Captain Marvel
των Anna Boden, Ryan Fleck. Με τους Brie Larson, Samuel L. Jackson, Ben Mendelsohn, Djimon Hounsou, Lee Pace, Lashana Lynch, Gemma Chan, Annette Bening, Clark Gregg, Jude Law
Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς!
του zerVo (@moviesltd) 
Κι όμως την πρώτη του εμφάνιση το δυναμικό κορίτσι δεν την έκανε στα κιτάπια της κυρίαρχης ερυθρόλευκης μπράντας, αφού αρχικώς σκιτσαρίστηκε στις σελίδες των περιοδικών της Fawcett, η οποία κατηγορήθηκε ανοικτά από την DC για πασιφανές κοπιάρισμα της στολής του Σούπερμαν, σε γυναικεία φόρμα. Στα τέλη της δεκαετίας του 60, συγκεκριμένα τον Δεκέμβρη του 67, ήταν που πέρασε στα χέρια της φίρμας του Stan Lee, παρουσιασμένη μάλιστα σε ένα στόρι γραμμένο από τα ίδια του τα χέρια στο 12ο τεύχος της επιθεώρησης των Super-Heroes. Το πρώτο, αμιγώς αφιερωμένο σε εκείνη, τεύχος κυκλοφόρησε τον (κόκκινο...) Μάη του 68, καταγράφοντας έκτοτε στο ενεργητικό της περισσότερες από διακόσιες υπερηρωικές περιπέτειες. Σε αυτό το πιο πρόσφατο κύμα των μεταφορών των τίτλων της Marvel από το έντυπο στο εκράν, η Captain Marvel κατέχει περίοπτη θέση, καθώς είναι αυτή - στο ντεμπούτο τίτλου, θηλυκού χαρακτήρα - που σέρνει τον χορό για την, όπως ελπίζει το στούντιο, εξίσου πετυχημένη, χρονιά του 2019.
Έχοντας να αντιμετωπίσει τους συνεχόμενους εφιάλτες, που καταλήγουν πάντοτε στο ίδιο στιγμιότυπο, της πτώσης του μαχητικού αεροσκάφους που πιλοτάρει, αλλά και την μόνιμη απώλεια μνήμης, για το ποια υπήρξε στην πραγματικότητα στο παρελθόν της, η ιδιαιτέρων ικανοτήτων στην μάχη, Βερς, στέκεται στο πλευρό των Κρι και του μέντορα της Γιον-Ρογκ στον πολυετή και μέχρι τέλους πόλεμο, ενάντια στους τρομακτικούς, όσο και πολυμορφικούς, Σκραλς. Η αποτυχημένη αποστολή της συμμαχικής στην Σταρφόρς ομάδας, θα οδηγήσει στην σύλληψη της δυναμικής γυναίκας από τις δυνάμεις των Κρι, που άμεσα θα θελήσουν να αποκωδικοποιήσουν τις αναμνήσεις της, για να εντοπίσουν σημαντικά για την εξέλιξη του πολέμου, απόρρητα δεδομένα.
Κατορθώνοντας να αποδράσει από τα δεσμά των εξωγήινων τεράτων, το κορίτσι με τις ατσάλινης ισχύος γροθιές, θα βρεθεί σε έναν πλανήτη πολλές χιλιάδες έτη φωτός μακριά, στην Γη, όπου θα βρεθεί στο στόχαστρο των μυστικών πρακτόρων της οργάνωσης SHIELD. Και που η επαφή μαζί τους, θα ξετυλίξει ένα κουβάρι αποκαλύψεων για την αληθινή της ταυτότητα, που θα μεταλλάξει ολοκληρωτικά όλα όσα γνωρίζει για τον εαυτό της, για τους συνεργάτες και για τους συμμάχους της.
Ταυτόχρονα παίρνοντας απαντήσεις στα φλέγοντα ερωτηματικά που την καίνε: Σε ποιον στρατό ανήκει το αεροπλάνο του φοβιστικού της ονείρου? Ποια είναι η γυναίκα που την συνοδεύει στον αέρα? Ποια είναι η έτερη γυναίκα που μαζί της συνθέτει το σμήνος? Ποιος είναι ο μυστηριώδης άντρας που πλησιάζει προς το μέρος της κρατώντας στο χέρι του απειλητικά το όπλο? Και επιτέλους τι είναι όλες εκείνες οι τραυματικές εικόνες που στοιχειώνουν την συνείδηση της και κρατούν από τα πολύ νεανικά της χρόνια? Σε αντίθετη χρονολογική σειρά από εκείνη που μας έχει συνηθίσει η παραγωγή στην παρουσίαση των καινούργιων της πουλέν, εδώ η σύνθεση του χαρακτήρα της πιλότου με τις αστείρευτες δυνάμεις Κάρολ Ντάνβερς σχηματίζεται σαν σε παζλ, με τα κομματάκια να δίνονται στο κοινό με φειδώ, ένα ένα, μέσα από φλασμπάκ του παρελθόντος της. Ορίζοντας ταυτόχρονα την σεναριακή ανατροπή, που το Captain Marvel υποστηρίζει ως το δυνατότερο του στοιχείο.
Η γήινη χρονιά που εκτυλίσσεται η πλοκή, μας γυρίζει πίσω στα 1995, όταν πολλά από όσα έχουμε παρακολουθήσει στα συνεχόμενα Marelικά κύματα δεν έχουν καν πραγματοποιηθεί, με το κυριότερο την σύνταξη της ομάδας των Avengers από τον εμπνευστή Νικ Φιούρυ, που εδώ μοστράρεται ως (σχεδόν) ψάρακας agent, ενώ διαθέτει σώους και αβλαβείς και τους δύο του οφθαλμούς. Συνεπώς γίνεται αυτόματα σαφής ο βασικός σκοπός των διοργανωτών αυτού του τόσο κερδοφόρου κομικένιου πλάνου, να κτιστεί από το μηδέν - κυριολεκτικά - η περσόνα εκείνη που πάνω της θα στηριχτεί το επόμενο wave των Εκδικητών, αφού είναι προφανές πως δεν γίνεται να συμβεί κάτι τέτοιο με παγκίτες όπως ο Ant-Man ή ο υπέρ το δέον εκτιμημένος Black Panther. Κι εκεί είναι το σημείο που το πρότζεκτ συνολικά χωλαίνει, αφού τα εκρηκτικά ειδικά εφέ και το (όχι και τόσο) ευρηματικό τουίστ, δεν είναι ικανά να κρύψουν τις αδυναμίες της προβληματισμένης ηρωίδας.
Που στην εισαγωγή μοστράρεται από τον Yodaικού τύπου δάσκαλο της Γιον-Ρογκ - ο Jude law είναι αυτός, που ακόμη πληρώνει σταρικά, εκείνη την άρνηση του 007 ρόλου - παντελώς διαφορετική σε συναισθήματα, ακμαίο ηθικό και ψυχισμό από εκείνη που εντέλει ισχύει μετά το πέρας της ανατροπής. Διόλου τυχαία δε, περιφερειακοί χαρακτήρες σαν του Φιούρυ ή του μυστηριώδη και πανάσχημου Τάλος, αποδιδόμενοι από τους στάνταρ αξιόλογους Sam Jackson και Ben Mendelsohn, μοιάζουν σαν να συγκρατούνται από την ίντριγκα, προκειμένου να αναδειχθεί η μορφή της Κάρολ, πάσι θυσία. Αυτοσκοπός που δεν πετυχαίνει απόλυτα, όποιο μονοπάτι κι αν ακολουθεί η σκηνοθετική μέθοδος της δυάδας Boden / Fleck, είτε το ορθολογικό, είτε το λαϊκοπόπ μέσα από αναφορές σε δημοφιλή ιδεολογικά στοιχεία της εποχής που εκτυλίσσεται η δράση (οι νότες του Come As You Are ασούμε ή η κονιορτοποίηση του True Lies Schwartz πόστερ) είτε το εκτενώς υπερβολικό που υπερισχύει στην τελική, τρίτη πράξη. Και αυτού του αμφίβολου, ακόμη και για τους πιο φανατικούς Μαρβελιστές, αποτελέσματος, αμέτοχη δεν είναι, η οσκαρικά τιμημένη πρωταγωνίστρια.
Ειλικρινά δεν μπορώ να προβλέψω, αν πέραν του οικονομικού οφέλους και της εκτόξευσης της αναγνωρισιμότητας, υπάρχει κέρδος καλλιτεχνικής φύσης για τους ερμηνευτές που διαθέτουν υψηλότερο υποκριτικό ταλέντο από του μέσου όρου, μετά την συμμετοχή τους στο πολύχρωμο σινεσκίτσο. Χρειάζεται να αναρωτηθούμε δηλαδή αν ανέβασε επίπεδο την ποιότητα του Cumberbatch, το ντύσιμο της μπέρτας του Doctor Strange την τελευταία πενταετία? Η Brie Larson, ομοίως από την μεριά της, ανέβασε πολύ τον πήχη των απαιτήσεων των σινεφίλ, ως μια ηθοποιός που μπορεί να ακολουθήσει καριέρα πολύ σημαντική, έχοντας σαν βατήρα της το χρυσό αγαλματίδιο του Room. Εμφανώς μακρυά από τα νερά της εδώ, δεν δείχνει η ιδανική επιλογή για να παίξει την Καπετάνισσα, αυτό όμως σε μια, άντε το πολύ δυο αβεντζερικές ταινίες θα έχει διορθωθεί. Η επαναφορά της στην κανονικότητα, δεν είμαι βέβαιος πως θα επιτευχθεί ποτέ. Και αυτό δεν πρόκειται να το αλλάξουν όλου του κόσμου οι μποξοφικές πρωτιές.
Κατορθώνοντας να αποδράσει από τα δεσμά των εξωγήινων τεράτων, το κορίτσι με τις ατσάλινης ισχύος γροθιές, θα βρεθεί σε έναν πλανήτη πολλές χιλιάδες έτη φωτός μακριά, στην Γη, όπου θα βρεθεί στο στόχαστρο των μυστικών πρακτόρων της οργάνωσης SHIELD. Και που η επαφή μαζί τους, θα ξετυλίξει ένα κουβάρι αποκαλύψεων για την αληθινή της ταυτότητα, που θα μεταλλάξει ολοκληρωτικά όλα όσα γνωρίζει για τον εαυτό της, για τους συνεργάτες και για τους συμμάχους της.
Ταυτόχρονα παίρνοντας απαντήσεις στα φλέγοντα ερωτηματικά που την καίνε: Σε ποιον στρατό ανήκει το αεροπλάνο του φοβιστικού της ονείρου? Ποια είναι η γυναίκα που την συνοδεύει στον αέρα? Ποια είναι η έτερη γυναίκα που μαζί της συνθέτει το σμήνος? Ποιος είναι ο μυστηριώδης άντρας που πλησιάζει προς το μέρος της κρατώντας στο χέρι του απειλητικά το όπλο? Και επιτέλους τι είναι όλες εκείνες οι τραυματικές εικόνες που στοιχειώνουν την συνείδηση της και κρατούν από τα πολύ νεανικά της χρόνια? Σε αντίθετη χρονολογική σειρά από εκείνη που μας έχει συνηθίσει η παραγωγή στην παρουσίαση των καινούργιων της πουλέν, εδώ η σύνθεση του χαρακτήρα της πιλότου με τις αστείρευτες δυνάμεις Κάρολ Ντάνβερς σχηματίζεται σαν σε παζλ, με τα κομματάκια να δίνονται στο κοινό με φειδώ, ένα ένα, μέσα από φλασμπάκ του παρελθόντος της. Ορίζοντας ταυτόχρονα την σεναριακή ανατροπή, που το Captain Marvel υποστηρίζει ως το δυνατότερο του στοιχείο.
Η γήινη χρονιά που εκτυλίσσεται η πλοκή, μας γυρίζει πίσω στα 1995, όταν πολλά από όσα έχουμε παρακολουθήσει στα συνεχόμενα Marelικά κύματα δεν έχουν καν πραγματοποιηθεί, με το κυριότερο την σύνταξη της ομάδας των Avengers από τον εμπνευστή Νικ Φιούρυ, που εδώ μοστράρεται ως (σχεδόν) ψάρακας agent, ενώ διαθέτει σώους και αβλαβείς και τους δύο του οφθαλμούς. Συνεπώς γίνεται αυτόματα σαφής ο βασικός σκοπός των διοργανωτών αυτού του τόσο κερδοφόρου κομικένιου πλάνου, να κτιστεί από το μηδέν - κυριολεκτικά - η περσόνα εκείνη που πάνω της θα στηριχτεί το επόμενο wave των Εκδικητών, αφού είναι προφανές πως δεν γίνεται να συμβεί κάτι τέτοιο με παγκίτες όπως ο Ant-Man ή ο υπέρ το δέον εκτιμημένος Black Panther. Κι εκεί είναι το σημείο που το πρότζεκτ συνολικά χωλαίνει, αφού τα εκρηκτικά ειδικά εφέ και το (όχι και τόσο) ευρηματικό τουίστ, δεν είναι ικανά να κρύψουν τις αδυναμίες της προβληματισμένης ηρωίδας.
Που στην εισαγωγή μοστράρεται από τον Yodaικού τύπου δάσκαλο της Γιον-Ρογκ - ο Jude law είναι αυτός, που ακόμη πληρώνει σταρικά, εκείνη την άρνηση του 007 ρόλου - παντελώς διαφορετική σε συναισθήματα, ακμαίο ηθικό και ψυχισμό από εκείνη που εντέλει ισχύει μετά το πέρας της ανατροπής. Διόλου τυχαία δε, περιφερειακοί χαρακτήρες σαν του Φιούρυ ή του μυστηριώδη και πανάσχημου Τάλος, αποδιδόμενοι από τους στάνταρ αξιόλογους Sam Jackson και Ben Mendelsohn, μοιάζουν σαν να συγκρατούνται από την ίντριγκα, προκειμένου να αναδειχθεί η μορφή της Κάρολ, πάσι θυσία. Αυτοσκοπός που δεν πετυχαίνει απόλυτα, όποιο μονοπάτι κι αν ακολουθεί η σκηνοθετική μέθοδος της δυάδας Boden / Fleck, είτε το ορθολογικό, είτε το λαϊκοπόπ μέσα από αναφορές σε δημοφιλή ιδεολογικά στοιχεία της εποχής που εκτυλίσσεται η δράση (οι νότες του Come As You Are ασούμε ή η κονιορτοποίηση του True Lies Schwartz πόστερ) είτε το εκτενώς υπερβολικό που υπερισχύει στην τελική, τρίτη πράξη. Και αυτού του αμφίβολου, ακόμη και για τους πιο φανατικούς Μαρβελιστές, αποτελέσματος, αμέτοχη δεν είναι, η οσκαρικά τιμημένη πρωταγωνίστρια.
Ειλικρινά δεν μπορώ να προβλέψω, αν πέραν του οικονομικού οφέλους και της εκτόξευσης της αναγνωρισιμότητας, υπάρχει κέρδος καλλιτεχνικής φύσης για τους ερμηνευτές που διαθέτουν υψηλότερο υποκριτικό ταλέντο από του μέσου όρου, μετά την συμμετοχή τους στο πολύχρωμο σινεσκίτσο. Χρειάζεται να αναρωτηθούμε δηλαδή αν ανέβασε επίπεδο την ποιότητα του Cumberbatch, το ντύσιμο της μπέρτας του Doctor Strange την τελευταία πενταετία? Η Brie Larson, ομοίως από την μεριά της, ανέβασε πολύ τον πήχη των απαιτήσεων των σινεφίλ, ως μια ηθοποιός που μπορεί να ακολουθήσει καριέρα πολύ σημαντική, έχοντας σαν βατήρα της το χρυσό αγαλματίδιο του Room. Εμφανώς μακρυά από τα νερά της εδώ, δεν δείχνει η ιδανική επιλογή για να παίξει την Καπετάνισσα, αυτό όμως σε μια, άντε το πολύ δυο αβεντζερικές ταινίες θα έχει διορθωθεί. Η επαναφορά της στην κανονικότητα, δεν είμαι βέβαιος πως θα επιτευχθεί ποτέ. Και αυτό δεν πρόκειται να το αλλάξουν όλου του κόσμου οι μποξοφικές πρωτιές.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Μαρτίου 2019 από την Feelgood Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική