Η Μαίρη Πόπινς Επιστρέφει
του Rob Marshall. Με τους Emily Blunt, Lin-Manuel Miranda, Ben Whishaw, Emily Mortimer, Julie Walters, Dick Van Dyke, Angela Lansbury, Colin Firth, Meryl Streep
Στα χνάρια του Τσιμ Τσιμ Τσιρί...
του zerVo (@moviesltd) 
Ενδεχόμενα να κάνουμε λόγο και για τον θρυλικότερο τίτλο, που γέννησε ποτέ η παραμυθένια μπράντα του Μάστρο Walt, με κατορθώματα που καμία άλλη ταινία τους στούντιο της Disney δεν έχει ακόμη ξεπεράσει. Βγαλμένη από την συγγραφική έμπνευση της μυθιστοριογράφου P. L. Travers, η μουσικοχορευτική πανδαισία Mary Poppins έκανε την εμφάνιση της στις πανέτοιμες να αναδείξουν μια τέτοια παραμυθένια ιστορία φαντασίας, αίθουσες, το 1964 και κυριολεκτικά σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα της, από ταμεία ίσαμε βραβεία. Με κόστος το υπέρογκο ποσόν των 5 εκ, δολαρίων (τότε) επέστρεψε στα ταμεία 25 φορές τον προϋπολογισμό της, συνοδεία 13 υποψηφιοτήτων της Αμερικάνικης Ακαδημίας Σινεμά, εκ των οποίων οι 5 μεταφράστηκαν σε αγαλματίδιο. Καλύτερης μουσικής επένδυσης, καλύτερων ειδικών εφέ, καλύτερου μοντάζ, καλύτερης γυναικείας ερμηνείας, στο πρωταγωνιστικό ντεμπούτο της γυναίκας σύμβολο των χρυσών ημερών του Χόλιγουντ, Julie Andrews και φυσικά καλύτερου τραγουδιού για το μελωδικό Chim Chim Cher-ee. Που για τις δυο ώρες παρακολούθησης του μισού αιώνα και βάλε κατοπινού σίκουελ, γυρνούσε διαρκώς στο μυαλό μου, ταξιδεύοντας με στα χρόνια εκείνα τα παιδικά, που η Mary στόλιζε με την αέρινη λάμψη της τα όνειρα μου.
Λονδίνο, 1935. Ακριβώς στην καρδιά της γιγάντιας οικονομικής κρίσης, ανάμεσα στις οικογένειες που ζορίζονται να βρουν τα απαιτούμενα προς το ζην, είναι κι εκείνη του ονειροπόλου Μάικλ Μπανκς, που έχοντας πρόσφατα χηρέψει αγωνίζεται να προσφέρει τα αναγκαία στα τρία ανήλικα παιδιά του, τον Τζον, την Άναμπελ και τον μικρούλη Τζόρτζι. Ατυχώς για εκείνον τα πολλαπλασιαζόμενα χρέη στην τράπεζα του του άπληστου Ουίλιαμ Ουίλκινς, έχουν φτάσει σε σημείο που να μην είναι ικανός να τα αποπληρώσει, γεγονός που σημαίνει την άμεση έξωση της οικογένειας του από το σπίτι που διαμένει. Με το χρονικό περιθώριο που έχει ορίσει ο άκαρδος τραπεζίτης να εξαντλείται, δίχως στον ορίζοντα να διαφαίνεται η παραμικρή ηλιαχτίδα, ο συνεσταλμένος πατέρας έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σε ένα θαύμα. Κι εκείνο θα έλθει από τον ουρανό.
Όπως ακριβώς είχε συμβεί όταν εκείνος ήταν δεκάχρονο παιδάκι, από τους αιθέρες της βρετανικής μεγαλούπολης θα εμφανιστεί με αλεξίπτωτο την μαγική ομπρέλα της, η χαρισματική νταντά Μαίρη Πόπινς, προκειμένου να αναλάβει δουλειά ξανά, δίνοντας την υπόσχεση να σώσει και πάλι την δύσκολη κατάσταση. Βάζοντας άμεσα τάξη στο αναστατωμένο σπιτικό του Μάικλ, θα σχεδιάσει πλάνο αντίδρασης στις ορέξεις του πλεονέκτη Ουίλκινς, θυμίζοντας την ύπαρξη των μετοχών της τράπεζας που έχει στο όνομα της η φαμίλια Μπανκς και είναι ικανές να μηδενίσουν την τεράστια οφειλή. Αρκεί τα έγγραφα να βρεθούν μετά από τόσο καιρό, στην ανακατωμένη αποθήκη του σπιτιού, μέχρι την ώρα που το ρολόι του Μπιγκ Μπεν θα σημάνει μεσάνυχτα, οπότε και εκπνέει η προθεσμία.
Με θέμα που στηρίζεται στα εναπομείναντα επτά βιβλία με κεντρική ηρωίδα την χαρισματική γκουβερνάντα, συνέχειες υπογεγραμμένες από την ίδια συγγραφέα - που υποδύθηκε με όμορφο τρόπο η Emma Thompson στο αξιόλογο Saving Mr Banks - η κινηματογραφική κάμερα επιστρέφει και πάλι στην μονοκατοικία του αριθμού 17 της Τσέρι Τρι Λέιν, υποσχόμενη αν όχι ένα εφάμιλλο, τουλάχιστον έναν αξιοπρεπή διάδοχο του μύθου. Εκεί που ακριβώς στην κορύφωση του Great Depression, τα αδηφάγα ιδρύματα έχουν εξαπολύσει αγώνα δρόμου, για να πάρουν στην κατοχή τους όσο το δυνατόν περισσότερα ακίνητα μπορούν, από τους φτωχούς πολίτες που ελέω ανεργίας και ανέχειας, δεν είναι ικανοί να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. 1935 γράφει λες το ημερολόγιο? Και 2018 να το πεις δεν θα σε ψέξει κανείς φίλε μου πάντως, μιας και ο κυριότερος λόγος της επανεμφάνισης της δεσποινίδας Πόπινς, είναι προφανής. ίδιες οι συνθήκες, παρότι οι απανταχού στον πλανήτη γελοίες και ανάξιες να αντιδράσουν στο σύστημα "πρώτες φορές αριστεράς", δεν πέτυχαν ποτέ τους να κάνουν πράξη το σύνθημα με το "σπίτι" και τον ¨τραπεζίτη".
Κάτω από ετούτες τις τραγικές για την ύπαρξη των Μπανκς συνθήκες, η όμορφη και πάντοτε αισιόδοξη γυναίκα, θα εμφανιστεί σαν...Νάνα εξ ουρανού για να βάλει το μαγικό της χεράκι, δείχνοντας μονοπάτι απόδρασης, από το αδιέξοδο. Φυσικά όλα αυτά τα ανακατωμένης Disneyικής φιλοσοφίας, live action και κινουμένου σχεδίου αντάμα, λαμβάνουν χώρα μέσα σε ένα περιβάλλον γιορτινό, σουρεαλιστικό, παιχνιδιάρικο, εννοείται τιγκάτο σε μουσικές και τραγούδια, στήνοντας την φυσική συνέχεια του πρωτότυπου. Σε αυτό το σημείο όμως είναι που παίζει και το βασικότερο μισμάτς στην δεδομένη κόντρα με το ένα και μοναδικό ορίτζιναλ. Του οποίου η δυναμική υπήρξε αυτή η τραγουδιστική χροιά, κομματιών το ένα καλύτερο από το άλλο, δοσμένα από την πενιά των αδελφών Sherman, που δημιούργησαν ένα - αν όχι ΤΟ ένα - από τα σπουδαιότερα σάουντρακ στην ιστορία του σινεμά. Άνιση η σύγκριση με το παρόν που επιμελείται ο έμπειρος, με περισσότερες από εκατό καταγραφές του ονόματος του δίπλα στο Music By, αλλά και πεντάκις οσκαρικός νομινάς Marc Shaiman. Που ακολουθεί πιστά την πιασάρικη πεπατημένη, δεν έχει όμως την τύχη να συνθέσει ούτε καν κάτι κοντινό του Τσιμ Τσιμ Τσιρί ή του ανεκτίμητου Σουπερκαλιφρατζιλιστιεξπιαλισντόσιους.
Συνεπώς τα βάρη πέφτουν πάνω στον όμορφο σχεδιασμό της παραγωγής, που αναπλάθει σωστά την μελαγχολική, πάντοτε συννεφιασμένη Λόνδρα της εποχής, περικυκλώνοντας τους όχι και λίγους, Εγγλέζους κατά βάση, χαρακτήρες της πλοκής που φέρει την σφραγίδα του πεπειραμένου από το Finding Neverland, David Magee. Αλλού η παραγωγή πέτυχε τον στόχο της στο κάστινγκ, αλλού βάρεσε περιστέρια όμως. Η επιλογή της τόσο εκφραστικής Emily Blunt, για να κρατήσει την φτερωτή ομπρέλα, είναι καλή, αφού η όμορφη πρωτευουσιάνα, μια ντουζίνα έτη μετά την Prada, δεν είναι πλέον η δευτεροκλασάτη γραμματέας, έχοντας αποδείξει πως μπορεί να φέρει εις πέρας και πιο δύσκολες, στάρινγκ αποστολές. Εδώ κι αν οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτα θεμιτές με την Μαντάμ Julie, αλλά η τουλάχιστον ενός παρασάγγη απόσταση αστερόσκονης που τις χωρίζει, δεν επιτρέπει σε κανέναν να μπει σε αυτή την διαδικασία. Σίκουελ που φέρει βαρύ ονομαστικό φορτίο είναι, καλό θα ήταν να αποφύγουμε τα κάθε λογής τσάλεντζ.
Από το συνολικό ερμηνευτικό τιμ, τα τρία παιδάκια είναι εκείνα που θα κερδίσουν το περισσότερο παλαμάκι από τους συνομηλίκους θεατές τους, οι οποίοι μάλλον θα αδιαφορήσουν για τους άχρωμους υποκριτικά, ενήλικους πια Μπανκς - Ben Whishaw / Emily Mortimer - που μια φορά κι έναν καιρό υπήρξαν κι εκείνοι ανέμελα πιτσιρίκια υπό την επίβλεψη της αειθαλούς Μαίρης, μα στο πέρασμα του χρόνου τα ζόρια τους στέρησαν την αθωότητα τους. Εντελώς άλλη οντότητα στο πόνημα του Rob Marshall, που προσωπικά ανήκω στην πλευρά των υποστηρικτών του μιούζικαλ έργου του, δίνει το Mamma Mia τριπλό ριγιούνιον, των Colin Firth (Σάλλας), Julie Walters (γηραιά καμαριέρα) και La Streep (η εξαντρίκ μάγισσα Τόπσυ), με την μεγάλη έκπληξη, κυρίως τραγουδιστικά να ορίζει ο Αμερικάνος Lin Manuel Miranda, ως ο ανάφτης των φανών, σε ένα ρεπρίζ του ρόλου του καμιναδοκαθαριστή Μπερτ / Dick Van Dyck.
Το βέβαιο είναι πως κανείς δεν γίνεται να μην προσάψει στο Mary Poppins Returns το θετικό στοιχείο του σεβασμού που επέδειξε προς το μνημειώδες μιούζικαλ του 64, όσο και του εκμοντερνισμένου σοσιολογικού υπαρκτού προβληματισμού του. Αυτό από μόνο του όμως, δεν είναι ικανό να καταστήσει την καινούργια αυτή βερσιόν ούτε ως ξεχωριστή, ούτε ως αλησμόνητη, παρά σαν μια ακόμη αχρείαστη επαναφορά ενός τίτλου που κανονικά δεν θα επιτρεπόταν από κανέναν να τον αγγίξει. Για την Τρίγωνα Κάλαντα περίοδο είναι μια χαρά επιλογή, αν και οι παλαιότεροι από τους τίτλους έναρξης κιόλας θα νοσταλγήσουν και θα επιχειρήσουν να ακούσουν ξανά, προφανώς στο οικιακό τους σινεμαδάκι, το Τσιμ Τσιμ Τσιρού...
Όπως ακριβώς είχε συμβεί όταν εκείνος ήταν δεκάχρονο παιδάκι, από τους αιθέρες της βρετανικής μεγαλούπολης θα εμφανιστεί με αλεξίπτωτο την μαγική ομπρέλα της, η χαρισματική νταντά Μαίρη Πόπινς, προκειμένου να αναλάβει δουλειά ξανά, δίνοντας την υπόσχεση να σώσει και πάλι την δύσκολη κατάσταση. Βάζοντας άμεσα τάξη στο αναστατωμένο σπιτικό του Μάικλ, θα σχεδιάσει πλάνο αντίδρασης στις ορέξεις του πλεονέκτη Ουίλκινς, θυμίζοντας την ύπαρξη των μετοχών της τράπεζας που έχει στο όνομα της η φαμίλια Μπανκς και είναι ικανές να μηδενίσουν την τεράστια οφειλή. Αρκεί τα έγγραφα να βρεθούν μετά από τόσο καιρό, στην ανακατωμένη αποθήκη του σπιτιού, μέχρι την ώρα που το ρολόι του Μπιγκ Μπεν θα σημάνει μεσάνυχτα, οπότε και εκπνέει η προθεσμία.
Με θέμα που στηρίζεται στα εναπομείναντα επτά βιβλία με κεντρική ηρωίδα την χαρισματική γκουβερνάντα, συνέχειες υπογεγραμμένες από την ίδια συγγραφέα - που υποδύθηκε με όμορφο τρόπο η Emma Thompson στο αξιόλογο Saving Mr Banks - η κινηματογραφική κάμερα επιστρέφει και πάλι στην μονοκατοικία του αριθμού 17 της Τσέρι Τρι Λέιν, υποσχόμενη αν όχι ένα εφάμιλλο, τουλάχιστον έναν αξιοπρεπή διάδοχο του μύθου. Εκεί που ακριβώς στην κορύφωση του Great Depression, τα αδηφάγα ιδρύματα έχουν εξαπολύσει αγώνα δρόμου, για να πάρουν στην κατοχή τους όσο το δυνατόν περισσότερα ακίνητα μπορούν, από τους φτωχούς πολίτες που ελέω ανεργίας και ανέχειας, δεν είναι ικανοί να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. 1935 γράφει λες το ημερολόγιο? Και 2018 να το πεις δεν θα σε ψέξει κανείς φίλε μου πάντως, μιας και ο κυριότερος λόγος της επανεμφάνισης της δεσποινίδας Πόπινς, είναι προφανής. ίδιες οι συνθήκες, παρότι οι απανταχού στον πλανήτη γελοίες και ανάξιες να αντιδράσουν στο σύστημα "πρώτες φορές αριστεράς", δεν πέτυχαν ποτέ τους να κάνουν πράξη το σύνθημα με το "σπίτι" και τον ¨τραπεζίτη".
Κάτω από ετούτες τις τραγικές για την ύπαρξη των Μπανκς συνθήκες, η όμορφη και πάντοτε αισιόδοξη γυναίκα, θα εμφανιστεί σαν...Νάνα εξ ουρανού για να βάλει το μαγικό της χεράκι, δείχνοντας μονοπάτι απόδρασης, από το αδιέξοδο. Φυσικά όλα αυτά τα ανακατωμένης Disneyικής φιλοσοφίας, live action και κινουμένου σχεδίου αντάμα, λαμβάνουν χώρα μέσα σε ένα περιβάλλον γιορτινό, σουρεαλιστικό, παιχνιδιάρικο, εννοείται τιγκάτο σε μουσικές και τραγούδια, στήνοντας την φυσική συνέχεια του πρωτότυπου. Σε αυτό το σημείο όμως είναι που παίζει και το βασικότερο μισμάτς στην δεδομένη κόντρα με το ένα και μοναδικό ορίτζιναλ. Του οποίου η δυναμική υπήρξε αυτή η τραγουδιστική χροιά, κομματιών το ένα καλύτερο από το άλλο, δοσμένα από την πενιά των αδελφών Sherman, που δημιούργησαν ένα - αν όχι ΤΟ ένα - από τα σπουδαιότερα σάουντρακ στην ιστορία του σινεμά. Άνιση η σύγκριση με το παρόν που επιμελείται ο έμπειρος, με περισσότερες από εκατό καταγραφές του ονόματος του δίπλα στο Music By, αλλά και πεντάκις οσκαρικός νομινάς Marc Shaiman. Που ακολουθεί πιστά την πιασάρικη πεπατημένη, δεν έχει όμως την τύχη να συνθέσει ούτε καν κάτι κοντινό του Τσιμ Τσιμ Τσιρί ή του ανεκτίμητου Σουπερκαλιφρατζιλιστιεξπιαλισντόσιους.
Συνεπώς τα βάρη πέφτουν πάνω στον όμορφο σχεδιασμό της παραγωγής, που αναπλάθει σωστά την μελαγχολική, πάντοτε συννεφιασμένη Λόνδρα της εποχής, περικυκλώνοντας τους όχι και λίγους, Εγγλέζους κατά βάση, χαρακτήρες της πλοκής που φέρει την σφραγίδα του πεπειραμένου από το Finding Neverland, David Magee. Αλλού η παραγωγή πέτυχε τον στόχο της στο κάστινγκ, αλλού βάρεσε περιστέρια όμως. Η επιλογή της τόσο εκφραστικής Emily Blunt, για να κρατήσει την φτερωτή ομπρέλα, είναι καλή, αφού η όμορφη πρωτευουσιάνα, μια ντουζίνα έτη μετά την Prada, δεν είναι πλέον η δευτεροκλασάτη γραμματέας, έχοντας αποδείξει πως μπορεί να φέρει εις πέρας και πιο δύσκολες, στάρινγκ αποστολές. Εδώ κι αν οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτα θεμιτές με την Μαντάμ Julie, αλλά η τουλάχιστον ενός παρασάγγη απόσταση αστερόσκονης που τις χωρίζει, δεν επιτρέπει σε κανέναν να μπει σε αυτή την διαδικασία. Σίκουελ που φέρει βαρύ ονομαστικό φορτίο είναι, καλό θα ήταν να αποφύγουμε τα κάθε λογής τσάλεντζ.
Από το συνολικό ερμηνευτικό τιμ, τα τρία παιδάκια είναι εκείνα που θα κερδίσουν το περισσότερο παλαμάκι από τους συνομηλίκους θεατές τους, οι οποίοι μάλλον θα αδιαφορήσουν για τους άχρωμους υποκριτικά, ενήλικους πια Μπανκς - Ben Whishaw / Emily Mortimer - που μια φορά κι έναν καιρό υπήρξαν κι εκείνοι ανέμελα πιτσιρίκια υπό την επίβλεψη της αειθαλούς Μαίρης, μα στο πέρασμα του χρόνου τα ζόρια τους στέρησαν την αθωότητα τους. Εντελώς άλλη οντότητα στο πόνημα του Rob Marshall, που προσωπικά ανήκω στην πλευρά των υποστηρικτών του μιούζικαλ έργου του, δίνει το Mamma Mia τριπλό ριγιούνιον, των Colin Firth (Σάλλας), Julie Walters (γηραιά καμαριέρα) και La Streep (η εξαντρίκ μάγισσα Τόπσυ), με την μεγάλη έκπληξη, κυρίως τραγουδιστικά να ορίζει ο Αμερικάνος Lin Manuel Miranda, ως ο ανάφτης των φανών, σε ένα ρεπρίζ του ρόλου του καμιναδοκαθαριστή Μπερτ / Dick Van Dyck.
Το βέβαιο είναι πως κανείς δεν γίνεται να μην προσάψει στο Mary Poppins Returns το θετικό στοιχείο του σεβασμού που επέδειξε προς το μνημειώδες μιούζικαλ του 64, όσο και του εκμοντερνισμένου σοσιολογικού υπαρκτού προβληματισμού του. Αυτό από μόνο του όμως, δεν είναι ικανό να καταστήσει την καινούργια αυτή βερσιόν ούτε ως ξεχωριστή, ούτε ως αλησμόνητη, παρά σαν μια ακόμη αχρείαστη επαναφορά ενός τίτλου που κανονικά δεν θα επιτρεπόταν από κανέναν να τον αγγίξει. Για την Τρίγωνα Κάλαντα περίοδο είναι μια χαρά επιλογή, αν και οι παλαιότεροι από τους τίτλους έναρξης κιόλας θα νοσταλγήσουν και θα επιχειρήσουν να ακούσουν ξανά, προφανώς στο οικιακό τους σινεμαδάκι, το Τσιμ Τσιμ Τσιρού...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Δεκεμβρίου 2018 από την Feelgood Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική