Επικίνδυνη Αποστολή: Η Πτώση
του Christopher McQuarrie. Με τους Tom Cruise, Henry Cavill, Rebecca Ferguson, Simon Pegg, Ving Rhames, Sean Harris, Vanessa Kirby, Michelle Monaghan
Ελεύθερη Πτώση!
του zerVo (@moviesltd) 
Ειλικρινά δεν το θυμόμουν και χρειάστηκε να επικαλεστώ τα κιτάπια μου για να θυμηθώ πότε ακριβώς μας επισκέφτηκε για πρώτη φορά το Mission Impossible στην μεγάλη οθόνη, αναβιώνοντας έτσι κινηματογραφικά τον θρύλο της μικρής οθόνης που ξεκίνησε την διαδρομή τους στους ασπρόμαυρους δέκτες στα 1966. Δεν του φαίνεται και όμως από εκείνο το ντεμπούτο, υπογραφής De Palma παρακαλώ, έχουν διαβεί ούτε λίγο, ούτε πολύ 22 έτη! Σε σύγκριση λοιπόν με τον κατασκοπικό Bondικό ανταγωνισμό, από εκεί δηλαδή που δανείστηκε το πατρόν της ύπαρξης του το MI, η παραγωγή αποδείχθηκε σημαντικά μικρότερη, αφού στους οκτώ (και σύντομα εννέα) 007 που κυκλοφόρησαν έκτοτε, οι Αποστολές έχουν να αντιπαραβάλλουν μόλις έξι. Όχι πως αυτό σημαίνει κάτι αρνητικό σε σχέση ενός πρότζεκτ που τρέχει με αυτόματο πιλότο, αλλά να, ο κάπως ανανεωτικός αγέρας που φύσηξε στο franchise o Abrams, μάλλον έχει εκπνεύσει με συνέπεια να χρειάζεται γρήγορα με ένεση ενδιαφέροντος.
Δύο χρόνια μετά την σύλληψη του παρανοϊκού τρομοκράτη Σόλομον Λέιν, τα εναπομείναντα στελέχη του εξτρεμιστικού Συνδικάτου του, έχουν σχηματίσει μια καινούργια, ακόμη πιο απειλητική σέχτα, τους Απόστολους, που έχουν σπέρνουν φοβιστικές διαδόσεις για αιματηρές επιθέσεις σε κάθε πιθανή γωνιά του πλανήτη. Η αποτυχημένη απόπειρα της ολιγομελούς ομάδας του δυναμικού πράκτορα Ίθαν Χαντ στο Βερολίνο, να αποσπάσει από τα χέρια των Αποστόλων τις τρεις πανίσχυρες πυρηνικές κεφαλές πλουτωνίου, πριν τις προωθήσουν στον φανατικό Τζον Λαρκ, θα προκαλέσει τριγμούς στις τάξεις της IMF, σε σημείο που να οργανωθεί εκ νέου πλάνο εντοπισμού τους, με κάθε κόστος.
Στην καινούργια αποστολή τους στο Παρίσι, ο Χαντ και οι στενοί του συνεργάτες, κάτω από την αυστηρή επίβλεψη του τοποθετημένου από την CIA επιτηρητή τους, Όγκουστ Γουόκερ, θα κληθούν στις τάξεις του υποκόσμου να αποκαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω από τον Άγνωστο Χ Λαρκ, που διαθέτει στην φαρέτρα του το όπλο του αιφνιδιασμού, καθώς κανείς δεν γνωρίζει την αληθινή του ταυτότητα. Καθώς στο μοιραίο παιχνίδι θα εισέλθουν καινούργιοι απρόβλεπτοι παράγοντες, ο Χαντ θα πρέπει να φανεί αποφασιστικός και να συμφωνήσει με την αινιγματική κάτοχο των κεφαλών Λευκή Χήρα, για να τις πάρει πρώτος από όλους τους ανταγωνιστές του, δίνοντας της όμως πίσω ένα απρόσμενο αντάλλαγμα: Τον Σόλομον Λέιν, που εντός ολίγου καταφτάνει αλυσοδεμένος στην Πόλη του Φωτός...
Εκεί ακριβώς, δίπλα στις όχθες του Σηκουάνα, που στήνεται το σκηνικό της δράσης, με τους διεθνείς πράκτορες, εντελώς διαφορετικών συμφερόντων, να παίρνουν μέρος σε μια άκρως ριψοκίνδυνη κόντρα, για το ποιος θα καταφέρει να τσιμπήσει το "πακέτο" και να έχει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις για το πλουτώνιο. Και όσο οι "καλοί" Βρετανοί, Αμερικάνοι και Ανεξάρτητοι δεν μπορούν να βρουν μια κοινή συνισταμένη δράσης, τόσο οι πανέτοιμοι για να προκαλέσουν μακελειό ανήθικοι εγκληματίες, θα βρίσκονται πάντοτε ένα βήμα μπροστά...
Κι ενώ σταδιακά έχει αρχίσει να επανέρχεται ως βασικό θέμα συζήτησης στα φιλμς πρακτορικού περιεχομένου το ψυχροπολεμικό κλίμα ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή, η Mission Impossible συλλογιστική επιμένει πάνω στον γνώριμα πιασάρικο καμβά του τερρορισμού, αποσπώντας δεδομένα από πραγματικές περιπτώσεις μαζικών καταστροφών που έχουν πραγματοποιήσει πρόσφατα οι δολοφονικές οργανώσεις. Το βασικό ζήτημα που έχει να αντιμετωπίσει στο κτίσιμο του, το έκτο κατά σειρά τσάπτερ του σινε-σίριαλ είναι η ίδια η προσωπικότητα του βασικού της πρωταγωνιστή, που ακόμη δεν έχει καθοριστεί πλήρως και σε όλο της το εύρος, ακόμη κι αν μετράει πάνω από δυο δεκαετίες ζωής. Τον Χαντ δεν τον έχουμε γνωρίσει καλά, δεν ξέρουμε τα χούγια του, ούτε τις αδυναμίες του. Γι αυτό και ίσως να κακοφαίνονται οι (μπερδευτικές και μόνο) εφιαλτικές παρεμβολές σε όλη την διάρκεια του φιλμ, που τυχαίνουν μέσα στο μυαλό του και έχουν να κάνουν με την ολοζώντανη αλλά και απρόσωπη απειλή, που μπορεί να έχει βάλει στο στόχαστρο μέχρι και την πρώην σύζυγό του. Έτσι για να μην μείνει ουδείς έξω από το κάδρο, να χωρέσουν όσο πιο πολλοί γίνεται προκειμένου να το φτάσουμε το χρονικό μήκος στο δυομισάωρο!
Με τον ηγέτη της Impossible Missions Force να νοιάζεται όμως κατά κύριο λόγο για το αν γίνεται να κοντράρει στα ίσια τους αντιπάλους του, έχοντας σαν βασική του ικανότητα την σωματική φόρμα, το πράγμα δεν γίνεται να πάει και πολύ μακρυά. Η αναστάτωση που προκαλεί η ασυνεννοησία μεταξύ των δυνητικών συμμάχων στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας δεν τσαφάρει και είναι πάρα πολύ λογικό, καθώς τα ανήκουστα τεράστια λάθη των κατασκοπικών εξαδέλφων, θα είναι εκείνα που θα τραβήξουν την αφήγηση σε μάκρος, χωρίς κάποιο σημαντικό λόγο και αφορμή. Σε άλλα λιγότερο προμοταρισμένα αλλά με γνώση του χάι τεκ οπλισμού, περιπετειώδη θρίλερς, ετούτοι εδώ οι αντίπαλοι θα είχαν εξολοθρευτεί από το πεντάλεπτο. Για χάρη του αναίτιου σχίσματος, οι (και διπλής ταυτότητας) κακοποιοί, θα ζορίσουν το πράγμα τόσο πολύ ώστε τα λεπτά να γίνουν 150! Με σκηνές επαναλαμβανόμενες χωρίς λόγο κι αφορμή και ανατροπές που έχουν γίνει αντιληπτές πριν καν πέσουν οι τίτλοι έναρξης με το πασίγνωστο μουσικό θέμα να συνοδεύει το αναμμένο φιτίλι.
Που τουλάχιστον στην αφήγηση που επιμελήθηκε ο Christopher McQuarrie στην δεύτερη ευκαιρία του στον σκηνοθετικό θώκο του ΜΙ κατόπιν του Rogue Nation, δεν πιάνει σπίθα ποτέ. Το χιούμορ δε που αποτέλεσε ένα από τα κύρια συστατικά των πρόσφατων τσάπτερς, μετά την προσθήκη στο καστ του Simon Pegg και την χιουμοριστική εκμετάλλευση του Ving Rhames, απουσιάζει σημαντικά, με συνέπεια να χάνονται και τα διασκεδαστικά γεφυράκια μεταξύ των εντυπωσιακά γυρισμένων action σκηνών. Που και αυτές με την σειρά τους, ακαταλαβίστικα παρατραβούν, με αποκορύφωμα στην τελική πράξη ο εναέριος πανζουρλισμός να διαρκεί πολύ περισσότερο από το κανονικό και ενώ το αποτέλεσμα του είναι προδιαγεγραμμένο. Οι σοβαρές παρουσίες των υποκασταρισμένων Alec Βaldwin και Angela Bassett είναι εκείνες που βοηθούν στο στήσιμο της πιο ευρηματικής στιγμής του Fallout, όχι πάντως και η προσθήκη του μουστακαλή Henry Cavill, που μάλλον δεν υπήρξε και η καλύτερη επιλογή για έναν κομβικό ρόλο της πλοκής.
Άρα τι μας απομένει? Ο άνθρωπος για τον οποίο υπάρχει ακόμη ζωντανό το πρότζεκτ του Mission Impossible προκειμένου να μας γνωστοποιεί τις δυνατότητες της αεικίνητης κορμάρας του, να πηδά από ταράτσα σε σκεπή και από γκρεμό σε φαράγγι, ακόμη κι αν φτάνει στα 57 χρόνια της ζωής του. Προσωπικά είχα άλλη εκτίμηση για την ρότα που θα τραβούσε η καριέρα του Tom Cruise, πριν εκείνος την αφιερώσει ολοκληρωτικά στα πιστολίδια, εδώ και μια γεμάτη δεκαετία. Όλα για την ματαιοδοξία να γίνεται εκείνος ο ριψοκίνδυνος κασκαντέρ στα παν-δύσκολα γυρίσματα? Σύμφωνοι, το μπράβο είναι δεδομένο. Με το ζουμί τι γίνεται, μόνο εκρήξεις, πολυβόλα και κατακόκκινων γιγα-ψηφίων αντίστροφες μετρήσεις, που όπως πάντα σταματούν στο Μηδέν δευτερόλεπτο? Το έχουμε ξαναδεί. Και πολύ καλύτερα από όσο μας το σερβίρει η πολυδιαφημισμένη Πτώση. Πτώση είπα ε? Χμμ... Συμβολικό.
Στην καινούργια αποστολή τους στο Παρίσι, ο Χαντ και οι στενοί του συνεργάτες, κάτω από την αυστηρή επίβλεψη του τοποθετημένου από την CIA επιτηρητή τους, Όγκουστ Γουόκερ, θα κληθούν στις τάξεις του υποκόσμου να αποκαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω από τον Άγνωστο Χ Λαρκ, που διαθέτει στην φαρέτρα του το όπλο του αιφνιδιασμού, καθώς κανείς δεν γνωρίζει την αληθινή του ταυτότητα. Καθώς στο μοιραίο παιχνίδι θα εισέλθουν καινούργιοι απρόβλεπτοι παράγοντες, ο Χαντ θα πρέπει να φανεί αποφασιστικός και να συμφωνήσει με την αινιγματική κάτοχο των κεφαλών Λευκή Χήρα, για να τις πάρει πρώτος από όλους τους ανταγωνιστές του, δίνοντας της όμως πίσω ένα απρόσμενο αντάλλαγμα: Τον Σόλομον Λέιν, που εντός ολίγου καταφτάνει αλυσοδεμένος στην Πόλη του Φωτός...
Εκεί ακριβώς, δίπλα στις όχθες του Σηκουάνα, που στήνεται το σκηνικό της δράσης, με τους διεθνείς πράκτορες, εντελώς διαφορετικών συμφερόντων, να παίρνουν μέρος σε μια άκρως ριψοκίνδυνη κόντρα, για το ποιος θα καταφέρει να τσιμπήσει το "πακέτο" και να έχει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις για το πλουτώνιο. Και όσο οι "καλοί" Βρετανοί, Αμερικάνοι και Ανεξάρτητοι δεν μπορούν να βρουν μια κοινή συνισταμένη δράσης, τόσο οι πανέτοιμοι για να προκαλέσουν μακελειό ανήθικοι εγκληματίες, θα βρίσκονται πάντοτε ένα βήμα μπροστά...
Κι ενώ σταδιακά έχει αρχίσει να επανέρχεται ως βασικό θέμα συζήτησης στα φιλμς πρακτορικού περιεχομένου το ψυχροπολεμικό κλίμα ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή, η Mission Impossible συλλογιστική επιμένει πάνω στον γνώριμα πιασάρικο καμβά του τερρορισμού, αποσπώντας δεδομένα από πραγματικές περιπτώσεις μαζικών καταστροφών που έχουν πραγματοποιήσει πρόσφατα οι δολοφονικές οργανώσεις. Το βασικό ζήτημα που έχει να αντιμετωπίσει στο κτίσιμο του, το έκτο κατά σειρά τσάπτερ του σινε-σίριαλ είναι η ίδια η προσωπικότητα του βασικού της πρωταγωνιστή, που ακόμη δεν έχει καθοριστεί πλήρως και σε όλο της το εύρος, ακόμη κι αν μετράει πάνω από δυο δεκαετίες ζωής. Τον Χαντ δεν τον έχουμε γνωρίσει καλά, δεν ξέρουμε τα χούγια του, ούτε τις αδυναμίες του. Γι αυτό και ίσως να κακοφαίνονται οι (μπερδευτικές και μόνο) εφιαλτικές παρεμβολές σε όλη την διάρκεια του φιλμ, που τυχαίνουν μέσα στο μυαλό του και έχουν να κάνουν με την ολοζώντανη αλλά και απρόσωπη απειλή, που μπορεί να έχει βάλει στο στόχαστρο μέχρι και την πρώην σύζυγό του. Έτσι για να μην μείνει ουδείς έξω από το κάδρο, να χωρέσουν όσο πιο πολλοί γίνεται προκειμένου να το φτάσουμε το χρονικό μήκος στο δυομισάωρο!
Με τον ηγέτη της Impossible Missions Force να νοιάζεται όμως κατά κύριο λόγο για το αν γίνεται να κοντράρει στα ίσια τους αντιπάλους του, έχοντας σαν βασική του ικανότητα την σωματική φόρμα, το πράγμα δεν γίνεται να πάει και πολύ μακρυά. Η αναστάτωση που προκαλεί η ασυνεννοησία μεταξύ των δυνητικών συμμάχων στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας δεν τσαφάρει και είναι πάρα πολύ λογικό, καθώς τα ανήκουστα τεράστια λάθη των κατασκοπικών εξαδέλφων, θα είναι εκείνα που θα τραβήξουν την αφήγηση σε μάκρος, χωρίς κάποιο σημαντικό λόγο και αφορμή. Σε άλλα λιγότερο προμοταρισμένα αλλά με γνώση του χάι τεκ οπλισμού, περιπετειώδη θρίλερς, ετούτοι εδώ οι αντίπαλοι θα είχαν εξολοθρευτεί από το πεντάλεπτο. Για χάρη του αναίτιου σχίσματος, οι (και διπλής ταυτότητας) κακοποιοί, θα ζορίσουν το πράγμα τόσο πολύ ώστε τα λεπτά να γίνουν 150! Με σκηνές επαναλαμβανόμενες χωρίς λόγο κι αφορμή και ανατροπές που έχουν γίνει αντιληπτές πριν καν πέσουν οι τίτλοι έναρξης με το πασίγνωστο μουσικό θέμα να συνοδεύει το αναμμένο φιτίλι.
Που τουλάχιστον στην αφήγηση που επιμελήθηκε ο Christopher McQuarrie στην δεύτερη ευκαιρία του στον σκηνοθετικό θώκο του ΜΙ κατόπιν του Rogue Nation, δεν πιάνει σπίθα ποτέ. Το χιούμορ δε που αποτέλεσε ένα από τα κύρια συστατικά των πρόσφατων τσάπτερς, μετά την προσθήκη στο καστ του Simon Pegg και την χιουμοριστική εκμετάλλευση του Ving Rhames, απουσιάζει σημαντικά, με συνέπεια να χάνονται και τα διασκεδαστικά γεφυράκια μεταξύ των εντυπωσιακά γυρισμένων action σκηνών. Που και αυτές με την σειρά τους, ακαταλαβίστικα παρατραβούν, με αποκορύφωμα στην τελική πράξη ο εναέριος πανζουρλισμός να διαρκεί πολύ περισσότερο από το κανονικό και ενώ το αποτέλεσμα του είναι προδιαγεγραμμένο. Οι σοβαρές παρουσίες των υποκασταρισμένων Alec Βaldwin και Angela Bassett είναι εκείνες που βοηθούν στο στήσιμο της πιο ευρηματικής στιγμής του Fallout, όχι πάντως και η προσθήκη του μουστακαλή Henry Cavill, που μάλλον δεν υπήρξε και η καλύτερη επιλογή για έναν κομβικό ρόλο της πλοκής.
Άρα τι μας απομένει? Ο άνθρωπος για τον οποίο υπάρχει ακόμη ζωντανό το πρότζεκτ του Mission Impossible προκειμένου να μας γνωστοποιεί τις δυνατότητες της αεικίνητης κορμάρας του, να πηδά από ταράτσα σε σκεπή και από γκρεμό σε φαράγγι, ακόμη κι αν φτάνει στα 57 χρόνια της ζωής του. Προσωπικά είχα άλλη εκτίμηση για την ρότα που θα τραβούσε η καριέρα του Tom Cruise, πριν εκείνος την αφιερώσει ολοκληρωτικά στα πιστολίδια, εδώ και μια γεμάτη δεκαετία. Όλα για την ματαιοδοξία να γίνεται εκείνος ο ριψοκίνδυνος κασκαντέρ στα παν-δύσκολα γυρίσματα? Σύμφωνοι, το μπράβο είναι δεδομένο. Με το ζουμί τι γίνεται, μόνο εκρήξεις, πολυβόλα και κατακόκκινων γιγα-ψηφίων αντίστροφες μετρήσεις, που όπως πάντα σταματούν στο Μηδέν δευτερόλεπτο? Το έχουμε ξαναδεί. Και πολύ καλύτερα από όσο μας το σερβίρει η πολυδιαφημισμένη Πτώση. Πτώση είπα ε? Χμμ... Συμβολικό.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 30 Αυγούστου 2018 από την Odeon!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική