Μαρλίνα, η Δολοφόνος σε Τέσσερις Πράξεις
της Mouly Surya. Με τους Marsha Timothy, Egy Fedly, Tumpal Tampubolon, Yoga Pratama, Haydar Salishz, Yayu A.W. Unru, Norman R. Akyuwen
Τσίκεν Σουπ Γουέστερν
του zerVo (@moviesltd) 
Μπορεί να μην είναι γνωστό στους περισσότερους, η αποτελούμενη από σχεδόν είκοσι χιλιάδες νησιά, νησάκια και βραχονησίδες χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας, είναι η τέταρτη πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο, με κόσμο που αγγίζει το ένα τέταρτο του δισεκατομμυρίου. Διπρόσωπος τόπος όμως η Ινδονησία. Από την μια η οικονομική ευρωστία της, χάρη στις ξένες επενδύσεις την πρόσφατη εικοσαετία, την ώθησαν στο να έχει καπαρώσει για τα καλά μια θέση στις ισχυρότερες G20 της εποχής μας, από την άλλη όμως το συντριπτικό ποσοστό του πληθυσμού της, κυρίως στην απόμακρη περιφέρεια της Τζακάρτας, ζει σε συνθήκες απίστευτης εξαθλίωσης και φτώχειας. Στηρίζοντας τις ελπίδες του αποκλειστικά και μόνο στην βοήθεια του Γιαραμπή, όντας ένα από τα πλέον φανατικά, θεοκρατικά έθνη στον κόσμο, με ακραίες πολλές φορές εκδηλώσεις πίστης στο Κοράνι. Κινηματογραφικά το εμπορικό αυτό πέρασμα των πειρατών, μια φορά κι έναν καιρό, έγινε γνωστό διεθνώς από την τεράστια παγκόσμια επιτυχία του περιπετειώδους θρίλερ The Raid, αλλά και από το δίπτυχο των ντοκιμαντέρ του Oppenheimer (The Act Of Killing, The Look Of Silence) γύρω από τις θηριωδίες του εμφυλίου πολέμου, την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της χώρας, στα τέλη της δεκαετίας του 60, όταν εκτελέστηκαν εν ψυχρώ 70 χιλιάδες κομμουνιστές από τους παραστρατιωτικούς. Η ταινία Μαρλίνα, η Δολοφόνος σε Τέσσερις Πράξεις (Marlina the Murderer in Four Acts) με μια μέθοδο ασυνήθιστη και πρωτότυπη, επιχειρεί να προσεγγίσει ένα από τα πιο κοινά προβλήματα των ισλαμικών κοινωνιών, τον περιορισμό σε σημείο εκμηδενισμού, της γυναικείας ύπαρξης και προσωπικότητας.
Έχοντας χάσει εντελώς αναπάντεχα τον άντρα της, η δεν την πήραν και τα χρόνια, όμορφη Μαρλίνα, αποφασισμένη να κτίσει την ζωή της από την αρχή, έχει αποτραβηχτεί στην απόμακρη από τον πολιτισμό καλύβα της, ακολουθώντας μια φιλήσυχη αγροτική ζωή. Νηνεμία που θα καταστρέψει μονομιάς η άφιξη στο σπίτι της, της ανηλεούς συμμορίας του λήσταρχου Μάρκους. Κλεφτών που όχι απλώς θα θελήσουν να της αρπάξουν το λιγοστό βιος, πέντε κοτόπουλα και δυο κατσίκες που έχει στο μαντρί για να βγάζει τα προς το ζην, αλλά εντελώς απάνθρωπα θα σχεδιάσουν να την βιάσουν ομαδικά, περνώντας ο ένας μετά τον άλλο πάνω από το αδύναμο να αντιδράσει κορμί της. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν οι επτά σιχαμεροί εισβολείς, θεωρώντας πως η μοναχική γυναίκα δεν θα προβάλλει την παραμικρή αντίσταση.
Λάθος που θα πληρώσουν ο ένας μετά τον άλλο με την ζωή τους, καθώς εκείνη θα επιδείξει απίστευτο σθένος και θάρρος, στέλνοντας τους διαδοχικά αδιάβαστους. Φροντίζοντας πριν επιστρέψουν οι συνεργοί, να εγκαταλείψει το σπίτι της, με το κεφάλι του γκάνγκστερ στο δισάκι και ψάχνοντας το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, για να αναφέρει το συμβάν. Οι ατυχίες και οι αναποδιές στο διάβα της θα την τρενάρουν τόσο, όσο χρειάζεται για να αποκαλύψουν τα ίχνη της οι εναπομείναντες ζωντανοί κακοποιοί, που θα την βάλουν στο στόχαστρο ως την υπαίτιο του αφανισμού της σπείρας.
Απόλυτο μηδέν! Αυτή ακριβώς είναι η αξία της θηλυκής υπόστασης στο σύνολο (σχεδόν) των κρατών που στεγάζει η μουσουλμανική ημισέληνος. Το έχουμε πληροφορηθεί από όλες σχεδόν τις φιλμικές αναφορές των κινηματογραφιών της Μέσης Ανατολής, το μαθαίνουμε επί της παρούσης και από ετούτο το πειραγμένο γουέστερν που μας έρχεται από την ανερχόμενη βιοτεχνία της νοτιοανατολικής Ασίας, από τα χέρια (φυσικά) μιας γυναίκας δημιουργού της Mouly Surya. Που έχοντας μελετήσει καλά την δουλειά άριστων μαστόρων του είδους σαν τον Peckinpah και τον Leone, όσο και επηρεαστεί από τις ιδιομορφίες που κατά καιρούς έχουν ζωγραφίσει οι Takashi Miike (κυρίως) και ο Tarantino (ακολούθως) μας σερβίρει μια εναλλακτική πρόταση εκδίκησης, που λαμβάνει χώρα στα σκονισμένα, αδειανά από σκηνικά και πάμφτωχα τοπία της Άγριας (Ινδονησιακής) Δύσης.
Στην θέση του τιμωρού δεν βρίσκεται κάποιος ξανθός με σκαμμένο προφίλ και τσιγάρο γωνιαστό στα χείλη, μα μια αδικημένη από την ζωή κυρά, που επέλεξε να αποτραβηχτεί από την βουή της πόλης για να ζήσει με τις πικρές μνήμες της στην αφιλόξενη ύπαιθρο. Και παρότι δεν το δείχνει, ούτε το φοβισμένο της πρόσωπο, ούτε τα αδύναμα της μπράτσα, η καρδιά της είναι τιγκάτη στην παλικαριά για να τα βάλει με την εξυπνάδα και την καπατσοσύνη της κόντρα στο θεριό με τα πολλά κεφάλια. Στόρι που έχει αποτελέσει την βάση εκατοντάδων φιλμς του είδους, μα που δεν χορταίνεται ποτέ, ειδικά όταν παίζει τέτοια εναλλαγή φύλου στον βασικό ρόλο. Χωρισμένο σε τέσσερα - όχι ίδιας δυναμικής, αφού το ταχύτατο εισαγωγικό κλέβει την παράσταση - τμήματα το έργο, σταδιακά από μια ίντριγκα εξιλέωσης, εξελίσσεται πιο πολύ σε κοινωνικό αγωνιώδες θρίλερ, ενόσω η δυναμική φουκαριάρα με το κομμένο κεφάλι ανά χείρας, δεν καταφέρνει να βρει το δίκιο της - προβλέψιμα - ούτε καταφεύγοντας στον ένστολο νόμο. Τραγελαφικοί μπάτσοι, που επιλέγουν να ξεσκάνε στην επιτραπέζια αντισφαίριση, από το να νοιαστούν για το θύμα που φορά φούστα ή να έρθουν σε ρήξη με την πάνοπλη συμμορία.
Πολύ όμορφες, ακίνητες αλλά και πανοραμικές οι λήψεις που χρησιμοποιεί η Ασιάτισσα, για να αναπτύξει το ενδιαφέρον θέμα της, που σταδιακά όμως χάνει την ορμή του, ενόσω εισέρχονται στο κάδρο και δευτερεύουσες υποιστορίες, πάντοτε έχοντας το θήλυ στο επίκεντρο - κορίτσι, εγκυμονούσα ή ηλικιωμένη. Οι σουρεαλισμοί λειτουργούν αποπροσανατολιστικά προς το κτίσιμο της μίας κεντρικής ιδέας, μιας και δεν αποκωδικοποιούνται εύκολα, αγνοία ίσως και της ντόπιας κουλτούρας, παρόλες τις ειλικρινείς προσπάθειες της αληθινών εκφράσεων, κινήσεων και μορφασμών, της σαραντάχρονης σταρ και μοντέλας στα μέρη της Marsha Timothy. Που η εξωτική, ιδιαίτερη (αν και πειραγμένη προς το ταλαιπωρημένο) ομορφιά της δεν απουσιάζει από κανένα πλάνο αυτής της τετράπρακτης αξιόλογης εργασίας αυτοδικίας, πάνω στο αγαπημένο genre.
Λάθος που θα πληρώσουν ο ένας μετά τον άλλο με την ζωή τους, καθώς εκείνη θα επιδείξει απίστευτο σθένος και θάρρος, στέλνοντας τους διαδοχικά αδιάβαστους. Φροντίζοντας πριν επιστρέψουν οι συνεργοί, να εγκαταλείψει το σπίτι της, με το κεφάλι του γκάνγκστερ στο δισάκι και ψάχνοντας το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, για να αναφέρει το συμβάν. Οι ατυχίες και οι αναποδιές στο διάβα της θα την τρενάρουν τόσο, όσο χρειάζεται για να αποκαλύψουν τα ίχνη της οι εναπομείναντες ζωντανοί κακοποιοί, που θα την βάλουν στο στόχαστρο ως την υπαίτιο του αφανισμού της σπείρας.
Απόλυτο μηδέν! Αυτή ακριβώς είναι η αξία της θηλυκής υπόστασης στο σύνολο (σχεδόν) των κρατών που στεγάζει η μουσουλμανική ημισέληνος. Το έχουμε πληροφορηθεί από όλες σχεδόν τις φιλμικές αναφορές των κινηματογραφιών της Μέσης Ανατολής, το μαθαίνουμε επί της παρούσης και από ετούτο το πειραγμένο γουέστερν που μας έρχεται από την ανερχόμενη βιοτεχνία της νοτιοανατολικής Ασίας, από τα χέρια (φυσικά) μιας γυναίκας δημιουργού της Mouly Surya. Που έχοντας μελετήσει καλά την δουλειά άριστων μαστόρων του είδους σαν τον Peckinpah και τον Leone, όσο και επηρεαστεί από τις ιδιομορφίες που κατά καιρούς έχουν ζωγραφίσει οι Takashi Miike (κυρίως) και ο Tarantino (ακολούθως) μας σερβίρει μια εναλλακτική πρόταση εκδίκησης, που λαμβάνει χώρα στα σκονισμένα, αδειανά από σκηνικά και πάμφτωχα τοπία της Άγριας (Ινδονησιακής) Δύσης.
Στην θέση του τιμωρού δεν βρίσκεται κάποιος ξανθός με σκαμμένο προφίλ και τσιγάρο γωνιαστό στα χείλη, μα μια αδικημένη από την ζωή κυρά, που επέλεξε να αποτραβηχτεί από την βουή της πόλης για να ζήσει με τις πικρές μνήμες της στην αφιλόξενη ύπαιθρο. Και παρότι δεν το δείχνει, ούτε το φοβισμένο της πρόσωπο, ούτε τα αδύναμα της μπράτσα, η καρδιά της είναι τιγκάτη στην παλικαριά για να τα βάλει με την εξυπνάδα και την καπατσοσύνη της κόντρα στο θεριό με τα πολλά κεφάλια. Στόρι που έχει αποτελέσει την βάση εκατοντάδων φιλμς του είδους, μα που δεν χορταίνεται ποτέ, ειδικά όταν παίζει τέτοια εναλλαγή φύλου στον βασικό ρόλο. Χωρισμένο σε τέσσερα - όχι ίδιας δυναμικής, αφού το ταχύτατο εισαγωγικό κλέβει την παράσταση - τμήματα το έργο, σταδιακά από μια ίντριγκα εξιλέωσης, εξελίσσεται πιο πολύ σε κοινωνικό αγωνιώδες θρίλερ, ενόσω η δυναμική φουκαριάρα με το κομμένο κεφάλι ανά χείρας, δεν καταφέρνει να βρει το δίκιο της - προβλέψιμα - ούτε καταφεύγοντας στον ένστολο νόμο. Τραγελαφικοί μπάτσοι, που επιλέγουν να ξεσκάνε στην επιτραπέζια αντισφαίριση, από το να νοιαστούν για το θύμα που φορά φούστα ή να έρθουν σε ρήξη με την πάνοπλη συμμορία.
Πολύ όμορφες, ακίνητες αλλά και πανοραμικές οι λήψεις που χρησιμοποιεί η Ασιάτισσα, για να αναπτύξει το ενδιαφέρον θέμα της, που σταδιακά όμως χάνει την ορμή του, ενόσω εισέρχονται στο κάδρο και δευτερεύουσες υποιστορίες, πάντοτε έχοντας το θήλυ στο επίκεντρο - κορίτσι, εγκυμονούσα ή ηλικιωμένη. Οι σουρεαλισμοί λειτουργούν αποπροσανατολιστικά προς το κτίσιμο της μίας κεντρικής ιδέας, μιας και δεν αποκωδικοποιούνται εύκολα, αγνοία ίσως και της ντόπιας κουλτούρας, παρόλες τις ειλικρινείς προσπάθειες της αληθινών εκφράσεων, κινήσεων και μορφασμών, της σαραντάχρονης σταρ και μοντέλας στα μέρη της Marsha Timothy. Που η εξωτική, ιδιαίτερη (αν και πειραγμένη προς το ταλαιπωρημένο) ομορφιά της δεν απουσιάζει από κανένα πλάνο αυτής της τετράπρακτης αξιόλογης εργασίας αυτοδικίας, πάνω στο αγαπημένο genre.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Νοεμβρίου 2018 από την Weird Wave
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική