Η Κομπίνα
του Chris Addison. Με τους Anne Hathaway, Rebel Wilson, Alex Sharp, Ingrid Oliver, Emma Davies, Dean Norris, Timothy Simons, Rob Delaney, Tim Blake Nelson, Chris Pratt.
Απατεώνισσες και Λέιντις!
του zerVo (@moviesltd) 
Πόσο ωραίες κομεντί! Φωτεινές, ηλιόλουστες, αστραφτερές, ρυθμικές, με πανέξυπνες ατάκες και σκετσάκια, αλλά και δύο πρωταγωνιστικά ντουέτα, που προσδιόρισαν την έννοια των κοτσονάτων κομπιναδόρων. Ειδικά το ριμέικ του Bedtime Story (Ralph Levy, 1964) με στάρινγκ Brando / Niven, Dirty Rotten Scoundrels (Frank Oz, 1988) με δίδυμο Caine / Martin, που το βίωσα στην πρώτη του προβολή, σε διψήφιο αριθμό θεάσεων, με μεγάλη ευκολία το κατατάσσω μέσα στις κορυφαίες, πιο διασκεδαστικές δημιουργίες ολόκληρης της δεκαετίας! Προφανώς στην τρίτη του εκδοχή το κυρίως θέμα της υπόθεσης, που για χάρη της ανατροπής αλλάζει φίλο στους (αντι)ήρωες, δεν υπολογίστηκε σωστά από τους οργανωτές του, δεν μελετήθηκε όπως θα τους άξιζε σεναριακά και φυσικά δεν εκτελέστηκε αντάξια με τα προηγούμενα. Για την ακρίβεια Η Κομπίνα (The Hustle) ούτε καν πλησίασε την βάση της αξία των παρόμοιων, προγενέστερων του...
Έχοντας στήσει το αριστοκρατικό της λημέρι πλάι στο κύμα της πανάκριβης Κυανής Ακτής, η εκθαμβωτική Τζόζεφιν Τσέστερφιλντ, με την βοήθεια μιας τοπικής διεφθαρμένης αστυνομικού κι ενός διπρόσωπου μπάτλερ, καταφέρνει να ρίχνει στην ερωτική της παγίδα, τον ένα μετά τον άλλο τους πάμπλουτους επιχειρηματίες, που δίπλα της κοζάρουν ως πλέιμπους. Μια επιχείρηση βουτηγμένη στην ανηθικότητα, που όμως έχει αποδώσει ένα γερό κομπόδεμα στην σαγηνευτική πλανεύτρα, που με χαρακτηριστική ευκολία προσεγγίζει και τσακώνει τα θύματα της, αδειάζοντας τους τους τραπεζικούς λογαριασμούς.
Κινήσεις που θα την αναδείξουν ως είδωλο στα μάτια της μικροκακοποιού Πένι Ραστ, μιας αθυρόστομης και αγροίκας αρπάχτρας, που αφού την έκαναν πέρα από όλα τα μαγαζιά της Νέας Υόρκης γνωρίζοντας το ποιόν της, θα αναζητήσει μια καινούργια τύχη στην μαγευτική και γεμάτη καινούργιους υποψήφιους αγαθούς, αλλά και με χοντρό πορτοφόλι στόχους, Κοτ Ντ'Αζούρ. Όταν οι δύο απατεώνισσες τα σπάσουν, θα τεθούν μονομιάς αντιμέτωπες σε μια κούρσα με έναν μόνο νικητή: Ποια θα καταφέρει να κερδίσει την καρδιά και την εμπιστοσύνη του φημισμένου νεαρού Τόμας Βέστερμπεργκ, κληρονόμου μια τεράστιας περιουσίας και ιδιοκτήτη ενός ραγδαία αναπτυσσόμενου, τεχνολογικού κολοσσού?
Την ίδια ώρα που ένας αφανής, αδιόρατος και άγνωστης προέλευσης φόβος έχει κάνει την εμφάνιση του στην Κρουαζέτ, έχοντας τρομοκρατήσει τις δύο ετερόκλητες κλέφτρες, ενόσω μια ακόμη διεθνώς φημισμένη κατεργάρα, θα προστεθεί στον ανταγωνισμό. Φυσικά για τους ήδη γνώστες της ιστορίας, δεν υφίσταται η παραμικρή ανατροπή, ενώ για όλους τους άλλους το τι πρόκειται να συμβεί, όσο πλησιάζουμε στην εκπνοή του ιλουστρασιόν παραμυθιού, είναι κάτι περισσότερο από προφανές. Ένας λόγος παραπάνω δηλαδή που η μοντέρνα εκδοχή του, δεν καταφέρνει ποτέ να κρατήσει την ματιά του θεατή σε σταθερό ενδιαφέρον μέχρι την ολοκλήρωση. Τις πταίει?
Καταρχήν το γεγονός πως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να σταθούν ίσα και όμοια, όπως συνέβη στο παρελθόν και στις πρότερες βερσιόν, οι δύο χαρακτήρες. Ειδικότερα η Γιάνκισσα, μοιάζει εκνευριστικά παράταιρη σε όλο αυτό το χρυσοποίκιλτο περιβάλλον, αφού δεν είναι λογικό το πεντάλεπτο της εκπαίδευσης της, να την καταστήσει ικανή να σταθεί ανάμεσα στο ψηλομύτικο τζετ σετ. Αναιδής, άγαρμπη, αφρόντιστη, ατσούμπαλη, δεν φαντάζει ούτε στο ελάχιστο ως αξιόλογη μνηστήρας για την επαγγελματία της απάτης. Αν και εφόσον κι εκείνη από την μεριά της, είχε ντυθεί σωστά τις πανάκριβες τουαλέτες και δεν περιφερόταν απλώς ως ένα ξύλινο, αγέλαστο και με περιορισμένο σεξ απίλ υποκείμενο. Φάουλ το κάστινγκ, που σε μια τέτοια ταινία, ορίζει το α και το ω της επιτυχίας.
Ενδεχόμενα η Anne Hathaway να ήταν πιο ταιριαστή για να αποδώσει τον ρόλο της πιο κυνικής - και όχι τόσο ισοπεδωτικής - Αμερικανίδας, αν φέρουμε στον νου την εμφάνιση της στο θηλυκό τεύχος του σίριαλ των Ocean's. Ανταυτού η παραγωγή την στήνει ανεπιτυχώς να παίξει την σνομπαρία, όμορφη μεν, αλλά παντελώς ουδέτερη και αδιάφορη. Ίσως να φταίει και το ότι το έτερον ήμισυ ορίζει η ενοχλητική και μηδενικά κωμική μορφή της Rebel Wilson, όχι γιατί η μόστρα της είναι υπέρβαρη, προς Θεού, αλλά γιατί ακόμη και η πιο απλοϊκή της κίνηση ξέρεις από πριν πως θα είναι ο ορισμός της καταστροφικής χοντράδας. Που? Σε ένα φιλμ που το πορσελάνινο λεπτεπίλεπτο θα έπρεπε να αποτελεί τον μπούσουλα για το σοβαρό κτίσιμο του. Το τουίστ ως ιδέα, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Οπότε η συνάντηση των δύο κοριτσιών, της παραπάνω από μια δεκαετία Χιονάτης που φορούσε Πράντα, αλλά εμφανίζει ερμηνευτική στασιμότητα και του Pitch Perfect προκλητικού οδοστρωτήρα, που δύσκολα θα ξεφύγει από αυτή την τυποποίηση, δεν πετυχαίνει ποτέ. Δεν μοιάζει αστεία, δεν βγάζει κέφι και όποτε το προσπαθεί υπερβολικά, καταλήγει σε γκαγκς παρατραβηγμένα και αφελή. Προτιμούμε δίχως άλλο τα ορίτζιναλ, στο βίντεο, που το γέλιο είναι, αν και ξαναζεσταμένο, σίγουρα εγγυημένο!
Κινήσεις που θα την αναδείξουν ως είδωλο στα μάτια της μικροκακοποιού Πένι Ραστ, μιας αθυρόστομης και αγροίκας αρπάχτρας, που αφού την έκαναν πέρα από όλα τα μαγαζιά της Νέας Υόρκης γνωρίζοντας το ποιόν της, θα αναζητήσει μια καινούργια τύχη στην μαγευτική και γεμάτη καινούργιους υποψήφιους αγαθούς, αλλά και με χοντρό πορτοφόλι στόχους, Κοτ Ντ'Αζούρ. Όταν οι δύο απατεώνισσες τα σπάσουν, θα τεθούν μονομιάς αντιμέτωπες σε μια κούρσα με έναν μόνο νικητή: Ποια θα καταφέρει να κερδίσει την καρδιά και την εμπιστοσύνη του φημισμένου νεαρού Τόμας Βέστερμπεργκ, κληρονόμου μια τεράστιας περιουσίας και ιδιοκτήτη ενός ραγδαία αναπτυσσόμενου, τεχνολογικού κολοσσού?
Την ίδια ώρα που ένας αφανής, αδιόρατος και άγνωστης προέλευσης φόβος έχει κάνει την εμφάνιση του στην Κρουαζέτ, έχοντας τρομοκρατήσει τις δύο ετερόκλητες κλέφτρες, ενόσω μια ακόμη διεθνώς φημισμένη κατεργάρα, θα προστεθεί στον ανταγωνισμό. Φυσικά για τους ήδη γνώστες της ιστορίας, δεν υφίσταται η παραμικρή ανατροπή, ενώ για όλους τους άλλους το τι πρόκειται να συμβεί, όσο πλησιάζουμε στην εκπνοή του ιλουστρασιόν παραμυθιού, είναι κάτι περισσότερο από προφανές. Ένας λόγος παραπάνω δηλαδή που η μοντέρνα εκδοχή του, δεν καταφέρνει ποτέ να κρατήσει την ματιά του θεατή σε σταθερό ενδιαφέρον μέχρι την ολοκλήρωση. Τις πταίει?
Καταρχήν το γεγονός πως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να σταθούν ίσα και όμοια, όπως συνέβη στο παρελθόν και στις πρότερες βερσιόν, οι δύο χαρακτήρες. Ειδικότερα η Γιάνκισσα, μοιάζει εκνευριστικά παράταιρη σε όλο αυτό το χρυσοποίκιλτο περιβάλλον, αφού δεν είναι λογικό το πεντάλεπτο της εκπαίδευσης της, να την καταστήσει ικανή να σταθεί ανάμεσα στο ψηλομύτικο τζετ σετ. Αναιδής, άγαρμπη, αφρόντιστη, ατσούμπαλη, δεν φαντάζει ούτε στο ελάχιστο ως αξιόλογη μνηστήρας για την επαγγελματία της απάτης. Αν και εφόσον κι εκείνη από την μεριά της, είχε ντυθεί σωστά τις πανάκριβες τουαλέτες και δεν περιφερόταν απλώς ως ένα ξύλινο, αγέλαστο και με περιορισμένο σεξ απίλ υποκείμενο. Φάουλ το κάστινγκ, που σε μια τέτοια ταινία, ορίζει το α και το ω της επιτυχίας.
Ενδεχόμενα η Anne Hathaway να ήταν πιο ταιριαστή για να αποδώσει τον ρόλο της πιο κυνικής - και όχι τόσο ισοπεδωτικής - Αμερικανίδας, αν φέρουμε στον νου την εμφάνιση της στο θηλυκό τεύχος του σίριαλ των Ocean's. Ανταυτού η παραγωγή την στήνει ανεπιτυχώς να παίξει την σνομπαρία, όμορφη μεν, αλλά παντελώς ουδέτερη και αδιάφορη. Ίσως να φταίει και το ότι το έτερον ήμισυ ορίζει η ενοχλητική και μηδενικά κωμική μορφή της Rebel Wilson, όχι γιατί η μόστρα της είναι υπέρβαρη, προς Θεού, αλλά γιατί ακόμη και η πιο απλοϊκή της κίνηση ξέρεις από πριν πως θα είναι ο ορισμός της καταστροφικής χοντράδας. Που? Σε ένα φιλμ που το πορσελάνινο λεπτεπίλεπτο θα έπρεπε να αποτελεί τον μπούσουλα για το σοβαρό κτίσιμο του. Το τουίστ ως ιδέα, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Οπότε η συνάντηση των δύο κοριτσιών, της παραπάνω από μια δεκαετία Χιονάτης που φορούσε Πράντα, αλλά εμφανίζει ερμηνευτική στασιμότητα και του Pitch Perfect προκλητικού οδοστρωτήρα, που δύσκολα θα ξεφύγει από αυτή την τυποποίηση, δεν πετυχαίνει ποτέ. Δεν μοιάζει αστεία, δεν βγάζει κέφι και όποτε το προσπαθεί υπερβολικά, καταλήγει σε γκαγκς παρατραβηγμένα και αφελή. Προτιμούμε δίχως άλλο τα ορίτζιναλ, στο βίντεο, που το γέλιο είναι, αν και ξαναζεσταμένο, σίγουρα εγγυημένο!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Ιουνίου 2019 από την Tulip Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική