Upgrade
του Leigh Whannell. Με τους Logan Marshall-Green, Betty Gabriel, Harrison Gilbertson, Simon Maiden, Melanie Vallejo, Benedict Hardie, Linda Cropper, Kai Bradley, Clayton Jacobson, Christopher Kirby, Richard Cawthorne, Richard Anastasios
Επιβολή!
του zerVo (@moviesltd) 
Το ημερολόγιο έδειχνε την χρονιά 2005, όταν το φρέσκο δημιουργικό ντουέτο από την Αυστραλία James Wan και Leigh Whannell, άλλαζε δια μέσου του ανατριχιαστικά σκληρού Saw, τον τρόπο προσέγγισης του μοντέρνου gore. Η συνέχεια για τους Αυστραλούς υπήρξε ακόμη πιο επιτυχημένη, καθώς αντάμα έκτισαν τις συνθήκες αφήγησης του σύγχρονου μεταφυσικού τρόμου, χάρη στο Insidious που με την σειρά του, όπως το προαναφερόμενο, απέκτησε το δικό του franchise. Το ένα σκέλος του διδύμου, ο Wan, ακολουθώντας την σωστή συνταγή, συνέχισε στο ίδιο μοτίβο παρουσιάζοντας το σίριαλ του The Conjuring, φιλμ που του άνοιξε τον δρόμο για να αναλάβει το τοπ πρότζεκτ των Fast And Furious, στην έβδομη εκδοχή του, λίγο πριν πάρει το χρίσμα από την DC για να σχεδιάσει τον φιλμικό Aquaman. Πλέον ήταν η σειρά του έτερου Διίσκουρου Whannell, να τραβήξει την δική του ρότα, κάτι που κατορθώνει με τρόπο εξαιρετικό μέσα από το φουτουριστικού ύφους Upgrade.
Παράξενο που ταίριαξαν σαν ζευγάρι, αφού τα γούστα τους είναι παντελώς αντίθετα, δίχως να υπάρχει πουθενά ένα ελάχιστο έστω σημείο σύγκλισης. Εκείνος, ο Γκρέυ Τρέις, χωρίς την εργασία που να τον αναγκάζει να φεύγει από το σπίτι του, ξοδεύει τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο αυτοσχέδιο γκαράζ του, τελειοποιώντας τα αναλογικά αυτοκίνητα πελατών του, οχήματα που υπεραγαπά και κάποτε, δεκαετίες πριν ήταν στην μόδα. Εκείνη, η Άσα, είναι λάτρης της τεχνολογίας, ως εργαζόμενη άλλωστε και η ίδια σε έναν χάι τεκ κολοσσό, οδηγά αμάξι αυτόματο, με αόρατο πιλότο, μαγειρεύει στον εκτυπωτή και εντυπωσιάζεται, ακόμη και με την παραμικρή γκάτζετ καινοτομία προσφέρει η εξέλιξη.
Επιστρέφοντας ευτυχισμένοι στην εστία τους, μετά την συνάντηση τους με τον μεγαλοφυή Έρον Κιν, ιδιοκτήτη μιας τεράστιας ερευνητικής μπράντας, θα δεχτούν την αναπάντεχη επίθεση μιας πάνοπλης συμμορίας, που με πρόσχημα την ληστεία θα τους επιτεθούν βάναυσα και θα τους εγκαταλείψουν αβοήθητους στην άσφαλτο. Την κοπέλα νεκρή με μια σφαίρα στο μέτωπο και τον άντρα βαρύτατα τραυματισμένο μέσα σε μια λίμνη αίματος. Σαν από θαύμα, ο Γκρέυ, θα σωθεί χάρη στην επέμβαση των γιατρών, δυστυχώς όμως, με τσακισμένη την σπονδυλική στήλη, που του έχει προκαλέσει τετραπληγία, θα είναι υποχρεωμένος πλέον να κινείται με την χρήση αναπηρικού καροτσιού. Η πρόταση του μυστηριώδη Κιν, να γίνει εκείνος ο πρώτος που θα δεχθεί το πρωτοποριακό μόσχευμα Στεμ, τσιπάκι που θα τον βοηθήσει και πάλι να κινηθεί, θα βρει ανταπόκριση από τον απελπισμένο και σε απόγνωση νέο. Μια εγχείρηση που θα πραγματοποιηθεί με απόλυτη επιτυχία, δίνοντας και πάλι νόημα στην ζωή του, έχοντας όμως μόνο μία υποχρέωση: Να μην αποκαλύψει σε κανέναν, ούτε καν στην ίδια του την ταλαιπωρημένη μητέρα την αλήθεια και για όλο τον υπόλοιπο κόσμο να παραμείνει ακίνητος στο κάθισμα με τις δύο ρόδες.
Έλα όμως που στο μυαλό του οργισμένου Γκρέυ, που μπορεί να στηρίχτηκε ξανά στα πόδια του, η ψυχή του όμως είναι κατεστραμμένη από την απώλεια της αγαπημένης του, δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά μόνο η εκδίκηση. Και όσο οι αστυνομικές αρχές δεν κάνουν το παραμικρό για να εντοπίσουν τους φονιάδες, τόσο το πάθος του να τους αποκαλύψει ο ίδιος και να τους αφανίσει μεγαλώνει. Μόνος του όμως? Την απάντηση θα του δώσει το ίδιο το Στέλεχος που έχει φωλιάσει για τα καλά μέσα του, που όχι μόνο έχει φωνή και του μιλάει απευθείας στο υποσυνείδητο, αλλά μπορεί αν του αποδώσει και τρομακτικές ικανότητες, ώστε να βάλει το πλάνο της τιμωρίας των δολοφόνων της γυναίκας του σε εφαρμογή.
Σαν βγαλμένο από τις μονοσέλιδες νουβέλες του Philip Dick μοιάζει το θέμα του μελλοντολογικού θρίλερ που περιγράφει αυτή η - μια ακόμη - ευρηματική παραγωγή της Blumhouse. Του στούντιο δηλαδή που φημίζεται για τις χαμηλού κόστους παραγωγές, που στα box office έχουν αποδειχθεί λίρα εκατό, μιας και οι συγκεκριμένες, ασύμμετρης έμπνευσης είναι η αλήθεια ιδέες, από το Paranormal Activity, μέχρι τα Get Out, The Purge και Sinister, μοιάζουν να έπιασαν το τζακ ποτ! Το γεγονός πως το Upgrade δεν συγκαταλέγεται, κατόπιν της καταμέτρησης των εισιτηρίων που έκοψε, στις τοπ διάνες της φίρμας, αφού σχεδόν τριπλασίασε τα τέσσερα εκατομμύρια που κόστισε, αυτό αυτομάτως δεν σημαίνει πως πρόκειται για φλόπα. Το αντίθετο, ίσως και να μιλάμε για την ποιοτικότερη στιγμή της εταιρείας του Μίδα Blum, που στηρίζεται περισσότερο στην φωτεινή ιδέα, παρά στο υψηλό μπάτζετ.
Και μια τέτοια σεναριακή λάμψη παίζει εδώ, αφού το φιλμ, στηριγμένο στην συλλογιστική που έκτισε σαράντα χρόνια πριν η Οδύσσεια του Διαστήματος, γύρω από την νοημοσύνη των μηχανών και την δίχως κόντρα επίδραση που έχουν στον αδύναμο άνθρωπο, διαθέτει στα θεμέλια του ένα πανίσχυρο όπλο, ιντριγκαδόρικο τόσο, ώστε να κεντρίσει το βλέμμα του θεατή από την πρώτη στιγμή που η ντίτζιταλ κατσαρίδα, καθίσει πάνω στην ραχοκοκαλιά του κεντρικού προσώπου του στόρι. Που χρονικά τοποθετείται σε ένα κοντινό μέλλον, μεταίχμιο κατάτι της ολοκληρωτικής εισχώρησης της τεχνολογίας στην καθημερινότητα των πολιτών (ο Γκρέυ ανθίσταται, αλλά προφανώς ανήκει στους ελάχιστους) όπου τα πειράματα δίνουν και παίρνουν, παράνομα και πέρα από την παραμικρή προστασία του κράτους. Που το σκριπτ το εμφανίζει τρομακτικά αδύναμο, αόρατο, ανίκανο να προστατεύσει τα μέλη του, ακόμη κι αν στα χέρια του διαθέτει πανίσχυρα όπλα για την ολοήμερη παρακολούθηση και αδρανοποίηση του εγκλήματος. Υπάρχει έστω και ένας που να μην εκτιμά πως το πράγμα οδεύει προς τα εκεί άραγε?
Ο Whannell, έχοντας παρακολουθήσει το σύνολο του σινεμά των 70s - 80s αποτίνει, έστω και με όχι λίγα κενά στην ταχύτατη εξιστόρηση του, φόρο τιμής σε σπουδαίες κινηματογραφικές στιγμές, αποσπώντας πινελιές από αυτές για να τονίσει το γεμάτο ανατροπές και εξάρσεις θέμα του. Με αφορμή παρμένη από το Death Wish, ο ανήμπορος σακάτης, χάρη στην μεταμόσχευση θα μεταλλαχθεί σε έναν αήττητο Robocop, με μόστρα ανθρωπινή και όχι μηχανική σαν τον The Six Million Dollars, ενόσω εντός του συνομιλεί με τον τζίνιους όσο και απρόβλεπτο HAL, που η φωνητική του τάση, συμπεριφέρεται με την γλαφυρότητα και την ανάλαφρη όψη του K.I.T.T. O φόβος που πλανάται στην ατμόσφαιρα σχετίζεται άμεσα με την υπάρχουσα αγωνία των τωρινών καταναλωτών για το αν και κατά πόσο δύναται ο άνθρωπος να αντέξει την τεχνολογική επίθεση που ο ίδιος έχει προκαλέσει. Το στοίχημα που βάζει ακόμη και ο πιο συγκρατημένος σινεφίλ, εννοείται πως ρίχνει την πονταρισιά του στην απαισιόδοξη εξέλιξη. Στην επιβολή!
Σπουδαία πρωταγωνιστική ερμηνεία από τον Logan Marshall-Green που αποδίδει με πειστικότητα εκείνον που παραδίνεται σταδιακά στην ισοπεδωτική εφόρμηση της μηχανής, καταθέτοντας με τα χέρια υψωμένα, πλάνο με το πλάνο, το ένα μετά το άλλο, τα μέλη που τον συνθέτουν. Άκρα, σώμα, λογική, συναίσθημα και τελευταία την ψυχή. Τελευταία θαρρείς? Έτσι μοιάζει, στην πραγματικότητα το "είναι" είναι εκείνο που πρώτο έχει γονατίσει, έχει υποκλιθεί, έχει από μόνο του εκλιπαρήσει για την λύτρωση, που όπως σε όλες τις αντίστοιχες (και κινηματογραφικές) περιπτώσεις στο παρελθόν, έτσι και στην παρούσα, ισούται με αυτοκτονία. Μια αξιόλογη ταινία, που προσφέρεται για ατέρμονο κουβεντολόι...
Επιστρέφοντας ευτυχισμένοι στην εστία τους, μετά την συνάντηση τους με τον μεγαλοφυή Έρον Κιν, ιδιοκτήτη μιας τεράστιας ερευνητικής μπράντας, θα δεχτούν την αναπάντεχη επίθεση μιας πάνοπλης συμμορίας, που με πρόσχημα την ληστεία θα τους επιτεθούν βάναυσα και θα τους εγκαταλείψουν αβοήθητους στην άσφαλτο. Την κοπέλα νεκρή με μια σφαίρα στο μέτωπο και τον άντρα βαρύτατα τραυματισμένο μέσα σε μια λίμνη αίματος. Σαν από θαύμα, ο Γκρέυ, θα σωθεί χάρη στην επέμβαση των γιατρών, δυστυχώς όμως, με τσακισμένη την σπονδυλική στήλη, που του έχει προκαλέσει τετραπληγία, θα είναι υποχρεωμένος πλέον να κινείται με την χρήση αναπηρικού καροτσιού. Η πρόταση του μυστηριώδη Κιν, να γίνει εκείνος ο πρώτος που θα δεχθεί το πρωτοποριακό μόσχευμα Στεμ, τσιπάκι που θα τον βοηθήσει και πάλι να κινηθεί, θα βρει ανταπόκριση από τον απελπισμένο και σε απόγνωση νέο. Μια εγχείρηση που θα πραγματοποιηθεί με απόλυτη επιτυχία, δίνοντας και πάλι νόημα στην ζωή του, έχοντας όμως μόνο μία υποχρέωση: Να μην αποκαλύψει σε κανέναν, ούτε καν στην ίδια του την ταλαιπωρημένη μητέρα την αλήθεια και για όλο τον υπόλοιπο κόσμο να παραμείνει ακίνητος στο κάθισμα με τις δύο ρόδες.
Έλα όμως που στο μυαλό του οργισμένου Γκρέυ, που μπορεί να στηρίχτηκε ξανά στα πόδια του, η ψυχή του όμως είναι κατεστραμμένη από την απώλεια της αγαπημένης του, δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά μόνο η εκδίκηση. Και όσο οι αστυνομικές αρχές δεν κάνουν το παραμικρό για να εντοπίσουν τους φονιάδες, τόσο το πάθος του να τους αποκαλύψει ο ίδιος και να τους αφανίσει μεγαλώνει. Μόνος του όμως? Την απάντηση θα του δώσει το ίδιο το Στέλεχος που έχει φωλιάσει για τα καλά μέσα του, που όχι μόνο έχει φωνή και του μιλάει απευθείας στο υποσυνείδητο, αλλά μπορεί αν του αποδώσει και τρομακτικές ικανότητες, ώστε να βάλει το πλάνο της τιμωρίας των δολοφόνων της γυναίκας του σε εφαρμογή.
Σαν βγαλμένο από τις μονοσέλιδες νουβέλες του Philip Dick μοιάζει το θέμα του μελλοντολογικού θρίλερ που περιγράφει αυτή η - μια ακόμη - ευρηματική παραγωγή της Blumhouse. Του στούντιο δηλαδή που φημίζεται για τις χαμηλού κόστους παραγωγές, που στα box office έχουν αποδειχθεί λίρα εκατό, μιας και οι συγκεκριμένες, ασύμμετρης έμπνευσης είναι η αλήθεια ιδέες, από το Paranormal Activity, μέχρι τα Get Out, The Purge και Sinister, μοιάζουν να έπιασαν το τζακ ποτ! Το γεγονός πως το Upgrade δεν συγκαταλέγεται, κατόπιν της καταμέτρησης των εισιτηρίων που έκοψε, στις τοπ διάνες της φίρμας, αφού σχεδόν τριπλασίασε τα τέσσερα εκατομμύρια που κόστισε, αυτό αυτομάτως δεν σημαίνει πως πρόκειται για φλόπα. Το αντίθετο, ίσως και να μιλάμε για την ποιοτικότερη στιγμή της εταιρείας του Μίδα Blum, που στηρίζεται περισσότερο στην φωτεινή ιδέα, παρά στο υψηλό μπάτζετ.
Και μια τέτοια σεναριακή λάμψη παίζει εδώ, αφού το φιλμ, στηριγμένο στην συλλογιστική που έκτισε σαράντα χρόνια πριν η Οδύσσεια του Διαστήματος, γύρω από την νοημοσύνη των μηχανών και την δίχως κόντρα επίδραση που έχουν στον αδύναμο άνθρωπο, διαθέτει στα θεμέλια του ένα πανίσχυρο όπλο, ιντριγκαδόρικο τόσο, ώστε να κεντρίσει το βλέμμα του θεατή από την πρώτη στιγμή που η ντίτζιταλ κατσαρίδα, καθίσει πάνω στην ραχοκοκαλιά του κεντρικού προσώπου του στόρι. Που χρονικά τοποθετείται σε ένα κοντινό μέλλον, μεταίχμιο κατάτι της ολοκληρωτικής εισχώρησης της τεχνολογίας στην καθημερινότητα των πολιτών (ο Γκρέυ ανθίσταται, αλλά προφανώς ανήκει στους ελάχιστους) όπου τα πειράματα δίνουν και παίρνουν, παράνομα και πέρα από την παραμικρή προστασία του κράτους. Που το σκριπτ το εμφανίζει τρομακτικά αδύναμο, αόρατο, ανίκανο να προστατεύσει τα μέλη του, ακόμη κι αν στα χέρια του διαθέτει πανίσχυρα όπλα για την ολοήμερη παρακολούθηση και αδρανοποίηση του εγκλήματος. Υπάρχει έστω και ένας που να μην εκτιμά πως το πράγμα οδεύει προς τα εκεί άραγε?
Ο Whannell, έχοντας παρακολουθήσει το σύνολο του σινεμά των 70s - 80s αποτίνει, έστω και με όχι λίγα κενά στην ταχύτατη εξιστόρηση του, φόρο τιμής σε σπουδαίες κινηματογραφικές στιγμές, αποσπώντας πινελιές από αυτές για να τονίσει το γεμάτο ανατροπές και εξάρσεις θέμα του. Με αφορμή παρμένη από το Death Wish, ο ανήμπορος σακάτης, χάρη στην μεταμόσχευση θα μεταλλαχθεί σε έναν αήττητο Robocop, με μόστρα ανθρωπινή και όχι μηχανική σαν τον The Six Million Dollars, ενόσω εντός του συνομιλεί με τον τζίνιους όσο και απρόβλεπτο HAL, που η φωνητική του τάση, συμπεριφέρεται με την γλαφυρότητα και την ανάλαφρη όψη του K.I.T.T. O φόβος που πλανάται στην ατμόσφαιρα σχετίζεται άμεσα με την υπάρχουσα αγωνία των τωρινών καταναλωτών για το αν και κατά πόσο δύναται ο άνθρωπος να αντέξει την τεχνολογική επίθεση που ο ίδιος έχει προκαλέσει. Το στοίχημα που βάζει ακόμη και ο πιο συγκρατημένος σινεφίλ, εννοείται πως ρίχνει την πονταρισιά του στην απαισιόδοξη εξέλιξη. Στην επιβολή!
Σπουδαία πρωταγωνιστική ερμηνεία από τον Logan Marshall-Green που αποδίδει με πειστικότητα εκείνον που παραδίνεται σταδιακά στην ισοπεδωτική εφόρμηση της μηχανής, καταθέτοντας με τα χέρια υψωμένα, πλάνο με το πλάνο, το ένα μετά το άλλο, τα μέλη που τον συνθέτουν. Άκρα, σώμα, λογική, συναίσθημα και τελευταία την ψυχή. Τελευταία θαρρείς? Έτσι μοιάζει, στην πραγματικότητα το "είναι" είναι εκείνο που πρώτο έχει γονατίσει, έχει υποκλιθεί, έχει από μόνο του εκλιπαρήσει για την λύτρωση, που όπως σε όλες τις αντίστοιχες (και κινηματογραφικές) περιπτώσεις στο παρελθόν, έτσι και στην παρούσα, ισούται με αυτοκτονία. Μια αξιόλογη ταινία, που προσφέρεται για ατέρμονο κουβεντολόι...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 30 Αυγούστου 2018 από την UIP!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική