Μαίρη Η Βασίλισσα της Σκωτίας
της Josie Rourke. Με τους Saoirse Ronan, Margot Robbie, Guy Pearce, David Tennant, Jack Lowden, Joe Alwyn, Gemma Chan, Martin Compston, Ismael Cruz Córdova, Brendan Coyle, Ian Hart.
Βασίλισσα δυο κρατών. Και κάτι...
του zerVo (@moviesltd) 
Η Μαρία Στιούαρτ ή Μαρία, βασίλισσα της Σκωτίας, είναι μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στα ιστορικά κιτάπια της Γηραιάς Αλβιόνας, καθώς ο βίος της υπήρξε ταραχώδης και άστατος μέχρι και το τραγικό της φινάλε. Σε ηλικία μόλις έξι (6!) ημερών διαδέχτηκε στον θρόνο της πατρίδας της τον πατέρα της Ιάκωβο τον Ε', ουσιαστικά αφήνοντας τον τόπο ακέφαλο και κάτω από τις ορέξεις αυλικών και αντιβασιλέων. Ούτε καν νήπιο μετέβη στην Γαλλία, εκεί που στα 16 της χρόνια παντρεύτηκε τον επίσης γαλαζοαίματο Φραγκίσκο Β', μετέπειτα βασιλέα, τίτλο που κράτησε κι εκείνη δίπλα του ίσαμε τον πρόωρο θάνατο του, από βαριά ωτίτιδα. Με την επιστροφή της στο νησί, οι πιέσεις του καταπιεστικού περίγυρου για έναν καινούργιο γάμο τελεσφόρησαν τέσσερα έτη κατοπινά, καθώς αποδέχτηκε την πρόταση του εξάδελφου της Ερρίκου Στιούαρτ, Δούκα του Άλμπανι, ο οποίος εν μέσω πολιτικών αναταραχών βρέθηκε κι εκείνος νεκρός, κάτω από παράξενες και αδιευκρίνιστες συνθήκες, μετά από έκρηξη στην βασιλική κατοικία. Το πλέον περίεργο στοιχείο της υπόθεσης είναι πως ο νούμερο ένα ύποπτος για την πιθανή δολοφονία του αινιγματικού συζύγου της βασιλίσσης, Ιάκωβος Χέπμπορν, υπήρξε και ο τρίτος άντρας που παντρεύτηκε, ελάχιστες εβδομάδες μετά, συνταράσσοντας την συντηρητική κοινή γνώμη της Σκωτίας, που εξαρχής δεν την έβλεπε με καλό μάτι, λόγω των θρησκευτικών της πεποιθήσεων όσο και των ακραία εν πολλοίς, φιλελεύθερων ιδεών της. Ιδιαίτερη πάντως και όχι πλήρως καταγράψιμη στους πάπυρους των ιστορικών, υπήρξε η σχέση της με την Ελισάβετ Α' της Αγγλίας, εξαδέλφη της επίσης, που πέρασε αμέτρητα κύματα ωσότου η Στιούαρτ να κατηγορηθεί για προδοσία εναντίον της και να οδηγηθεί στον δήμιο. Πτυχές αυτού του ιδιόμορφου διπόλου, επεξεργάζεται το βιογραφικό δράμα Mary Queen Of Scots, που επιχειρεί να ρίξει φως σε αδιαφανείς λεπτομέρειες της διαδρομής της Μαρίας, από την στιγμή που εγκατέλειψε για πάντα την γη που μεγάλωσε.
1561. Χήρα πριν καλά καλά προλάβει να κλείσει τα 19 της έτη, η Μαρία Στιούαρτ, θα αφήσει πίσω της την Γαλλία, το μέρος που την γαλούχησε με πιο προοδευτικές αρχές, για να επιστρέψει στα πάτρια Σκοτσέζικα εδάφη, επιθυμώντας να καθίσει στον βασιλικό θρόνο που πάντοτε την καρτερούσε. Καθολική στο θρήσκευμα, γρήγορα θα κινήσει τις αντιδράσεις των ορκισμένων αντιπάλων της Προτεσταντών, που καθοδηγούμενοι από τον λαϊκιστή μεταρρυθμιστή Τζον Νοξ, θα κηρύξουν ανένδοτο εναντίον της, μέχρι και πραξικόπημα που θα ηγηθεί ο ετεροθαλής αδελφός της Ιάκωβος, 1ος Κόμης του Μόρει. Ξεπερνώντας τις εσωτερικές αντιξοότητες με ευκολία, ο επόμενος σκοπός της θα είναι να διεκδικήσει τον βασιλικό θρόνο της Αγγλίας, ούσα η κοντινότερη συγγενής της Ελισάβετ, που ήδη έχει πάρει στα χέρια της τα ηνία της διακυβέρνησης, οι ασθένειες και οι δολοπλοκίες στο δικό της παλάτι, δεν της επιτρέπουν ακόμη να την ορίσει επίσημα σαν διάδοχο της. Και για να κερδίσει χρόνο θα ρίξει στο τραπέζι το ζήτημα του δεύτερου γάμου της, αποστέλλοντας της σαν υποψήφιο γαμπρό, τον ευνοούμενο - και εραστή της - Ρόμπερτ Ντάντλει, που όπως όλοι οι υπόλοιποι ευγενείς από όλους τους οίκους της Ευρώπης, έτσι κι εκείνος θα πάρει αρνητική απάντηση στην πρόταση του...
Η αλήθεια είναι πως ακόμη και οι πλέον άριστοι γνώστες της βιογραφίας της Στιούαρτ, είναι μάλλον απίθανο να μην πληροφορηθούν κάτι το καινούργιο μέσα από την λεπτομερέστατη αφήγηση της κατά κύριο λόγο θεατρικής σκηνοθέτιδας Josie Rourke, που εδώ πραγματοποιεί το κινηματογραφικό της ντεμπούτο πίσω από την κάμερα. Κι αυτό το δεδομένο της φιλμικής απειρίας είναι προφανές, από την στιγμή που δεν συντρέχει η παραμικρή έννοια σεναριακής οικονομίας εντός του δίωρου της χρονικής διάρκειας, καθώς η Βρετανίδα επιθυμώντας να προβάλλει όσο το δυνατόν περισσότερα ενσταντανέ από τον εκρηκτικό βίο της ηρωίδας της, δεν αφήνει εκτός κάδρου το παραμικρό. Και πολιτικές ανατροπές και παντρειές με δόξες και τιμές και πόλεμοι και διώξεις και εξορίες και εκτοπίσεις και φυσικά έξοδο με το τσεκούρι του εκτελεστή να ίπταται στον αέρα (γνωστό τοις πάσι, μηδέν σπόιλερ),
Η εκκεντρικότητα στην εξιστόρηση της της 43χρονης δημιουργού έγκειται στο γεγονός πως παίρνει το ρίσκο να διαβεί μέσα από την κλειδαρότρυπα της μονάρχη, για να ρίξει κλεφτές ματιές ακόμη και στις πιο ιδιωτικές της στιγμές, κάτι που μετατρέπει αυτόματα το ύφος της σοβαρής παραγωγής σε πιο πιπεράτο. Μα ταυτόχρονα και πιο δραματικό, αφού είναι πασιφανής η πρόθεση να προβληθεί η μελαγχολία και η απόγνωση στο πρόσωπο της πιο πολυσυζητημένης περσόνας στο Μεγάλο Νησί κατά τον 16ο αιώνα, που όμως στερήθηκε την ευτυχία και την οικογενειακή γαλήνη. Κατ αυτόν τον τρόπο δημοσιοποιούνται (αμφίβολης εγκυρότητας, αλλά πολλές φορές ισχύει το γνωμικό ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εμείς...) ντοκουμέντα περί των σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων του δευτέρου της συζύγου και βιολογικού - με την μία και μοναδική βολή - πατέρα του γιου της ή των επιθετικών ερωτικών παθών του αρχηγού της προσωπικής της ασφαλείας, που η άκρατη φιλοδοξία του τον οδήγησε στο φονικό του αντρός της Στιούαρτ και την μονομιάς αντικατάσταση του με τον ίδιο! Σεξουαλικά γαργαλιστικός μύλος, που δεν ξέρω αν ενδιαφέρει όσους θα ήθελαν μια πιο απτή προσέγγιση του μύθου.
Εκεί που η ταινία πάντως βρίσκεται στα καλύτερά της, είναι στον συσχετισμό των μορφών των δύο γυναικών / βασιλισσών που επιχειρεί, καθώς από την πλευρά της η καθεμιά δίνει την ατομική της μάχη για να κρατηθεί όσο πιο στέρεα γίνεται στην χρυσή καρέκλα. Και βεβαίως όταν από την μια μεριά υπάρχει η Μαρία, γαλλοαναθρεμένη, ομιλούσα έξι γλώσσες, πανέμορφη, πανύψηλη, για την εποχή της αεράτη my style rocks και με τις φήμες να ομιλούν για ουρές εραστών δίπλα στο κρεββάτι της, είναι σίγουρο πως στην απέναντι γωνία, θα κυριαρχεί η ζηλοφθονία και η οργή για τα κατορθώματα της εξαδέλφης. Και πραγματικά η σε άλλες κινηματογραφικές αναφορές σιδηρά Ελίζαμπεθ, εδώ απεικονίζεται σαν σε ένα διαρκές κομφούζιο, αφού κάποια άλλη της κλέβει τα πρωτεία, σε εμφάνιση, σε δημοφιλία, σε κύρος και το βασικότερο σε αποφασιστικότητα. Για όσους θεατές θα παραπλανήθηκαν από το προμόσιον, ετούτη δεν είναι η πιο καινούργια πρωταγωνιστική ταινία της Margot Robbie, που προς τιμήν της, τσαλακώνει τα αγγελικά της χαρακτηριστικά προσώπου, για να αποδώσει την μισοτρελαμένη από την ζήλια αλλά και την πανώλη ηγεμόνα, όπως και περνά σε δεύτερο πλάνο, δίνοντας μια σαφή υποκριτική υποστήριξη στην βασική στάρινγκ...
Που από την μεριά της εκπληρώνει τον οιωνό που είχε ακουστεί από τις πρώτες φορές που την απολαύσαμε στο εκράν, να υποδυθεί την μοιραία Μαρία Στιούαρτ, κυρίως λόγω της εξαιρετικής της ομοιότητας με την Βασίλισσα της Σκωτίας. Άνετη μέσα στα κλασικά ντυσίματα της εποχής, αεράτη στις κινήσεις της, ειδικά στις σεκάνς που η ηρωίδα της έχει ακόμη το πάνω χέρι, συγκινητική στα πλάνα απώλειας και σίγουρη στον (όχι αναλόγως υψηλής έντασης με το τραγικό συμβάν) επίλογο, η Saoirse Ronan προσθέτει ακόμη ένα κρικάκι θετικής παρουσίας στην αλυσίδα καριέρα της, που πλέον ξεπερνά την δεκαετία. Ένα από τα πιο σπουδαία ταλέντα της γενιάς της, που εδώ δεν βοηθιέται τόσο από το επιφανειακό σε πολλές στιγμές σκριπτ - η μητρότητα, όπλο της Μαίρη, φερειπείν, σε σχέση με την ανέραστη, μουντή εικόνα της Λιζ, ποτέ δεν αναδεικνύεται - όσο όμως από την άριστη δουλειά που έχει γίνει στην καλλιτεχνική διεύθυνση και δεν πρόκειται να αφήσει κανενός θεατή το μάτι πεινασμένο. Με τελικό αποτέλεσμα τις δικαιότατες Οσκαρικές nods στα εκπληκτικά κοστούμια και στο εντέχνως ταλαιπωρημένο μέικ απ.
Η αλήθεια είναι πως ακόμη και οι πλέον άριστοι γνώστες της βιογραφίας της Στιούαρτ, είναι μάλλον απίθανο να μην πληροφορηθούν κάτι το καινούργιο μέσα από την λεπτομερέστατη αφήγηση της κατά κύριο λόγο θεατρικής σκηνοθέτιδας Josie Rourke, που εδώ πραγματοποιεί το κινηματογραφικό της ντεμπούτο πίσω από την κάμερα. Κι αυτό το δεδομένο της φιλμικής απειρίας είναι προφανές, από την στιγμή που δεν συντρέχει η παραμικρή έννοια σεναριακής οικονομίας εντός του δίωρου της χρονικής διάρκειας, καθώς η Βρετανίδα επιθυμώντας να προβάλλει όσο το δυνατόν περισσότερα ενσταντανέ από τον εκρηκτικό βίο της ηρωίδας της, δεν αφήνει εκτός κάδρου το παραμικρό. Και πολιτικές ανατροπές και παντρειές με δόξες και τιμές και πόλεμοι και διώξεις και εξορίες και εκτοπίσεις και φυσικά έξοδο με το τσεκούρι του εκτελεστή να ίπταται στον αέρα (γνωστό τοις πάσι, μηδέν σπόιλερ),
Η εκκεντρικότητα στην εξιστόρηση της της 43χρονης δημιουργού έγκειται στο γεγονός πως παίρνει το ρίσκο να διαβεί μέσα από την κλειδαρότρυπα της μονάρχη, για να ρίξει κλεφτές ματιές ακόμη και στις πιο ιδιωτικές της στιγμές, κάτι που μετατρέπει αυτόματα το ύφος της σοβαρής παραγωγής σε πιο πιπεράτο. Μα ταυτόχρονα και πιο δραματικό, αφού είναι πασιφανής η πρόθεση να προβληθεί η μελαγχολία και η απόγνωση στο πρόσωπο της πιο πολυσυζητημένης περσόνας στο Μεγάλο Νησί κατά τον 16ο αιώνα, που όμως στερήθηκε την ευτυχία και την οικογενειακή γαλήνη. Κατ αυτόν τον τρόπο δημοσιοποιούνται (αμφίβολης εγκυρότητας, αλλά πολλές φορές ισχύει το γνωμικό ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εμείς...) ντοκουμέντα περί των σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων του δευτέρου της συζύγου και βιολογικού - με την μία και μοναδική βολή - πατέρα του γιου της ή των επιθετικών ερωτικών παθών του αρχηγού της προσωπικής της ασφαλείας, που η άκρατη φιλοδοξία του τον οδήγησε στο φονικό του αντρός της Στιούαρτ και την μονομιάς αντικατάσταση του με τον ίδιο! Σεξουαλικά γαργαλιστικός μύλος, που δεν ξέρω αν ενδιαφέρει όσους θα ήθελαν μια πιο απτή προσέγγιση του μύθου.
Εκεί που η ταινία πάντως βρίσκεται στα καλύτερά της, είναι στον συσχετισμό των μορφών των δύο γυναικών / βασιλισσών που επιχειρεί, καθώς από την πλευρά της η καθεμιά δίνει την ατομική της μάχη για να κρατηθεί όσο πιο στέρεα γίνεται στην χρυσή καρέκλα. Και βεβαίως όταν από την μια μεριά υπάρχει η Μαρία, γαλλοαναθρεμένη, ομιλούσα έξι γλώσσες, πανέμορφη, πανύψηλη, για την εποχή της αεράτη my style rocks και με τις φήμες να ομιλούν για ουρές εραστών δίπλα στο κρεββάτι της, είναι σίγουρο πως στην απέναντι γωνία, θα κυριαρχεί η ζηλοφθονία και η οργή για τα κατορθώματα της εξαδέλφης. Και πραγματικά η σε άλλες κινηματογραφικές αναφορές σιδηρά Ελίζαμπεθ, εδώ απεικονίζεται σαν σε ένα διαρκές κομφούζιο, αφού κάποια άλλη της κλέβει τα πρωτεία, σε εμφάνιση, σε δημοφιλία, σε κύρος και το βασικότερο σε αποφασιστικότητα. Για όσους θεατές θα παραπλανήθηκαν από το προμόσιον, ετούτη δεν είναι η πιο καινούργια πρωταγωνιστική ταινία της Margot Robbie, που προς τιμήν της, τσαλακώνει τα αγγελικά της χαρακτηριστικά προσώπου, για να αποδώσει την μισοτρελαμένη από την ζήλια αλλά και την πανώλη ηγεμόνα, όπως και περνά σε δεύτερο πλάνο, δίνοντας μια σαφή υποκριτική υποστήριξη στην βασική στάρινγκ...
Που από την μεριά της εκπληρώνει τον οιωνό που είχε ακουστεί από τις πρώτες φορές που την απολαύσαμε στο εκράν, να υποδυθεί την μοιραία Μαρία Στιούαρτ, κυρίως λόγω της εξαιρετικής της ομοιότητας με την Βασίλισσα της Σκωτίας. Άνετη μέσα στα κλασικά ντυσίματα της εποχής, αεράτη στις κινήσεις της, ειδικά στις σεκάνς που η ηρωίδα της έχει ακόμη το πάνω χέρι, συγκινητική στα πλάνα απώλειας και σίγουρη στον (όχι αναλόγως υψηλής έντασης με το τραγικό συμβάν) επίλογο, η Saoirse Ronan προσθέτει ακόμη ένα κρικάκι θετικής παρουσίας στην αλυσίδα καριέρα της, που πλέον ξεπερνά την δεκαετία. Ένα από τα πιο σπουδαία ταλέντα της γενιάς της, που εδώ δεν βοηθιέται τόσο από το επιφανειακό σε πολλές στιγμές σκριπτ - η μητρότητα, όπλο της Μαίρη, φερειπείν, σε σχέση με την ανέραστη, μουντή εικόνα της Λιζ, ποτέ δεν αναδεικνύεται - όσο όμως από την άριστη δουλειά που έχει γίνει στην καλλιτεχνική διεύθυνση και δεν πρόκειται να αφήσει κανενός θεατή το μάτι πεινασμένο. Με τελικό αποτέλεσμα τις δικαιότατες Οσκαρικές nods στα εκπληκτικά κοστούμια και στο εντέχνως ταλαιπωρημένο μέικ απ.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Ιανουαρίου 2019 από την Tulip Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική