Το Νησί της Αποπλάνησης
του Steven Knight. Με τους Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Diane Lane, Jason Clarke, Djimon Hounsou, Jeremy Strong, Rafael Sayegh.
You Can Tune a Piano, but You Can't Tuna Fish...
του zerVo (@moviesltd) 
Βασικό συστατικό ενός αγωνιώδους θρίλερ, που θέλει να θεωρείται πετυχημένο, είναι η ανατροπή εκείνη που θα έρθει να σκάσει σαν βόμβα λίγο πριν το φινάλε, σκορπώντας στην πλατεία την έκπληξη εκείνη που ούτε καν θα μπορούσε να περιμένει. Οκ. Σύμφωνοι, είπαμε οι σεναριογράφοι να αφήσουν την φαντασία τους να ταξιδέψει ώστε να σερβίρουν το πιο ευφάνταστο τουίστ στο κοινό, μα μερικές φορές το πράγμα ξεχειλώνει κατά τέτοιο τρόπο, που ούτε καν μπορείς να πιστέψεις πως ανθρώπινος νους έκανε αυτή την σκέψη. Με δυο λόγια, επιβάλλεται να παρακολουθήσεις το απίστευτης - με την κακή έννοια - εξέλιξης Serenity, για να κατανοήσεις το μέγεθος του δημιουργικού του παραλογισμού.
Αποτραβηγμένος εδώ και χρόνια στο παραδεισένιο νησί του Πλύμουθ, ο θαλασσινός Μπέικερ Ντιλλ, είχε σαν επιδίωξη ένα νέο ξεκίνημα, η μοίρα του όμως δεν ευνόησε ούτε ετούτο το καινούργιο του ρίσκο. Για να βγάλει τα προς το ζην - τα τρία πακέτα τσιγάρα που χρειάζεται ημερησίως και τα μπουκάλια αλκοόλ που καταναλώνει ακατάπαυτα - αναγκάζεται να μεταφέρει στο πέλαγος ερασιτέχνες τουρίστες ψαράδες με το μικρό αλιευτικό του, εκεί που κι ο ίδιος έχει βάλει έναν προσωπικό στόχο: να καταφέρει να μαγκώσει στο καλάμι του, τον γιγαντιαίο τόνο που οι ντόπιοι του έχουν δώσει το όνομα Τζάστις και κολυμπά ελεύθερος στα καταγάλανα νερά της Καραιβικής, κάθε του προσπάθεια όμως στέφεται από παταγώδη αποτυχία. Και την μόνιμη απογοήτευση του την πνίγει άλλοτε στο πιοτό και άλλοτε στην θερμή αγκάλη της ηλικιωμένης μοναχικής γειτόνισσας του, που έναντι χαρτζιλικιού, πολλές φορές του ανταποδίδει το ζιγκολίκι.
Την όχι και τόσο ευχάριστη ρουτίνα του Κάπτεν Μπέικερ, θα αναστατώσει η άφιξη στο νησί μιας μυστηριώδους γυναίκας που γνωρίζει καλά το σκοτεινό του παρελθόν, όπως και την πραγματική του ταυτότητα, που σε απελπισμένη κατάσταση θα του ζητήσει να δολοφονήσει τον νυν, καταπιεστικό έως και βάναυσο σύζυγό της, πνίγοντας τον σε μια βόλτα μεσοπέλαγα. Και σαν αντάλλαγμα ο αποτυχημένος ψαράς θα βάλει στην τσέπη από εκείνη, το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των δέκα εκατομμυρίων δολαρίων. Είναι η στιγμή που στο θολωμένο από το οινόπνευμα μυαλό του θα πέσουν τα ηθικά διλήμματα, για το αν και κατά πόσο μπορεί να οδηγηθεί στον φόνο, ενός, σύμφωνα με τα λεγόμενα της αινιγματικής Κάρεν, καθάρματος.
Κινούμενο σε μια γραμμή που δεν αποκλίνει ρούπι από τα κλισέ του genre, αλλά και τις υποσχέσεις του τρέιλερ, Το Νησί της Αποπλάνησης, στο πρώτο του μισό, σιγοβράζει μέσα σε ένα κλίμα θερμό, όσο όμως και πανέμορφο όπως το ορίζουν οι υπέροχες ακτές του φυσικού σκηνικού του Μαυρίκιου. Ένας τιποτένιος τυχοδιώκτης είναι ο κεντρικός ήρωας του, που κάνει τα πάντα για λίγους παραπάνω παράδες, που διαρκώς βασανίζεται από κάποιους περίεργους εφιάλτες με πρωταγωνιστή ένα νεαρό αγόρι, αλλά και από την μόνιμη εμμονή του να βάλει πλάτη το κήτος - πρόκληση που κανείς δεν έχει κατορθώσει ακόμη να καμακώσει. Ερωτικά ξεδίνει στην αγκαλιά της σιτεμένης milfάρας (φυσικά η Lane είναι η σημαιοφόρα όλων των ταβλωμένων 65χρονων), αποσπά και από εκεί το κατιτίς του, ούτως ώστε να το μετατρέψει στιγμιαία σε φτηνό ρούμι στο μπαρ κατώγι του λιμανιού. Και το στόρι αργοκυλά μέχρις να φτάσουμε στην κρίσιμη καμπή του, που ορίζει το αν και εφόσον πραγματοποιηθεί το έγκλημα στην θάλασσα της Καριμπίαν, κατά παράκληση της ετέρας κοπελούδας, που υποδύεται η σε σταθερή βουτιά, κατόπιν Les Mis, Hathaway. Αμ δε, αλλού είναι το ναυάγιο, που αν ζητούσες από ένα εκατομμύριο θεατές εκεί γύρω στο εξηκοστό λεπτό του φιλμ, να το μαντέψουν, ούτε ένας δεν θα το υποπτευόταν. Καν!
Η αλήθεια είναι πως όταν σκάζει στο εκράν το τι στην ευχή συμβαίνει, κομματάκι τσιμπιέσαι για να αντιληφθείς πως πραγματικά αυτό που βλέπεις υπάρχει και δεν το νιώθεις σε έναν ενδεχόμενο ύπνο που σε έχει πάρει. Το ότι η συλλογιστική του κινηματογραφιστή Steven Knight είναι κάπως εκκεντρική το είχαμε καταλάβει από εκείνο το περίεργο Locke, ελάχιστο καιρό πριν ο πρωταγωνιστής του Tom Hardy εξελιχθεί σε μέγκα σταρ. Η διαδρομή του κινηματογραφικά καταλάγιασε κατά κάποιον τρόπο, μέχρι να τραβήξει το καλό λαχείο, φροντίζοντας παραγωγές της μικρής οθόνης σαν το Peaky Blinders που εκτόξευσε την φήμη του στα ύψη. Συγγραφικά δεν έδειξε ψήγματα πως το παρατραβά, ασχολούμενος με πρότζεκτ επιπέδου Pawn Sacrifice, Burnt, Allied ή του πιο πρόσφατου Κοριτσιού In The Spider's Web. Οπότε μάλλον η παραλογία του εδώ, στην προσπάθεια δημιουργίας μιας εντυπωσιακά συναρπαστικής εξόδου που βρίθει σασπένς, αφήνει άπαντες με το στόμα ανοικτό για το πως μπορεί να έχει συλληφθεί από τον μυαλό του. Ψηλά τα χέρια!
Στην ουσία μετά την απρόσμενα τραγική εναλλαγή πλεύσης του έργου, δεν απομένουν και πολλά που μπορεί κανείς να πιστώσει στα θετικά του, εκτός ίσως από την ελκυστικά ταξιδιάρα φωτογραφία, άντε και την ιντριγκαδόρικη μουσική επένδυση, που θα λειτουργούσε σωστά υπό άλλες, ορθολογικές κάπως συνθήκες. Μελανό σημείο καριέρας για τον McConaughey, που για το μισό έργο μοιράζει εξάψεις στα θηλυκά ματάκια στριφογυρνώντας διαρκώς γυμνούλης, για το άλλο μισό παλεύει να πάρει την σκυτάλη της υποκριτικής σάχλας από τον πρωτοπόρο Nic Cage. Τεξανέ Matthew μου, έχουν καταστραφεί από τέτοιες άκυρες επιλογές, ηθοποιοί μεγαλύτερου κύρους, ταλέντου, ικανότητας και λάμψης από την πάρτη σου. Που και σιγά την σπουδαία καριέρα δηλαδή ενός υπερεκτιμημένου ερμηνευτή, ο οποίος στολίστηκε οσκαρούχες χάρη σε ένα ολιγοετές ποιοτικό διάλειμμα, μεταξύ θαλασσινών ανώφελων περιπετειών και indie μουντών κοινωνικών δραμάτων. Φοβάμαι πως δύσκολα θα επανέλθει, μιας και ο τόνος τον έχει τραβήξει για τα καλά στην άβυσσο...
Την όχι και τόσο ευχάριστη ρουτίνα του Κάπτεν Μπέικερ, θα αναστατώσει η άφιξη στο νησί μιας μυστηριώδους γυναίκας που γνωρίζει καλά το σκοτεινό του παρελθόν, όπως και την πραγματική του ταυτότητα, που σε απελπισμένη κατάσταση θα του ζητήσει να δολοφονήσει τον νυν, καταπιεστικό έως και βάναυσο σύζυγό της, πνίγοντας τον σε μια βόλτα μεσοπέλαγα. Και σαν αντάλλαγμα ο αποτυχημένος ψαράς θα βάλει στην τσέπη από εκείνη, το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των δέκα εκατομμυρίων δολαρίων. Είναι η στιγμή που στο θολωμένο από το οινόπνευμα μυαλό του θα πέσουν τα ηθικά διλήμματα, για το αν και κατά πόσο μπορεί να οδηγηθεί στον φόνο, ενός, σύμφωνα με τα λεγόμενα της αινιγματικής Κάρεν, καθάρματος.
Κινούμενο σε μια γραμμή που δεν αποκλίνει ρούπι από τα κλισέ του genre, αλλά και τις υποσχέσεις του τρέιλερ, Το Νησί της Αποπλάνησης, στο πρώτο του μισό, σιγοβράζει μέσα σε ένα κλίμα θερμό, όσο όμως και πανέμορφο όπως το ορίζουν οι υπέροχες ακτές του φυσικού σκηνικού του Μαυρίκιου. Ένας τιποτένιος τυχοδιώκτης είναι ο κεντρικός ήρωας του, που κάνει τα πάντα για λίγους παραπάνω παράδες, που διαρκώς βασανίζεται από κάποιους περίεργους εφιάλτες με πρωταγωνιστή ένα νεαρό αγόρι, αλλά και από την μόνιμη εμμονή του να βάλει πλάτη το κήτος - πρόκληση που κανείς δεν έχει κατορθώσει ακόμη να καμακώσει. Ερωτικά ξεδίνει στην αγκαλιά της σιτεμένης milfάρας (φυσικά η Lane είναι η σημαιοφόρα όλων των ταβλωμένων 65χρονων), αποσπά και από εκεί το κατιτίς του, ούτως ώστε να το μετατρέψει στιγμιαία σε φτηνό ρούμι στο μπαρ κατώγι του λιμανιού. Και το στόρι αργοκυλά μέχρις να φτάσουμε στην κρίσιμη καμπή του, που ορίζει το αν και εφόσον πραγματοποιηθεί το έγκλημα στην θάλασσα της Καριμπίαν, κατά παράκληση της ετέρας κοπελούδας, που υποδύεται η σε σταθερή βουτιά, κατόπιν Les Mis, Hathaway. Αμ δε, αλλού είναι το ναυάγιο, που αν ζητούσες από ένα εκατομμύριο θεατές εκεί γύρω στο εξηκοστό λεπτό του φιλμ, να το μαντέψουν, ούτε ένας δεν θα το υποπτευόταν. Καν!
Η αλήθεια είναι πως όταν σκάζει στο εκράν το τι στην ευχή συμβαίνει, κομματάκι τσιμπιέσαι για να αντιληφθείς πως πραγματικά αυτό που βλέπεις υπάρχει και δεν το νιώθεις σε έναν ενδεχόμενο ύπνο που σε έχει πάρει. Το ότι η συλλογιστική του κινηματογραφιστή Steven Knight είναι κάπως εκκεντρική το είχαμε καταλάβει από εκείνο το περίεργο Locke, ελάχιστο καιρό πριν ο πρωταγωνιστής του Tom Hardy εξελιχθεί σε μέγκα σταρ. Η διαδρομή του κινηματογραφικά καταλάγιασε κατά κάποιον τρόπο, μέχρι να τραβήξει το καλό λαχείο, φροντίζοντας παραγωγές της μικρής οθόνης σαν το Peaky Blinders που εκτόξευσε την φήμη του στα ύψη. Συγγραφικά δεν έδειξε ψήγματα πως το παρατραβά, ασχολούμενος με πρότζεκτ επιπέδου Pawn Sacrifice, Burnt, Allied ή του πιο πρόσφατου Κοριτσιού In The Spider's Web. Οπότε μάλλον η παραλογία του εδώ, στην προσπάθεια δημιουργίας μιας εντυπωσιακά συναρπαστικής εξόδου που βρίθει σασπένς, αφήνει άπαντες με το στόμα ανοικτό για το πως μπορεί να έχει συλληφθεί από τον μυαλό του. Ψηλά τα χέρια!
Στην ουσία μετά την απρόσμενα τραγική εναλλαγή πλεύσης του έργου, δεν απομένουν και πολλά που μπορεί κανείς να πιστώσει στα θετικά του, εκτός ίσως από την ελκυστικά ταξιδιάρα φωτογραφία, άντε και την ιντριγκαδόρικη μουσική επένδυση, που θα λειτουργούσε σωστά υπό άλλες, ορθολογικές κάπως συνθήκες. Μελανό σημείο καριέρας για τον McConaughey, που για το μισό έργο μοιράζει εξάψεις στα θηλυκά ματάκια στριφογυρνώντας διαρκώς γυμνούλης, για το άλλο μισό παλεύει να πάρει την σκυτάλη της υποκριτικής σάχλας από τον πρωτοπόρο Nic Cage. Τεξανέ Matthew μου, έχουν καταστραφεί από τέτοιες άκυρες επιλογές, ηθοποιοί μεγαλύτερου κύρους, ταλέντου, ικανότητας και λάμψης από την πάρτη σου. Που και σιγά την σπουδαία καριέρα δηλαδή ενός υπερεκτιμημένου ερμηνευτή, ο οποίος στολίστηκε οσκαρούχες χάρη σε ένα ολιγοετές ποιοτικό διάλειμμα, μεταξύ θαλασσινών ανώφελων περιπετειών και indie μουντών κοινωνικών δραμάτων. Φοβάμαι πως δύσκολα θα επανέλθει, μιας και ο τόνος τον έχει τραβήξει για τα καλά στην άβυσσο...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Ιανουαρίου 2019 από την Odeon!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική