Ο Σεισμός
του John Andreas Andersen. Με τους Kristoffer Joner, Ane Dahl Torp, Jonas Hoff Oftebro, Edith Haagenrud-Sande, Kathrine Thorborg Johansen, Stig Ryste Amdam, Catrin Sagen.
Το Όσλο Μάνα Καίγεται...
του zerVo (@moviesltd) 
Επτά ή οκτώ χρονών θα ήμουν, όταν εκείνες τις φοβερές και τρομερές ημέρες της μυθικής δεύτερης καλοκαιρινής προβολής, είχα παρακολουθήσει μια από τις καλύτερες δημιουργίες καταστροφής, το Earthquake του Mark Robson, στο οποίο ο Εγκέλαδος είχε βάλει για τα καλά στο μάτι, με σκοπό να την ισοπεδώσει, την Πόλη των Αγγέλων. Το ιδιόμορφο ήταν - και το θυμάμαι ακόμη σαν τώρα - που το unhappy end, μου είχε αφήσει έντονο σημάδι τότε, σκεπτόμενος πως ο υπέρήρωας του στόρι, που κατάφερε να σώσει τόσες ζωές με αυτοθυσία, στο τέλος παρασύρεται από τα ορμητικά νερά του διαλυμένου φράγματος. Και τι παραμύθι δεν μου είχαν ξεφουρνίσει οι δικοί μου, προκειμένου να με πείσουν πως ο μεγάλος και τρανός Charlton Heston με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θα έβγαινε ζωντανός από τον χείμαρρο και δεν θα πνιγόταν, αφού ως γνωστόν στον σινεμά οι καλοί δεν πεθαίνουν ποτέ...
Σαν εθνικός ήρωας αντιμετωπίζεται από σύσσωμη την κοινή γνώμη, ο διακεκριμένος γεωλόγος Κρίστιαν Έικγιορντ, η πρόγνωση του οποίου για επερχόμενο σεισμό στην περιοχή του Γκέιρανγκερ, διακόσια μόλις χιλιόμετρα μακριά από το Όσλο, έσωσε εκτός από της οικογένειας του και τις ζωές χιλιάδων ακόμη συνανθρώπων του, που απομακρύνθηκαν έγκαιρα από την τρεμάμενη ζώνη. Τρία χρόνια έχουν περάσει από εκείνη την μοιραία στιγμή και τίποτα στην ζωή του υπεύθυνου επιστήμονα δεν είναι το ίδιο, καθώς μαστίζεται από τύψεις, στην ιδέα και μόνο πως θα μπορούσε να σώσει ακόμη περισσότερες ψυχές, αν είχε ενεργήσει με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα, ψυχραιμία και μεθοδικότητα. Αποτραβηγμένος από τα λατρεμένα του πρόσωπα και παραιτημένος από την υπηρεσία γεωλογικών μελετών που με τόσο επαγγελματισμό υπηρέτησε, ο Κρίστιαν διαμένει πλέον στην επαρχία, μην ξεχνώντας πάντως να ερευνά τις επικίνδυνες ορμές της φύσης.
Και οι τελευταίες ενδείξεις στις σημειώσεις του μοιάζουν ακόμη πιο δυσοίωνες, καθώς με βάση τους υπολογισμούς του, το ρήγμα κάτω από την Νορβηγική πρωτεύουσα πρόκειται και πάλι να ενεργοποιηθεί προκαλώντας έναν καινούργιο, μεγάλο σεισμό. Απαξιωμένος πια από τους συναδέλφους του, που δεν θα τον πάρουν και πολύ στα σοβαρά, ο Κρίστιαν θα κρούσει το καμπανάκι του κινδύνου με όσες δυνάμεις του απομένουν, δίχως να γνωρίζει μια ακόμη πιο εφιαλτική εξέλιξη, που πρόσφατα κόστισε την ζωή ενός από τους καλύτερους συνεργάτες του: Το υπέδαφος πάνω στο οποίο έχει κτιστεί η μεγαλούπολη που φιλοξενεί εκατομμύρια κατοίκους, είναι τόσο σαθρό, που είναι αρκετή μια δόνηση 6 Ρίχτερ για να την αφανίσει!
Με σταυροδρόμι που συναντιόνται η καθαρόαιμα αμερικάνικης αισθητικής disaster movie με την Σκανδιναβική μελαγχολία είναι η περίπτωση του The Quake. Κάτι που γίνεται αντιληπτό αμέσως μετά το πέρας της εισαγωγής πληροφοριακής εισαγωγής και ενόσω ο Σούπερμαν για ένα ολάκερο έθνος, μέσα με μια τριετία έχει μεταλλαχθεί σε περιθωριακό, εξαιτίας της διαρκούς του παράνοιας για τον επερχόμενο - απίθανο για όλους τους άλλους - όλεθρο. Με υπερβολικά αργό τέμπο - δεδομένο ολοκληρωτικά αντίθετο στις προσταγές μιας καταιγιστικής περιπέτειας, όπως μας συστήνεται το Skjelvet - το φιλμ δεν κοιτάζει να φτιάξει κλίμα Αρμαγεδονικό, μα περιστρέφει την ματιά του αποκλειστικά και μόνο γύρω από το κτίσιμο της περσόνας του σεισμολόγου, που σκυθρωπός, φοβισμένος, κατακερματισμένος ψυχικά έχει αφήσει πίσω του μια καριέρα δοξασμένη και μια φαμίλια αγαπημένη, για να κλειστεί στην απομόνωση της σπηλιάς του, ελέγχοντας την δράση των πάσης φύσεως μηχανών πρόγνωσης. Αλήθεια τα δικά μας τα πρωτοπόρα τα ΒΑΡ που στην ευχή του Θεού βρίσκονται, τρεις, τέσσερις δεκαετίες μετά την με τόσες φανφάρες εξαγγελία της ύπαρξης τους?
Με την κάμερα να ακολουθεί κατά πόδας την τρομαγμένη εικόνα του Κρίστιαν, το πρώτο μέρος του έργου ολοκληρώνεται μέσα σε μια γενικότερη, μάλλον αμφίβολη και ενδεχόμενα αστεία θεωρία περί της έλευσης των Ρίχτερ, αφήνοντας τις υποσχέσεις για τον κακό χαμό στην επανάληψη. Και πραγματικά με το εναρκτήριο λάκτισμα του δευτέρου ημιχρόνου, σαν να το σφύριξε ο ίδιος ο Emmerich, τα φαινόμενα που θα κονιορτοποιήσουν το Όσλο έρχονται κατά κύματα, ο φακός όμως δεν κάνει μισό βήμα πίσω για να πάρει μια πιο πλήρη, σφαιρική εικόνα της ισοπέδωσης, αλλά εκεί, παραμένει κολλημένος στην ράχη του σε ρόλο πιστοποιημένης Κασσάνδρας ερευνητή, για να μας δείξει πια τι μέλλει γενέσθαι με την σωτηρία της κυράς, της θυγατέρας και του μονάκριβου κανακάρη του. Ένας μαντεύει, ένας επαληθεύεται, ένας σώζει. Ένας άνθρωπος είναι ολάκερη η χώρα του Σόλσκιερ και του Ελαμπντελαουί, άντε και οι συν αυτώ, που να δούμε πως θα βγουν άπαντες σώοι και αβλαβείς από το κτίριο τύπου Νακατόμι Πλάζα...
Εκεί που πλέον ο scientist, που με την μορφή του γνωστού στον μακρινό Βορρά αστέρα Kristoffer Joner δεν τον λες ούτε πρώτο μπόι, ούτε θηρίο στην κορμοστασιά, ντύνεται την στολή του Μακ Λέιν και του The Rock ταυτόχρονα, για να βγάλει από τον κίνδυνο τους αγαπημένους του, από έναν ουρανοξύστη, που κανένας φυσικός νόμος δεν μπορεί να εξηγήσει πως στέκεται όρθιος. Πράγματα που δεν συμβαίνουν ούτε στα (επίσης) παρατραβηγμένα San Andreas, Volcano, Dante's Peak ή 2012, με την μοναδική διαφορά όμως πως εκεί τα ειδικά εφέ δείχνουν τόσο ρεαλιστικά, ώστε πείθεσαι πως το κακό συμβαίνει στα αλήθεια. Σε αντίθεση με εδώ, που για τα μέτρα μιας ανεξάρτητης ευρωπαϊκής προσπάθειας, εξέλιξης του προχειροφτιαγμένου The Wave, μπορεί να μοιάζουν ως ακριβή υπέρβαση, η συγκρίσεις με τις χολιγουντιανές υπερπαραγωγές όμως, αναδίδουν και την πλήρη ανισότητα στο καίριο κομμάτι του προϋπολογισμού.
Και οι τελευταίες ενδείξεις στις σημειώσεις του μοιάζουν ακόμη πιο δυσοίωνες, καθώς με βάση τους υπολογισμούς του, το ρήγμα κάτω από την Νορβηγική πρωτεύουσα πρόκειται και πάλι να ενεργοποιηθεί προκαλώντας έναν καινούργιο, μεγάλο σεισμό. Απαξιωμένος πια από τους συναδέλφους του, που δεν θα τον πάρουν και πολύ στα σοβαρά, ο Κρίστιαν θα κρούσει το καμπανάκι του κινδύνου με όσες δυνάμεις του απομένουν, δίχως να γνωρίζει μια ακόμη πιο εφιαλτική εξέλιξη, που πρόσφατα κόστισε την ζωή ενός από τους καλύτερους συνεργάτες του: Το υπέδαφος πάνω στο οποίο έχει κτιστεί η μεγαλούπολη που φιλοξενεί εκατομμύρια κατοίκους, είναι τόσο σαθρό, που είναι αρκετή μια δόνηση 6 Ρίχτερ για να την αφανίσει!
Με σταυροδρόμι που συναντιόνται η καθαρόαιμα αμερικάνικης αισθητικής disaster movie με την Σκανδιναβική μελαγχολία είναι η περίπτωση του The Quake. Κάτι που γίνεται αντιληπτό αμέσως μετά το πέρας της εισαγωγής πληροφοριακής εισαγωγής και ενόσω ο Σούπερμαν για ένα ολάκερο έθνος, μέσα με μια τριετία έχει μεταλλαχθεί σε περιθωριακό, εξαιτίας της διαρκούς του παράνοιας για τον επερχόμενο - απίθανο για όλους τους άλλους - όλεθρο. Με υπερβολικά αργό τέμπο - δεδομένο ολοκληρωτικά αντίθετο στις προσταγές μιας καταιγιστικής περιπέτειας, όπως μας συστήνεται το Skjelvet - το φιλμ δεν κοιτάζει να φτιάξει κλίμα Αρμαγεδονικό, μα περιστρέφει την ματιά του αποκλειστικά και μόνο γύρω από το κτίσιμο της περσόνας του σεισμολόγου, που σκυθρωπός, φοβισμένος, κατακερματισμένος ψυχικά έχει αφήσει πίσω του μια καριέρα δοξασμένη και μια φαμίλια αγαπημένη, για να κλειστεί στην απομόνωση της σπηλιάς του, ελέγχοντας την δράση των πάσης φύσεως μηχανών πρόγνωσης. Αλήθεια τα δικά μας τα πρωτοπόρα τα ΒΑΡ που στην ευχή του Θεού βρίσκονται, τρεις, τέσσερις δεκαετίες μετά την με τόσες φανφάρες εξαγγελία της ύπαρξης τους?
Με την κάμερα να ακολουθεί κατά πόδας την τρομαγμένη εικόνα του Κρίστιαν, το πρώτο μέρος του έργου ολοκληρώνεται μέσα σε μια γενικότερη, μάλλον αμφίβολη και ενδεχόμενα αστεία θεωρία περί της έλευσης των Ρίχτερ, αφήνοντας τις υποσχέσεις για τον κακό χαμό στην επανάληψη. Και πραγματικά με το εναρκτήριο λάκτισμα του δευτέρου ημιχρόνου, σαν να το σφύριξε ο ίδιος ο Emmerich, τα φαινόμενα που θα κονιορτοποιήσουν το Όσλο έρχονται κατά κύματα, ο φακός όμως δεν κάνει μισό βήμα πίσω για να πάρει μια πιο πλήρη, σφαιρική εικόνα της ισοπέδωσης, αλλά εκεί, παραμένει κολλημένος στην ράχη του σε ρόλο πιστοποιημένης Κασσάνδρας ερευνητή, για να μας δείξει πια τι μέλλει γενέσθαι με την σωτηρία της κυράς, της θυγατέρας και του μονάκριβου κανακάρη του. Ένας μαντεύει, ένας επαληθεύεται, ένας σώζει. Ένας άνθρωπος είναι ολάκερη η χώρα του Σόλσκιερ και του Ελαμπντελαουί, άντε και οι συν αυτώ, που να δούμε πως θα βγουν άπαντες σώοι και αβλαβείς από το κτίριο τύπου Νακατόμι Πλάζα...
Εκεί που πλέον ο scientist, που με την μορφή του γνωστού στον μακρινό Βορρά αστέρα Kristoffer Joner δεν τον λες ούτε πρώτο μπόι, ούτε θηρίο στην κορμοστασιά, ντύνεται την στολή του Μακ Λέιν και του The Rock ταυτόχρονα, για να βγάλει από τον κίνδυνο τους αγαπημένους του, από έναν ουρανοξύστη, που κανένας φυσικός νόμος δεν μπορεί να εξηγήσει πως στέκεται όρθιος. Πράγματα που δεν συμβαίνουν ούτε στα (επίσης) παρατραβηγμένα San Andreas, Volcano, Dante's Peak ή 2012, με την μοναδική διαφορά όμως πως εκεί τα ειδικά εφέ δείχνουν τόσο ρεαλιστικά, ώστε πείθεσαι πως το κακό συμβαίνει στα αλήθεια. Σε αντίθεση με εδώ, που για τα μέτρα μιας ανεξάρτητης ευρωπαϊκής προσπάθειας, εξέλιξης του προχειροφτιαγμένου The Wave, μπορεί να μοιάζουν ως ακριβή υπέρβαση, η συγκρίσεις με τις χολιγουντιανές υπερπαραγωγές όμως, αναδίδουν και την πλήρη ανισότητα στο καίριο κομμάτι του προϋπολογισμού.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Φεβρουαρίου 2019 από την Neo Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική