Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Βγαλμένο από την έμπνευση και σκιτσαρισμένο από τα περίτεχνα χέρια του φημισμένου Ιάπωνα σχεδιαστή Yukito Kishiro, το κυβερνοπάνκ μάνγκα Gunnm έκανε την εμφάνιση του στην κόμικ επιθεώρηση Business Jump από το 1990 μέχρι το 1995. Η τεράστια αποδοχή από το κοινό των καταιγιστικών μετα-αποκαλυπτικών περιπετειών, είχε σαν αποτέλεσμα όχι μόνο να γίνουν αποδεκτές και στην αντίπερα όχθη του Ειρηνικού κάτω από την μεταφρασμένη πινακίδα Alita: Battle Angel, αλλά να αποτελέσουν και την βάση ενός. δύο μερών, εξίσου επιτυχημένου animation. Που για καλή του τύχη, έπεσε στην αντίληψη του Μίδα James Cameron, ο οποίος μονομιάς θέλησε να το μετατρέψει από το πόστο του παραγωγού, σε ταινία μεγάλου μήκους, μόνο που η ολοκληρωτική του αφοσίωση στο πρότζεκτ του Avatar και των συνεχειών του, απλώς καθυστέρησαν για περίπου μια πενταετία, την μεταφορά του μύθου της πανίσχυρης πολεμίστριας, από το πολύχρωμο περιοδικό στην μεγάλη οθόνη.

Γη, έτος 2563. Όσοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν από τον μεγάλο καταστροφικό πόλεμο, στριμώχνονται στις μεταλλικές φαβέλες της Άιρον Σίτι, την ίδια στιγμή που οι ελάχιστοι προνομιούχοι απολαμβάνουν μια ποιοτικότερη διαβίωση στον παράδεισο του Ζάλεμ, που εκτείνεται πάνω από τον ουρανό της πυκνοκατοικημένης μεγαλούπολης. Δημιουργώντας στους κατοίκους της, κατ αυτόν τον τρόπο, την φιλοδοξία πως κάποια στιγμή θα καταφέρουν κι εκείνοι να αναρριχηθούν στην ιεραρχία και να μετοικήσουν στον πολυθρύλητο ουράνιο τόπο.

Αναζητώντας υπολείμματα από κατεστραμμένα ανθρωποειδή που θα τον βοηθήσουν στην επιστημονική του εργασία, ο Δόκτορας Ντάισον Ίντο, θα ανακαλύψει στον σκουπιδότοπο της Άιρον Σίτι το κεφάλι ενός γυναικείου σάιμποργκ και άμεσα θα το μεταφέρει στο εργαστήρι του για επιδιόρθωση. Το αποτέλεσμα της κοπιαστικής του εργασίας θα είναι να δημιουργήσει με εφόδιο μόνο την μητρική της κάρτα, μια νεαρή κοπέλα με ρομποτικά μέλη, που θα της δώσει το όνομα της αδικοχαμένης, θυγατέρας του, Αλίτα. Έχοντας απολέσει ολοκληρωτικά την μνήμη της και δίχως να θυμάται το παραμικρό από το παρελθόν της η αρχικά φοβισμένη μικρή, θα κληθεί να προσαρμοστεί στις συνθήκες του καινούργιου της περιβάλλοντος. Καθώς οι θύμησες, όμως, σταδιακά θα επανέρχονται και αντιλαμβανόμενη πως διαθέτει κάποιες ιδιαίτερα επιδέξιες ικανότητες, η παθιασμένη σάιμποργκ θα πειστεί πως κάποτε υπήρξε μια ατρόμητη και πανίσχυρη μαχήτρια.

Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει εδώ με την περίπτωση της πιτσιρίκας Αλίτα, είναι η γέννεση ενός ακόμη κινηματογραφικού υπέρ ήρωα, που όμως θα δει το χαμηλωμένο φως της αίθουσας όχι βγαλμένη από τα σπλάχνα της κραταιάς Marvel, ούτε καν της runner up DC. Η made in Japan αρχική ιδέα, μεταλλάσσεται στην φιλμική της ολοκλήρωση σε κάτι που να θυμίζει στο κοινό την υφή των πιασάρικων εμπορικά superhero movies, με ότι θετικό ή αρνητικό μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο. Λογικό λοιπόν να υπάρχει εδώ η εισαγωγική ημίωρη πράξη της δημιουργίας της δυναμικής κοπελιάς, σχεδόν εκ του μηδενός από τα χέρια του μπαμπά Ίντο, με τις πληροφορίες για το χθες της να πέφτουν με το σταγονόμετρο, ανεβάζοντας έτσι και το ενδιαφέρον για το ποια μπορεί να ήταν στον πρότερο βίο της η (όχι και τόσο όσο δείχνει) αθώα και συνεσταλμένη Αλίτα.

Το ζήτημα που προκύπτει όσο πλησιάζουμε προς το φινάλε του Άγγελου της Μάχης και γίνεται αντιληπτό μιας και η χρονική διάρκεια σώνεται, είναι πως μπροστά μας έχουμε μια ακόμη περίπτωση franchise, που ουδέποτε ολοκληρώνεται όπως θα περιμέναμε, μα αφήνει ανοικτό, ορθάνοιχτο θα έλεγα, το ενδεχόμενο της επιστροφής για ένα (τουλάχιστον) σίκουελ, εκεί που πιθανότατα θα λάβει χώρα η μεγάλη μάχη ενάντια στο Κακό, που έχει μαραζώσει την Σιδερούπολη. Το box office και η συμπεριφορά του είναι που θα δείξουν τον δρόμο, αν και προσωπικά κάτι τέτοιο μάλλον αρνητική εντύπωση μου άφησε, εκτιμώντας πως τα πάντα θα μπορούσαν να σερβιριστούν άψογα και πλήρη σε ένα και μοναδικό αυτοτελές επεισόδιο, που μετά βεβαιότητας θα είχε κάνει εισπρακτικό πάταγο. Θα μου πεις σε αυτή την περίπτωση, τα στούντιο δεν θα έψαχναν την μέθοδο επαναφοράς στην δράση της αεικίνητης κοπελιάς, κάτω από την πινακίδα Alita 2? Φαύλος κύκλος! Το δολάριο κάνει κουμάντο!

Εκπληκτική η δουλειά στα ειδικά εφέ που έχει γίνει για μια ακόμη φορά, από την πολύ μπροστά στον τομέα της Weta Digital, που μετά από τα θαύματα της Πανδώρα του Avatar, του Γκόλουμ στον Άρχοντα και των άρτιων σχεδιαστικά Πιθήκων στα μοντέρνα Planet Of The Apes, εδώ ανεβάζει για μια ακόμη φορά τον πήχη στα ουράνια με την τελειότητα της δουλειάς της. Τόσο στο κτίσιμο του CGI περιβάλλοντος, ενός φουτουριστικού Blade Runner πλανήτη, σχεδόν κατακερματισμένου σε αξίες, που οι μισοί κανονικοί κυνηγούν τους άλλους μισούς λαμαρινένιους, έχοντας πάντοτε το βλέμμα του αόρατου Θεού να προστάζει τις κινήσεις τους (cameo στον ρόλο του υπερGod, του ηθοποιού που ποτέ δεν δικαίωσε τις τεράστιες προσδοκίες γύρω από το ερμηνευτικό του τάλαντο). Όσο κυρίως όμως στην απόδοση της μαχητικής μπέμπας, που με βάση τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά της άσημης μέχρι τα χτες ηθοποιού Rosa Salazar, φτιάχνει μια αμέτρητων επικαλυπτικών πίξελ εικόνα αντάξια του σχεδιαστικού είδους που υπηρετεί η θεματική βάση.

Και δεν μένουμε μόνο εκεί, μιας και η βασική ηρωίδα, σταδιακά αναπτύσσεται και θεριεύει στο πανί και ως προσωπικότητα, ξεφεύγοντας από τα τετριμμένα μιας απλοϊκής βίντεο γκέιμ περσόνας, ρούμπος που πιστώνεται στον πολυμορφικό ντιρέκτορα Robert Rodriguez. Που από την μεριά του, δανείζεται ουκ ολίγα στοιχεία από την κορύφωση του Sin City, μιξάροντας τα με εσάνς από Artificial Intelligence, Terminator, District 9 ακόμη και από Rollerball, για να προσφέρει ένα πιο ολοκληρωμένο - ακόμη κι αν πρόκειται για intro τριλογίας (?) - προϊόν. Δυστυχώς η ίδια δέουσα προσοχή δεν έχει δοθεί όμως στους περιφερειακούς χαρακτήρες, που απλώς συμπληρώνουν ως φιγούρες (και μάλιστα πανάκριβες, σαν τον Waltz, τον Mahershala ή την Connelly) το παραμύθι, που απλώς κοιτάζει όπως όπως να τελειώσει την συστατική του πρώτη, υποσχόμενο για πολύ περισσότερο action στις συνέχειες. Το θέμα είναι, με αυτή την έξαρση των σίκουελς, ποιος έχει το κέφι και την όρεξη να τις καρτερήσει...