Η επόμενη μέρα μιας σχέσης
του Hong Sang-soo. Με τους Kwon Hae-hyo, Kim Min-hee, Cho Yunhee, Kim Sae-byeok
Εκεί που συναντιόνται το παρόν με το παρελθόν
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Όταν η ζωή αντιγράφει την τέχνη - ξανά;
Ο Hong Sang-soo γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου του 1960 στη Σεούλ της Νότιας Κορέας. Είναι γνωστός ως ο Woody Allen της Νότιας Κορέας. Ο αγαπημένος του καλλιτέχνης είναι ο Cezanne. Την πρώτη του ταινία την γύρισε το 1996. Και μέσα σε 22 χρόνια καριέρας έχει γυρίσει 23 ταινίες! Αυτή – αν δεν κάνουμε λάθος – είναι μόλις η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του που βλέπουμε εμπορικά στην Ελλάδα. Η προηγούμενη ήταν το «Στη χώρα των άλλων» (Da-reun na-ra-e-seo/ In Another Country, 2012) που βγήκε στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2014, με πρωταγωνίστρια την Isabelle Huppert.
Η ταινία Η επόμενη μέρα μιας σχέσης (Geu-hu / The Day After) έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ των Καννών του 2017. Την ίδια χρονιά είχε άλλη μια ταινία (το «La caméra de Claire»), που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο ίδιο φεστιβάλ! Λίγους μήνες πριν, είχε συμμετάσχει με ταινία του (το «Bamui haebyun-eoseo honja» - On the Beach at Night Alone, 2017) στο διαγωνιστικό τμήμα της Berlinale, όπου τιμήθηκε με Αργυρή Άρκτο γυναικείας ερμηνείας, ενώ η ταινία του «Grass» προβλήθηκε στο τμήμα Forum της φετινής Berlinale! Πολυγραφότατος λοιπόν ο τύπος. Και αγαπημένος των μεγάλων φεστιβάλ. Έχει συμμετάσχει με ταινίες του: 9 φορές στο φεστιβάλ Καννών, 4 φορές στο φεστιβάλ Βερολίνου και 2 φορές στο φεστιβάλ Βενετίας...
Η υπόθεση: Είναι η πρώτη ημέρα της νεαρής Αρεούμ στη δουλειά, σε έναν μικρό εκδοτικό οίκο στη Σεούλ. Είναι εκκολαπτόμενη συγγραφέας και πάρα πολύ όμορφη. Αυτό που δεν ξέρει είναι πως η πρώτη της ημέρα στη δουλειά, θα είναι και η τελευταία της... Το αφεντικό της, ο μεσήλικας Μπονγκγουάν, ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου και κριτικός λογοτεχνίας, είχε ερωτική σχέση με την προηγούμενη υπάλληλό του, την Τσανγκσούκ. Ήταν σφοδρά ερωτευμένος μαζί της, η Τσανγκσούκ όμως διέκοψε τη σχέση τους, καθώς δεν άντεχε το γεγονός ότι ο Μπονγκγουάν δεν έπαιρνε διαζύγιο από τη γυναίκα του... Την ημέρα που πιάνει δουλειά η Αρεούμ, ο Μπονγκγουάν φεύγει από το σπίτι του από τα άγρια χαράματα προκειμένου να πάει κι αυτός στον εκδοτικό οίκο. Οι μνήμες της γυναίκας που τον εγκατέλειψε πριν από ένα μήνα, της αγαπημένης του Τσανγκσούκ, δεν λένε να φύγουν από το μυαλό του...
Εκείνη την ημέρα, η σύζυγος του Μπονγκγουάν βρίσκει μια ερωτική επιστολή που έγραψε ο άντρας της και προφανέστατα δεν απευθύνονταν σε εκείνη. Χωρίς να πολυψάξει την κατάσταση, χάνοντας την ψυχραιμία της, ορμάει στο γραφείο του εκδοτικού οίκου και χαστουκίζει την Αρεούμ, θεωρώντας πως εκείνη είναι η ερωμένη του άντρα της... Μπλέξιμο. Που συνεχίζεται. Γιατί ο Μπονγκγουάν βρίσκει την ευκαιρία να απολύσει την Αρεούμ, και καλά παραδεχόμενος στη σύζυγό του ότι είχε ένα φλερτ μαζί της και να ξαναπροσλάβει την αληθινή πρώην ερωμένη του, Τσανγκσούκ, για να μπορέσει να είναι ξανά μαζί της...
Η άποψή μας: Δεν έχω δει μεγάλο δείγμα γραφής από τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη: μόλις δύο ταινίες. Τις δύο που βρήκαν εμπορική διανομή στην Ελλάδα. Δεν μπορώ λοιπόν να καταλάβω την αγάπη - σε βαθμό εμμονής - που του δείχνουν τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου! Ο τύπος είναι πολύ δημιουργικός και πολυγραφότατος! Δεν το λες κακό αυτό. Σε κάθε ταινία που σκηνοθετεί (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) υπογράφει και το σενάριο. Πώς κατορθώνει λοιπόν να γυρίζει τόσες πολλές ταινίες; Ε, αν δει κάποιος τούτη εδώ, θα καταλάβει. Το... κόλπο είναι απλό: βάζει ανθρώπους να μιλάνε ακατάπαυστα αλά Rohmer! Καμία σχέση όμως με τον Γάλλο μετρ! Από εκεί και πέρα δεν έχει κάτι «ακριβό» στις ταινίες του, κάτι που να κοστίζει. Προφανώς, έχει πολλές ιστορίες να αφηγηθεί. Κι αν τις βάλει να γυρίζονται μέσα σε εστιατόρια, με μπόλικη κατανάλωση αλκοόλ από ρύζι (soju το λένε), σιγά το έξοδο!
Έτσι που λέτε. Πολυλογία κι άγιος ο θεός. Και μιλάνε και μιλάνε και μιλάνε και σταματημό δεν έχουν οι πρωταγωνιστές τούτης της ταινίας. Είτε για μπανάλ πράγματα όπως «βρε παιδί μου, αφού δουλεύουμε μαζί, ας μην είμαστε τυπικοί, ας μιλάμε στον ενικό, εγώ θα σε λέω Αρεούμ κι εσύ μπορείς να με λες ‘’αφεντικό’’» είτε για πιο σημαντικά όπως το πως θα μπορούσαμε να ορίσουμε την πραγματικότητα. Τι είναι η πραγματικότητα; Είναι πραγματική η πραγματικότητα; Ή μήπως η πραγματικότητα είναι η οπτική του εγκεφάλου του καθενός από εμάς στην... πραγματικότητα; Ωραία πράγματα. Δεν λέω. Υπάρχει και λίγο μπερδεμένο χρονικό πέρα δώθε, η ταινία είναι γυρισμένη σε ασπρόμαυρο κι όπως λέει και ο αγαπημένος Βασίλης Κεχαγιάς όλοι οι ηθοποιοί μοιάζουν μεταξύ τους – δεν βγάζεις άκρη ποιος είναι ποιος! Και μέχρι να καταλάβεις, παύει να σε ενδιαφέρει.
Χαρακτηριστική φεστιβαλική ταινία, λοιπόν, που αν τη γύριζε Έλληνας σκηνοθέτης θα λέγαμε «πω πω τιναφτόρε;». Και καλά κωμωδία και καλά η ανθρώπινη κατάσταση, οι μπερδεμένες ταυτότητες, ο χαμένος χρόνος, οι χαμένες αγάπες, άσε που κατά βάση ο σκηνοθέτης τη δική του εντέλει προσωπική εμπειρία με την απιστία του και τον χωρισμό του ήθελε να κάνει ταινία εν είδη ψυχοθεραπείας. Ας βάλω λοιπόν λίγο κουτσομπολιό, γιατί για την ταινία δεν νομίζω να έχω να πω κάτι ιδιαίτερο. Ο 58χρονος σκηνοθέτης χώρισε με τη γυναίκα του και ζει πλέον με την πρωταγωνίστριά του, τη θεά Kim Min-hee, 36 Μαΐων παρακαλώ (άρα, έχουμε ελπίδες ρε γαμώτο!), την οποία λατρέψαμε στην «Υπηρέτρια», το προπέρσινο αριστούργημα του Park Chan-wook, που διαγωνίστηκε επίσης στις Κάννες. Το... κακό ξεκίνησε το 2015, όταν οι δυο τους συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στα γυρίσματα της ταινίας «Right Now, Wrong Then». Πλέον, έχουν γυρίσει έξι ταινίες μαζί!!! Είναι η μούσα του – εντάξει, η κοπέλα είναι πανέμορφη, τι να κάνει ο έρμος ο σκηνοθέτης;
Αλλά ρε παιδιά, ρε παιδιά. «Νουβέλ βαγκ» στο 2017; Και να το θεωρούμε αυτό πρωτοπορία; Και δυνατό, ουσιαστικό σινεμά; Με την καμία...
Η υπόθεση: Είναι η πρώτη ημέρα της νεαρής Αρεούμ στη δουλειά, σε έναν μικρό εκδοτικό οίκο στη Σεούλ. Είναι εκκολαπτόμενη συγγραφέας και πάρα πολύ όμορφη. Αυτό που δεν ξέρει είναι πως η πρώτη της ημέρα στη δουλειά, θα είναι και η τελευταία της... Το αφεντικό της, ο μεσήλικας Μπονγκγουάν, ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου και κριτικός λογοτεχνίας, είχε ερωτική σχέση με την προηγούμενη υπάλληλό του, την Τσανγκσούκ. Ήταν σφοδρά ερωτευμένος μαζί της, η Τσανγκσούκ όμως διέκοψε τη σχέση τους, καθώς δεν άντεχε το γεγονός ότι ο Μπονγκγουάν δεν έπαιρνε διαζύγιο από τη γυναίκα του... Την ημέρα που πιάνει δουλειά η Αρεούμ, ο Μπονγκγουάν φεύγει από το σπίτι του από τα άγρια χαράματα προκειμένου να πάει κι αυτός στον εκδοτικό οίκο. Οι μνήμες της γυναίκας που τον εγκατέλειψε πριν από ένα μήνα, της αγαπημένης του Τσανγκσούκ, δεν λένε να φύγουν από το μυαλό του...
Εκείνη την ημέρα, η σύζυγος του Μπονγκγουάν βρίσκει μια ερωτική επιστολή που έγραψε ο άντρας της και προφανέστατα δεν απευθύνονταν σε εκείνη. Χωρίς να πολυψάξει την κατάσταση, χάνοντας την ψυχραιμία της, ορμάει στο γραφείο του εκδοτικού οίκου και χαστουκίζει την Αρεούμ, θεωρώντας πως εκείνη είναι η ερωμένη του άντρα της... Μπλέξιμο. Που συνεχίζεται. Γιατί ο Μπονγκγουάν βρίσκει την ευκαιρία να απολύσει την Αρεούμ, και καλά παραδεχόμενος στη σύζυγό του ότι είχε ένα φλερτ μαζί της και να ξαναπροσλάβει την αληθινή πρώην ερωμένη του, Τσανγκσούκ, για να μπορέσει να είναι ξανά μαζί της...
Η άποψή μας: Δεν έχω δει μεγάλο δείγμα γραφής από τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη: μόλις δύο ταινίες. Τις δύο που βρήκαν εμπορική διανομή στην Ελλάδα. Δεν μπορώ λοιπόν να καταλάβω την αγάπη - σε βαθμό εμμονής - που του δείχνουν τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου! Ο τύπος είναι πολύ δημιουργικός και πολυγραφότατος! Δεν το λες κακό αυτό. Σε κάθε ταινία που σκηνοθετεί (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) υπογράφει και το σενάριο. Πώς κατορθώνει λοιπόν να γυρίζει τόσες πολλές ταινίες; Ε, αν δει κάποιος τούτη εδώ, θα καταλάβει. Το... κόλπο είναι απλό: βάζει ανθρώπους να μιλάνε ακατάπαυστα αλά Rohmer! Καμία σχέση όμως με τον Γάλλο μετρ! Από εκεί και πέρα δεν έχει κάτι «ακριβό» στις ταινίες του, κάτι που να κοστίζει. Προφανώς, έχει πολλές ιστορίες να αφηγηθεί. Κι αν τις βάλει να γυρίζονται μέσα σε εστιατόρια, με μπόλικη κατανάλωση αλκοόλ από ρύζι (soju το λένε), σιγά το έξοδο!
Έτσι που λέτε. Πολυλογία κι άγιος ο θεός. Και μιλάνε και μιλάνε και μιλάνε και σταματημό δεν έχουν οι πρωταγωνιστές τούτης της ταινίας. Είτε για μπανάλ πράγματα όπως «βρε παιδί μου, αφού δουλεύουμε μαζί, ας μην είμαστε τυπικοί, ας μιλάμε στον ενικό, εγώ θα σε λέω Αρεούμ κι εσύ μπορείς να με λες ‘’αφεντικό’’» είτε για πιο σημαντικά όπως το πως θα μπορούσαμε να ορίσουμε την πραγματικότητα. Τι είναι η πραγματικότητα; Είναι πραγματική η πραγματικότητα; Ή μήπως η πραγματικότητα είναι η οπτική του εγκεφάλου του καθενός από εμάς στην... πραγματικότητα; Ωραία πράγματα. Δεν λέω. Υπάρχει και λίγο μπερδεμένο χρονικό πέρα δώθε, η ταινία είναι γυρισμένη σε ασπρόμαυρο κι όπως λέει και ο αγαπημένος Βασίλης Κεχαγιάς όλοι οι ηθοποιοί μοιάζουν μεταξύ τους – δεν βγάζεις άκρη ποιος είναι ποιος! Και μέχρι να καταλάβεις, παύει να σε ενδιαφέρει.
Χαρακτηριστική φεστιβαλική ταινία, λοιπόν, που αν τη γύριζε Έλληνας σκηνοθέτης θα λέγαμε «πω πω τιναφτόρε;». Και καλά κωμωδία και καλά η ανθρώπινη κατάσταση, οι μπερδεμένες ταυτότητες, ο χαμένος χρόνος, οι χαμένες αγάπες, άσε που κατά βάση ο σκηνοθέτης τη δική του εντέλει προσωπική εμπειρία με την απιστία του και τον χωρισμό του ήθελε να κάνει ταινία εν είδη ψυχοθεραπείας. Ας βάλω λοιπόν λίγο κουτσομπολιό, γιατί για την ταινία δεν νομίζω να έχω να πω κάτι ιδιαίτερο. Ο 58χρονος σκηνοθέτης χώρισε με τη γυναίκα του και ζει πλέον με την πρωταγωνίστριά του, τη θεά Kim Min-hee, 36 Μαΐων παρακαλώ (άρα, έχουμε ελπίδες ρε γαμώτο!), την οποία λατρέψαμε στην «Υπηρέτρια», το προπέρσινο αριστούργημα του Park Chan-wook, που διαγωνίστηκε επίσης στις Κάννες. Το... κακό ξεκίνησε το 2015, όταν οι δυο τους συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στα γυρίσματα της ταινίας «Right Now, Wrong Then». Πλέον, έχουν γυρίσει έξι ταινίες μαζί!!! Είναι η μούσα του – εντάξει, η κοπέλα είναι πανέμορφη, τι να κάνει ο έρμος ο σκηνοθέτης;
Αλλά ρε παιδιά, ρε παιδιά. «Νουβέλ βαγκ» στο 2017; Και να το θεωρούμε αυτό πρωτοπορία; Και δυνατό, ουσιαστικό σινεμά; Με την καμία...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Δεκεμβρίου 2018 από την AMA Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική