Μία Αγάπη Ανέφικτη
της Catherine Corsini. Με τους Virginie Efira, Niels Schneider, Estelle Lescure.
Για ότι έχω κάνει, δεν μετανιώνω?
του zerVo (@moviesltd) 
Από τις πλέον αναγνωρισμένες Γαλλίδες συγγραφείς, η εξηντάχρονη πλέον Christine Angot, έκτισε την λογοτεχνική καριέρα της, κατά βάση πάνω σε έργα βασισμένα στις προσωπικές της εμπειρίες, ασχολούμενη με το είδος της δραματοποιημένης αυτοβιογραφίας. Έχοντας άλλωστε βιώσει στιγμές ανείπωτες και αδιανόητες για την συλλογιστική της κοινής γνώμης, που ουδέποτε έκρυψε, αντιθέτως δημοσιοποίησε μέσα από βιβλία της σαν τα πολυβραβευμένα L' Inceste και Un Amour Impossible. Το τελευταίο ορίζει την βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε το σενάριο της ομώνυμης ταινίας και φέρει την υπογραφή μιας αξιόλογης Φραντσέζας δημιουργού όπως η Catherine Corsini, που έχει υπογράψει φιλμς σαν τα Η ομορφότερη εποχή (La belle saison), Trois mondes και Partir. Αν μη τι άλλο, όλα τους ικανά να ανοίξουν μακροσκελείς συζητήσεις κοινωνικού προβληματισμού.
Μεγαλωμένη κάτω από αυστηρούς καθολικούς κανόνες στην μεταπολεμική Γαλλική επαρχία, η νεαρή και όμορφη Ρασέλ, κορίτσι μικρομεσαίας διάσπαρτης οικογένειας, εργάζεται ως γραμματέας σε φορέα κοινωνικής φροντίδας. Αν και διατηρεί δεσμό με συντοπίτη της, στο περιφερειακό Σατορού, η γνωριμία της με τον γοητευτικό, πανέξυπνο, αλλά και αεράτο, χάρη στην άνεση που το δίνει η εύπορη καταγωγή του, Φιλίπ, έναν εργαζόμενο στις τάξεις του Νάτο ως διερμηνέα, θα της προκαλέσει ρίγη αναστάτωσης. Μεταξύ τους θα αναπτυχθεί ένα μοιραίο και φλογερό πάθος, καθώς οι δυο τους δεν θα κοιτούν τον χρόνο για να ανταμώσουν αγκαλιασμένοι, μακρυά από τα βλέμματα του περίγυρου. Πάθος που σύντομα θα επισφραγιστεί με το χαρμόσυνο μαντάτο, της εγκυμοσύνης της Ρασέλ...
Χαρμόσυνο καθώς φαίνεται μόνο για εκείνη, την αστεφάνωτη, καθώς ο μορφονιός, με το που πληροφορηθεί πως σε ελάχιστους μήνες πρόκειται να γίνει πατέρας, θα εξαφανιστεί από προσώπου γης, με το πρόσχημα της μετάθεσης του από την υπηρεσία στην γειτονική Ιταλία. Η Ρασέλ αποφασισμένη να κρατήσει το παιδί, ακόμη και αν η σχέση της με τον Φιλίπ δεν έχει την παραμικρή επισημότητα, θα φέρει στον κόσμο ένα όμορφο κοριτσάκι, την Σαντάλ, γεγονός που θα την χαροποιήσει αφάνταστα, διαισθανόμενη πως έτσι θα έχει για πάντα κοντά της, τον καρπό του ξέφρενου έρωτα της. Συνάμα όμως θα επιδιώξει και την αναγνώριση της από τον άφαντο γονιό, κάτι που δεν θα καταφέρει παρά μόνο όταν η θυγατέρα της, θα κλείσει τα δεκατέσσερα της χρόνια. Στιγμή που θα αποτελέσει την απαρχή, ενός εφιάλτη δίχως τέλος.
Διαφοροποιημένο αισθητά από το πρωτότυπο σύγγραμμα - καθώς εκεί παρακολουθούνται οι ιστορίες τριών γυναικών και όχι δύο όπως εδώ - το παρόν σενάριο, προβάλλεται αφηγηματικά μέσα από τα μάτια της ενήλικης πλέον Σαντάλ, που καταγράφει τα βασανισμένα απομνημονεύματα της, ψέγοντας σημαντικά γι αυτά, μάλλον πιο πολύ την επιπόλαια μάνα της. Που ερχόμενη σε κόντρα με το "τι θα πει η συντηρητική γειτονιά" θα πάρει το ρίσκο να γίνει μοναχική μητέρα, ελπίζοντας έτσι πως θα πείσει κάποια στιγμή τον άστατο τυχοδιώκτη της καρδιάς της να επιστρέψει. Το κακό θα συμβεί βέβαια, αμά τη επιστροφή του περιπλανώμενου πλούσιου, εγωιστή κι εκκεντρικού ασώτου, παίρνοντας παραμάζωμα τις ψυχές και των δύο, σχεδόν αντίθετης λογικής, περσόνων, μαμάς και κόρης, από την στιγμή που ο πατέρας θα αποδειχθεί παιδόφιλος και αιμομίκτης.
Στα θετικά στοιχεία του πιο πρόσφατου πονήματος της Catherine Corsini, υποχρεωτικά πρέπει να καταγράψουμε την πολύ σωστή δουλειά που έχει γίνει στην αναπαράσταση της περιόδου των 50s και 60s, με τα μελετημένα σκηνικά, την προσεγμένη ενδυματολογία, ακόμη και με τις μουσικές που περιβάλλουν την μπερδεμένη συναισθηματικά ατμόσφαιρα. Το πρόβλημα εντοπίζεται από την στιγμή που η γνωστή για τις προβοκατόρικες ερωτικές της λήψεις σκηνοθέτιδα - φυσικά και δεν το αποφεύγει ούτε εδώ το συνήθειο - αποφασίζει να μην αφήσει απέξω από το σκριπτ της πολλά στοιχεία της εξέλιξης του βιβλίου, γεγονός που οδηγεί σε λούπες και ανακυκλώσεις, επαναλήψεις και βαρετά παρατραβήγματα, με συνέπεια το χρονικό ξεχείλωμα της ταινίας κοντά στο 2μισάωρο. Με λίγη οικονομία, τα ίδια πράγματα θα μπορούσαν να έχουν ειπωθεί μέσα σε σκάρτα 100 λεπτά. Ίσως σε αυτή την περίπτωση να είχε αποφευχθεί και το σχετικά ανάκατο τελευταίο μέρος του επιλόγου, όπου οι συμπεριφορές φαντάζουν κάπως παράξενες.
Ελλείψει οικογενειακή συνοχής ενδεχομένως, αν και είναι άδικο για μια γυναίκα που θυσίασε την ζωή της στην ανατροφή ενός παιδιού, να δέχεται τέτοια μανιασμένη επίθεση, ως η απόλυτη φταίχτρα των δεινών. Τον μετάνιωσε στ' αλήθεια τον δύσκολο δρόμο που επέλεξε? Εξαιρετική για ακόμη μια φορά η πραγματικά όμορφων χαρακτηριστικών Virginie Efira, διανύει στο εκράν μια χρονική απόσταση τεσσάρων δεκαετιών, από κοπελίτσα μέχρι ηλικιωμένη, έχοντας και την αρωγή του επιμελημένου μέικ απ. Απεναντίας άνιση η επιλογή του (εμφανώς νεότερου της, στις σκηνές που εκτιμώνται σαν συνομήλικοι) Niels Schneider, αφού ναι μεν είναι χωστός, δεν πιάνει όμως ποτέ τα ζητούμενα στάνταρντς στην απόδοση του εκκεντρικού δανδή. Ορίζοντας οι δυο τους ένα ζευγάρι όχι και τόσο ταιριαστό, ούτε οπτικά, ούτε υποκριτικά, που πάνω του στα στηριχθεί το κατοπινό ακραίο δράμα. Που μάλλον για κάτω από την βάση είναι η αληθινή του φιλμική αξία, το σώνει όμως το νοσταλγικό σάουντρακ, που περιλαμβάνοντας από το Que Sera Sera μέχρι το Histoire D' Un Amour, μας ταξιδεύει νοερά σε μια τόσο αγαπημένη εποχή.
Χαρμόσυνο καθώς φαίνεται μόνο για εκείνη, την αστεφάνωτη, καθώς ο μορφονιός, με το που πληροφορηθεί πως σε ελάχιστους μήνες πρόκειται να γίνει πατέρας, θα εξαφανιστεί από προσώπου γης, με το πρόσχημα της μετάθεσης του από την υπηρεσία στην γειτονική Ιταλία. Η Ρασέλ αποφασισμένη να κρατήσει το παιδί, ακόμη και αν η σχέση της με τον Φιλίπ δεν έχει την παραμικρή επισημότητα, θα φέρει στον κόσμο ένα όμορφο κοριτσάκι, την Σαντάλ, γεγονός που θα την χαροποιήσει αφάνταστα, διαισθανόμενη πως έτσι θα έχει για πάντα κοντά της, τον καρπό του ξέφρενου έρωτα της. Συνάμα όμως θα επιδιώξει και την αναγνώριση της από τον άφαντο γονιό, κάτι που δεν θα καταφέρει παρά μόνο όταν η θυγατέρα της, θα κλείσει τα δεκατέσσερα της χρόνια. Στιγμή που θα αποτελέσει την απαρχή, ενός εφιάλτη δίχως τέλος.
Διαφοροποιημένο αισθητά από το πρωτότυπο σύγγραμμα - καθώς εκεί παρακολουθούνται οι ιστορίες τριών γυναικών και όχι δύο όπως εδώ - το παρόν σενάριο, προβάλλεται αφηγηματικά μέσα από τα μάτια της ενήλικης πλέον Σαντάλ, που καταγράφει τα βασανισμένα απομνημονεύματα της, ψέγοντας σημαντικά γι αυτά, μάλλον πιο πολύ την επιπόλαια μάνα της. Που ερχόμενη σε κόντρα με το "τι θα πει η συντηρητική γειτονιά" θα πάρει το ρίσκο να γίνει μοναχική μητέρα, ελπίζοντας έτσι πως θα πείσει κάποια στιγμή τον άστατο τυχοδιώκτη της καρδιάς της να επιστρέψει. Το κακό θα συμβεί βέβαια, αμά τη επιστροφή του περιπλανώμενου πλούσιου, εγωιστή κι εκκεντρικού ασώτου, παίρνοντας παραμάζωμα τις ψυχές και των δύο, σχεδόν αντίθετης λογικής, περσόνων, μαμάς και κόρης, από την στιγμή που ο πατέρας θα αποδειχθεί παιδόφιλος και αιμομίκτης.
Στα θετικά στοιχεία του πιο πρόσφατου πονήματος της Catherine Corsini, υποχρεωτικά πρέπει να καταγράψουμε την πολύ σωστή δουλειά που έχει γίνει στην αναπαράσταση της περιόδου των 50s και 60s, με τα μελετημένα σκηνικά, την προσεγμένη ενδυματολογία, ακόμη και με τις μουσικές που περιβάλλουν την μπερδεμένη συναισθηματικά ατμόσφαιρα. Το πρόβλημα εντοπίζεται από την στιγμή που η γνωστή για τις προβοκατόρικες ερωτικές της λήψεις σκηνοθέτιδα - φυσικά και δεν το αποφεύγει ούτε εδώ το συνήθειο - αποφασίζει να μην αφήσει απέξω από το σκριπτ της πολλά στοιχεία της εξέλιξης του βιβλίου, γεγονός που οδηγεί σε λούπες και ανακυκλώσεις, επαναλήψεις και βαρετά παρατραβήγματα, με συνέπεια το χρονικό ξεχείλωμα της ταινίας κοντά στο 2μισάωρο. Με λίγη οικονομία, τα ίδια πράγματα θα μπορούσαν να έχουν ειπωθεί μέσα σε σκάρτα 100 λεπτά. Ίσως σε αυτή την περίπτωση να είχε αποφευχθεί και το σχετικά ανάκατο τελευταίο μέρος του επιλόγου, όπου οι συμπεριφορές φαντάζουν κάπως παράξενες.
Ελλείψει οικογενειακή συνοχής ενδεχομένως, αν και είναι άδικο για μια γυναίκα που θυσίασε την ζωή της στην ανατροφή ενός παιδιού, να δέχεται τέτοια μανιασμένη επίθεση, ως η απόλυτη φταίχτρα των δεινών. Τον μετάνιωσε στ' αλήθεια τον δύσκολο δρόμο που επέλεξε? Εξαιρετική για ακόμη μια φορά η πραγματικά όμορφων χαρακτηριστικών Virginie Efira, διανύει στο εκράν μια χρονική απόσταση τεσσάρων δεκαετιών, από κοπελίτσα μέχρι ηλικιωμένη, έχοντας και την αρωγή του επιμελημένου μέικ απ. Απεναντίας άνιση η επιλογή του (εμφανώς νεότερου της, στις σκηνές που εκτιμώνται σαν συνομήλικοι) Niels Schneider, αφού ναι μεν είναι χωστός, δεν πιάνει όμως ποτέ τα ζητούμενα στάνταρντς στην απόδοση του εκκεντρικού δανδή. Ορίζοντας οι δυο τους ένα ζευγάρι όχι και τόσο ταιριαστό, ούτε οπτικά, ούτε υποκριτικά, που πάνω του στα στηριχθεί το κατοπινό ακραίο δράμα. Που μάλλον για κάτω από την βάση είναι η αληθινή του φιλμική αξία, το σώνει όμως το νοσταλγικό σάουντρακ, που περιλαμβάνοντας από το Que Sera Sera μέχρι το Histoire D' Un Amour, μας ταξιδεύει νοερά σε μια τόσο αγαπημένη εποχή.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Μαΐου 2019 από την Seven Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική