Κτήνος
του Michael Pearce. Με τους Jessie Buckley, Johnny Flynn, Geraldine James
Bestia Adentro
του zerVo (@moviesltd) 
Γονιδιακή προδιάθεση. Μια από τις μοντέρνα εξηγήσιμες από την επιστήμη περιπτώσεις που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον σε παραβατική συμπεριφορά, αποδεχόμενη μάλιστα από την σύγχρονη εγκληματολογία, σε σημείο που να αποτελεί και το πιο ισχυρό όπλο των συνηγόρων, σε υποθέσεις αίτησης χάριτος για πελάτες τους που έχουν τιμωρηθεί με την εσχάτη των ποινών. Η πιο συνήθης εξώθηση κάποιου προσώπου στην βία, ορίζεται όμως από την στιγμιαία έκρηξη, την αντίδραση στην ψυχολογική πίεση που, όπως πιστεύει, δέχεται ο θύτης, σε βαθμό που να φτάσει ακόμη και στο έγκλημα αν οι αναστολές του είναι περιορισμένων δυνατοτήτων. Τι ενδεχόμενα μπορεί να προκύψει αν δύο τέτοιοι χαρακτήρες, εκπρόσωποι της καθεμιάς περίστασης, όχι απλά συναντηθούν, άλλα δημιουργήσουν ένα ξεχωριστό δέσιμο μεταξύ τους? Beast, μια ταινία από την Μεγάλη Βρετανία.
Αισθανόμενη μονίμως καταπιεσμένη από τις αυταρχικές αρχές της οικογένειας της, που είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει, προκειμένου να πάρει την σφραγίδα της αποδοχής από τον στενό κοινωνικό περίγυρο της, αποκομμένης από την βρετανική στεριά, νήσου Τζέρζι, στα μέσα του στενού της Μάγχης, η νεαρή Μολλ, αναζητά μετά μανία διέξοδο από την περιοριστική ρουτίνα. Και θα την βρει ακριβώς την ημέρα των, παρά ένα ενηλικίωσης, γενεθλίων της, καθώς αποδρώντας από την χωρίς νόημα για εκείνη γιορτή που της έχουν διοργανώσει, θα περάσει μια ξέφρενη και μεθυστική νύχτα διασκέδασης στο παραλιακό νάιτ κλαμπ της παραθαλάσσιας κωμόπολης που κατοικεί.
Το καινούργιο στοιχείο που θα εισβάλλει το επόμενο πρωινό στην ζωή της, θα είναι ο μυστηριώδης ξένος στα μέρη της Πασκάλ, ένας αγριωπός πλην ελκυστικός συνομήλικος της, που κατευθείαν θα της κεντρίσει τα ερωτικά ένστικτα, πείθωντας την πως είναι το διαφορετικό αρσενικό που έψαχνε για καιρό. Το οδυνηρό μαντάτο ενός ακόμη φονικού ανήλικου κοριτσιού, από τα χέρια ενός κατά συρροή δολοφόνου που τα ίχνη του δεν μπορεί να εντοπίσει η δίωξη, θα αναστατώσουν το νησί και ιδιαίτερα την προβληματισμένη ψυχικά Μολλ, καθώς το ανάγωγο και απότομων συμπεριφορών αγόρι, που ολοένα και περνά μαζί του περισσότερο χρόνο καθημερινά, θεωρείται ως ο υπ αριθμόν ένα ύποπτος από τις αστυνομικές αρχές.
Κομφούζιο που θα αναστατώσει ακόμη πιο πολύ τον νου της άμαθης κοπελιάς, που κι εκείνη στο ακόμη νεαρότερο παρελθόν της έχει καταγράψει περιστατικά επιθετικής βίας, ως αντίμετρα εκδίκησης του σχολικού εκφοβισμού που υπέστη. Ποιος να έχει δίκαιο? Η φαμίλια της και κυρίως εκείνη η μέγαιρα μάνα, που σχεδόν την έχει αλυσοδεμένη, δείχνοντας της αποκλειστικά και μόνο την πολιτικά ορθή ρότα που εκείνη γουστάρει να ακολουθήσει, όπως λόγου χάρη έπραξε η μεγάλη της θυγατέρα, στήνοντας το καθώς πρέπει σπιτικό της, απολαμβάνοντας την εκτίμηση της γειτονιάς? Ή ο ανακατωσούρης μορφονιός που εισέβαλλε μονομιάς στο είναι της, το καθήλωσε, κυριάρχησε μέσα της, μα η άγνοια για την πραγματική του ταυτότητα στήνει εμπόδια τέτοια που να μην της δίνουν την δυνατότητα να προχωρήσει τον δεσμό της μαζί του μέχρι τέλους?
Πειραγμένο κοινωνικό δράμα, που κινείται για την μιάμιση ώρα της διάρκειας του μόνιμα πάνω σε ένα τεντωμένο αγωνιώδες σκοινί, που αν σπάσει οι αποκαλύψεις θα είναι συνταρακτικές, είναι το φιλόδοξο κινηματογραφικό ντεμπούτο του πιτσιρικά Εγγλέζου Michael Pearce, που αντάμα του ταξίδεψε σχεδόν σε όλα τα μεγάλα φιλμικά πανηγύρια της γης. Και όχι άδικα, αφού οι δυνατότητες του μικρού στο στήσιμο μιας πολύ ενδιαφέρουσας, γεμάτης σασπένς και περιφερειακή του κάδρου δράση είναι πασιφανείς, άλλωστε ορίζουν και τον βασικό λόγο που το Beast κρατάει σε εγρήγορση τον θεατή του, τουλάχιστον ίσαμε την πτώση της μεσιανής πράξης, ελάχιστα δηλαδή πριν οδηγηθούμε στην πολυαναμενόμενη έξοδο. Εκεί που, οκ, δεν θα την αποκαλέσω μαντάρα, αλλά μάλλον με τερματισμένη την έμπνευση, ο σκηνοθέτης επιχειρεί μια πολύ άτσαλη έξοδο στο ταπί, που σχετικά τσαλακώνει τρις θετικές εντυπώσεις που είχε αρχικώς κτίσει.
Με βατήρα την προσεγμένα ξεπλυμένων αποχρώσεων φωτογραφία, των μονίμως υγρών τοπίων του (και φορολογικού) παράδεισου των Τσάνελ Άιλαντς, αλλά και τις σωστές ερμηνείες του ολιγομελούς καστ - κυρίως της βγαλμένης από τάλεντ σόου, φακιδομύτας πρωταγωνίστριας του, Jessie Buckley - το Κτήνος αφήνει στο φινάλε μια γεύση ανολοκλήρωτη. Και είναι ανφέρ να λέγεται κάτι τέτοιο για έναν ντιρέκτορα σχεδόν 35 χρόνων, που έχει κάνει μια τόσο σημαντική προσπάθεια. Ρίχνοντας πολύ περισσότερο βάρος στο ανισόρροπο λαβ στόρυ και στην μελέτη των δύο περιθωριακών χαρακτήρων που το ορίζουν, το φιλμ χάνει από νωρίς την ταυτότητα του ως θρίλερ, παλεύοντας όσο περνά η ώρα να εξελιχθεί σε αλληγορικό μανιφέστο σοσιολογικών μηνυμάτων, που έχουν να κάνουν με το βάσανο του περάσματος από την παιδική στην ώριμη ηλικία. Τα λάθη σε αυτή την απόπειρα είναι λιγοστά έως και ανεπαίσθητα, δεν εμφανίζεται όμως πουθενά και το διακριτό στοιχείο που θα έκανε μια ταινία ανεξάρτητης κοπής σαν και ετούτη να ξεχωρίσει...
Το καινούργιο στοιχείο που θα εισβάλλει το επόμενο πρωινό στην ζωή της, θα είναι ο μυστηριώδης ξένος στα μέρη της Πασκάλ, ένας αγριωπός πλην ελκυστικός συνομήλικος της, που κατευθείαν θα της κεντρίσει τα ερωτικά ένστικτα, πείθωντας την πως είναι το διαφορετικό αρσενικό που έψαχνε για καιρό. Το οδυνηρό μαντάτο ενός ακόμη φονικού ανήλικου κοριτσιού, από τα χέρια ενός κατά συρροή δολοφόνου που τα ίχνη του δεν μπορεί να εντοπίσει η δίωξη, θα αναστατώσουν το νησί και ιδιαίτερα την προβληματισμένη ψυχικά Μολλ, καθώς το ανάγωγο και απότομων συμπεριφορών αγόρι, που ολοένα και περνά μαζί του περισσότερο χρόνο καθημερινά, θεωρείται ως ο υπ αριθμόν ένα ύποπτος από τις αστυνομικές αρχές.
Κομφούζιο που θα αναστατώσει ακόμη πιο πολύ τον νου της άμαθης κοπελιάς, που κι εκείνη στο ακόμη νεαρότερο παρελθόν της έχει καταγράψει περιστατικά επιθετικής βίας, ως αντίμετρα εκδίκησης του σχολικού εκφοβισμού που υπέστη. Ποιος να έχει δίκαιο? Η φαμίλια της και κυρίως εκείνη η μέγαιρα μάνα, που σχεδόν την έχει αλυσοδεμένη, δείχνοντας της αποκλειστικά και μόνο την πολιτικά ορθή ρότα που εκείνη γουστάρει να ακολουθήσει, όπως λόγου χάρη έπραξε η μεγάλη της θυγατέρα, στήνοντας το καθώς πρέπει σπιτικό της, απολαμβάνοντας την εκτίμηση της γειτονιάς? Ή ο ανακατωσούρης μορφονιός που εισέβαλλε μονομιάς στο είναι της, το καθήλωσε, κυριάρχησε μέσα της, μα η άγνοια για την πραγματική του ταυτότητα στήνει εμπόδια τέτοια που να μην της δίνουν την δυνατότητα να προχωρήσει τον δεσμό της μαζί του μέχρι τέλους?
Πειραγμένο κοινωνικό δράμα, που κινείται για την μιάμιση ώρα της διάρκειας του μόνιμα πάνω σε ένα τεντωμένο αγωνιώδες σκοινί, που αν σπάσει οι αποκαλύψεις θα είναι συνταρακτικές, είναι το φιλόδοξο κινηματογραφικό ντεμπούτο του πιτσιρικά Εγγλέζου Michael Pearce, που αντάμα του ταξίδεψε σχεδόν σε όλα τα μεγάλα φιλμικά πανηγύρια της γης. Και όχι άδικα, αφού οι δυνατότητες του μικρού στο στήσιμο μιας πολύ ενδιαφέρουσας, γεμάτης σασπένς και περιφερειακή του κάδρου δράση είναι πασιφανείς, άλλωστε ορίζουν και τον βασικό λόγο που το Beast κρατάει σε εγρήγορση τον θεατή του, τουλάχιστον ίσαμε την πτώση της μεσιανής πράξης, ελάχιστα δηλαδή πριν οδηγηθούμε στην πολυαναμενόμενη έξοδο. Εκεί που, οκ, δεν θα την αποκαλέσω μαντάρα, αλλά μάλλον με τερματισμένη την έμπνευση, ο σκηνοθέτης επιχειρεί μια πολύ άτσαλη έξοδο στο ταπί, που σχετικά τσαλακώνει τρις θετικές εντυπώσεις που είχε αρχικώς κτίσει.
Με βατήρα την προσεγμένα ξεπλυμένων αποχρώσεων φωτογραφία, των μονίμως υγρών τοπίων του (και φορολογικού) παράδεισου των Τσάνελ Άιλαντς, αλλά και τις σωστές ερμηνείες του ολιγομελούς καστ - κυρίως της βγαλμένης από τάλεντ σόου, φακιδομύτας πρωταγωνίστριας του, Jessie Buckley - το Κτήνος αφήνει στο φινάλε μια γεύση ανολοκλήρωτη. Και είναι ανφέρ να λέγεται κάτι τέτοιο για έναν ντιρέκτορα σχεδόν 35 χρόνων, που έχει κάνει μια τόσο σημαντική προσπάθεια. Ρίχνοντας πολύ περισσότερο βάρος στο ανισόρροπο λαβ στόρυ και στην μελέτη των δύο περιθωριακών χαρακτήρων που το ορίζουν, το φιλμ χάνει από νωρίς την ταυτότητα του ως θρίλερ, παλεύοντας όσο περνά η ώρα να εξελιχθεί σε αλληγορικό μανιφέστο σοσιολογικών μηνυμάτων, που έχουν να κάνουν με το βάσανο του περάσματος από την παιδική στην ώριμη ηλικία. Τα λάθη σε αυτή την απόπειρα είναι λιγοστά έως και ανεπαίσθητα, δεν εμφανίζεται όμως πουθενά και το διακριτό στοιχείο που θα έκανε μια ταινία ανεξάρτητης κοπής σαν και ετούτη να ξεχωρίσει...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Οκτωβρίου 2018 από την Strada Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική