Για Καλό και για Κακό
της Carine Tardieu. Με τους Francois Damiens, Cecile De France, Guy Marchand, Andre Wilms, Alice de Lencquesaing, Esteban, Lyes Salem, Sam Karmann, Brigitte Rouan
Τίμα τον πατέρα σου – αλλά ποιόν;
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Δεν μπορείς να διαλέξεις τους γονείς σου. Ή μήπως μπορείς;
Αυτή είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της 45χρονης Carine Tardieu. Και είναι η πρώτη της ταινία με την οποία συμμετείχε στο φεστιβάλ των Καννών (το περσινό), στο τμήμα «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών».
Την ταινία γαλλοβελγικής παραγωγής Για Καλό και για Κακό (Ôtez-moi d'un Doute) την είδαν στη Γαλλία περί τις 600 χιλιάδες θεατές. Στο σενάριο το… χεράκι του έβαλε και ο Michel Leclerc, σκηνοθέτης ταινιών όπως τα Πες μου το όνομά σου (Le nom des gens) και Ο ιδιωτικός βίος του κυρίου Σιμ (La vie très privée de Monsieur Sim).
Η υπόθεση: Ο Εργουάν εργάζεται ως πυροτεχνουργός, μια δουλειά πολύ επικίνδυνη, η οποία απαιτεί μεγάλη προσοχή και ακρίβεια. Απενεργοποιεί ξεχασμένες βόμβες και νάρκες στη γαλλική περιφέρεια, στη Βρετάνη. Είναι πολύ τυπικός, ακολουθεί τους νόμους κι οι άλλοι μπορούν να βασίζονται επάνω του. Είναι χήρος, καθώς η γυναίκα του εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο κι έχει αναθρέψει σχεδόν μόνος του την κόρη του, τη Ζουλιέτ. Η Ζουλιέτ δουλεύει σε γραφείο ευρέσεως εργασίας και είναι έγκυος χωρίς να ξέρει (;) ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού της. Μιας που η θεία του Εργουάν, αδελφή του πατέρα του, του Μπαστιέν, πέθανε από μια κληρονομική ασθένεια, τόσο ο Εργουάν όσο και η κόρη του προβαίνουν σε μια σειρά από αιματολογικές εξετάσεις για να αποκλείσουν την πιθανότητα το έμβρυο να έχει προβλήματα.
Τα αποτελέσματα βγαίνουν, είναι καθαρά, αλλά μια άλλη παράμετρός τους σοκάρει τον Εργουάν: ο Μπαστιέν δεν είναι πατέρας του! Ψάχνοντας να βρει τον βιολογικό του πατέρα, βάζει μια ντετέκτιβ να κάνει τη δουλειά. Και τον βρίσκει: είναι ο Ζοζέφ, ένας συναρπαστικός γεράκος, με τον οποίο ο Εργουάν περνάει καλά. Το θέμα είναι πως ο Ζοζέφ έχει μια κόρη, την κτηνίατρο Άννα, την οποία ο Εργουάν ερωτεύεται! Οπότε μαζεύονται πολλά ερωτήματα προς απάντηση: Ποιος άφησε έγκυο την Ζουλιέτ; Πώς θα πει την αλήθεια ο Εργουάν στον Μπαστιέν; Και πόσο κινδυνεύει ο Μπαστιέν να υποπέσει σε… αιμομιξία με την Άννα;
Η άποψή μας: Έτσι ακριβώς όπως τα διαβάσατε παραπάνω. Αυτά ισχύουν στην – κι όμως άκρως ενδιαφέρουσα – κωμωδία. Βοηθάει το γεγονός ότι πρωταγωνιστούν δύο από τους μεγαλύτερους σταρ του Βελγίου αυτήν τη στιγμή: ο πάντα αξιόπιστος François Damiens και η πολύ γοητευτική, σέξι (χωρίς να είναι όμορφη) και ταλαντούχα Cécile De France! Το ότι επίσης στους ρόλους των γηραιών πατεράδων εμφανίζονται οι André Wilms (που έχει παίξει από ταινίες του Kaourismaki μέχρι στη «Φωτογραφία» του Παπατάκη!) και Guy Marchand δεν είναι κακό! Το θέμα της πατρότητας και της εν δυνάμει αιμομιξίας θα μπορούσε να δώσει ένα πρώτης τάξεως υλικό για κάτι σαν αρχαία τραγωδία.
Ευτυχώς, η σκηνοθέτιδα αντιμετωπίζει το θέμα της με χιούμορ, με διακριτικότητα και όμορφο τρόπο, τέτοιον ώστε να μην το γελοιοποιεί αλλά μέσω του γέλιου να εκτονώνει κάτι βαρύ θεωρητικά. Και θέτει και μια σειρά από ενδιαφέροντα ερωτήματα. Κυρίως αυτό: Ποιος είναι ο πραγματικός πατέρας (κατ' επέκταση, γονέας): εκείνος που έδωσε το σπέρμα του και μετά την έκανε για αλλού ή εκείνος που μεγαλώνει το παιδί γνωρίζοντας (μερικές φορές και μη γνωρίζοντας) ότι το παιδί δεν είναι δικό του; Οι διάλογοι είναι ιδιαίτερα δουλεμένοι και οι σχέσεις αποδίδονται με πολύ ωραίο τρόπο. Από τη μία έχουμε: τη σχέση του Εργουάν με την κόρη του, τη σχέση του με αυτόν που γνώριζε ως πατέρα του και τη νέα σχέση του με τον βιολογικό (;) πατέρα του, με τον οποίο περνάει πολύ καλά, καθώς εκείνος έζησε τον γαλλικό Μάη στους δρόμους, αγωνιζόμενος – και συνεχίζει να είναι ακτιβιστής. Είναι πιο συναρπαστικός από τον ψαρά Μπαστιέν, όπως και να έχει. Ναι, αλλά ο Μπαστιέν δεν έδωσε τίποτε άλλο παρά αγάπη στον Εργουάν…
Από την άλλη έχουμε τη σχέση της Άννας με τον δικό της πατέρα αλλά και με τον Εργουάν. Αυτή η τελευταία σχέση είναι και η πιο ζουμερή, η πιο επίφοβη, η πιο δεκτική σε αστεία και η πιο… επικίνδυνη. Ο Εργουάν στην αρχή τη γουστάρει. Ακολούθως, τον γουστάρει και η Άννα. Μετά ο Εργουάν μαθαίνει πως η Άννα είναι κόρη του Ζοζέφ, που πιθανόν να είναι και δικός του βιολογικός πατέρας! Έτσι λοιπόν, μετά το αρχικό, ισχυρό φλερτ, λογικό είναι να «συγκρατείται» κάθε φορά που είναι κοντά της. Η σκηνή που η Άννα πλέον τον φλερτάρει ανοιχτά κι εκείνος προσπαθεί με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο να την αποκρούσει βγάζει πολύ γέλιο και είναι πολύ ανθρώπινη ταυτόχρονα. Πάντως, ως βασικό comic relief στην ταινία δρα ο Ντιντιέ, που τον υποδύεται ο ηθοποιός, ο γνωστός μόνον ως Esteban. Μικρό σπόιλερ εδώ: ο Ντιντιέ είναι τελικά εκείνος που άφησε έγκυο την Ζουλιέτ, η οποία επέμενε να τον προσλάβει ο πατέρας της στη δουλειά του. Ο Ντιντιέ είναι μονίμως μαστούρης και φαίνεται να μην είναι και ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο. Έτσι, δίνει ακόμα περισσότερο ανάλαφρο τόνο σε μια πολύ διασκεδαστική ταινία, που δεν ξεπουλιέται για φτηνά γέλια και βάζει στο επίκεντρο κάτι που αξίζει τον κόπο να δει κανείς.
Ευτυχώς, δεν μοιάζει με τις φτηνές γαλλικές κωμωδιούλες, που ανταγωνίζονται πλέον σε χαζομάρα τις αντίστοιχες αμερικάνικες. Από την άλλη, εντάξει, δεν είναι και αριστούργημα. Πάντως, είναι μια τίμια ταινία που περνάς μια χαρά παρακολουθώντας την.
Η υπόθεση: Ο Εργουάν εργάζεται ως πυροτεχνουργός, μια δουλειά πολύ επικίνδυνη, η οποία απαιτεί μεγάλη προσοχή και ακρίβεια. Απενεργοποιεί ξεχασμένες βόμβες και νάρκες στη γαλλική περιφέρεια, στη Βρετάνη. Είναι πολύ τυπικός, ακολουθεί τους νόμους κι οι άλλοι μπορούν να βασίζονται επάνω του. Είναι χήρος, καθώς η γυναίκα του εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο κι έχει αναθρέψει σχεδόν μόνος του την κόρη του, τη Ζουλιέτ. Η Ζουλιέτ δουλεύει σε γραφείο ευρέσεως εργασίας και είναι έγκυος χωρίς να ξέρει (;) ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού της. Μιας που η θεία του Εργουάν, αδελφή του πατέρα του, του Μπαστιέν, πέθανε από μια κληρονομική ασθένεια, τόσο ο Εργουάν όσο και η κόρη του προβαίνουν σε μια σειρά από αιματολογικές εξετάσεις για να αποκλείσουν την πιθανότητα το έμβρυο να έχει προβλήματα.
Τα αποτελέσματα βγαίνουν, είναι καθαρά, αλλά μια άλλη παράμετρός τους σοκάρει τον Εργουάν: ο Μπαστιέν δεν είναι πατέρας του! Ψάχνοντας να βρει τον βιολογικό του πατέρα, βάζει μια ντετέκτιβ να κάνει τη δουλειά. Και τον βρίσκει: είναι ο Ζοζέφ, ένας συναρπαστικός γεράκος, με τον οποίο ο Εργουάν περνάει καλά. Το θέμα είναι πως ο Ζοζέφ έχει μια κόρη, την κτηνίατρο Άννα, την οποία ο Εργουάν ερωτεύεται! Οπότε μαζεύονται πολλά ερωτήματα προς απάντηση: Ποιος άφησε έγκυο την Ζουλιέτ; Πώς θα πει την αλήθεια ο Εργουάν στον Μπαστιέν; Και πόσο κινδυνεύει ο Μπαστιέν να υποπέσει σε… αιμομιξία με την Άννα;
Η άποψή μας: Έτσι ακριβώς όπως τα διαβάσατε παραπάνω. Αυτά ισχύουν στην – κι όμως άκρως ενδιαφέρουσα – κωμωδία. Βοηθάει το γεγονός ότι πρωταγωνιστούν δύο από τους μεγαλύτερους σταρ του Βελγίου αυτήν τη στιγμή: ο πάντα αξιόπιστος François Damiens και η πολύ γοητευτική, σέξι (χωρίς να είναι όμορφη) και ταλαντούχα Cécile De France! Το ότι επίσης στους ρόλους των γηραιών πατεράδων εμφανίζονται οι André Wilms (που έχει παίξει από ταινίες του Kaourismaki μέχρι στη «Φωτογραφία» του Παπατάκη!) και Guy Marchand δεν είναι κακό! Το θέμα της πατρότητας και της εν δυνάμει αιμομιξίας θα μπορούσε να δώσει ένα πρώτης τάξεως υλικό για κάτι σαν αρχαία τραγωδία.
Ευτυχώς, η σκηνοθέτιδα αντιμετωπίζει το θέμα της με χιούμορ, με διακριτικότητα και όμορφο τρόπο, τέτοιον ώστε να μην το γελοιοποιεί αλλά μέσω του γέλιου να εκτονώνει κάτι βαρύ θεωρητικά. Και θέτει και μια σειρά από ενδιαφέροντα ερωτήματα. Κυρίως αυτό: Ποιος είναι ο πραγματικός πατέρας (κατ' επέκταση, γονέας): εκείνος που έδωσε το σπέρμα του και μετά την έκανε για αλλού ή εκείνος που μεγαλώνει το παιδί γνωρίζοντας (μερικές φορές και μη γνωρίζοντας) ότι το παιδί δεν είναι δικό του; Οι διάλογοι είναι ιδιαίτερα δουλεμένοι και οι σχέσεις αποδίδονται με πολύ ωραίο τρόπο. Από τη μία έχουμε: τη σχέση του Εργουάν με την κόρη του, τη σχέση του με αυτόν που γνώριζε ως πατέρα του και τη νέα σχέση του με τον βιολογικό (;) πατέρα του, με τον οποίο περνάει πολύ καλά, καθώς εκείνος έζησε τον γαλλικό Μάη στους δρόμους, αγωνιζόμενος – και συνεχίζει να είναι ακτιβιστής. Είναι πιο συναρπαστικός από τον ψαρά Μπαστιέν, όπως και να έχει. Ναι, αλλά ο Μπαστιέν δεν έδωσε τίποτε άλλο παρά αγάπη στον Εργουάν…
Από την άλλη έχουμε τη σχέση της Άννας με τον δικό της πατέρα αλλά και με τον Εργουάν. Αυτή η τελευταία σχέση είναι και η πιο ζουμερή, η πιο επίφοβη, η πιο δεκτική σε αστεία και η πιο… επικίνδυνη. Ο Εργουάν στην αρχή τη γουστάρει. Ακολούθως, τον γουστάρει και η Άννα. Μετά ο Εργουάν μαθαίνει πως η Άννα είναι κόρη του Ζοζέφ, που πιθανόν να είναι και δικός του βιολογικός πατέρας! Έτσι λοιπόν, μετά το αρχικό, ισχυρό φλερτ, λογικό είναι να «συγκρατείται» κάθε φορά που είναι κοντά της. Η σκηνή που η Άννα πλέον τον φλερτάρει ανοιχτά κι εκείνος προσπαθεί με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο να την αποκρούσει βγάζει πολύ γέλιο και είναι πολύ ανθρώπινη ταυτόχρονα. Πάντως, ως βασικό comic relief στην ταινία δρα ο Ντιντιέ, που τον υποδύεται ο ηθοποιός, ο γνωστός μόνον ως Esteban. Μικρό σπόιλερ εδώ: ο Ντιντιέ είναι τελικά εκείνος που άφησε έγκυο την Ζουλιέτ, η οποία επέμενε να τον προσλάβει ο πατέρας της στη δουλειά του. Ο Ντιντιέ είναι μονίμως μαστούρης και φαίνεται να μην είναι και ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο. Έτσι, δίνει ακόμα περισσότερο ανάλαφρο τόνο σε μια πολύ διασκεδαστική ταινία, που δεν ξεπουλιέται για φτηνά γέλια και βάζει στο επίκεντρο κάτι που αξίζει τον κόπο να δει κανείς.
Ευτυχώς, δεν μοιάζει με τις φτηνές γαλλικές κωμωδιούλες, που ανταγωνίζονται πλέον σε χαζομάρα τις αντίστοιχες αμερικάνικες. Από την άλλη, εντάξει, δεν είναι και αριστούργημα. Πάντως, είναι μια τίμια ταινία που περνάς μια χαρά παρακολουθώντας την.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 9 Αυγούστου 2018 από την Weird Wave!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική