GREEN ROMA STAR IS THE FAVOURITE
Αν υπήρχε μια χρονιά που θα με συνέφερε να κρυφτώ από τις οσκαρικές μαντεψιές ίσως να ήταν και η φετινή. Σε πρώτο επίπεδο ανάγνωσης αυτό θα σήμαινε ότι η κούρσα είναι αμφίρροπη, δυσπρόβλεπτη και βεβαίως τούτο θα έκαμνε υγεία για το Θεσμό, ναι; Αλλαχού όμως η αλήθεια φίλοι μου γκαρδιακοί: Μια Ακαδημία που παρακολουθώ στενός κορσές 30 χρόνια - τα σχεδόν 20 γραπτώς και (θέλω να πιστεύω) με εγκυρότητα, με έχει μεταβάλλει από αναπολογούμενα θιασώτη σε μίζερο αρνητή (κοντεύω). Πως το λένε, όσο τα σκαλίζεις τόσο σου βρωμάνε; Δαύτο. Προσοχή, δεν επιλέγω άκρο. Ούτε (σίγουρα) εκείνο του υμνητή των εξακισχιλίων πλας (γιατί στην καρατελική ψηφίζουν με βασικό κριτήριο αυτό που τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα για τον εαυτό τους - εδώ βάζεις ίματζ, συμφέρον, έστω τη γκάβλα τους βρε αδερφέ). Μήτε αδράχνω μετερίζι των συνωμοσιολόγων που απορρίπτουν τα διασημότερα βραβεία του πλανήτη από ευκολία, πόζα, την ξερολία που είναι μακράν δηλητηριωδεστέρα της αγνοίας άμα λάχει ναούμ. Γιατί ο πρόλογας; Επειδή τώρα πια αδιαφορώ αν πέσω μέσα στα προγνωστικά (ούτως ή αλλιώς κυμαίνομαι πάνω από το 80% κάθε βολά), αν παίζεις οσκαρικό στοίχημα σου τάζω 100% επιτυχία στις 4/5 της κάθε πεντάδας ή 8/10 (ή στις εννιά) στην Καλύτερη Ταινία.
Κι αυτό γιατί μελετάω. Πολύ και καθημερινά. Παρακολουθώ τα ανεμοφυσήματα και τα διαβολοσκορπίσματα της κούρσας από το Σεπτέμβρη των φεστιβαλιώνε, τις ενώσεις των κριτκώνε, τις βραβεύσεις των συντεχνιώνε. Το ακριβές ποσοστό επηρεασμού των Χρυσών Σφαιρών, των βρετανικών BAFTAS, Ηθοποιών, Σκηνοθετών και (κυρίως, λόγω κοινού συστήματος διαβαθμισμένης προτίμησης στην ψηφοφορία) των Παραγωγών. Και έχω καταλήξει σε δυο ασφαλέστατα συμπεράσματα. Το ένα, πως το preferential ballot γεννήθηκε για να κάνει λιγότερο προβλέψιμη τη διαδικασία ανάδειξης Καλύτερης Ταινίας ή ορθότερα της επιλογής κοινού παρονομαστή, δηλαδή της λιγότερο διχαστικής ως αξιολόγηση/μήνυμα παραγωγής. Γεγονός το οποίο στην εποχή του #MeToo και της Woke ιδεολογικής πανώλης επεκτείνεται και στους δυνητικούς υποψηφίους. Το άλλο, ότι ένα μεγάλο μέρος του διαγωνισμού (και το λέω απαλά διότι πρόκειται περί σφαγής πίσω από τις κουίντες) είναι ένα τρελό πανηγύρι δια χειρών Awards Strategists.
Σύντομα και διαφωτιστικά λοιπόν για να μη κουράσω. Η Ακαδημία θέλει να αρέσει (ξανά). Τα ratings κάθε χρόνο βουτάνε στα βαθιά. Ηλεκτρική καρέκλα η θέση του παρουσιαστή. Βρέθηκε η λύση του Kevin Hart που σε δυο μερούλες το LGBTQQIP2SAAκίνημα τον καθάρισε σαν αυγό για ομοφοβικά αστεία/tweets. Ουδείς αντικαταστάτης. Κι από σάλους ένας σωρός ακόμη. To First Man εκράχθη γιατί δεν είχε αρκετά πλάνα με την αστερόεσσα στην κατάκτηση της Σελήνης. Το Green Book γιουχαϊστηκε για τη λέξη νέγρος που ξέφυγε στην παρουσίαση της ταινίας από τον Viggo Mortensen. To σενάριό του που παρουσιάζει τον καλό λευκό να σώζει το δύσμοιρο μαυρούκο. Τον σεναριογράφο του που είχε γράψει tweet που κατηγορούσε τους μουσουλμάνους για την 9/11. Για τον Φαρέλη που προ 20ετίας του άρεζε να δείχνει το πουλί του στο σετ.
Στην περσινή έρευνα του Hollywood Report μόλις το 20% δήλωσε ότι γνωρίζει ποια ταινία κέρδισε το μεγάλο όσκαρ. Έρχεται λοιπόν προ ολίγων μηνών η Ακαδημία (κι όπως ήρθε έστριψε μια προς τα οπίσω) και ανακοινώνει (δοκιμαστικά) τη νέα κατηγορία της Δημοφιλέστερης Ταινίας. Γιατί συνέβη αυτό; Ρίξε ένα μάτι στον παρακάτω πίνακα εισπράξεων που έκαμαν στον αιώνα μας οι νικήτριες ταινίες ανά έτος (πηγή Awardswatch):
Σου βγάνει μάτι ή όχι λοιπόν ότι την τελευταία 5ετία οι είσπραξες ταβανιάζουν στα $65M,περίπου στο 1/3 δηλαδή των προηγουμένων χρόνων; Τυχαίο; Ου νομίζω. Για τον ίδιο λόγο που φέτο θα δούμε μέσα για πρώτη φορά Marveloταινία (Black Panther, με το σπαθί του), ως το ερεβωδώς κάκιστο Bohemian Rhapsody που θα μείνει ως σημείο αναφοράς τύπου «το μεγαλύτερο κοπλιμάν που μπορώ να δώκω στο Glass του Σιάμαλαν είναι πως τουλάχιστον υπερέχει του Bohemian Rhapsody τόσο σκηνοθετικά όσο και ερμηνευτικά».Κι ας το παράτησε ο Singer ατέλειωτο που έχει φρουμάξει το σύμπαν με τα όργια μαζί με ανήλικα αγοράκια στη βίλα του. Δι’ αυτό μηδείς λόγος για σκηνοθεσία. Εκτός πεντάδας κι αυτός μαζί με το πουλί του Farrelly (ευελπιστώ).
Τρέχω στο παρασύνθημα αφού σου αποκλείσω αναγνώστα κάθε ελπίδα να εξηγήσω πως έφτασα στις τελικές μου επιλογές. Αυτά κατόπιν ανακοινώσεων με την ανάλυση των υποψηφιοτήτων. Προτιμώ να κλείσω προκαλώντας σε λίγο με το γνωστό στους παροικούντες οσκαρικό ονοματεπώνυμο: Lisa Taback. Το πουλέν του Harvey Weinstein (RIP) από τα παλιά της Miramax, που έχει επτά (7) άσσους στο μανίκιστα 25 συναπτά έτη στο κουρμπέτιον. Μετράς; English Patient (1996), Shakespeare In Love (1998), Chicago (2002), The King’s Speech (2010), The Artist (2011), Spotlight (2016) με αποθέωση το 2017 όπου ήταν πίσω από Moonlight ΚΑΙ La La Land! Ε, δε θέλεις να μάθεις ποιο φιλμ ζμπρώχνει δις γίαρ; Κάνε μια γκουγκλιά και θα λάβεις την απάντηση. Από την 1η Αυγούστου 2018 το Λιζάκι προσχώρησε με ολόκληρο το winning team στο NETFLIX του Ted Sarantos και μάλιστα κατά αποκλειστικότητα (από φέτος). Και ποιό (ποιό μωρό μου, ποιό;) είναι το πουλέν του στρημάδικου στην κούρσα; Ιδού λοιπόν η ROMA–ιδού και το πήδημα!
Την Τρίτη 22 Ιανουαρίου και ώρα τοπική χαράματα, οι υποψηφιότητες θα ανακοινωθούν σε δύο δόσεις, ΑΚΡΙΒΩΣ με αυτή τη σειρά ανά γκρουπ:
Μολών Λαβέ καρντάσιε τώρα δα μια ολιά και τις δικές μου μαντεψάδες. Δίπλα από κάθε υποψηφιότητα που επιλέγω, οι πιθανότητες συμμετοχής στην Απονομή της 24ης Φεβρουαρίου (σύμφωνα με την οσκαρική Βίβλο Gold Derby.) Το λοιπό: Ραντεβού στα Οσκαράδικα συντρόφια!
Κι αυτό γιατί μελετάω. Πολύ και καθημερινά. Παρακολουθώ τα ανεμοφυσήματα και τα διαβολοσκορπίσματα της κούρσας από το Σεπτέμβρη των φεστιβαλιώνε, τις ενώσεις των κριτκώνε, τις βραβεύσεις των συντεχνιώνε. Το ακριβές ποσοστό επηρεασμού των Χρυσών Σφαιρών, των βρετανικών BAFTAS, Ηθοποιών, Σκηνοθετών και (κυρίως, λόγω κοινού συστήματος διαβαθμισμένης προτίμησης στην ψηφοφορία) των Παραγωγών. Και έχω καταλήξει σε δυο ασφαλέστατα συμπεράσματα. Το ένα, πως το preferential ballot γεννήθηκε για να κάνει λιγότερο προβλέψιμη τη διαδικασία ανάδειξης Καλύτερης Ταινίας ή ορθότερα της επιλογής κοινού παρονομαστή, δηλαδή της λιγότερο διχαστικής ως αξιολόγηση/μήνυμα παραγωγής. Γεγονός το οποίο στην εποχή του #MeToo και της Woke ιδεολογικής πανώλης επεκτείνεται και στους δυνητικούς υποψηφίους. Το άλλο, ότι ένα μεγάλο μέρος του διαγωνισμού (και το λέω απαλά διότι πρόκειται περί σφαγής πίσω από τις κουίντες) είναι ένα τρελό πανηγύρι δια χειρών Awards Strategists.
Στην περσινή έρευνα του Hollywood Report μόλις το 20% δήλωσε ότι γνωρίζει ποια ταινία κέρδισε το μεγάλο όσκαρ. Έρχεται λοιπόν προ ολίγων μηνών η Ακαδημία (κι όπως ήρθε έστριψε μια προς τα οπίσω) και ανακοινώνει (δοκιμαστικά) τη νέα κατηγορία της Δημοφιλέστερης Ταινίας. Γιατί συνέβη αυτό; Ρίξε ένα μάτι στον παρακάτω πίνακα εισπράξεων που έκαμαν στον αιώνα μας οι νικήτριες ταινίες ανά έτος (πηγή Awardswatch):
Σου βγάνει μάτι ή όχι λοιπόν ότι την τελευταία 5ετία οι είσπραξες ταβανιάζουν στα $65M,περίπου στο 1/3 δηλαδή των προηγουμένων χρόνων; Τυχαίο; Ου νομίζω. Για τον ίδιο λόγο που φέτο θα δούμε μέσα για πρώτη φορά Marveloταινία (Black Panther, με το σπαθί του), ως το ερεβωδώς κάκιστο Bohemian Rhapsody που θα μείνει ως σημείο αναφοράς τύπου «το μεγαλύτερο κοπλιμάν που μπορώ να δώκω στο Glass του Σιάμαλαν είναι πως τουλάχιστον υπερέχει του Bohemian Rhapsody τόσο σκηνοθετικά όσο και ερμηνευτικά».Κι ας το παράτησε ο Singer ατέλειωτο που έχει φρουμάξει το σύμπαν με τα όργια μαζί με ανήλικα αγοράκια στη βίλα του. Δι’ αυτό μηδείς λόγος για σκηνοθεσία. Εκτός πεντάδας κι αυτός μαζί με το πουλί του Farrelly (ευελπιστώ).
Τρέχω στο παρασύνθημα αφού σου αποκλείσω αναγνώστα κάθε ελπίδα να εξηγήσω πως έφτασα στις τελικές μου επιλογές. Αυτά κατόπιν ανακοινώσεων με την ανάλυση των υποψηφιοτήτων. Προτιμώ να κλείσω προκαλώντας σε λίγο με το γνωστό στους παροικούντες οσκαρικό ονοματεπώνυμο: Lisa Taback. Το πουλέν του Harvey Weinstein (RIP) από τα παλιά της Miramax, που έχει επτά (7) άσσους στο μανίκιστα 25 συναπτά έτη στο κουρμπέτιον. Μετράς; English Patient (1996), Shakespeare In Love (1998), Chicago (2002), The King’s Speech (2010), The Artist (2011), Spotlight (2016) με αποθέωση το 2017 όπου ήταν πίσω από Moonlight ΚΑΙ La La Land! Ε, δε θέλεις να μάθεις ποιο φιλμ ζμπρώχνει δις γίαρ; Κάνε μια γκουγκλιά και θα λάβεις την απάντηση. Από την 1η Αυγούστου 2018 το Λιζάκι προσχώρησε με ολόκληρο το winning team στο NETFLIX του Ted Sarantos και μάλιστα κατά αποκλειστικότητα (από φέτος). Και ποιό (ποιό μωρό μου, ποιό;) είναι το πουλέν του στρημάδικου στην κούρσα; Ιδού λοιπόν η ROMA–ιδού και το πήδημα!
Την Τρίτη 22 Ιανουαρίου και ώρα τοπική χαράματα, οι υποψηφιότητες θα ανακοινωθούν σε δύο δόσεις, ΑΚΡΙΒΩΣ με αυτή τη σειρά ανά γκρουπ:
Μολών Λαβέ καρντάσιε τώρα δα μια ολιά και τις δικές μου μαντεψάδες. Δίπλα από κάθε υποψηφιότητα που επιλέγω, οι πιθανότητες συμμετοχής στην Απονομή της 24ης Φεβρουαρίου (σύμφωνα με την οσκαρική Βίβλο Gold Derby.) Το λοιπό: Ραντεβού στα Οσκαράδικα συντρόφια!
gaRis
