Γυναίκες με τα όλα τους
της Petra Volpe. Με τους Marie Leuenberger, Maximilian Simonischek, Rachel Braunschweig, Sibylle Brunner, Marta Zoffoli, Bettina Stucky.
Το (άλλο) θαύμα της Βέρνης
του zerVo (@moviesltd) 
Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά περισσότερες από μια ντουζίνα είναι οι χώρες εκείνες του πλανήτη, όπου δεν υφίσταται το εκλογικό δικαίωμα για το όμορφο φύλο. Φυσικά ανάμεσα σε αυτές κυρίαρχη θέση παίρνουν τα βαριά ισλαμικά κράτη του Αραβικού τόξου, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Κατάρ, η Αίγυπτος, η Σαούντι, εκεί που έτσι κι αλλιώς η γυναικεία υπόσταση δεν λογίζεται ως σημαντικότερη των ζώων και δεν υπάρχει και κανένα φως στον ορίζοντα, για πως μπορεί να βρεθεί γιατρειά στις έντονα φονταμενταλιστικές, ετούτες κοινωνίες. Το παράξενο είναι πως κάποιες γωνιές, του αποκαλούμενου προοδευτικού κόσμου, δεν θέσπισαν στο Σύνταγμα τους την ισότητα παρά μόνο στις πολύ πρόσφατες δεκαετίες. Και μια τέτοια ιστορία, που πηγάζει από την εσαεί ανεξάρτητη σε όλους τους τομείς Ελβετία, μας περιγράφει η ταινία της Petra Volpe, Die Göttliche Ordnung. The Divine Order ή αλλιώς το Θεϊκό Τάγμα...
Σε ένα μικρό χωριό στις παρυφές των Άλπεων ζει την ήσυχη καθημερινότητα της νοικοκυράς η Νόρα, έχοντας σαν μοναδική της έγνοια να φροντίζει τον εργάτη σε τοπική φάμπρικα κύρη της, τον ηλικιωμένο πατέρα του, αλλά και τα δύο ανήλικα αγόρια της. Ρουτίνα διαρκής και ακατάπαυστη, που την έχει θέσει εκτός προσωπικών φιλοδοξιών και στόχων, αφού δεν μπορεί καν να θέσει προς συζήτηση την πιθανότητα να πιάσει κι εκείνη δουλειά, να βγάλει τα δικά της χρήματα και να βοηθήσει στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Τι θα πει άλλωστε η συντηρητική γειτονιά αν δει την γυναίκα του φιλήσυχου Χανς να εγκαταλείπει το πλυσταριό και την κουζίνα και να πετάει την ποδιά, για να γίνει γραμματέας στο γραφείο ταξιδίων, ξυπνώντας ένστικτά ανεξαρτησίας και σε όλες τις υπόλοιπες κυρίες της περιοχής?
Το πρόβλημα με τον Νόμο που θα αντιμετωπίσει η αγαπημένη της έφηβη ανιψιά, αλλά και κάποια φεμινιστικών διεκδικήσεων φυλλάδια από την πρωτεύουσα που θα φτάσουν στα χέρια της, θα ξυπνήσουν μέσα στην καρδιά της χαμηλών τόνων Νόρα το αγωνιστικό συναίσθημα. Και γνωρίζοντας τα ζόρια που περνούν οι συντοπίτισσες της από τις κακές συμπεριφορές των συζύγων τους, θα υποκινήσει ζήτημα για την απόκτηση του εκλογικού δικαιώματος για τις γυναίκες. Και αν στην αρχή ούτε μια χούφτα κορίτσια δεν θα την ακολουθήσουν στην μάχη της, εκτιμώντας την για ξεμωραμένη, στην πορεία ολοένα και περισσότερες πασιονάριες θα προστεθούν στην ομάδα της, δυναμώνοντας έτσι την φωνή της αλληλεγγύης.
Φανταστική, αν και μοιάζει σαν βγαλμένη από την αλήθεια, είναι η ιστορία πάνω στην οποία στηρίζεται το αίτημα ελευθερίας που ζητούν η μέχρι τα χθες κονσερβαρισμένη στις πλισέ φουστίτσες και τα πασούμια, μα πλέον ντυμένη τις φαρδιές καμπάνες της αντίστασης, Νόρα και οι συν αυτής. Μια υπόθεση που λαμβάνει χώρα χρονικά στα 1971, ελάχιστους μήνες πριν οδηγηθούν για πρώτη φορά στα χρονικά της Σουισίας και οι γυναίκες, έχοντας αναδειχθεί νικήτριες στην ανοιχτή τους κόντρα με τους ισχύοντες κανόνες, που έδιναν δικαιώματα μόνο στον αντρικό πληθυσμό. Δίχως να πιστεύει και η ίδια το δύσβατο μονοπάτι που έχει να διαβεί, η ηρωίδα, μοιάζει εξαρχής χαμένη, μπερδεμένη, τρομοκρατημένη, όχι τόσο γιατί θα δεχτεί τις βίαιες συνέπειες των μπρατσαράδων, μα κυρίως διότι δεν θα καταφέρει να ορθώσει ανάστημα στην δεδομένη χλεύη τους. Ιδίως όταν συνοδεύεται από το στραβομουτσούνιασμα των κυριών της ενορίας, που ούτε να ακούσουν δεν θέλουν την πιθανότητα αναταραχής της - μηδενισμένης κι ας το γνωρίζουν - κοινωνικής τους θέσης.
Το έργο της Volpe, παρότι κρύβει έντονα σοσιολογικά μηνύματα, που δεν σταματούν απλά και μόνο στην ψήφο και την απόταξη της στολής της νοικοκυράς, είναι δοσμένο μέσα από ένα διαρκές γλαφυρό πρίσμα, που μοιάζει υπέρμετρα σατιρικό, σε σημείο που σε πολλές περιπτώσεις να μοιάζει και παράταιρο με τα όσα συμβαίνουν. Όσο πλησιάζουμε στο ένδοξο για τις Κυρίες φινάλε, ανεβάζουν στροφές και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστριών, που κάτω από την αρχηγική κι ας μην της φαίνεται στις εισαγωγικές σεκάνς, παρουσία της Marie Lauenberger, δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, στήνοντας μια πραγματικά όμορφη ομήγυρη από πειστικές μοντέρνες Λυσιστράτες. Που αυτή την φορά δεν το κάνουν για να σιγήσουν τα πολεμικά πάθη των συμβίων τους, μα για να αφυπνήσουν τα δικά τους, νιώθοντας περιορισμένες μπροστά σε μια σκάφη κι έναν νεροχύτη. Ευτυχώς για όλους μας έχουν αλλάξει οι εποχές, ευτυχώς για τον κόσμο μας, τουλάχιστον εκείνον που κοιτάζει μπρος, τα κάθε ηλικίας κορίτσια μας, έχουν αποκτήσει την θέση που τους αρμόζει.
Το πρόβλημα με τον Νόμο που θα αντιμετωπίσει η αγαπημένη της έφηβη ανιψιά, αλλά και κάποια φεμινιστικών διεκδικήσεων φυλλάδια από την πρωτεύουσα που θα φτάσουν στα χέρια της, θα ξυπνήσουν μέσα στην καρδιά της χαμηλών τόνων Νόρα το αγωνιστικό συναίσθημα. Και γνωρίζοντας τα ζόρια που περνούν οι συντοπίτισσες της από τις κακές συμπεριφορές των συζύγων τους, θα υποκινήσει ζήτημα για την απόκτηση του εκλογικού δικαιώματος για τις γυναίκες. Και αν στην αρχή ούτε μια χούφτα κορίτσια δεν θα την ακολουθήσουν στην μάχη της, εκτιμώντας την για ξεμωραμένη, στην πορεία ολοένα και περισσότερες πασιονάριες θα προστεθούν στην ομάδα της, δυναμώνοντας έτσι την φωνή της αλληλεγγύης.
Φανταστική, αν και μοιάζει σαν βγαλμένη από την αλήθεια, είναι η ιστορία πάνω στην οποία στηρίζεται το αίτημα ελευθερίας που ζητούν η μέχρι τα χθες κονσερβαρισμένη στις πλισέ φουστίτσες και τα πασούμια, μα πλέον ντυμένη τις φαρδιές καμπάνες της αντίστασης, Νόρα και οι συν αυτής. Μια υπόθεση που λαμβάνει χώρα χρονικά στα 1971, ελάχιστους μήνες πριν οδηγηθούν για πρώτη φορά στα χρονικά της Σουισίας και οι γυναίκες, έχοντας αναδειχθεί νικήτριες στην ανοιχτή τους κόντρα με τους ισχύοντες κανόνες, που έδιναν δικαιώματα μόνο στον αντρικό πληθυσμό. Δίχως να πιστεύει και η ίδια το δύσβατο μονοπάτι που έχει να διαβεί, η ηρωίδα, μοιάζει εξαρχής χαμένη, μπερδεμένη, τρομοκρατημένη, όχι τόσο γιατί θα δεχτεί τις βίαιες συνέπειες των μπρατσαράδων, μα κυρίως διότι δεν θα καταφέρει να ορθώσει ανάστημα στην δεδομένη χλεύη τους. Ιδίως όταν συνοδεύεται από το στραβομουτσούνιασμα των κυριών της ενορίας, που ούτε να ακούσουν δεν θέλουν την πιθανότητα αναταραχής της - μηδενισμένης κι ας το γνωρίζουν - κοινωνικής τους θέσης.
Το έργο της Volpe, παρότι κρύβει έντονα σοσιολογικά μηνύματα, που δεν σταματούν απλά και μόνο στην ψήφο και την απόταξη της στολής της νοικοκυράς, είναι δοσμένο μέσα από ένα διαρκές γλαφυρό πρίσμα, που μοιάζει υπέρμετρα σατιρικό, σε σημείο που σε πολλές περιπτώσεις να μοιάζει και παράταιρο με τα όσα συμβαίνουν. Όσο πλησιάζουμε στο ένδοξο για τις Κυρίες φινάλε, ανεβάζουν στροφές και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστριών, που κάτω από την αρχηγική κι ας μην της φαίνεται στις εισαγωγικές σεκάνς, παρουσία της Marie Lauenberger, δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, στήνοντας μια πραγματικά όμορφη ομήγυρη από πειστικές μοντέρνες Λυσιστράτες. Που αυτή την φορά δεν το κάνουν για να σιγήσουν τα πολεμικά πάθη των συμβίων τους, μα για να αφυπνήσουν τα δικά τους, νιώθοντας περιορισμένες μπροστά σε μια σκάφη κι έναν νεροχύτη. Ευτυχώς για όλους μας έχουν αλλάξει οι εποχές, ευτυχώς για τον κόσμο μας, τουλάχιστον εκείνον που κοιτάζει μπρος, τα κάθε ηλικίας κορίτσια μας, έχουν αποκτήσει την θέση που τους αρμόζει.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Απριλίου 2019 από την Neo Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική