Υπερισχύει η τάση για την εδώ και τώρα τιμωρία, άρα σύμφωνα με την κεντρική ιδέα, όλοι οι σημερινοί παθόντες, έχουν δεκαετίες μπροστά τους για να ρίξουν στην πυρά τους φταίχτες. Λάθη όμως, πολλά λάθη, αφηγηματικά, συνοχής, γενικότερου δεσίματος της δράσης, δεν δίνουν την ευκαιρία στο b-movie να κερδίσει κάτι παραπάνω, παρότι τεχνικά τα έβγαλε τα (ελάχιστα) λεφτά του. Σαν double bill πάντως μπορεί να σταθεί αντάμα με την επίσης φετινή Greta, με την οποία τα κοινά στοιχεία είναι πασιφανή: Ψυχολογικός τρόμος, σπουδαία ηθοποιός στο επίκεντρο, σκηνοθέτης ονομαστός. Α και παρόμοια αξιολόγηση: Failed!

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 30 Μαΐου 2019 από την Tulip Ent.!