Ο Καθηγητής και ο Τρελός
του Farhad Safinia. Με τους Natalie Dormer, Mel Gibson, Sean Penn, Steve Coogan, Stephen Dillane, Jennifer Ehle, Eddie Marsan, Ioan Gruffudd, Jeremy Irvine.
Paranoia is the word...
του zerVo (@moviesltd) 
Συνήθως σε περιπτώσεις που η έξοδος ενός φιλμ συνοδεύεται από μια αρνητική προϊστορία, πάνω από την κυκλοφορία υπάρχει μια μουντάδα, μια συννεφιά, ένα όχι και τόσο θετικό προαίσθημα, που έχει αντίκτυπο τόσο στην καλλιτεχνική αξία του πονήματος, όσο και στην εμπορική του απήχηση. Μουρμούρα που συντροφεύει το δράμα εποχής Ο Καθηγητής και ο Τρελός, από την στιγμή που ο σκηνοθέτης και ο βασικός πρωταγωνιστής και executive producer ήρθαν σε άμεση ρήξη με το στούντιο της Voltage Pictures. Αφορμή αποτέλεσε η απόφαση των διοργανωτών να μην πραγματοποιήσουν γυρίσματα στους χώρους του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με πρόσχημα την υπέρβαση του προυπολογισμού, γεγονός που εξόργισε τους παλαιόθεν συνεργάτες από τον καιρό του Apocalypto, Farhad Safinia και Mel Gibson, με συνέπεια να φτάσουν την υπόθεση στα δικαστήρια. Συνέπεια τούτου ήταν τόσο να αναβληθεί για περισσότερο από έναν χρόνο το release, όπως και η απόσυρση του ονόματος του ντιρέκτορα από τα credits, με αποτέλεσμα να φαίνεται εκείνο κάποιου φαντασματικού PB Shemran.
1879. Μετά από άκαρπη προσπάθεια ετών, η συντακτική ομάδα του μεγάλου Οξφορδιανού λεξικού κάτω από την καθοδήγηση του ακάματου καθηγητή Τζέιμς Μάρει, θα δει τους κόπους της να αποκτούν νόημα, στην απόπειρα τους να προσδιορίσουν επεξηγηματικά όλες τις λέξεις της αγγλικής γλώσσας. Την μεγαλύτερη βοήθεια στους ακούραστους συγγραφείς θα την δώσουν οι απλοί πολίτες, που με σθένος θα δηλώσουν το παρόν στην έκκληση τους για συνεργασία. Μεταξύ αυτών ο πιο έγκυρος, συνεπής και επιμελής αποστολέας λημμάτων θα αποδειχθεί ένας άγνωστος Αμερικάνος που υπογράφει τις επιστολές του με το όνομα Γ.Σ. Μάινορ. Πίσω από την ύπαρξη του παράξενου εθελοντή όμως, κρύβεται μια πικρή αλήθεια, καθώς ο μυστηριώδης άντρας εδώ και χρόνια βρίσκεται εσώκλειστος στην ψυχιατρική πτέρυγα του σωφρονιστικού ιδρύματος του Μπρόντμουρ, εκτίοντας ποινή κάθειρξης για ανθρωποκτονία.
Φονικό που έλαβε χώρα, ενόσω ο Μάινορ, βρισκόταν σε κατάσταση σχιζοφρενικής κρίσης, που τον οδήγησε να δολοφονήσει έναν φουκαρά άγνωστο, στο θολωμένο του μυαλό θεωρούμενο απειλητικό διώκτη, στην ουσία όμως νοικοκύρη, αγαθό σύζυγο και πατέρα έξι παιδιών. Παράνοια που έχει τις ρίζες της στις εφιαλτικές αναμνήσεις του δράστη, από τον καιρό που υπηρέτησε στο μέτωπο του Αμερικάνικου Εμφυλίου ως στρατιωτικός γιατρός, αντιμετωπίζοντας αμέτρητες περιπτώσεις βαριά τραυματισμένων συντρόφων του.
Μια αληθινή ιστορία μας περιγράφει η ταινία The Professor And The Madman, που επεξεργασμένη πηγάζει από το έργο The Surgeon Of Crowthorne του Simon Winchester και αναφέρεται στην τεράστια πανεπιστημιακή προσπάθεια, του να συνταχθεί το απόλυτα έγκυρο αγγλικό λεξικό. Ένα έργο τεράστιο που η συγγραφή του ξεκίνησε προς τα τέλη του 19ου αιώνα και χρειάστηκαν πέντε ολόκληρες δεκαετίες σκληρής δουλειάς, μέχρι να παραδοθεί τελειοποιημένο στα 1928. Αποτελώντας μια πολύτομη εγκυκλοπαίδεια με αναφορά ακόμη και στην πιο παράξενη φράση ή ιδιωματισμό είχε καταγραφεί έως τότε στην αγγλόφωνη λογοτεχνία, μέσα από παραδείγματα για την σημασία ή την ιδιαίτερη έννοια της καθεμιάς. Το σενάριο όμως πέρα από το προφανές κατόρθωμα, εστιάζει στην σχέση φιλίας που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε δύο εκ διαμέτρου διαφορετικής ψυχοσύνθεσης άντρες, τον Προφέσορα και τον Δόκτορα.
Ο μεν Βρετανός, ανεξάρτητος, όχι ιδιαίτερα αποφασιστικός, μα πιότερο συνεργατικός με την ομάδα δράσης, ήρεμος, οικογενειάρχης, με τάσεις λατρείας για την σύζυγο και τα παιδιά του, δυναμικός όπου επιβάλλεται, όπως και υποχωρητικός άμα χρειαστεί, ορίζει τον βασικό αποδέκτη των καρτών που καταφτάνουν κατά χιλιάδες ημερησίως στην έδρα του. Για τον Γιάνκη τα πάντα είναι αντίθετα, μοναχικός, απόμακρος, πληγωμένος βεβαίως από τις ανήλεες εμπειρίες που βίωσε στα πεδία της μάχης, δίχως οικογένεια, φίλους, συντροφιές, βυθίζεται ολοένα και πιο πολύ στην μελαγχολία, την απόγνωση, την σχιζοφρένεια, κατάσταση που θα τον οδηγήσει σε ένα έγκλημα, κατ εκείνον για να προστατέψει τον εύθραυστο εαυτό τους από τους διώκτες που τον έχουν περικυκλώσει. Και πλέον κρατούμενος σε μια θεοσκότεινη ποντικότρυπα, μοιράζεται την ατελείωτη γνώση που διαθέτει, με εκείνους που την επιζήτησαν.
Φυσικά και υπάρχει έκδηλη αγωνία στην καρδιά του Μάρει, για το ποιος είναι εκείνος ο εκ του μακρόθεν άγνωστος σωτήρας που του χρωστά ευγνωμοσύνη. Και ακόμη πιο λογική θα είναι η αντίδραση θλίψης, στην θωριά ενός αιχμαλώτου, πιο πολύ ψυχικά, παρά σωματικά, στα δεσμά μιας αξεπέραστης δύναμης. Που έχει τις ρίζες της στο βίαιο παρελθόν, στις κινήσεις ντροπής που έπραξε φορώντας την στολή του αξιωματικού και η ενασχόληση του με τα λήμματα, εργάζεται ανακουφιστικά προς τον βαρύ του πόνο. Κι ενδεχόμενα μπορεί να αποτελέσει τον κρίκο της λύτρωσης, αν ποτέ πετύχει να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με την γυναίκα του δολοφονημένου, που βύθισε με την πράξη του, σε ατελείωτο πένθος (πάντα εκφραστική η Natalie Dormer).
Η περιγραφή των γεγονότων όμως από τον Περσικής καταγωγής δημιουργό, δεν ξεφεύγει ούτε μισό πόντο από την φόρμα, παρότι μοιάζουν προοδευτικά και μοντέρνα τα εργαλεία του, όπως η διαρκής κάμερα στο χέρι και τα εμβόλιμα επεξηγηματικά φλασμπάκς. Χαμηλότονη και μασίφ κλασική η ατμόσφαιρα, δεν αφήνει τα συναισθήματα να διαχυθούν σε όλο τους το εύρος, ενώ οι δραματικές στιγμές όσο πλησιάζουμε στην τελική εξιλέωση μοιάζουν σαν επίπεδα προκατασκευασμένες και πενιχρά εμπνευσμένες. Παρόλα αυτά το ερμηνευτικό πινγκ πονγκ των οσκαρούχων αστέρων, είναι εκείνο που από μόνο του είναι αρκετό για να ορίσει πόλο έλξης για κάθε σοβαρό σινεφίλ. Αν καλά και σώνει θα έπρεπε να αναδείξουμε νικητή σε αυτή την άτυπη κόντρα, μάλλον οριακά ο ζυγός θα γείρει προς την μεριά του "Αυστραλού", που εμφανίζεται πολύ πιο ήπιος και ευθυτενής ως ο τζέντλεμαν της υπόθεσης, σε σχέση με τον Sean Penn, που μάλλον υπερεκτίθεται, δίνοντας μια πιο θεατρική διάσταση στην ερμηνεία του.
Φονικό που έλαβε χώρα, ενόσω ο Μάινορ, βρισκόταν σε κατάσταση σχιζοφρενικής κρίσης, που τον οδήγησε να δολοφονήσει έναν φουκαρά άγνωστο, στο θολωμένο του μυαλό θεωρούμενο απειλητικό διώκτη, στην ουσία όμως νοικοκύρη, αγαθό σύζυγο και πατέρα έξι παιδιών. Παράνοια που έχει τις ρίζες της στις εφιαλτικές αναμνήσεις του δράστη, από τον καιρό που υπηρέτησε στο μέτωπο του Αμερικάνικου Εμφυλίου ως στρατιωτικός γιατρός, αντιμετωπίζοντας αμέτρητες περιπτώσεις βαριά τραυματισμένων συντρόφων του.
Μια αληθινή ιστορία μας περιγράφει η ταινία The Professor And The Madman, που επεξεργασμένη πηγάζει από το έργο The Surgeon Of Crowthorne του Simon Winchester και αναφέρεται στην τεράστια πανεπιστημιακή προσπάθεια, του να συνταχθεί το απόλυτα έγκυρο αγγλικό λεξικό. Ένα έργο τεράστιο που η συγγραφή του ξεκίνησε προς τα τέλη του 19ου αιώνα και χρειάστηκαν πέντε ολόκληρες δεκαετίες σκληρής δουλειάς, μέχρι να παραδοθεί τελειοποιημένο στα 1928. Αποτελώντας μια πολύτομη εγκυκλοπαίδεια με αναφορά ακόμη και στην πιο παράξενη φράση ή ιδιωματισμό είχε καταγραφεί έως τότε στην αγγλόφωνη λογοτεχνία, μέσα από παραδείγματα για την σημασία ή την ιδιαίτερη έννοια της καθεμιάς. Το σενάριο όμως πέρα από το προφανές κατόρθωμα, εστιάζει στην σχέση φιλίας που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε δύο εκ διαμέτρου διαφορετικής ψυχοσύνθεσης άντρες, τον Προφέσορα και τον Δόκτορα.
Ο μεν Βρετανός, ανεξάρτητος, όχι ιδιαίτερα αποφασιστικός, μα πιότερο συνεργατικός με την ομάδα δράσης, ήρεμος, οικογενειάρχης, με τάσεις λατρείας για την σύζυγο και τα παιδιά του, δυναμικός όπου επιβάλλεται, όπως και υποχωρητικός άμα χρειαστεί, ορίζει τον βασικό αποδέκτη των καρτών που καταφτάνουν κατά χιλιάδες ημερησίως στην έδρα του. Για τον Γιάνκη τα πάντα είναι αντίθετα, μοναχικός, απόμακρος, πληγωμένος βεβαίως από τις ανήλεες εμπειρίες που βίωσε στα πεδία της μάχης, δίχως οικογένεια, φίλους, συντροφιές, βυθίζεται ολοένα και πιο πολύ στην μελαγχολία, την απόγνωση, την σχιζοφρένεια, κατάσταση που θα τον οδηγήσει σε ένα έγκλημα, κατ εκείνον για να προστατέψει τον εύθραυστο εαυτό τους από τους διώκτες που τον έχουν περικυκλώσει. Και πλέον κρατούμενος σε μια θεοσκότεινη ποντικότρυπα, μοιράζεται την ατελείωτη γνώση που διαθέτει, με εκείνους που την επιζήτησαν.
Φυσικά και υπάρχει έκδηλη αγωνία στην καρδιά του Μάρει, για το ποιος είναι εκείνος ο εκ του μακρόθεν άγνωστος σωτήρας που του χρωστά ευγνωμοσύνη. Και ακόμη πιο λογική θα είναι η αντίδραση θλίψης, στην θωριά ενός αιχμαλώτου, πιο πολύ ψυχικά, παρά σωματικά, στα δεσμά μιας αξεπέραστης δύναμης. Που έχει τις ρίζες της στο βίαιο παρελθόν, στις κινήσεις ντροπής που έπραξε φορώντας την στολή του αξιωματικού και η ενασχόληση του με τα λήμματα, εργάζεται ανακουφιστικά προς τον βαρύ του πόνο. Κι ενδεχόμενα μπορεί να αποτελέσει τον κρίκο της λύτρωσης, αν ποτέ πετύχει να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με την γυναίκα του δολοφονημένου, που βύθισε με την πράξη του, σε ατελείωτο πένθος (πάντα εκφραστική η Natalie Dormer).
Η περιγραφή των γεγονότων όμως από τον Περσικής καταγωγής δημιουργό, δεν ξεφεύγει ούτε μισό πόντο από την φόρμα, παρότι μοιάζουν προοδευτικά και μοντέρνα τα εργαλεία του, όπως η διαρκής κάμερα στο χέρι και τα εμβόλιμα επεξηγηματικά φλασμπάκς. Χαμηλότονη και μασίφ κλασική η ατμόσφαιρα, δεν αφήνει τα συναισθήματα να διαχυθούν σε όλο τους το εύρος, ενώ οι δραματικές στιγμές όσο πλησιάζουμε στην τελική εξιλέωση μοιάζουν σαν επίπεδα προκατασκευασμένες και πενιχρά εμπνευσμένες. Παρόλα αυτά το ερμηνευτικό πινγκ πονγκ των οσκαρούχων αστέρων, είναι εκείνο που από μόνο του είναι αρκετό για να ορίσει πόλο έλξης για κάθε σοβαρό σινεφίλ. Αν καλά και σώνει θα έπρεπε να αναδείξουμε νικητή σε αυτή την άτυπη κόντρα, μάλλον οριακά ο ζυγός θα γείρει προς την μεριά του "Αυστραλού", που εμφανίζεται πολύ πιο ήπιος και ευθυτενής ως ο τζέντλεμαν της υπόθεσης, σε σχέση με τον Sean Penn, που μάλλον υπερεκτίθεται, δίνοντας μια πιο θεατρική διάσταση στην ερμηνεία του.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Μαρτίου 2019 από την Tanweer!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική