Γκοτζίλα ΙΙ Ο Βασιλιάς Των Τεράτων
της Anne Fletcher. Με τους Danielle Macdonald, Jennifer Aniston, Odeya Rush, Maddie Baillio, Bex Taylor-Klaus, Luke Benward.
Κα(ημενα)ιτζου!
του zerVo (@moviesltd) 
Λατρεμένη μορφή. Ως συνδεδεμένη άρρηκτα με εκείνα τα πρώτα, μονοψήφια σινεφιλικά χρόνια, όταν στο δημοτικό σινεάκ κάθε Δευτέρα προβαλλόταν και από ένα επεισόδιο της θρυλικής ασπρόμαυρης σειράς της Toho. Κι επειδή φυσικά τα τεύχη δεν ήσαν και τόσα πολλά, κάθε νηοστή επανάληψη των περιπετειών του γιγάντιου Γκοτζίλα, αυτόματα σήμαινε και απαρχή της προσμονής για τις τρομερές μάχες ενάντια στα ισοϋψή του θεριά. Τι εποχές! Τότε που οι μορφές των τεράτων δεν ήταν τίποτα παραπάνω από πλαστικά κουκλάκια, που βάδιζαν μέσα σε κυματώδεις πισίνες. Η ψυχή εκείνων των πρωτόγονων φιλμς ήταν αρκετή για να τα δει κανείς ακόμη και δεκαπέντε φορές το καθένα. Κάτι που λείπει από τον πανζουρλισμό του σήμερα, που δεν τον αντέχεις μέχρι τέλους ούτε για μία!
Πέντε χρόνια μετά την μάχη που ισοπέδωσε το Σαν Φρανσίσκο, οι υπηρεσίες ασφαλείας βρίσκονται σε συναγερμό καθώς η δυναμική βιολόγος Δρ Έμμα Ράσσελ, σύζυγος του επιστήμονα Μαρκ Ράσελ και μητέρα του αδικοχαμένου, την ώρα του πανικού, ανήλικου Άντριου και η θυγατέρα της, Μάντισον, θα πέσουν θύματα απαγωγής του παρανοϊκού Τζόνα Άλαν. Ενός εξτρεμιστή που έχοντας πάρει στην κατοχή του την συσκευή Όρκα, δημιούργημα της Ράσσελ, που μέσω ραδιοκυμάτων επιτυγχάνει την επικοινωνία μεταξύ των τεράτων, θα επιδιώξει και πάλι να σκορπίσει τον τρόμο και τον θάνατο, προκαλώντας μια ακόμη σύγκρουση γιγάντων.
Ειδικά από την στιγμή που έχουν ξυπνήσει από τον μακρύ λήθαργο τα ισομεγέθη θηρία του Γκοτζίλα, η Μόθρα, ο Ρονταν, η τρικέφαλη Γκιντόρα, δίνοντας ραντεβού μαζί του, σε μια ακόμη πολυπληθή αμερικάνικη μεγαλούπολη επιδιώκοντας να την ισοπεδώσουν. Με τις στρατιωτικές αρχές να μην έχουν την παραμικρή δυνατότητα αντιμετώπισης των πανίσχυρων γιγάντων, μόνον ένας μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα από τον επερχόμενο όλεθρο, ακόμη κι αν απαιτηθεί να θυσιαστεί γι αυτό: Ο σκουριασμένος από την απραξία μα αποφασισμένος να βάλει μια για πάντα τέλος στις ορέξεις των ομοίων του κάιτζου.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία το γεγονός πως το ριμπούτ που επιχειρήθηκε στα 2014 δια χειρός του Gareth Edwards, ακόμη και αν επιδεχόταν κι άλλες βελτιώσεις υπήρξε μια σημαντικότατη εξέλιξη σε σύγκριση με την μετριότητα της χολιγουντιανής απόπειρας του Emmerich του 98. Σε σημείο που να περιμένει κανείς το πράγμα να μπει σε μια καινούργια, καλοστημένη και πιο εμπνευσμένη ράγα, με βάση τα ορίτζιναλ του παλιού καλού Γιαπωνέζικου καιρού, έχοντας συνάμα ως ανταμοιβή τα περισσότερα από μισό δις δολάρια που κατάφερε η ταινία στα παγκόσμια box office. Ανταυτού μια πενταετία μετά, χρονικό διάστημα τεράστιο για να διαλυθούν οι θύμησες της αναγέννησης, το μόνο που πετυχαίνει το πρώτο σίκουελ King Of Monsters είναι μια παταγώδης, υπερμεγέθης φλόπα, ένα ρεσιτάλ φασαρίας, σκόνης και κουρνιαχτού, που πηγαίνει το πλάνο πολλά βήματα πίσω. Και θέτοντας σε αμφισβήτηση την ύπαρξη του ήδη προγραμματισμένου να κυκλοφορήσει στις αρχές του 20, τρίτου μπλοκμπάστερ, εκεί που η τεράστια σαύρα δίνει ραντεβού μονομαχίας με τον Βασιλιά Κονγκ.
Μια μπερδεψοδουλειά που πιστώνεται σχεδόν ολοκληρωτικά ο βασικός υπεύθυνος του σχεδίου Michael Dougherty, ο οποίος στηριγμένος από τα θετικά σχόλια που συνόδεψαν τον Krampus του, πήρε τα κλειδιά από την Legendary, για να πραγματοποιήσει στο εκράν οτιδήποτε φανφαρόνικο του περνούσε από τον νου. Αποτέλεσμα του πενιχρών ιδεών σεναρίου (εκεί που έβαλε το χεράκι του και ο στενός του συνεργάτης, Zack Shields) είναι ένα ασύνταχτο παζλ, όπου μηδενικοί και αδιάφοροι χαρακτήρες, πρέπει να καθοδηγήσουν τους Τιτάνες κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποφευχθεί ο αρμαγεδδών. Τα πάντα, σκηνικά, ζώα, καταστροφές, σχηματισμένα στα πανίσχυρα κομπιούτερς, δίνουν την εντύπωση ενός επαναλαμβανόμενου για ένα δίωρο τρανσφόρμερς ανιαρού μακελειού, που δεν βγάζει και ιδιαίτερο νόημα κανείς, ούτε καν ο πιο φανατικός οπαδός του Γκότζου. Οπότε πηγαίνουν πακέτο περίπατο, εκτός από τα μίτινγκ της παλιοπαρέας των τεράτων και όλες εκείνες οι υποσχέσεις του πανάκριβου ιντερνάσιοναλ καστ, που περιέχει από Zhang Ziyi και Watanabe, ίσαμε Farmiga, Sally Hawkins και David Strathairn. Η πρώτη κολοσσιαία - κυριολεκτικά - απογοήτευση του φετινού φιλμικού καλοκαιριού.
Ειδικά από την στιγμή που έχουν ξυπνήσει από τον μακρύ λήθαργο τα ισομεγέθη θηρία του Γκοτζίλα, η Μόθρα, ο Ρονταν, η τρικέφαλη Γκιντόρα, δίνοντας ραντεβού μαζί του, σε μια ακόμη πολυπληθή αμερικάνικη μεγαλούπολη επιδιώκοντας να την ισοπεδώσουν. Με τις στρατιωτικές αρχές να μην έχουν την παραμικρή δυνατότητα αντιμετώπισης των πανίσχυρων γιγάντων, μόνον ένας μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα από τον επερχόμενο όλεθρο, ακόμη κι αν απαιτηθεί να θυσιαστεί γι αυτό: Ο σκουριασμένος από την απραξία μα αποφασισμένος να βάλει μια για πάντα τέλος στις ορέξεις των ομοίων του κάιτζου.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία το γεγονός πως το ριμπούτ που επιχειρήθηκε στα 2014 δια χειρός του Gareth Edwards, ακόμη και αν επιδεχόταν κι άλλες βελτιώσεις υπήρξε μια σημαντικότατη εξέλιξη σε σύγκριση με την μετριότητα της χολιγουντιανής απόπειρας του Emmerich του 98. Σε σημείο που να περιμένει κανείς το πράγμα να μπει σε μια καινούργια, καλοστημένη και πιο εμπνευσμένη ράγα, με βάση τα ορίτζιναλ του παλιού καλού Γιαπωνέζικου καιρού, έχοντας συνάμα ως ανταμοιβή τα περισσότερα από μισό δις δολάρια που κατάφερε η ταινία στα παγκόσμια box office. Ανταυτού μια πενταετία μετά, χρονικό διάστημα τεράστιο για να διαλυθούν οι θύμησες της αναγέννησης, το μόνο που πετυχαίνει το πρώτο σίκουελ King Of Monsters είναι μια παταγώδης, υπερμεγέθης φλόπα, ένα ρεσιτάλ φασαρίας, σκόνης και κουρνιαχτού, που πηγαίνει το πλάνο πολλά βήματα πίσω. Και θέτοντας σε αμφισβήτηση την ύπαρξη του ήδη προγραμματισμένου να κυκλοφορήσει στις αρχές του 20, τρίτου μπλοκμπάστερ, εκεί που η τεράστια σαύρα δίνει ραντεβού μονομαχίας με τον Βασιλιά Κονγκ.
Μια μπερδεψοδουλειά που πιστώνεται σχεδόν ολοκληρωτικά ο βασικός υπεύθυνος του σχεδίου Michael Dougherty, ο οποίος στηριγμένος από τα θετικά σχόλια που συνόδεψαν τον Krampus του, πήρε τα κλειδιά από την Legendary, για να πραγματοποιήσει στο εκράν οτιδήποτε φανφαρόνικο του περνούσε από τον νου. Αποτέλεσμα του πενιχρών ιδεών σεναρίου (εκεί που έβαλε το χεράκι του και ο στενός του συνεργάτης, Zack Shields) είναι ένα ασύνταχτο παζλ, όπου μηδενικοί και αδιάφοροι χαρακτήρες, πρέπει να καθοδηγήσουν τους Τιτάνες κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποφευχθεί ο αρμαγεδδών. Τα πάντα, σκηνικά, ζώα, καταστροφές, σχηματισμένα στα πανίσχυρα κομπιούτερς, δίνουν την εντύπωση ενός επαναλαμβανόμενου για ένα δίωρο τρανσφόρμερς ανιαρού μακελειού, που δεν βγάζει και ιδιαίτερο νόημα κανείς, ούτε καν ο πιο φανατικός οπαδός του Γκότζου. Οπότε πηγαίνουν πακέτο περίπατο, εκτός από τα μίτινγκ της παλιοπαρέας των τεράτων και όλες εκείνες οι υποσχέσεις του πανάκριβου ιντερνάσιοναλ καστ, που περιέχει από Zhang Ziyi και Watanabe, ίσαμε Farmiga, Sally Hawkins και David Strathairn. Η πρώτη κολοσσιαία - κυριολεκτικά - απογοήτευση του φετινού φιλμικού καλοκαιριού.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 30 Μαΐου 2019 από την Tanweer!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική