Overlord
του Julius Avery. Με τους Jovan Adepo, Wyatt Russell, Mathilde Ollivier, John Magaro, Gianny Taufer, Pilou Asbæk, Bokeem Woodbine
Yankees vs Zombies
του zerVo (@moviesltd) 
Κάτω από την αιγίδα του φημισμένου και για τα προπολεμικά του κατορθώματα, Γερμανικού Ινστιτούτου Ερευνών, τέθηκε σε λειτουργία το πρόγραμμα ανθρώπινων μελετών, που θα λάμβανε χώρα με ολοζώντανα ανθρώπινα πειραματόζωα, ατελείωτα σε μέγεθος και αριθμό, που θα προέρχονταν από τις κατακτημένες από την μπότα χώρες. Στην κορυφή της ιεραρχίας του μυστικού αυτού πλάνου, ο διαβόητος παρανοϊκός δόκτορας Μένγκελε, δείχνοντας ιδιαίτερη έφεση στην διαλογή ξεχωριστών περιπτώσεων όπως οι πανομοιότυποι δίδυμοι, όσοι εμφάνιζαν το φαινόμενο της ετεροχρωμίας στους οφθαλμούς, οι νάνοι, γενικά όσοι εκ γενετής διέθεταν σωματικές ανωμαλίες, θα εξοντώσει μυριάδες κόσμου, στην προσπάθεια του να εντοπίσει την γενετική εκείνη βάση, που θα αποτρέπει κάθε λογής παρατυπία στην εξέλιξη του οργανισμού. Κανονικά αυτή η δράση θα μπορούσε να τροφοδοτήσει δεκάδες σενάρια κινηματογραφικά. ιδίως αν ανήκουν στην κατηγορία του χόρορ, το σινεμά όμως πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν έδειξε να ενδιαφέρεται και πολύ για την δράση του Αγγέλου του Θανάτου. Μια από τις καλύτερες τέτοιες στιγμές, σερβίρει με την γνωστή του μαεστρία από την θέση του οργανωτή, ο J. J. Abrams. Overlord...
Ελάχιστες ημέρες πριν την συμμαχική απόβαση στην Νορμανδία, προκειμένου να μπουν οι σωστές βάσεις εκτέλεσης της τελικής αντεπίθεσης, είναι προαπαιτούμενη η ανάγκη της απενεργοποίησης στρατηγικών θέσεων του αντιπάλου. Μια εξ αυτών, η μυστική κρύπτη αποστολής και λήψης ραδιοσημάτων, που είναι καλά κρυμμένη σε μεσαιωνικό πύργο σε χωριουδάκι της Βόρειας Γαλλίας, έχει μπει στο στόχαστρο του αμερικάνικου στρατηγείου, που θα αποστείλει καλά εκπαιδευμένη διμοιρία φαντάρων για να την εξολοθρεύσει. Μια mission που από τις πρώτες κιόλας στιγμές της θα αποδειχθεί impossible, καθώς τα Γερμανικά αντιαεροπορικά θα οδηγήσουν το μεταγωγικό στην συντριβή και μαζί στον θάνατο τους περισσότερους από τους φοβισμένους αλλά και πανέτοιμους να πράξουν το καθήκον τους κομάντος.
Από την πτώση μόνο τέσσερις θα επιβιώσουν και κινούμενοι πίσω από τις εχθρικές γραμμές θα αναζητήσουν κάτω από αβάσταχτα αντίξοες συνθήκες τον υψίστης σημασίας ραδιοπομπό. Το διάβα θα οδηγήσει την τετράδα των λοκατζήδων σιμά στον πολύ καλά φυλασσόμενο από τα SS κτίριο και με ορμητήριο την οικία μιας οικογένειας Γάλλων πατριωτών, θα εκπονήσουν σχέδιο επίθεσης. Μόνο που προς τεράστια έκπληξη τους, οι Γιάνκηδες θα αντιληφθούν πως μέσα στο απροσπέλαστο κάστρο συμβαίνουν παράξενα περιστατικά, καθώς ο διοικητής του Ναζί τάγματος, Λοχαγός Βάφνερ, το χρησιμοποιεί ως κέντρο πειραμάτων με θύματα τους φουκαράδες αιχμαλώτους του πολέμου.
Και έχοντας την - εκ Βερολίνου άνωθεν εντολής - φιλοδοξία να παράξει τον υπέρτατο βιολογικό ορό που μπορεί όχι μόνο να μεταλλάξει τις ανθρώπινες ικανότητες σε υπερδυνάμεις και το λογικό ον σε κτήνος, αλλά ακόμη και να επαναφέρει στην ζωή νεκρούς. Δημιουργώντας έτσι στρατιές πανίσχυρων και αήττητων μαχητών, που θα οδηγήσουν στην τελική επικράτηση το Τρίτο Ράιχ! Συνεπώς λοιπόν η ευθύνη της ξεκομμένης από την επαφή της με το αρχηγείο τετράδας των απροετοίμαστων για μια τέτοια πρόκληση φαντάρων, δεν είναι απλώς να σιγήσουν τον ασύρματο, αλλά και να βάλουν ένα οριστικό τέλος στο ανηλεές και απάνθρωπο πρότζεκτ του Χίτλερ. Οι πιθανότητες μοιάζουν συντριπτικά εναντίον τους, ενόσω ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τον ερχομό της D-Day.
Ακόμη και αν μέσα σου κρύβονται αναστολές για το τι ακριβώς πρόκειται να παρακολουθήσεις επιλέγοντας για την φιλμική σου βόλτα το - όχι και τόσο διαφημισμένο είναι η αλήθεια - Όβερλορντ, όλες θα πάνε περίπατο από την εισαγωγική κιόλας σεκάνς, της πτήσης του Hercules προς το άγνωστο. Σκηνή που σίγουρα βάζει πλάτη μια πανομοιότυπη στο πρώτο αναγεννημένο Star Trek (του J.J.) και που άμεσα θα σε υποβάλλει στο αγωνιώδες ερώτημα για το αν όσα θα επακολουθήσουν θα κινηθούν στην ίδια ακριβώς ένταση. Περιέργως η πτώση των παλμών καθώς η φράξια των εναπομείναντων λοκ προχωρά προς την φιλήσυχη κατά τα άλλα κωμόπολη που κρύβει το θανάσιμο μυστικό, μοιάζει να εξουδετερώνει τον αρχικό υπερ-εντυπωσιασμό, δεν πρόκειται όμως παρά για την νηνεμία προτού επέλθει ο πραγματικός χαμός.
Είναι ευτύχημα που το παρόν φιλμικό πλάνο ανέλαβε η έμπειρη από τέτοιου είδους τεχνάσματα Bad Robot, που δεν το κράτησε δα τόσο μυστικό όπως εκείνο το αλησμόνητο Cloverfield, δεν άφησε όμως και πολλές λεπτομέρειες από τον σχεδιασμό του να διαρρεύσουν αποκαλύπτοντας πτυχές της εξέλιξης του. Και η τεράστια έκπληξη έχει να κάνει με το γεγονός πως το φιλμ δεν ακολουθεί την πεπατημένη του σωρού των μπλοκμπάστερς με την κάποια αρχή, την ενδιαφέρουσα μέση και το εκρηκτικό φινάλε, μα κάπου εκεί κοντά στο ημιχρόνιο αποφασίζει να αλλάξει ολοκληρωτικά ύφος και από μια κινηματογραφημένη νουβέλα της "Μάχης" και της "Δράσις" να μετασχηματιστεί σε ότι πιο αγωνιώδες gory έχουμε δει πρόσφατα στο εκράν.
Επίτευγμα που πιστώνεται και στον λογαριασμό του Αυστραλέζου Julius Avery, αδόκιμου είναι η αλήθεια στο genre, με μόλις μία ταινία ολοκληρωτικά διαφορετικού ύφους στο ενεργητικό του, το Son Of A Gun από το 2014. Δεν είναι τυχαίο πως η ρεαλιστική αναπαραγωγή του σεναρίου της δυάδας των Billy Ray και Mark L. Smith του έδωσε το χρίσμα του ντιρέκτορα στην επαναφορά του Flash Gordon που ακόμη βρίσκεται στα πολύ πρώτα σκαριά του. Ο Ωκεάνιος διαθέτει μια ξεχωριστή μεθοδικότητα στην ανάπτυξη του θέματος του και στο κτίσιμο εντυπωσιακής ατμόσφαιρας που θα βοηθήσει την ένταση να κλιμακωθεί αργά και σταθερά όσο βαδίζουμε προς το πολλά υποσχόμενο τέλος. Δεν χάνει πάντως ποτέ την ευκαιρία να αποτίσει φόρο τιμής σε σκηνοθέτες που έχουν ασχοληθεί με το (και σε εναλλακτική φόρμα) πολεμικό είδος, αφού στην ματιά του πανεύκολα θα διακρίνει κανείς εικόνες παρμένες από τον Spielberg, τον Ayer μα κυρίως τον Tarantino.
Η μεταποίηση δε από το War στο Terror πραγματοποιείται με το πιο απλό φύσημα του ανέμου, μέσα σε ένα κλίμα κλειστοφοβικό, σιωπηλό ενίοτε, ανατριχιαστικό στην θωριά των πειραμάτων αλλά και καθηλωτικό ταυτόχρονα, εφόσον μιλούμε για σασπένς που δουλεύει στον δεύτερο παγκόσμιο με φόντο την πάντοτε φοβιστική στην όψη της Σβάστικα. Φυσικά και πρόκειται για ένα φιλμ που ξεπερνά κατά πολύ τον μέσο όρο της βιαιότητας και της απεικονισμένης αγριάδας, τόσο όμως όσο οφείλει να είναι ώστε να σταθεί πειστικό στην αναπαράσταση της κόντρας μεταξύ των πεζοναυτών και των νεκροζώντανων. Έξοχοι εφφέδες, εξαιρετικά χορογραφημένες οι στιγμές δράσης, αξιόλογες οι ερμηνείες από το νεανικό καστ, παραπάνω από καλό το τελικό αποτέλεσμα που σε αγκαζάρει και δεν σε αφήνει να φύγεις ρούπι μακρυά του, ίσαμε το (σπαγγέτι γουέστερν, φιλοσοφίας δεν έγινε και τίποτα) κλείσιμο. Και χωρίς ποτέ να πέφτει στην παγίδα του καλτ ή ακόμη χειρότερα του γελοίου, όπως φαντάζει πανεύκολο στο άκουσμα της πλοκής. Έκπληξη! Θετική! Και απρόσμενη...
Από την πτώση μόνο τέσσερις θα επιβιώσουν και κινούμενοι πίσω από τις εχθρικές γραμμές θα αναζητήσουν κάτω από αβάσταχτα αντίξοες συνθήκες τον υψίστης σημασίας ραδιοπομπό. Το διάβα θα οδηγήσει την τετράδα των λοκατζήδων σιμά στον πολύ καλά φυλασσόμενο από τα SS κτίριο και με ορμητήριο την οικία μιας οικογένειας Γάλλων πατριωτών, θα εκπονήσουν σχέδιο επίθεσης. Μόνο που προς τεράστια έκπληξη τους, οι Γιάνκηδες θα αντιληφθούν πως μέσα στο απροσπέλαστο κάστρο συμβαίνουν παράξενα περιστατικά, καθώς ο διοικητής του Ναζί τάγματος, Λοχαγός Βάφνερ, το χρησιμοποιεί ως κέντρο πειραμάτων με θύματα τους φουκαράδες αιχμαλώτους του πολέμου.
Και έχοντας την - εκ Βερολίνου άνωθεν εντολής - φιλοδοξία να παράξει τον υπέρτατο βιολογικό ορό που μπορεί όχι μόνο να μεταλλάξει τις ανθρώπινες ικανότητες σε υπερδυνάμεις και το λογικό ον σε κτήνος, αλλά ακόμη και να επαναφέρει στην ζωή νεκρούς. Δημιουργώντας έτσι στρατιές πανίσχυρων και αήττητων μαχητών, που θα οδηγήσουν στην τελική επικράτηση το Τρίτο Ράιχ! Συνεπώς λοιπόν η ευθύνη της ξεκομμένης από την επαφή της με το αρχηγείο τετράδας των απροετοίμαστων για μια τέτοια πρόκληση φαντάρων, δεν είναι απλώς να σιγήσουν τον ασύρματο, αλλά και να βάλουν ένα οριστικό τέλος στο ανηλεές και απάνθρωπο πρότζεκτ του Χίτλερ. Οι πιθανότητες μοιάζουν συντριπτικά εναντίον τους, ενόσω ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τον ερχομό της D-Day.
Ακόμη και αν μέσα σου κρύβονται αναστολές για το τι ακριβώς πρόκειται να παρακολουθήσεις επιλέγοντας για την φιλμική σου βόλτα το - όχι και τόσο διαφημισμένο είναι η αλήθεια - Όβερλορντ, όλες θα πάνε περίπατο από την εισαγωγική κιόλας σεκάνς, της πτήσης του Hercules προς το άγνωστο. Σκηνή που σίγουρα βάζει πλάτη μια πανομοιότυπη στο πρώτο αναγεννημένο Star Trek (του J.J.) και που άμεσα θα σε υποβάλλει στο αγωνιώδες ερώτημα για το αν όσα θα επακολουθήσουν θα κινηθούν στην ίδια ακριβώς ένταση. Περιέργως η πτώση των παλμών καθώς η φράξια των εναπομείναντων λοκ προχωρά προς την φιλήσυχη κατά τα άλλα κωμόπολη που κρύβει το θανάσιμο μυστικό, μοιάζει να εξουδετερώνει τον αρχικό υπερ-εντυπωσιασμό, δεν πρόκειται όμως παρά για την νηνεμία προτού επέλθει ο πραγματικός χαμός.
Είναι ευτύχημα που το παρόν φιλμικό πλάνο ανέλαβε η έμπειρη από τέτοιου είδους τεχνάσματα Bad Robot, που δεν το κράτησε δα τόσο μυστικό όπως εκείνο το αλησμόνητο Cloverfield, δεν άφησε όμως και πολλές λεπτομέρειες από τον σχεδιασμό του να διαρρεύσουν αποκαλύπτοντας πτυχές της εξέλιξης του. Και η τεράστια έκπληξη έχει να κάνει με το γεγονός πως το φιλμ δεν ακολουθεί την πεπατημένη του σωρού των μπλοκμπάστερς με την κάποια αρχή, την ενδιαφέρουσα μέση και το εκρηκτικό φινάλε, μα κάπου εκεί κοντά στο ημιχρόνιο αποφασίζει να αλλάξει ολοκληρωτικά ύφος και από μια κινηματογραφημένη νουβέλα της "Μάχης" και της "Δράσις" να μετασχηματιστεί σε ότι πιο αγωνιώδες gory έχουμε δει πρόσφατα στο εκράν.
Επίτευγμα που πιστώνεται και στον λογαριασμό του Αυστραλέζου Julius Avery, αδόκιμου είναι η αλήθεια στο genre, με μόλις μία ταινία ολοκληρωτικά διαφορετικού ύφους στο ενεργητικό του, το Son Of A Gun από το 2014. Δεν είναι τυχαίο πως η ρεαλιστική αναπαραγωγή του σεναρίου της δυάδας των Billy Ray και Mark L. Smith του έδωσε το χρίσμα του ντιρέκτορα στην επαναφορά του Flash Gordon που ακόμη βρίσκεται στα πολύ πρώτα σκαριά του. Ο Ωκεάνιος διαθέτει μια ξεχωριστή μεθοδικότητα στην ανάπτυξη του θέματος του και στο κτίσιμο εντυπωσιακής ατμόσφαιρας που θα βοηθήσει την ένταση να κλιμακωθεί αργά και σταθερά όσο βαδίζουμε προς το πολλά υποσχόμενο τέλος. Δεν χάνει πάντως ποτέ την ευκαιρία να αποτίσει φόρο τιμής σε σκηνοθέτες που έχουν ασχοληθεί με το (και σε εναλλακτική φόρμα) πολεμικό είδος, αφού στην ματιά του πανεύκολα θα διακρίνει κανείς εικόνες παρμένες από τον Spielberg, τον Ayer μα κυρίως τον Tarantino.
Η μεταποίηση δε από το War στο Terror πραγματοποιείται με το πιο απλό φύσημα του ανέμου, μέσα σε ένα κλίμα κλειστοφοβικό, σιωπηλό ενίοτε, ανατριχιαστικό στην θωριά των πειραμάτων αλλά και καθηλωτικό ταυτόχρονα, εφόσον μιλούμε για σασπένς που δουλεύει στον δεύτερο παγκόσμιο με φόντο την πάντοτε φοβιστική στην όψη της Σβάστικα. Φυσικά και πρόκειται για ένα φιλμ που ξεπερνά κατά πολύ τον μέσο όρο της βιαιότητας και της απεικονισμένης αγριάδας, τόσο όμως όσο οφείλει να είναι ώστε να σταθεί πειστικό στην αναπαράσταση της κόντρας μεταξύ των πεζοναυτών και των νεκροζώντανων. Έξοχοι εφφέδες, εξαιρετικά χορογραφημένες οι στιγμές δράσης, αξιόλογες οι ερμηνείες από το νεανικό καστ, παραπάνω από καλό το τελικό αποτέλεσμα που σε αγκαζάρει και δεν σε αφήνει να φύγεις ρούπι μακρυά του, ίσαμε το (σπαγγέτι γουέστερν, φιλοσοφίας δεν έγινε και τίποτα) κλείσιμο. Και χωρίς ποτέ να πέφτει στην παγίδα του καλτ ή ακόμη χειρότερα του γελοίου, όπως φαντάζει πανεύκολο στο άκουσμα της πλοκής. Έκπληξη! Θετική! Και απρόσμενη...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Νοεμβρίου 2018 από την Odeon!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική