Αδελφικοί Εχθροί
του David Oelhoffen. Με τους Matthias Schoenaerts, Reda Kateb, Adel Bencherif, Fianso, Sabrina Ouazani, Gwendolyn Gourvenec, Nicolas Giraud
Πόλη του Σκότους!
του zerVo (@moviesltd) 
Ποια Πόλη του Φωτός? Ποιος Σηκουάνας, ποια Σανς Ελυζέ, ποια Νοτραντάμ? Εδώ κι αν μιλάμε για την πιο αποπροσανατολιστικά υπέρλαμπρη οφθαλμαπάτη, την Παρισινή βιτρίνα, που ξοπίσω της κρύβει όλη την βρώμα, την δυσωδία και την σαπίλα που έχει προκαλέσει η κατάπτωση κάθε έννοιας ηθικών αξιών. Με σημαντικότερη εκείνη της αξιοπρέπειας και του σεβασμού στην ανθρώπινη ύπαρξη. Δεν είναι διόλου τυχαίο που ο Άιφελ και η Ποντ Νεφ, φωτογραφίζονται από κοντά στο σινεμά, πλέον μόνο σε εκείνες τις μέτριου λέβελ φραντσέζικες κομεντί, που κατακλύζουν τα θερινά, χωρίς να λένε τίποτα το ουσιαστικό. Οι σοβαρές, οι καλλιτεχνικές, οι πιο προσεγμένες παραγωγές της μεγαλύτερης κινηματογραφικής βιομηχανίας της Ευρώπης, όλα αυτά τα trade marks τα στήνουν πια, στον πολύ μακρινό φόντο, τσουλώντας την δράση τους στην περιφέρεια της πρωτεύουσας, εκεί που πραγματικά υπάρχει το ζουμί, το θέμα, το πρόβλημα αν θέλεις. Και από τον κανόνα αυτό, που έχει θεσπιστεί κατά βάση από τις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε, δεν ξεφεύγει ούτε το έξοχης αφηγηματικής ροής Αδελφικοί Εχθροί.
Παράλληλα με τις παράνομες μπίζνες που έχουν στήσει για το αφεντικό τους, τον Ρεζά, έναν από τους πλέον σεβάσμιους πατρόνους του Παριζιάνικου υποκόσμου, οι δύο αδελφικοί φίλοι, ο Μανουέλ και ο Ιμράν, θα στήσουν και το δικό τους μυστικό και ξεχωριστό κόλπο μπας και πιάσουν μια για πάντα την καλή, διοχετεύοντας στην αγορά, είκοσι κιλά ανόθευτης και ολόφρεσκης κοκαΐνης, που μόλις προμηθεύτηκαν από τις αγορές της Βορείου Αφρικής. Ελάχιστες στιγμές πριν ολοκλήρωση του προσοδοφόρου ντιλ, το αμάξι τους θα πέσει σε ενέδρα και στο μακελειό που θα ακολουθήσει ο Ιμράν θα πέσει νεκρός, όχι όμως και ο κολλητός του, που θα καταφέρει να ξεφύγει από την μανία των άγνωστων οπλοφόρων. Με τα πανάκριβα ναρκωτικά να έχουν κάνει φτερά, οι υποψίες όλων των μαφιόζων για το ποιος προκάλεσε το φονικό, θα πέσουν πάνω στον Μανουέλ, που ευρισκόμενος σε απόγνωση αναζητά απελπισμένος το στήριγμα που θα τον βοηθήσει να αποκαλύψει την αλήθεια.
Και που εντελώς αναπάντεχα θα το βρει στον επιθεωρητή της Δίωξης Ντριςς, με τον οποίο μεγάλωσαν μαζί στις φτωχογειτονιές και έφηβοι μπλέχτηκαν στις ίδιες συμμορίες, μα που μεγαλώνοντας εκείνος, αποφάσισε να πάρει τον ίσιο δρόμο και να ενταχθεί στο Αστυνομικό Σώμα. Μια κίνηση διαφοροποίησης από τα συνηθισμένα, που έχει καταστήσει τον μπάτσο περσόνα νον γκράτα στις μίζερες και βουτηγμένες στην παρανομία συνοικίες της μεγαλούπολης. Στην παρούσα περίπτωση όμως είναι και ο μοναδικός που γνωρίζοντας καλά το νόμισμα και από τις δύο όψεις, έχει την δυνατότητα να ξετυλίξει το κουβάρι που θα οδηγήσει στην εύρεση εκείνων που έστησαν το φονικό.
Το έχουν στο αίμα τους δεν χωρά καμία αμφιβολία. Φλικ στόρις σαν κι αυτά που - αραιά και που πια - σερβίρουν οι τρικολόρ δεν παίζουν σε κανένα φιλμικό μενού του κόσμου. Κάτι η ασήκωτη κληρονομιά των νουάρ 70s, κάτι το βαρύ κοινωνιολογικό κλίμα, που επικρατεί στην κατακλυσμένη από τα κλωνάρια των πρώτων αραβόφωνων μεταναστών, ζώνη, εκτός του τουριστικού δαχτυλιδιού των Παρισίων, δίνουν την δυνατότητα στους Γάλλους ντιρέκτορες να στήσουν πλοκές, έκδηλου αστυνομικού ενδιαφέροντος, με πολύ δυνατές όμως σοσιολογικές προεκτάσεις και προβληματισμούς. Και η περίπτωση των Frères Ennemis ζωγραφίζει σε απόλυτο βαθμό στο εκράν αυτή την νοσηρή κατάσταση, όπου μυριάδες παιδιά χωρίς παιδεία, καθοδήγηση, ελπίδα, βουτούν στον βόθρο της ανηθικότητας, προκειμένου να επιβιώσουν της κόλασης. Και από το σημείο αυτό και στο εξής, ολάκερη η ύπαρξη τους, διανύει μια λεωφόρο γεμάτη ρίσκο και ατέρμονους κινδύνους, από όπου οι πιθανότητες να διαφύγουν αβλαβείς είναι μηδαμινές.
Το αδελφικό δίπολο του στόρι - που σαν τρίγωνο γεννιέται, μα γοργά ο ένας φεύγει από το κάδρο - έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς οι παλιόφιλοι που ενηλικιώθηκαν κάτω από τις ίδιες άθλιες συνθήκες, παίρνοντας ρότες αντίθετες, πλέον δεν ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα. Δεν είναι μόνον αντίπαλοι, μα μισητοί εχθροί, ενόσω ο ακόμη και στα σιμά σαράντα του αλήτης, δεν μπορεί να χωνέψει την προδοσία, το αδέλφι του δηλαδή να ασπαστεί τον Νόμο και να φορέσει στο μπράτσο το κόκκινο σιχαμερό περιβραχιόνιο. Ομοίως και ο συνομήλικος κοπ, όμως, αισθανόμενος ως παρείσακτος εντός του τμήματος, αναπολεί εκείνες τις στιγμές της νιότης, κάτω από την θεόρατη σκιά των μπλοκ θηρίων που στεγάζουν χιλιάδες απαισιόδοξες και δίχως αύριο ψυχές. Κι αν ο σκοπός του είναι να ανακαλύψει τους φονιάδες και όσους ηθικούς αυτουργούς κρύβονται ξοπίσω τους, ο κύριος στόχος του είναι να προστατέψει, κατά το δοκούν, τον μοναδικό, καλύτερο και από εξ αίματος, αδελφό, που του απέμεινε στην ζωή.
Οι πορείες των δύο αντρών, που υπηρετούν ο καθείς από την σκοπιά του, διαφορετικό μετερίζι, κινούνται πάνω σε μια κοινή ρουτινιάρικη ράγα. Αμφότεροι έχουν φιλοδοξίες και οι δυο έχουν σαν όνειρο να μεγαλώσουν διαφορετικά τα παιδιά τους, το μέσον που χρησιμοποιούν μόνο διαφέρει, καθώς το πιστόλι του ενός είναι αμαρτωλό, ενώ το περίστροφο του άλλου ενάρετο. Κι εκεί ακριβώς εισέρχεται το ανακάτεμα στην ίντριγκα του πραγματικά σπουδαίου στην κινηματογραφική ανάλυση της έννοιας του bromance, David Oelhoffen, για να ανατρέψει τα γνωστά δεδομένα, να φέρει τον έμπορο ναρκωτικών στην θέση του συμπαθή και τον γενίτσαρο ασφαλίτη στο πόστο του αχώνευτου. Πινγκ πονγκ εναλλαγής συναισθημάτων ανάμεσα στους αρσενικούς αντι-ήρωες, σήμα κατατεθέν της γραφίδας του Γάλλου, καθώς το ίδιο πέτυχε άριστα τόσο στο Nos Retrouvailles του 2007 ανάμεσα σε έναν πατέρα αποξενωμένο από το παιδί του, όσο και στο καθηλωτικό Μακριά από τους Ανθρώπους (Loin des Hommes) του 2014, όπου ο εντολοδόχος ένστολος καλείται να οδηγήσει στο απόσπασμα τον αδύναμο ρακένδυτο αιχμάλωτο του. Όπλο του, το μελετημένα δομημένο σκριπτ, που χωρίς να παρουσιάζει τίποτα τρομερές εκπλήξεις στην εξέλιξη του, εντούτοις κρατά το σασπένς σε κορυφαία επίπεδα, ίσαμε το τελευταίο δευτερόλεπτο. Εκεί που περιμένεις να πάρει μπροστά μια λυτρωτική ανατροπή, διαφορετική από αυτή που στο πίσω μέρος του μυαλού σου σιγοβράζει από την πτώση των εισαγωγικών κρέντιτς. Η μοίρα έχει γράψει από νωρίς όμως...
Στην ουσία ο μαέστρος πετυχαίνει διάνα εκεί που βάρεσε μπιέλα ο Canet, ως ο βασικός παίκτης τόσο της ορίτζιναλ μετριότητας του Les Liens Du Sang όσο και της ριμέικ Blood Ties εκδοχής του πανομοιότυπου θέματος, που φέρνει σε ηθική / νομική / ψυχική ρήξη τα δύο αδέλφια. Η τύχη, δε, του φιλμ που έπαιξε γερά στο κονκόρσο της πρόσφατης Μόστρας στην διεκδίκηση του Χρυσού Λιονταριού, ορίζεται σε τεράστιο βαθμό από την παρουσία των δύο πιο φερέλπιδων, σύγχρονων γαλλόφωνων αστέρων. Του Αλγερινής καταγωγής Reda Kateb, που με απόλυτη πειστικότητα στην κακομούτσουνη έκφραση του ερμηνεύει καταλυτικά αυτόν που πιστεύει μάταια, πως άφησε μια για πάντα πίσω του τον βούρκο και το σκότος και τον Φλαμανδό Matthias Schoenaerts, που όμοιος του στην υπόδηση του πανκ των υποβαθμισμένων προαστίων δεν υπάρχει. Δίδυμο υποκριτικό από το πολύ πάνω ράφι, από μόνο του ικανό να διατηρήσει το τέμπο σταθερά στα ύψη για ένα ολόκληρο δίωρο, όσο διαρκεί δηλαδή αυτός ο εξαιρετικός Melvillικός απόγονος!
Και που εντελώς αναπάντεχα θα το βρει στον επιθεωρητή της Δίωξης Ντριςς, με τον οποίο μεγάλωσαν μαζί στις φτωχογειτονιές και έφηβοι μπλέχτηκαν στις ίδιες συμμορίες, μα που μεγαλώνοντας εκείνος, αποφάσισε να πάρει τον ίσιο δρόμο και να ενταχθεί στο Αστυνομικό Σώμα. Μια κίνηση διαφοροποίησης από τα συνηθισμένα, που έχει καταστήσει τον μπάτσο περσόνα νον γκράτα στις μίζερες και βουτηγμένες στην παρανομία συνοικίες της μεγαλούπολης. Στην παρούσα περίπτωση όμως είναι και ο μοναδικός που γνωρίζοντας καλά το νόμισμα και από τις δύο όψεις, έχει την δυνατότητα να ξετυλίξει το κουβάρι που θα οδηγήσει στην εύρεση εκείνων που έστησαν το φονικό.
Το έχουν στο αίμα τους δεν χωρά καμία αμφιβολία. Φλικ στόρις σαν κι αυτά που - αραιά και που πια - σερβίρουν οι τρικολόρ δεν παίζουν σε κανένα φιλμικό μενού του κόσμου. Κάτι η ασήκωτη κληρονομιά των νουάρ 70s, κάτι το βαρύ κοινωνιολογικό κλίμα, που επικρατεί στην κατακλυσμένη από τα κλωνάρια των πρώτων αραβόφωνων μεταναστών, ζώνη, εκτός του τουριστικού δαχτυλιδιού των Παρισίων, δίνουν την δυνατότητα στους Γάλλους ντιρέκτορες να στήσουν πλοκές, έκδηλου αστυνομικού ενδιαφέροντος, με πολύ δυνατές όμως σοσιολογικές προεκτάσεις και προβληματισμούς. Και η περίπτωση των Frères Ennemis ζωγραφίζει σε απόλυτο βαθμό στο εκράν αυτή την νοσηρή κατάσταση, όπου μυριάδες παιδιά χωρίς παιδεία, καθοδήγηση, ελπίδα, βουτούν στον βόθρο της ανηθικότητας, προκειμένου να επιβιώσουν της κόλασης. Και από το σημείο αυτό και στο εξής, ολάκερη η ύπαρξη τους, διανύει μια λεωφόρο γεμάτη ρίσκο και ατέρμονους κινδύνους, από όπου οι πιθανότητες να διαφύγουν αβλαβείς είναι μηδαμινές.
Το αδελφικό δίπολο του στόρι - που σαν τρίγωνο γεννιέται, μα γοργά ο ένας φεύγει από το κάδρο - έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς οι παλιόφιλοι που ενηλικιώθηκαν κάτω από τις ίδιες άθλιες συνθήκες, παίρνοντας ρότες αντίθετες, πλέον δεν ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα. Δεν είναι μόνον αντίπαλοι, μα μισητοί εχθροί, ενόσω ο ακόμη και στα σιμά σαράντα του αλήτης, δεν μπορεί να χωνέψει την προδοσία, το αδέλφι του δηλαδή να ασπαστεί τον Νόμο και να φορέσει στο μπράτσο το κόκκινο σιχαμερό περιβραχιόνιο. Ομοίως και ο συνομήλικος κοπ, όμως, αισθανόμενος ως παρείσακτος εντός του τμήματος, αναπολεί εκείνες τις στιγμές της νιότης, κάτω από την θεόρατη σκιά των μπλοκ θηρίων που στεγάζουν χιλιάδες απαισιόδοξες και δίχως αύριο ψυχές. Κι αν ο σκοπός του είναι να ανακαλύψει τους φονιάδες και όσους ηθικούς αυτουργούς κρύβονται ξοπίσω τους, ο κύριος στόχος του είναι να προστατέψει, κατά το δοκούν, τον μοναδικό, καλύτερο και από εξ αίματος, αδελφό, που του απέμεινε στην ζωή.
Οι πορείες των δύο αντρών, που υπηρετούν ο καθείς από την σκοπιά του, διαφορετικό μετερίζι, κινούνται πάνω σε μια κοινή ρουτινιάρικη ράγα. Αμφότεροι έχουν φιλοδοξίες και οι δυο έχουν σαν όνειρο να μεγαλώσουν διαφορετικά τα παιδιά τους, το μέσον που χρησιμοποιούν μόνο διαφέρει, καθώς το πιστόλι του ενός είναι αμαρτωλό, ενώ το περίστροφο του άλλου ενάρετο. Κι εκεί ακριβώς εισέρχεται το ανακάτεμα στην ίντριγκα του πραγματικά σπουδαίου στην κινηματογραφική ανάλυση της έννοιας του bromance, David Oelhoffen, για να ανατρέψει τα γνωστά δεδομένα, να φέρει τον έμπορο ναρκωτικών στην θέση του συμπαθή και τον γενίτσαρο ασφαλίτη στο πόστο του αχώνευτου. Πινγκ πονγκ εναλλαγής συναισθημάτων ανάμεσα στους αρσενικούς αντι-ήρωες, σήμα κατατεθέν της γραφίδας του Γάλλου, καθώς το ίδιο πέτυχε άριστα τόσο στο Nos Retrouvailles του 2007 ανάμεσα σε έναν πατέρα αποξενωμένο από το παιδί του, όσο και στο καθηλωτικό Μακριά από τους Ανθρώπους (Loin des Hommes) του 2014, όπου ο εντολοδόχος ένστολος καλείται να οδηγήσει στο απόσπασμα τον αδύναμο ρακένδυτο αιχμάλωτο του. Όπλο του, το μελετημένα δομημένο σκριπτ, που χωρίς να παρουσιάζει τίποτα τρομερές εκπλήξεις στην εξέλιξη του, εντούτοις κρατά το σασπένς σε κορυφαία επίπεδα, ίσαμε το τελευταίο δευτερόλεπτο. Εκεί που περιμένεις να πάρει μπροστά μια λυτρωτική ανατροπή, διαφορετική από αυτή που στο πίσω μέρος του μυαλού σου σιγοβράζει από την πτώση των εισαγωγικών κρέντιτς. Η μοίρα έχει γράψει από νωρίς όμως...
Στην ουσία ο μαέστρος πετυχαίνει διάνα εκεί που βάρεσε μπιέλα ο Canet, ως ο βασικός παίκτης τόσο της ορίτζιναλ μετριότητας του Les Liens Du Sang όσο και της ριμέικ Blood Ties εκδοχής του πανομοιότυπου θέματος, που φέρνει σε ηθική / νομική / ψυχική ρήξη τα δύο αδέλφια. Η τύχη, δε, του φιλμ που έπαιξε γερά στο κονκόρσο της πρόσφατης Μόστρας στην διεκδίκηση του Χρυσού Λιονταριού, ορίζεται σε τεράστιο βαθμό από την παρουσία των δύο πιο φερέλπιδων, σύγχρονων γαλλόφωνων αστέρων. Του Αλγερινής καταγωγής Reda Kateb, που με απόλυτη πειστικότητα στην κακομούτσουνη έκφραση του ερμηνεύει καταλυτικά αυτόν που πιστεύει μάταια, πως άφησε μια για πάντα πίσω του τον βούρκο και το σκότος και τον Φλαμανδό Matthias Schoenaerts, που όμοιος του στην υπόδηση του πανκ των υποβαθμισμένων προαστίων δεν υπάρχει. Δίδυμο υποκριτικό από το πολύ πάνω ράφι, από μόνο του ικανό να διατηρήσει το τέμπο σταθερά στα ύψη για ένα ολόκληρο δίωρο, όσο διαρκεί δηλαδή αυτός ο εξαιρετικός Melvillικός απόγονος!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Οκτωβρίου 2018 από την Spentzos Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική