by Takis Garis (@takisgaris)
TIFF 43 Ep.0: WELCOME, TIFF18: BREAKFAST AT TIFF WITHOUT THE FAVOURITE!
Καλό Φθινόπωρο και για κάποιους σα του λόγου μου χαρούμενη, χρυσή πρωτοχρονιά. Αφού και διότι μόλις ξύπνησα μετά την οσκαρική νάρκη για να πιάσω ξανά το φεστιβαλικό μου όπλο, για έβδομη cineχή χρονιά, εδώ στο δευτεροπάτριο Τορόντο. Να δώσω το πλαίσιο εξυπαρχής, ώστε να πάρεις μυρωδιά του εδώ κλίματος, όπως έχει διαμορφωθεί εσχάτως μιας και φεστιβάλι σημαίνει σφυγμός της πόλης που στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για μια μητρόπολη του παγκόσμιου σινεμά καθώς περνάς τον Ατλαντικό, από βορειοαμερικανική μεριά. Εδώ ζούμε παραδοσιακά έντονα την πολυπολιτισμικότητα, διατρανώνουμε την πλήρη ισότητα των φύλων και των σεξουαλικών προσανατολισμών και ορθώνουμε φλάμπουρο επανασυμφιλίωσης με τον ποδοπατημένο αυτόχθονα πληθυσμό που μετά από ενάμιση αιώνα αποικιοκρατίας παλεύει με υπανάπτυξη, ανεργία, αυτοκτονίες κατά συρροή και απομόνωση παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της ομοσπονδιακής μας κυβέρνησης, υπό του Ιουστίνου Τρουντώ, γιου του κατά τεκμήριο ικανότερου πρωθυπουργού που γνώρισε ο τόπος στα φορτσάτα σίξτις.
Κι όμως, μήνες πριν το Οντάριο εξέλεξε συντηρητικό (Ρομπ Φόρντ) στο τιμόνι ο οποίος τραβά εμπνεύσεις από τον νοτίως των συνόρων Ντόναλντ o οποίος πάει τον Τζάστιν κουπεπέ κι αλαλί με την κατάργηση της NAFTA, σπρώχνοντας το εξαγωγικό μας εμπόριο στα γκρεμνά των Ναϊάγκρα Φωλλς. Ο τόπος έχει επίσης πρόσφατα να επιδείξει τον Τζόρνταν Πήτερσεν, καθηγητή ψυχολογίας του Παν/μίου του Τορόντο ο οποίος μαστιγώνει ο,τιδήποτε έχειν να κάνει με κορεκτίλα, identity politics και μεταμαρξιστικό προοδευτισμό του μοντερνιστικού αυταρχισμού, αλώνοντας τα ιντερνέτια ως ιδεολογική ρεζιστάνς. Το δε πόπολο βίωσε για πρώτη φορά δυο γεγονότα μαζικών δολοφονιών στους δρόμους τουτονί το κατακαλόκαιρο (ακόμη παίζουμε στους κοντά 40ο με την υγρασία φίλε Σεπτέμβρη μήνα), το ένα μάλιστα στη Danforth (Greektown). Και φυσικά, 3 του Σεπτέμβρη (να περνάς), τελευταία μέρα της CNE, ετήσια έκθεση Θεσσαλονίκης (χωρίς πολιτικούς) ένα πράμα, Labour Day (αργία, σα Πρωτομαγιά ένα άλλο πράμα) και το μεγαλύτερο γεγονός, Τρίτη πρωί...back-to-school που σημαίνει επιστροφή στα θρανία, η Τίνα μπαίνει στο μίντλ σκουλ (έκτη δημοτικού) και ο κάθε κατεργάρης αλλόφρων γονιός στους δρόμους για τα σχολειά.
Τσουπ λοιπόν, εδώ νά μαστεϊ. Η γυναίκα να κάνει γιόγκα και ρέκι κι εγώ να επικυρώνω την ύπαρξή μου ξανά μέσω του 43ουTIFF18 (6 - 16 Σεπτέμβρη). Ως παλαίουρας έχω σακουλευτεί τη δουλίτσα πια. Το φιλέτο είναι το πρώτο 4ημερο. Καθότι είμαι ξωμολογημένος οσκαράς κι αμαρτίαν ουκ έχω. Έχω δε την καούρα να αποφύγω μια καραβιά νούμερα που θα αποδείκνυαν κι εφέτο πόσο υπερέχουμε, ακόμη και των Καννών, σε πλήθος (255 μεγάλου + 88 μικρού μήκους), διασπορά και κινηματογραφικά είδη. Τυχαία αναφέρω ότι οι ταινίες που προβλήθησαν εδώ το 2017, πέρασαν από 500 ακόμη φεστιβάλ, κέρδισαν περί τα 1.400 βραβεία και μάζεψαν κοντά 3 μπιλιούνια στον μποξόφι. Θέλεις να τσεκάρεις ένα-προς-ένα το μενού; ΕΔΩ Δε σου έκρυψα ποτέ όμως πως, πέρα από τη σημαντικότερη ευκαιρία από πλευράς θέασης για κάθε cineφίλο με αυτοσεβασμό να τσεκάρει πγιότητα και τάσεις, το TIFF ειδικά για μένα είναι το ραντεβού με τη γένεση της οσκαρικής ιστορίας κάθε φορά, στα χαρακώματα ενός ακήρυχτου πολέμου μεταξύ Μostra - TIFF - Telluride για την πρωτοκαθεδρία ως πλατφόρμα εκτόξευσης στα βραβευτικά αστέρια.
Θες μήπως να πάρω τα σηρκουί σειρά από την αρχή του χρόνου; Το Sundance παρήξε τα Eighth Grade, Sorry to Bother You, Wild Life, Hereditary, Leave No Trace για τα οποία ο δρόμος προς τη δόξα προβλέπεται ιδιαίτερα ανηφορικός για την τελική εννιάδα. Το Βερολίνο, λυπάμαι, δε συμμετέχει. Οι Κάννες έχουν μπάσει τα δυο σίγουρα χαρτιά για μεγάλα πράματα, Blackkklansman και ColdWar (ξενόγλωσσο). Κούμπωσε ήδη η Βενετιά με την πανίσχυρη trifecta First Man - Roma - The Favourite. Καθώς τα γράφω τραβάει την κρησάρα της το Κολοράντο με Boy Erased (Hedges, Crowe, Kidman), Destroyer (Kidman), Can You Ever Forgive Me? (Melissa McCarthy), αφού πρώτα έχει βάλει στάμπα στα της Mostra, αφήνοντας καναδυό οσκαροπρεμιέρες στο TIFF18, καθώς ψιθυρίζεται ότι όταν τα στούντιος δε θέλουν να φάνε πόρτα από τους ειδικούς του oscarrace που αλωνίζουν στο Telluride, κάνουν μπάιπάς κατά δώθε μεριά. Κι εμείς δεν υστερούμε όμως: Widows, If Beal Street Could Talk, Beautiful Boy, και τα αγαπημένα μας παιδιά Jason Reitman (Front Runner) και ο φορμιντάμπλ Xavier Dolan (Life and Times of Jon F Donovan). Μια πουταναφέρουμε όμως, εδώ κάτι του λείπει: Που είναι ο Yorgos, οεο;
Ο Λάνθιμος, ανοίγει με τον προφητικού βραβευτικού βεληνεκούς τίτλο του The Favourite τη Νέα Υόρκη στις 28 Σεπτέμβρη. Σύξυλος ο Cameron Bailey, συμπροεδρεύων του TIFF στην τελευταία χρονιά του Piers Handling στο τιμόνι. Προσωπίκαλι, η ταινία ρισκάρει οσκαρικά με την εδώ αποχή της, χώρια που αν κοιτάξεις (για μια ακόμη φορά) τις ταινίες έναρξης-λήξης σε πιάνει μια ανία: Outlaw King με ChrisPine – JeremiahTerminator Leroy με Kristen Stewart και Laura Dern. Δε λείπουν οι Masters βέβαια από τη σαρακοστή (JL Godard, Paolo Sorentino, Nuri Bilge Ceylan, Hong San-Soo, Reygadas, Jia Zhang-ke). Μη λησμονήσω τον παλιόφιλο Michael Moore και το αντίστροφο sequel του Fahrenheit 9/11, δηλαδή Fahrenheit 11/9, όπου 11η Νοέμβρη η ορκωμοσία του Trump στο θώκο του 45ου Αμερικανού προέδρου και μια προσωπική επιθυμία να μη χάσω το 22 July του Paul Greengrass (United 93) την ασύλληπτη τραγωδία μαζικών δολοφονιών παιδιών στο Utoya summer camp (Νορβηγία) πριν από 7 χρόνιασε singletake / realtime.
Στο press kit που παρέλαβα υπάρχουν δυο δηλώσεις από πλευράς διοργανωτών που τραβούν το μάτι. Το ένα, η αναφανδόν υιοθέτηση του #TimesUp social media κινήματος που ήρθε μαζί με το #Metoo κι επειδή ο νους τρέχει με χίλια σκέφτομαι το ρεζιλίκι της Asia Argento πριν εισπηδήσει (ο νους) στο ρημέικ του θρυλικού Suspiria (Luca Guadagnino) που σύμφωνα με τη βενετσιάνικη κριτική δε φτάνει στο δαχτυλάκι του πατρώου (Dario Argento) αριστουργήματος. Το άλλο, η αυστηρή προτροπή/προειδοποίηση να χαμογελούμε στους εκατοντάδες εθελοντές του TIFF18 η οποιαδήποτε κακομεταχείριση των οποίων θα επισείσει όλες τις νόμιμες cineπειες.
Κατά τα αποδέλοιπα, οι δημόσιες προβολές των ταινιών που έχουμε δικαίωμα να παρακολουθήσουμε δωρέαν διπλασιάζονται (από 5 σε 10), οπότε εμπρός για το αγαπημένο καναδέζικο σπορ του lineup, που εκτείνεται σε ουρές οικοδομικών τετραγώνων και αναμονές έως και διώρων στη βροχή (Θέ μου μη δώκοις) και την υγρασία (γκαραντί). Το σχέδιο δράσης μου είναι πολλές ταινίες που σημαίνει μη παρακολούθηση ως το τέλος των περισσοτέρων, κάτι που διευκολύνει το μάζεμα των press / industry προβολών στο Scotia bank Theater. 6η Σεπτέμβρη η πρεμιέρα η δική μου, ακολούθει στο twitter @TakisGaris και ετοιμάσου για σπέσιαλ scoop πάντα στο Moviesltd.gr.
Happy TIFF18, eh?
Τσουπ λοιπόν, εδώ νά μαστεϊ. Η γυναίκα να κάνει γιόγκα και ρέκι κι εγώ να επικυρώνω την ύπαρξή μου ξανά μέσω του 43ουTIFF18 (6 - 16 Σεπτέμβρη). Ως παλαίουρας έχω σακουλευτεί τη δουλίτσα πια. Το φιλέτο είναι το πρώτο 4ημερο. Καθότι είμαι ξωμολογημένος οσκαράς κι αμαρτίαν ουκ έχω. Έχω δε την καούρα να αποφύγω μια καραβιά νούμερα που θα αποδείκνυαν κι εφέτο πόσο υπερέχουμε, ακόμη και των Καννών, σε πλήθος (255 μεγάλου + 88 μικρού μήκους), διασπορά και κινηματογραφικά είδη. Τυχαία αναφέρω ότι οι ταινίες που προβλήθησαν εδώ το 2017, πέρασαν από 500 ακόμη φεστιβάλ, κέρδισαν περί τα 1.400 βραβεία και μάζεψαν κοντά 3 μπιλιούνια στον μποξόφι. Θέλεις να τσεκάρεις ένα-προς-ένα το μενού; ΕΔΩ Δε σου έκρυψα ποτέ όμως πως, πέρα από τη σημαντικότερη ευκαιρία από πλευράς θέασης για κάθε cineφίλο με αυτοσεβασμό να τσεκάρει πγιότητα και τάσεις, το TIFF ειδικά για μένα είναι το ραντεβού με τη γένεση της οσκαρικής ιστορίας κάθε φορά, στα χαρακώματα ενός ακήρυχτου πολέμου μεταξύ Μostra - TIFF - Telluride για την πρωτοκαθεδρία ως πλατφόρμα εκτόξευσης στα βραβευτικά αστέρια.
Θες μήπως να πάρω τα σηρκουί σειρά από την αρχή του χρόνου; Το Sundance παρήξε τα Eighth Grade, Sorry to Bother You, Wild Life, Hereditary, Leave No Trace για τα οποία ο δρόμος προς τη δόξα προβλέπεται ιδιαίτερα ανηφορικός για την τελική εννιάδα. Το Βερολίνο, λυπάμαι, δε συμμετέχει. Οι Κάννες έχουν μπάσει τα δυο σίγουρα χαρτιά για μεγάλα πράματα, Blackkklansman και ColdWar (ξενόγλωσσο). Κούμπωσε ήδη η Βενετιά με την πανίσχυρη trifecta First Man - Roma - The Favourite. Καθώς τα γράφω τραβάει την κρησάρα της το Κολοράντο με Boy Erased (Hedges, Crowe, Kidman), Destroyer (Kidman), Can You Ever Forgive Me? (Melissa McCarthy), αφού πρώτα έχει βάλει στάμπα στα της Mostra, αφήνοντας καναδυό οσκαροπρεμιέρες στο TIFF18, καθώς ψιθυρίζεται ότι όταν τα στούντιος δε θέλουν να φάνε πόρτα από τους ειδικούς του oscarrace που αλωνίζουν στο Telluride, κάνουν μπάιπάς κατά δώθε μεριά. Κι εμείς δεν υστερούμε όμως: Widows, If Beal Street Could Talk, Beautiful Boy, και τα αγαπημένα μας παιδιά Jason Reitman (Front Runner) και ο φορμιντάμπλ Xavier Dolan (Life and Times of Jon F Donovan). Μια πουταναφέρουμε όμως, εδώ κάτι του λείπει: Που είναι ο Yorgos, οεο;
Ο Λάνθιμος, ανοίγει με τον προφητικού βραβευτικού βεληνεκούς τίτλο του The Favourite τη Νέα Υόρκη στις 28 Σεπτέμβρη. Σύξυλος ο Cameron Bailey, συμπροεδρεύων του TIFF στην τελευταία χρονιά του Piers Handling στο τιμόνι. Προσωπίκαλι, η ταινία ρισκάρει οσκαρικά με την εδώ αποχή της, χώρια που αν κοιτάξεις (για μια ακόμη φορά) τις ταινίες έναρξης-λήξης σε πιάνει μια ανία: Outlaw King με ChrisPine – JeremiahTerminator Leroy με Kristen Stewart και Laura Dern. Δε λείπουν οι Masters βέβαια από τη σαρακοστή (JL Godard, Paolo Sorentino, Nuri Bilge Ceylan, Hong San-Soo, Reygadas, Jia Zhang-ke). Μη λησμονήσω τον παλιόφιλο Michael Moore και το αντίστροφο sequel του Fahrenheit 9/11, δηλαδή Fahrenheit 11/9, όπου 11η Νοέμβρη η ορκωμοσία του Trump στο θώκο του 45ου Αμερικανού προέδρου και μια προσωπική επιθυμία να μη χάσω το 22 July του Paul Greengrass (United 93) την ασύλληπτη τραγωδία μαζικών δολοφονιών παιδιών στο Utoya summer camp (Νορβηγία) πριν από 7 χρόνιασε singletake / realtime.
Στο press kit που παρέλαβα υπάρχουν δυο δηλώσεις από πλευράς διοργανωτών που τραβούν το μάτι. Το ένα, η αναφανδόν υιοθέτηση του #TimesUp social media κινήματος που ήρθε μαζί με το #Metoo κι επειδή ο νους τρέχει με χίλια σκέφτομαι το ρεζιλίκι της Asia Argento πριν εισπηδήσει (ο νους) στο ρημέικ του θρυλικού Suspiria (Luca Guadagnino) που σύμφωνα με τη βενετσιάνικη κριτική δε φτάνει στο δαχτυλάκι του πατρώου (Dario Argento) αριστουργήματος. Το άλλο, η αυστηρή προτροπή/προειδοποίηση να χαμογελούμε στους εκατοντάδες εθελοντές του TIFF18 η οποιαδήποτε κακομεταχείριση των οποίων θα επισείσει όλες τις νόμιμες cineπειες.
Κατά τα αποδέλοιπα, οι δημόσιες προβολές των ταινιών που έχουμε δικαίωμα να παρακολουθήσουμε δωρέαν διπλασιάζονται (από 5 σε 10), οπότε εμπρός για το αγαπημένο καναδέζικο σπορ του lineup, που εκτείνεται σε ουρές οικοδομικών τετραγώνων και αναμονές έως και διώρων στη βροχή (Θέ μου μη δώκοις) και την υγρασία (γκαραντί). Το σχέδιο δράσης μου είναι πολλές ταινίες που σημαίνει μη παρακολούθηση ως το τέλος των περισσοτέρων, κάτι που διευκολύνει το μάζεμα των press / industry προβολών στο Scotia bank Theater. 6η Σεπτέμβρη η πρεμιέρα η δική μου, ακολούθει στο twitter @TakisGaris και ετοιμάσου για σπέσιαλ scoop πάντα στο Moviesltd.gr.
Happy TIFF18, eh?
gaRis
