Ένα Φανταστικό Σπίτι
του Andrew Fleming. Με τους Steve Coogan, Paul Rudd, Alison Pill, Jake McDorman, Jack Gore
Με δυο...παππούδες!
του zerVo (@moviesltd) 
Περίπτωση σύγκρουσης της κοινής γνώμης, αποτελεί η υπόθεση της πιθανής υιοθεσίας ανηλίκων παιδιών, από ζευγάρια του ίδιου φύλου. Αυτή την στιγμή μόλις 26 χώρες σε όλο τον κόσμο έχουν νομιμοποιήσει την διαδικασία, κατά κύριο λόγο στην κεντροδυτική Ευρώπη και την λατινική Αμερική, ενώ στις υπόλοιπες, επίσημες δημοσκοπήσεις δίνουν τα ποσοστά εκείνα των πολιτών, που τάσσονται υπέρ ή κατά μιας τέτοιας προοπτικής, προκειμένου να πράξουν ανάλογα. Για την ιστορία σύμφωνα με τα επίσημα γκάλοπ, στην χώρα μας το ποσοστό που αντιτίθεται στο ενδεχόμενο μιας γκέι κηδεμονίας, αγγίζει το 72 τοις εκατό, νούμερο που μάλλον μου μοιάζει υπερβολικά μεγάλο, για μην πω την λέξη αδικαιολόγητα υψηλό. Θα μου πεις, είναι σωστό και ορθολογικό να μεγαλώνουν ένα παιδί, γονείς κοινού φύλου? Σαφώς σωστότερο και ορθολογικότερο, θα πω, από το να μεγαλώνει το τέκνο του, μονάχος ένας και μόνος γονέας, μιας και το αντίστοιχο νούμερο των χωρισμών ολοένα και ψηλώνει. Κι εδώ ξανά έρχεσαι εσύ ο αρνητικός να αναρωτηθείς μήπως και οι homosexuals δεν χωρίζουν ποτέ? Μεγάλη κουβέντα, οπότε ας πάμε να δούμε ένα κωμωδιάκι σαν το Ideal Home, να σπάσει κομματάκι η αντιπαλότης...
Από τους πλέον δημοφιλείς τηλεοπτικούς παρουσιαστές εκπομπής μαγειρικού περιεχομένου είναι ο Εράσμους Μπράμπλ, ένας διάσημος σεφ, που με τον ξεχωριστό, εκκεντρικό του τρόπο, παρουσιάζει κάθε εβδομάδα εξεζητημένα, γκουρμέ μαγειρέματα για λίγους. Δεξί του χέρι, για περισσότερα από δέκα χρόνια, ο παραγωγός του σόου Πολ Μόργκαν, που προσέχοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια, φροντίζει ο Βρετανός, ξεχωριστός μάγειρος να μην εκτραχύνεται στο γυαλί, καθώς ο εκρηκτικός χαρακτήρας του πολλές φορές τον οδηγεί σε ατοπήματα. Εκτός από την συναδελφική σχέση τους, ο Εράσμους και ο νεότερος του Πολ, διατηρούν και δεσμό, που ποτέ τους δεν έκρυψαν, διαμένοντας κάτω από την κοινή στέγη της υπερπολυτελούς τους βίλας, στην Σάντα Φε της Καλιφόρνιας.
Το κατώφλι της οποίας, σχεδόν σε καθημερινή βάση επισκέπτονται οι πιο γνωστές προσωπικότητες της Πολιτείας, μόδιστροι, καλλιτέχνες, ηθοποιοί, μοντέλα ακόμη και πολιτικοί και δημάρχοι. Όπως θα την πόρτα του ράντσου θα διαβεί μια βραδιά εντελώς αναπάντεχα και ένας δωδεκάχρονος μπόμπιρας, που από το πουθενά θα εμφανιστεί για να ενημερώσει τον Εράσμους πως δεν είναι άλλος από τον εγγονό του, που μόλις γλύτωσε το αναμορφωτήριο. Σε αντίθεση με τον διαρρήκτη πατέρα του που έχει συλληφθεί και οδηγηθεί στο φρέσκο. Αν και το όνομα του το κανονικό είναι Έιντζελ, ο μικρός το θαρρεί υπερβολικά αδελφίστικο, γι αυτό και έχει επιλέξει να τον φωνάζουν το πιο βαρβάτο Μπιλ. Κι έτσι οι καλομαθημένοι στην πανάκριβη, ξενύχτικη, κοσμοπολίτικη ζωή άντρες, από την μια στιγμή στην άλλη θα βρεθούν ως κηδεμόνες ενός παιδιού, ενός πιτσιρικά που δεν έχει και καμία ιδιαίτερη κάψα να μείνει μαζί τους, αφού ο παρδαλός τρόπος ζωής τους δεν του ταιριάζει...
Έλα όμως που μέρα με την ημέρα, οι συνήθειες των μεν "γονέων" θα αρχίσουν να μιξάρονται με τα λαϊκά γούστα του στερημένου μικρούλη, όπως και το αντίστροφο, με συνέπεια να αναπτυχθεί μεταξύ τους μια γαλήνια σχέση, που με σταθερούς ρυθμούς θα οδηγήσει στο οικογενειακό δέσιμο. Μα συμβίωση με δυο μπαμπάδες θα αναρωτηθούν άπαντες, από το αυστηρών αρχών σχολείο μέχρι το γειτονικό σούπερ μάρκετ και από το ταχυφαγίο Τάκο Μπελ (τι ξεπεσμός να το επισκέπτεται ο φλεγματικός Εράσμους) ίσαμε το γραφείο της κοινωνικής λειτουργού της κομητείας, που τάχιστα θα θελήσει να μάθει τι κρύβουν οι τοίχοι της πολυτελούς βίλας. Ε, σε αντιδιαστολή με την ζωή του φυγά, δίπλα στον ακαμάτη μπαμπά που μπαινοβγαίνει στην στενή, είναι λιγουλάκι καλύτερα να μην σου λείπει τίποτα κι ολημερίς να είσαι ξαπλαρία σε έναν παράδεισο που παρέχει όλα τα κομφόρ.
Μήπως όμως παίζει το ενδεχόμενο η εισβολή του Μπίλυ στην έπαυλη, σημάνει την καταστροφή του δεσμού των "παππούδων" του? Ε, όχι δα, οι δυο τους άλλωστε είναι γκέι με την παλιά σημασία του όρου, δυο τύποι δηλαδή που επιζητούν την ξέφρενη και μόνιμα διασκεδαστική καθημερινότητα, χωρίς φραγμούς και απαγορεύσεις. Και χωρίς φυσικά να δίνουν δεκάρα για τι θα πει η γειτονιά... Άρα παρόντος του μικρούλη, θα δημιουργηθεί ένα τρίγωνο, πιότερο παιδικό παρά ενήλικο, που δεν νοιάζεται στιγμή για το αύριο, αν και η έκπληξη που κρύβει για όλους τους, θα αποφέρει μια αρνητική τροπή στο συναισθηματικό δέσιμο τους. Η κόντρα που λέγαμε στον πρόλογο...
Γλυκιά και ευχάριστη στην ροή της, μα μέχρις εκεί, η κομεντί του Andrew Fleming προσεγγίζει ένα σημαντικό σοσιολογικό ζήτημα με μέθοδο χαλαρή και αστεία, αν και το χιούμορ του σεναρίου της δεν διεκδικεί και τίποτα δάφνες υψηλής ποιότητας. Τα στοιχεία που την διακρίνουν από τον σωρό και της δίνουν και την δυνατότητα διανομής στους κινηματογράφους μας, είναι βεβαίως οι ερμηνείες των δύο βασικών πρωταγωνιστών, του πάντοτε αεράτου και ιδανικά κομψού στον ρόλο του σιτεμένου σίσι Steve Coogan και του πιο κουνιστού από ότι συνήθως Paul Rudd, που αγνώριστος χάρη στο φρεζαριστό του μούσι, υποδύεται το λατρεμένο ταίρι του. Αμφότεροι κωμικής πάστας άλλου λέβελ από αυτό, που τους συγκρατεί το όχι και τόσο ευρηματικό και τιγκάτο στις γκέι κοινοτοπίες σκριπτ.
Ιδιαιτερότητες πλακατζίδηκες που δεν με ενόχλησαν ούτε δευτερόλεπτο πάντως, τσουλώντας το φιλμάκι ίσαμε το αναμενόμενα χάπι φινάλε του. Εκεί που προσωπικά πειράχτηκα από τα ενσταντανέ αληθινών φαμιλιών που οι γονείς είναι κοινού φύλου στα κρέντιτς, όχι φυσικά γιατί αντιτίθεμαι σε κάτι τέτοιο, αλλά γιατί μου δόθηκε η εντύπωση πως το Ideal Home λειτούργησε εντέλει στρατευμένα υπέρ αυτού του είδους υιοθεσίας. Δεν είναι δουλειά του σινεμά αυτή, να καθοδηγεί, αλλά να προβληματίζει. Και μέχρι λίγο πριν την λήξη, εκτιμούσα πως το Φανταστικό Σπίτι, έπραττε αυτόβουλα και όχι υποκινούμενο την δουλειά του.
Το κατώφλι της οποίας, σχεδόν σε καθημερινή βάση επισκέπτονται οι πιο γνωστές προσωπικότητες της Πολιτείας, μόδιστροι, καλλιτέχνες, ηθοποιοί, μοντέλα ακόμη και πολιτικοί και δημάρχοι. Όπως θα την πόρτα του ράντσου θα διαβεί μια βραδιά εντελώς αναπάντεχα και ένας δωδεκάχρονος μπόμπιρας, που από το πουθενά θα εμφανιστεί για να ενημερώσει τον Εράσμους πως δεν είναι άλλος από τον εγγονό του, που μόλις γλύτωσε το αναμορφωτήριο. Σε αντίθεση με τον διαρρήκτη πατέρα του που έχει συλληφθεί και οδηγηθεί στο φρέσκο. Αν και το όνομα του το κανονικό είναι Έιντζελ, ο μικρός το θαρρεί υπερβολικά αδελφίστικο, γι αυτό και έχει επιλέξει να τον φωνάζουν το πιο βαρβάτο Μπιλ. Κι έτσι οι καλομαθημένοι στην πανάκριβη, ξενύχτικη, κοσμοπολίτικη ζωή άντρες, από την μια στιγμή στην άλλη θα βρεθούν ως κηδεμόνες ενός παιδιού, ενός πιτσιρικά που δεν έχει και καμία ιδιαίτερη κάψα να μείνει μαζί τους, αφού ο παρδαλός τρόπος ζωής τους δεν του ταιριάζει...
Έλα όμως που μέρα με την ημέρα, οι συνήθειες των μεν "γονέων" θα αρχίσουν να μιξάρονται με τα λαϊκά γούστα του στερημένου μικρούλη, όπως και το αντίστροφο, με συνέπεια να αναπτυχθεί μεταξύ τους μια γαλήνια σχέση, που με σταθερούς ρυθμούς θα οδηγήσει στο οικογενειακό δέσιμο. Μα συμβίωση με δυο μπαμπάδες θα αναρωτηθούν άπαντες, από το αυστηρών αρχών σχολείο μέχρι το γειτονικό σούπερ μάρκετ και από το ταχυφαγίο Τάκο Μπελ (τι ξεπεσμός να το επισκέπτεται ο φλεγματικός Εράσμους) ίσαμε το γραφείο της κοινωνικής λειτουργού της κομητείας, που τάχιστα θα θελήσει να μάθει τι κρύβουν οι τοίχοι της πολυτελούς βίλας. Ε, σε αντιδιαστολή με την ζωή του φυγά, δίπλα στον ακαμάτη μπαμπά που μπαινοβγαίνει στην στενή, είναι λιγουλάκι καλύτερα να μην σου λείπει τίποτα κι ολημερίς να είσαι ξαπλαρία σε έναν παράδεισο που παρέχει όλα τα κομφόρ.
Μήπως όμως παίζει το ενδεχόμενο η εισβολή του Μπίλυ στην έπαυλη, σημάνει την καταστροφή του δεσμού των "παππούδων" του? Ε, όχι δα, οι δυο τους άλλωστε είναι γκέι με την παλιά σημασία του όρου, δυο τύποι δηλαδή που επιζητούν την ξέφρενη και μόνιμα διασκεδαστική καθημερινότητα, χωρίς φραγμούς και απαγορεύσεις. Και χωρίς φυσικά να δίνουν δεκάρα για τι θα πει η γειτονιά... Άρα παρόντος του μικρούλη, θα δημιουργηθεί ένα τρίγωνο, πιότερο παιδικό παρά ενήλικο, που δεν νοιάζεται στιγμή για το αύριο, αν και η έκπληξη που κρύβει για όλους τους, θα αποφέρει μια αρνητική τροπή στο συναισθηματικό δέσιμο τους. Η κόντρα που λέγαμε στον πρόλογο...
Γλυκιά και ευχάριστη στην ροή της, μα μέχρις εκεί, η κομεντί του Andrew Fleming προσεγγίζει ένα σημαντικό σοσιολογικό ζήτημα με μέθοδο χαλαρή και αστεία, αν και το χιούμορ του σεναρίου της δεν διεκδικεί και τίποτα δάφνες υψηλής ποιότητας. Τα στοιχεία που την διακρίνουν από τον σωρό και της δίνουν και την δυνατότητα διανομής στους κινηματογράφους μας, είναι βεβαίως οι ερμηνείες των δύο βασικών πρωταγωνιστών, του πάντοτε αεράτου και ιδανικά κομψού στον ρόλο του σιτεμένου σίσι Steve Coogan και του πιο κουνιστού από ότι συνήθως Paul Rudd, που αγνώριστος χάρη στο φρεζαριστό του μούσι, υποδύεται το λατρεμένο ταίρι του. Αμφότεροι κωμικής πάστας άλλου λέβελ από αυτό, που τους συγκρατεί το όχι και τόσο ευρηματικό και τιγκάτο στις γκέι κοινοτοπίες σκριπτ.
Ιδιαιτερότητες πλακατζίδηκες που δεν με ενόχλησαν ούτε δευτερόλεπτο πάντως, τσουλώντας το φιλμάκι ίσαμε το αναμενόμενα χάπι φινάλε του. Εκεί που προσωπικά πειράχτηκα από τα ενσταντανέ αληθινών φαμιλιών που οι γονείς είναι κοινού φύλου στα κρέντιτς, όχι φυσικά γιατί αντιτίθεμαι σε κάτι τέτοιο, αλλά γιατί μου δόθηκε η εντύπωση πως το Ideal Home λειτούργησε εντέλει στρατευμένα υπέρ αυτού του είδους υιοθεσίας. Δεν είναι δουλειά του σινεμά αυτή, να καθοδηγεί, αλλά να προβληματίζει. Και μέχρι λίγο πριν την λήξη, εκτιμούσα πως το Φανταστικό Σπίτι, έπραττε αυτόβουλα και όχι υποκινούμενο την δουλειά του.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 30 Αυγούστου 2018 από την Tanweer!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική