Πιστό Αντίγραφο
του Jeffrey Nachmanoff. Με τους Keanu Reeves, Alice Eve, Thomas Middleditch, John Ortiz, Emjay Anthony, Emily Alyn Lind, Aria Leabu, Nyasha Hatendi.
Χωρίς Καρμπόν!
του zerVo (@moviesltd) 
Δεν διανοούμαι να πιστέψω πως υπάρχει άλλη περίπτωση, τέτοιας αψυχολόγητης δράσης και επιλογών, από χολιγουντιανό πρωταγωνιστή. Χωρίς να διαθέτει ταλέντο υψηλού επιπέδου, είχε την τύχη να συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως ο Coppola, ο Van Sant, ο Frears, ο Bertolucci. Έχοντας πάρει τις σωστές βάσεις, εκτόξευσε τις μετοχές του στα ύψη πρωταγωνιστώντας στην τζακ ποτ Matrix τριλογία που σημάδεψε το πέρασμα στο μιλένιουμ. Κι έκτοτε ακολούθησε το χάος. Το κάκιστο κοουτσάρισμα του για μια και βάλε δεκαετία, τον οδήγησε να παίξει σε δευτεράντζες, μέτριες έως πλήρως αδιάφορες, χαμηλώνοντας αισθητά τις μετοχές του και δείχνοντας πως δεν υπάρχει στον ορίζοντα σημείο ανάκαμψης. Και όμως, μια πενιχρού κόστους περιπέτεια σαν τον John Wick και τις συνέχειες της, χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες, έδωσε στον Keanu Reeves το βοηθητικό σπρώξιμο που ζητούσε, για να ανορθώσει ξανά το προφίλ του. Κι εκεί που ο 55χρονος πλέον αστέρας, είδε την τύχη να του χαμογελά ξανά, άντε φτου κι από την αρχή παίρνει τον γεμάτο λακκούβες και παγίδες δρόμο της αυτοκαταστροφής. Replicas η τρίτη συνεχόμενη ολοκληρωτική φλόπα. Μετά την Siberia και το Destination Wedding.
Το κόστους πολλών εκατομμυρίων, υψηλής τεχνολογίας πείραμα που λαμβάνει χώρα κάτω από την επίβλεψη του νευροεπιστήμονα Γουίλιαμ Φόστερ, στα εργαστήρια του κολοσσού της Biodyne, με σκοπό την πλήρη κλωνοποίηση των περιεχομένων του εγκεφάλου ενός πολύ προσφάτως νεκρού, στην τεχνητή μνήμη ανθρωποειδών, βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Κάθε καινούργια προσπάθεια του να ολοκληρώσει την διαδικασία της καινοτόμου μεταμόσχευσης, αποτυγχάνει, βυθίζοντας τόσο τον ίδιο, όσο κυρίως τους χρηματοδότες του, στην απόγνωση. Με την περίπτωση της παύσης του πειράματος να είναι ορατή όσο ποτέ, ο ζορισμένος Γουίλιαμ θα πάρει την απόφαση να φύγει μαζί με την οικογένεια του μακριά από τα προβλήματα, για λίγες ημέρες ξενοιασιάς στο εξοχικό τους.
Η κακοκαιρία που θα συναντήσουν στην διαδρομή όμως, θα έχει σαν μοιραία συνέπεια την ανατροπή του οχήματος τους, με τραγικό αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους, η σύζυγος του γενετιστή και τα τρία ανήλικα παιδιά του. Συντετριμμένος από την απώλεια και έχοντας βυθιστεί στον παραλογισμό, ο Φόστερ, θα πάρει την δύσκολη απόφαση να επαναφέρει τα λατρεμένα του πρόσωπα στον κόσμο, χρησιμοποιώντας τα πανάκριβα μηχανήματα που ο ίδιος έχει δημιουργήσει. Μόνο που για μια ακόμη φορά, η φιλοδοξία του, ειδικά όταν τα πειραματόζωα είναι τα μέλη της ίδιας του της φαμίλιας και η αγωνία έχει χτυπήσει κόκκινο, πρέπει να υπερκεράσει αμέτρητα εμπόδια μέχρι να γίνει πραγματικότητα.
Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με μια πειραγμένη, άκρως πειραγμένη, μοντέρνα βερσιόν της ιστορίας του Φράνκενστάιν, με την μόνη διαφορά πως εδώ ο σάιεντιστ πηγαίνει μισό βήμα παραπέρα, έχοντας βρει και την μέθοδο μεταφοράς όλων όσων κρύβει το μυαλό, συνείδησης, προσωπικότητας, αναμνήσεων στο ολοκαίνουργο κορμί. Ας μην γελιόμαστε όμως, απαιτείται μεγάλη επιδεξιότητα στο να στήσει κανείς ένα τέτοιας καινοτόμου έμπνευσης sci fi και να το σερβίρει χωρίς να προκαλεί συνεχώς λογικά ερωτηματικά, που δεν απαντώνται ποτέ. Ο τρόπος δε που συντάσσεται από τον δημιουργό το παζλ των πληροφοριών του ανακατωσούρικου σεναρίου, είναι τόσο παιδιάστικα ανώριμος από τον άπειρο Jeffrey Nachmanoff, που σου δίνει την εντύπωση πως τα πάντα έχουν οργανωθεί στο πόδι, αρκεί να βγει τσάτρα πάτρα το ενενηντάλεπτο. Και το χειρότερο όλων είναι, πως άπαντες οι συμμετέχοντες αντιμετωπίζουν το πρότζεκτ Replicas με απίστευτη σοβαρότητα, στοιχείο που εντέλει καταλήγει σε ανέκδοτο, ειδικά τις φορές που εμφανίζεται στο πανί ο αναμαλλιασμένος funny partner του επιστήμονα...
Που και βέβαια τον ενσαρκώνει ο Keanu, έμπειρος υποτίθεται από το τρίπτυχο των Wachowski, αλλά και άλλων μελλοντολογικού ύφους στιγμών του σαν τον Johnny Mnemonic. Στην ουσία το πλάνο του φουτουριστικού ήρωα που υποδύεται, όντας αδύνατον να εξηγηθεί ορθολογικά, ακολουθεί μια κόπι πέιστ ολογραμμική πόζα που πρωτοείδαμε στο Artificial Intelligence του Spielberg, με τον Reeves σαν άλλος Cruise να κινεί τα 3D της νήματα, κόβοντας και ράβοντας τις περσόνες των "νεογέννητων" αγαπημένων του. Κι εκεί είναι η στιγμή που μέσα σε μια λίμνη θυμηδίας, ως θεατής, εγκαταλείπεις ακόμη και την ύστατη προσπάθεια ανάγνωσης της ταινίας μέχρι τέλους, έχοντας χάσει τα αβγά και τα πασχάλια, ενόσω οι Λάζαροι έχουν αναστηθεί και πλέον έχει εκκινήσει το κυνηγητό τους μέσα στα σκοτάδια της απροσδιόριστης Ασιανής μεγαλούπολης. Κρίμα για τον The Wall ρε γαμώτη, που ηθοποιό δεν τον έχω υπολογίσει ποτέ μου, αλλά όλοι τον έχουν για το καλύτερο παιδί εκεί στο L.A.
Η κακοκαιρία που θα συναντήσουν στην διαδρομή όμως, θα έχει σαν μοιραία συνέπεια την ανατροπή του οχήματος τους, με τραγικό αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους, η σύζυγος του γενετιστή και τα τρία ανήλικα παιδιά του. Συντετριμμένος από την απώλεια και έχοντας βυθιστεί στον παραλογισμό, ο Φόστερ, θα πάρει την δύσκολη απόφαση να επαναφέρει τα λατρεμένα του πρόσωπα στον κόσμο, χρησιμοποιώντας τα πανάκριβα μηχανήματα που ο ίδιος έχει δημιουργήσει. Μόνο που για μια ακόμη φορά, η φιλοδοξία του, ειδικά όταν τα πειραματόζωα είναι τα μέλη της ίδιας του της φαμίλιας και η αγωνία έχει χτυπήσει κόκκινο, πρέπει να υπερκεράσει αμέτρητα εμπόδια μέχρι να γίνει πραγματικότητα.
Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με μια πειραγμένη, άκρως πειραγμένη, μοντέρνα βερσιόν της ιστορίας του Φράνκενστάιν, με την μόνη διαφορά πως εδώ ο σάιεντιστ πηγαίνει μισό βήμα παραπέρα, έχοντας βρει και την μέθοδο μεταφοράς όλων όσων κρύβει το μυαλό, συνείδησης, προσωπικότητας, αναμνήσεων στο ολοκαίνουργο κορμί. Ας μην γελιόμαστε όμως, απαιτείται μεγάλη επιδεξιότητα στο να στήσει κανείς ένα τέτοιας καινοτόμου έμπνευσης sci fi και να το σερβίρει χωρίς να προκαλεί συνεχώς λογικά ερωτηματικά, που δεν απαντώνται ποτέ. Ο τρόπος δε που συντάσσεται από τον δημιουργό το παζλ των πληροφοριών του ανακατωσούρικου σεναρίου, είναι τόσο παιδιάστικα ανώριμος από τον άπειρο Jeffrey Nachmanoff, που σου δίνει την εντύπωση πως τα πάντα έχουν οργανωθεί στο πόδι, αρκεί να βγει τσάτρα πάτρα το ενενηντάλεπτο. Και το χειρότερο όλων είναι, πως άπαντες οι συμμετέχοντες αντιμετωπίζουν το πρότζεκτ Replicas με απίστευτη σοβαρότητα, στοιχείο που εντέλει καταλήγει σε ανέκδοτο, ειδικά τις φορές που εμφανίζεται στο πανί ο αναμαλλιασμένος funny partner του επιστήμονα...
Που και βέβαια τον ενσαρκώνει ο Keanu, έμπειρος υποτίθεται από το τρίπτυχο των Wachowski, αλλά και άλλων μελλοντολογικού ύφους στιγμών του σαν τον Johnny Mnemonic. Στην ουσία το πλάνο του φουτουριστικού ήρωα που υποδύεται, όντας αδύνατον να εξηγηθεί ορθολογικά, ακολουθεί μια κόπι πέιστ ολογραμμική πόζα που πρωτοείδαμε στο Artificial Intelligence του Spielberg, με τον Reeves σαν άλλος Cruise να κινεί τα 3D της νήματα, κόβοντας και ράβοντας τις περσόνες των "νεογέννητων" αγαπημένων του. Κι εκεί είναι η στιγμή που μέσα σε μια λίμνη θυμηδίας, ως θεατής, εγκαταλείπεις ακόμη και την ύστατη προσπάθεια ανάγνωσης της ταινίας μέχρι τέλους, έχοντας χάσει τα αβγά και τα πασχάλια, ενόσω οι Λάζαροι έχουν αναστηθεί και πλέον έχει εκκινήσει το κυνηγητό τους μέσα στα σκοτάδια της απροσδιόριστης Ασιανής μεγαλούπολης. Κρίμα για τον The Wall ρε γαμώτη, που ηθοποιό δεν τον έχω υπολογίσει ποτέ μου, αλλά όλοι τον έχουν για το καλύτερο παιδί εκεί στο L.A.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Ιανουαρίου 2019 από την Spentzos Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική