Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Πως το λέει η χαροκαμένη μάνα στο επιμύθιο, υποστηρίζοντας με θέρμη πως τώρα που το παιδί έφυγε για πάντα, αισθάνεται καλύτερα? Όσο εκείνο ζούσε, βρισκόταν παγιδευμένη σε έναν διαρκή τρόμο, πενθούσε ήδη έναν ζωντανό, ένα ράκος, ένα ψυχικό μηδενικό, που αργά ή γρήγορα ήξερε πως θα το έβρισκε, χωρίς σφυγμό, γονατισμένο μέσα στην βρωμιά, με μια πλαστική χιλιοχρησιμοποιημένη σύριγγα καρφωμένη στο μπράτσο. Και τώρα πενθεί, αλλά συνάμα αισιοδοξεί πως το καμάρι της, απελευθερωμένο πια από τον εφιάλτη, ενδεχόμενα να νιώθει πιο ευτυχισμένο, εκεί που, καλή του ώρα, βρίσκεται.

Τα όνειρα που σχημάτισε για εκείνον, ο διακεκριμένος δημοσιογράφος των Νιου Γιορκ Τάιμς, Ντέιβιντ Σεφ, βλέποντας τον, χαρισματικό και ταλαντούχο να μεγαλώνει δίπλα του, χίλια. Πάντα τον ένιωθε ξεχωριστό, διαφορετικό, ικανό να κατορθώσει με την αξία του, όλα όσα εκείνος δεν πέτυχε, να τον ξεπεράσει. Τώρα που ο γιος του Νίκολας - από τον πρώτο, όχι επιτυχημένο του γάμο - διαβαίνει το κατώφλι των είκοσι του χρόνων, θα τον φέρει μπροστά στον μεγαλύτερο γονεϊκό τρόμο, καθώς θα πληροφορηθεί πως είναι συστηματικός χρήστης ναρκωτικών ουσιών. Και όχι τίποτα ελαφριών, που ενδεχόμενα με μια φαρμακευτική αγωγή θα καταφέρει να ξεπεράσει τον εθισμό τους, αλλά έχοντας περάσει από όλα τα στάδια, της κοκαΐνης, της ηρωίνης, του LSD, πλέον κάνει χρήση της κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης, που τα ποσοστά γιατρειάς και επαναφοράς στην κανονικότητα από τον δηλητηριασμό που προκαλεί, είναι μονοψήφια.

Το αρχικό σοκ, που θα προκαλέσει το αναπάντεχο μαντάτο θα διαδεχτεί η απόγνωση, καθώς σε κάθε μη ελεγχόμενο βήμα του νεαρού, η σκέψη του τραγικού πατέρα θα ταξιδεύει στο χειρότερο, προετοιμάζοντας τον για το σκληρό και οδυνηρό τέλος. Κι όμως παρότι οι ελπίδες δεν είναι υπέρ του, ο μαχητικός ρεπόρτερ, θα κάνει οτιδήποτε περνάει από το χέρι του, προκειμένου ο Νικ να βγει από το σκοτεινό αδιέξοδο, να καθαρίσει, να αναδειχθεί νικητής στην άνιση κόντρα του με το θηρίο. Σταδιακά κι ενόσω βλέπει τις προσπάθειες του να πέφτουν στο κενό, καθώς το τέρας του εθισμού φαντάζει απροσπέλαστο κι εκείνος θα νιώσει πως τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του και πλέον κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει το παλικάρι του, παρά μόνον ο Θεός.

Τραγικό! Το πρόσωπο που με βεβαιότητα αγαπάς περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, που δίνει μέχρι στιγμής ξεχωριστό νόημα και στην δική σου ύπαρξη, να έχει εξελιχθεί σε ένα φάντασμα, σε μια σκιά, άβουλη και κατευθυνόμενη από τα χημικά που έχουν γαζώσει τις φλέβες του. Και - το χειρότερο - να μην υπάρχει η παραμικρή ηλιαχτίδα στο βάθος, ένας αισιόδοξος μπούσουλας που να σου δώσει κουράγιο και ιδέες για το πως να το βοηθήσεις, να αλλάξει ρότα από το καταστροφικό μονοπάτι που έχει πάρει και που με σιγουριά οδηγεί στον γκρεμό. Αντιθέτως, κάθε προστατευτική ενέργεια, πέφτει με κρότο στο κενό, επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα από το προσδόκιμο, στην ουσία απομακρύνει ακόμη πιο πολύ τον ασθενή από εκείνον που τον λατρεύει, τον μετατρέπει μέσα στον θολό παραλογισμό της crystal meth σε εχθρό, σε αντίπαλο, ίσως σε αυτόν που θέλει πιο πολύ το κακό του.

Είναι η πολλοστή φορά που αυτό το δύσκολο θέμα μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη, αυτή την φορά στηριζόμενο στα πραγματικά περιστατικά που πηγάζουν από τα απομνημονεύματα του Αμερικανοεβραίου συγγραφέα David Sheff, γύρω από την περιπέτεια που πέρασε το βλαστάρι του, πέφτοντας στον λήθαργο των ναρκωτικών. Και παρότι κάθε καινούργια αφήγηση της συνολικής οικογενειακής τραγωδίας μοιάζει με συνεχιζόμενη γροθιά στο στομάχι, εντούτοις το Beautiful Boy δεν έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο, κάτι καινοτόμο που δεν έχει ειπωθεί ξανά στο παρελθόν, επαναλαμβάνοντας το σύνηθες και βασανιστικό μοιρολόι, μπροστά στο πικρό φινάλε που ολοένα και πλησιάζει. Η αφήγηση των περιστατικών, δοσμένη με αρκετά φλάσμπακ που σπάνε την γραμμή, από τον Βέλγο Felix Van Groeningen (στην πρώτη αγγλόφωνη προσπάθεια του, μετά τα Belgica και The Broken Circle Breakdown) στην ουσία προσπαθεί να εντοπίσει την ρίζα του κακού, καταδεικνύοντας ως βασικό φταίχτη, τον κατακερματισμό των ηθικών αξιών στις σύγχρονες δυτικές φαμίλιες.

Αν και δεν μιλάμε στην πραγματικότητα για την πιο ακραία και διαλυμένη εξ αυτών, αφού η σχέση πατρός και υιού δεν δείχνει τσακισμένη, ακόνη και μετά τον χωρισμό της στα δύο. Δυνατές οι πρωταγωνιστικές ερμηνείες, βοηθούν την δραματουργία να ανεβάσει εντάσεις, από τον Steve Carell ως ανήμπορου να αντιδράσει γονιού και τον πιτσιρικά έκπληξη Timothée Chalamet, που ως ο εγκλωβισμένος στο αξεπέραστο πάθος του εικοσάχρονος, διαθέτει μερικές πολύ ρεαλιστικά αποδιδόμενες στιγμές. Ελλείψει πρωτοτυπίας στην θεματική της όμως η ταινία, παρότι μετά ευκολίας σοκάρει το κοινό, δεν δείχνει ικανή να μην αποφύγει την λακκούβα της επαναλήψιμης λούπας, ίσαμε να φτάσει στην έξοδο της, που μοιάζει λυτρωτική για όλους. Και για εκείνους, τους πολλούς, που ακόμη πενθούν, αλλά και για τους μετρημένους στα δάχτυλα, που πέτυχαν το θαύμα.