Η Επιστροφή του Μπεν
του Peter Hedges. Με τους Julia Roberts, Lucas Hedges, Kathryn Newton, Alexandra Park, Courtney B. Vance, Rachel Bay Jones, Michael Esper.
Πόνος...
του zerVo (@moviesltd) 
Κανένας πόνος δεν γίνεται να είναι μεγαλύτερος από αυτόν της απώλειας ενός παιδιού. Η φύση άλλωστε το προστάζει να μην είναι ετούτη η πορεία του ύστατου αποχαιρετισμού, από τον γονιό προς το σπλάχνο του, μα η ορθολογική αντίθετη, η πρέπουσα, η σωστή. Σε μια τέτοια άτυπη ιεραρχία ανθρώπινης οδύνης, την αμέσως επόμενη θέση από την αδιανόητη, κατέχει η περίπτωση του να βρίσκεται ο πατέρας σε μόνιμη και διαρκή συνθήκη αγωνίας, μπροστά στον ενδεχόμενο χαμό του, παραβατικού βίου και πιθανότατα εξαρτημένου σε ουσίες, τέκνου του, κατάσταση που κι ο ίδιος παλεύει με νύχια και με δόντια να αποτρέψει το μοιραίο. Και συνήθως, τέτοιου είδους τραγικές εικόνες, λαμβάνουν χώρα σε κατακερματισμένα από τον καημό οικογενειακά πλαίσια, ενόσω οι δυνάμεις των υγειών στερεύουν και οι ασθενείς, παραδίνονται σταδιακά και ανήμπορα στον εθισμό τους. Και τότε ο πόνος, ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλοπάτι. Ben Is Back...
Παραμονή Χριστουγέννων πλησιάζει και τίποτα δεν μοιάζει ικανό να διαταράξει την (φαινομενική) γαλήνη της Χόλι Μπερνς, που προετοιμάζεται να περάσει τις γιορτινές ημέρες μαζί με τα λατρεμένα της πρόσωπα, τον καλοσυνάτο σύζυγό της Νιλ, τα δυο μικρά παιδιά τους, αλλά και την έφηβη Άιβι, θυγατέρα που έχει αποκτήσει από τον πρώτο, αποτυχημένο της, γάμο. Όταν εντελώς ξαφνικά στο κατώφλι του σπιτιού της στα χιονισμένα προάστια της Νέας Υόρκης, θα δει να την καρτερεί, προς τεράστια έκπληξη της, ο μεγάλος της γιος, ο εικοσάχρονος Μπεν, που εδώ και μήνες νοσηλεύεται σε κλινική αποτοξίνωσης, παλεύοντας να κερδίσει την μάχη ενάντια στο βάσανο της ηρωίνης. Παρότι δεν έχει εξασφαλίσει άδεια από το ίδρυμα, όντας καθαρός επί 77 ημέρες και παρακινούμενος από τον θεράποντα του, όπως υποστηρίζει, θα θελήσει να περάσει λίγες ώρες χριστουγεννιάτικης ευτυχίας, μαζί με την φαμίλια του.
Με την παρουσία του να φέρνει ποικίλη αναστάτωση στο σπίτι, η ζορισμένη μητέρα θα δεχτεί να μείνει μαζί τους για μια ολόκληρη ημέρα, αρκεί εκείνος να τηρήσει δύο βασικούς όρους: Να περάσει το τεστ που θα αποδείξει πως στο αίμα του δεν κυλά καμία περίεργη ουσία και το κυριότερο δεν θα χαθεί στιγμή από την προσοχή της, προκειμένου να τον έχει διαρκώς υπό τον έλεγχο της. Καθώς τα λεπτά την λαμπερή αυτή βραδιά θα κυλούν όμορφα για μάνα και γιο, δίνοντας σε εκείνη την εντύπωση πως το παιδί της γιατρεύεται και ξεπερνά τον εφιάλτη, οι σκοτεινές μνήμες του παρελθόντος θα ξυπνήσουν για να τους βυθίσουν ακόμη περισσότερο στην απόγνωση.
Μαρτύριο είναι. Να το θωρείς το παιδί σου σε τέτοια νηφάλια, ήρεμη και γεμάτη ελπίδα κατάσταση, να πιστεύεις ακράδαντα πως έχει προσπεράσει τις δαιμόνιες αντιξοότητες και όμως βαθιά μέσα σου να γνωρίζεις πως ένα και μόνο δευτερόλεπτο αδυναμία είναι ικανό να τον οδηγήσει και πάλι στην καταστροφή. Εξού και η αρνητική στάση του πατριού, που παίρνοντας αφορμή από ένα παρόμοιο περιστατικό - δεν μαθαίνουμε ποτέ ποιο, αλλά είναι προφανές πως σημάδεψε αρνητικά, πολύ πρόσφατα την καθημερινότητα τους - με πρωταγωνιστή τον Μπεν, ζητά, ορθολογικά, να επιστρέψει άμεσα στην κλινική. Ο πόθος της Χόλι να τον κρατήσει για λίγο κοντά της, να κάνουν μαζί μια βόλτα στα καταστήματα, να παρακολουθήσουν την λειτουργία στον ναό, να απολαύσουν αντάμα το γιορτινό γεύμα θα υπερισχύσει. Αλλά και για εκείνην το στοίχημα είναι βαρύ και κρύβει τεράστιες δυσκολίες, αφού δεν πρέπει ούτε στιγμή να τον χάσει από μπροστά της.
Σκηνοθετημένο, αλλά και εμπνευσμένο από τον Peter Hedges, που ο ζυγός μέτρησης της ικανότητας του σαφώς γέρνει προς την μεριά της συγγραφής (About A Boy, What's Eating Gilbert Grape) παρά της διεύθυνσης των σεναρίων του (Pieces of April, Dan In real Life, The Odd Life Of Timothy Green) το δράμα στο πρώτο του μισό αποκαλύπτει τους τριγμούς που θα προκαλέσει η απροσδόκητη άφιξη του "ασώτου". Παγωμένες οι μισές αντιδράσεις (από τον άντρα του σπιτιού και την τσαλακωμένη αδελφή) λατρευτικές αντίθετα από τους πιο επιπόλαια εκδηλωτικούς της οικογένειας (τα νήπια και το κατοικίδιο) θα δημιουργήσουν ένα υπέροχο πεδίο ανάπτυξης των δύο βασικών χαρακτήρων της με σωστό τέμπο αφηγούμενης υπόθεσης. Ο μικρός γνωρίζει επακριβώς την κατάσταση του, είναι ρεαλιστής ξέροντας πως ανά πάσα ώρα δύναται να κυλήσει στο πάθος, δεν είναι όμως έτοιμος για να αντικρίσει την οδύνη που ο ίδιος σκόρπισε στην γειτονιά του, ως πρεζάκι / εμποράκι / βαποράκι, σε συνομηλίκους του που δεν βρίσκονται πια στην ζωή.
Κι εκεί ακριβώς εισβάλλει στο σκριπτ η ανατροπή, το "δεν αντέχω άλλο" του Μπεν, όταν οι Ερινύες από το κατάμαυρο χθες θα κάνουν το ντου που δεν περίμενε στην ψυχή του. Αλλαγή ύφους και πλέον το φιλμ παίρνει την υπόσταση θρίλερ, καθώς ο ένας από τους κανόνες θα σπάσει και το παιδί θα ξεφύγει, για ακόμη μια φορά, ενδεχόμενα την τελευταία, από την μητρική, στοργική αγκάλη. Άλλος ρυθμός στην επανάληψη, άλλα επίπεδα αγωνίας, αλλά και εντελώς άλλες απαιτήσεις απόδειξης της αγάπης από την μοναδική γυναίκα στον κόσμο που μπορεί να σώσει το άτυχο αγόρι. Που ακόμη και με κλονισμένη της πίστη πως μπορεί να βγουν όλοι νικητές από την στενωπό, έστω και ολομόναχη εν μέσω των θηρίων, ασύνταχτη, ανοργάνωτη και φοβισμένη, θα πραγματοποιήσει την τελική της επίθεση. Πρέπει ο Μπεν να επιστρέψει...
Πολύ πειστική η παρουσία στον ρόλο της μαρκίζας από τον ιδιαίτερα ταλαντούχο Lucas Hedges (υιός του ντιρέκτορα) που στα 23 του χρόνια έχει δώσει ψήγματα των ικανοτήτων του μέσα από πολύ σοβαρές, πολυβραβευμένες παραγωγές, επιπέδου Manchester By The Sea, Lady Bird, Ebbing Missouri και Boy Erased. Την ερμηνευτική ποιότητα του έργου όμως, αναμφίβολα εκτοξεύει η καταλυτική ερμηνεία της Julia Roberts, σε μια από τις κορυφαίες εμφανίσεις της μεγάλης της καριέρας, δίνοντας άλλη οντότητα στην απαιτητική εικόνα της συντετριμμένης μεσήλικης, που παίρνοντας το ρίσκο να διαβεί την κόκκινη γραμμή και μετά, δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει. Χαμένο ίσως μόνον εμπορικά μοιάζει λοιπόν το αξιοπρεπές στην σοσιολογική του ανάλυση Ben Is Back (κόστος 13, έσοδα ούτε 5 εκ. δολάρια) που η κάμερα του κάνει φόκους σχεδόν αποκλειστικά στον ακλόνητο δεσμό μάνας / παιδιού, εξαφανίζοντας όσο οδεύουμε στο φινάλε τον περίγυρο, προκειμένου να αναδείξει σε όλο το πραγματικό μέγεθος τον πόνο, την θλίψη, το άγχος όσων παλεύουν σε ετούτη την αντίξοη αναμέτρηση.
Με την παρουσία του να φέρνει ποικίλη αναστάτωση στο σπίτι, η ζορισμένη μητέρα θα δεχτεί να μείνει μαζί τους για μια ολόκληρη ημέρα, αρκεί εκείνος να τηρήσει δύο βασικούς όρους: Να περάσει το τεστ που θα αποδείξει πως στο αίμα του δεν κυλά καμία περίεργη ουσία και το κυριότερο δεν θα χαθεί στιγμή από την προσοχή της, προκειμένου να τον έχει διαρκώς υπό τον έλεγχο της. Καθώς τα λεπτά την λαμπερή αυτή βραδιά θα κυλούν όμορφα για μάνα και γιο, δίνοντας σε εκείνη την εντύπωση πως το παιδί της γιατρεύεται και ξεπερνά τον εφιάλτη, οι σκοτεινές μνήμες του παρελθόντος θα ξυπνήσουν για να τους βυθίσουν ακόμη περισσότερο στην απόγνωση.
Μαρτύριο είναι. Να το θωρείς το παιδί σου σε τέτοια νηφάλια, ήρεμη και γεμάτη ελπίδα κατάσταση, να πιστεύεις ακράδαντα πως έχει προσπεράσει τις δαιμόνιες αντιξοότητες και όμως βαθιά μέσα σου να γνωρίζεις πως ένα και μόνο δευτερόλεπτο αδυναμία είναι ικανό να τον οδηγήσει και πάλι στην καταστροφή. Εξού και η αρνητική στάση του πατριού, που παίρνοντας αφορμή από ένα παρόμοιο περιστατικό - δεν μαθαίνουμε ποτέ ποιο, αλλά είναι προφανές πως σημάδεψε αρνητικά, πολύ πρόσφατα την καθημερινότητα τους - με πρωταγωνιστή τον Μπεν, ζητά, ορθολογικά, να επιστρέψει άμεσα στην κλινική. Ο πόθος της Χόλι να τον κρατήσει για λίγο κοντά της, να κάνουν μαζί μια βόλτα στα καταστήματα, να παρακολουθήσουν την λειτουργία στον ναό, να απολαύσουν αντάμα το γιορτινό γεύμα θα υπερισχύσει. Αλλά και για εκείνην το στοίχημα είναι βαρύ και κρύβει τεράστιες δυσκολίες, αφού δεν πρέπει ούτε στιγμή να τον χάσει από μπροστά της.
Σκηνοθετημένο, αλλά και εμπνευσμένο από τον Peter Hedges, που ο ζυγός μέτρησης της ικανότητας του σαφώς γέρνει προς την μεριά της συγγραφής (About A Boy, What's Eating Gilbert Grape) παρά της διεύθυνσης των σεναρίων του (Pieces of April, Dan In real Life, The Odd Life Of Timothy Green) το δράμα στο πρώτο του μισό αποκαλύπτει τους τριγμούς που θα προκαλέσει η απροσδόκητη άφιξη του "ασώτου". Παγωμένες οι μισές αντιδράσεις (από τον άντρα του σπιτιού και την τσαλακωμένη αδελφή) λατρευτικές αντίθετα από τους πιο επιπόλαια εκδηλωτικούς της οικογένειας (τα νήπια και το κατοικίδιο) θα δημιουργήσουν ένα υπέροχο πεδίο ανάπτυξης των δύο βασικών χαρακτήρων της με σωστό τέμπο αφηγούμενης υπόθεσης. Ο μικρός γνωρίζει επακριβώς την κατάσταση του, είναι ρεαλιστής ξέροντας πως ανά πάσα ώρα δύναται να κυλήσει στο πάθος, δεν είναι όμως έτοιμος για να αντικρίσει την οδύνη που ο ίδιος σκόρπισε στην γειτονιά του, ως πρεζάκι / εμποράκι / βαποράκι, σε συνομηλίκους του που δεν βρίσκονται πια στην ζωή.
Κι εκεί ακριβώς εισβάλλει στο σκριπτ η ανατροπή, το "δεν αντέχω άλλο" του Μπεν, όταν οι Ερινύες από το κατάμαυρο χθες θα κάνουν το ντου που δεν περίμενε στην ψυχή του. Αλλαγή ύφους και πλέον το φιλμ παίρνει την υπόσταση θρίλερ, καθώς ο ένας από τους κανόνες θα σπάσει και το παιδί θα ξεφύγει, για ακόμη μια φορά, ενδεχόμενα την τελευταία, από την μητρική, στοργική αγκάλη. Άλλος ρυθμός στην επανάληψη, άλλα επίπεδα αγωνίας, αλλά και εντελώς άλλες απαιτήσεις απόδειξης της αγάπης από την μοναδική γυναίκα στον κόσμο που μπορεί να σώσει το άτυχο αγόρι. Που ακόμη και με κλονισμένη της πίστη πως μπορεί να βγουν όλοι νικητές από την στενωπό, έστω και ολομόναχη εν μέσω των θηρίων, ασύνταχτη, ανοργάνωτη και φοβισμένη, θα πραγματοποιήσει την τελική της επίθεση. Πρέπει ο Μπεν να επιστρέψει...
Πολύ πειστική η παρουσία στον ρόλο της μαρκίζας από τον ιδιαίτερα ταλαντούχο Lucas Hedges (υιός του ντιρέκτορα) που στα 23 του χρόνια έχει δώσει ψήγματα των ικανοτήτων του μέσα από πολύ σοβαρές, πολυβραβευμένες παραγωγές, επιπέδου Manchester By The Sea, Lady Bird, Ebbing Missouri και Boy Erased. Την ερμηνευτική ποιότητα του έργου όμως, αναμφίβολα εκτοξεύει η καταλυτική ερμηνεία της Julia Roberts, σε μια από τις κορυφαίες εμφανίσεις της μεγάλης της καριέρας, δίνοντας άλλη οντότητα στην απαιτητική εικόνα της συντετριμμένης μεσήλικης, που παίρνοντας το ρίσκο να διαβεί την κόκκινη γραμμή και μετά, δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει. Χαμένο ίσως μόνον εμπορικά μοιάζει λοιπόν το αξιοπρεπές στην σοσιολογική του ανάλυση Ben Is Back (κόστος 13, έσοδα ούτε 5 εκ. δολάρια) που η κάμερα του κάνει φόκους σχεδόν αποκλειστικά στον ακλόνητο δεσμό μάνας / παιδιού, εξαφανίζοντας όσο οδεύουμε στο φινάλε τον περίγυρο, προκειμένου να αναδείξει σε όλο το πραγματικό μέγεθος τον πόνο, την θλίψη, το άγχος όσων παλεύουν σε ετούτη την αντίξοη αναμέτρηση.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Ιανουαρίου 2019 από την Feelgood Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική