Mile 22
του Peter Berg. Με τους Mark Wahlberg, Iko Uwais, John Malkovich, Lauren Cohan, Ronda Rousey, Nikolai Nikolaeff, Carlo Alban, Terry Kinney
Της Ινδονησίας!
του zerVo (@moviesltd) 
Πρέπει να ήταν καμιά δεκαριά και βάλε χρονάκια πριν, όταν στο εκράν έπαιζε μια τυπική αμερικάνικη περιπέτεια δράσης με τον Bruce Willis, σε ρόλο προβληματικού μπάτσου, που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας την μεταγωγή ενός σημαντικού μάρτυρα, πρώην κακοποιού, πανέτοιμου να καταδώσει τα παλιά του συνεταιράκια στο δικαστήριο. Η ταινία είχε τον τίτλο 16 Blocks, διότι τόση ακριβώς, δεκαέξι οικοδομικά τετράγωνα δηλαδή, ήταν η απόσταση από την ΓΑΔΑ ίσαμε την Ευελπίδων, που θα έπρεπε να διανύσει η συνοδεία. Και εννοείται πως σε όλο το εύρος της διαδρομής, ήταν διάσπαρτοι εκείνοι που θα έκαναν τα πάντα προκειμένου να μην φτάσει ζωντανό το "καρφί" στην αίθουσα. Αν λοιπόν σήμερα μετατρέψουμε τα μπλοκ σε μίλια και δώσουμε στην πλοκή διάσταση λίγο πιο πρακτορική και λιγότερο αστυνομική, τότε έχουμε στα χέρια μας ένα πιστό αντίγραφο εκείνης της δημιουργίας του Richard Donner, με την ονομασία Mile 22...
Δεν είχε και τα καλύτερα αποτελέσματα η πιο πρόσφατη ένοπλη επέμβαση σε άντρο της Ρώσικης μαφίας, της ομάδας που ηγείται ο ακραίων μεθόδων πράκτορας Τζέιμς Σίλβα, αφού δεν ναι μεν εξοντώθηκε ο εχθρός, δεν εντοπίστηκε όμως ολόκληρη η ποσότητα του σπάνιου, πανάκριβου και ραδιενεργού υλικού Κέσιου, που χρησιμοποιείται από τους τρομοκράτες ως πρώτη ύλη των εξοντωτικών της κτυπημάτων. Δεκαέξι μήνες κατοπινά, αναζητώντας τα ίχνη των εξτρεμιστών στην μακρινή Ινδονησία, ο Σίλβα θα δεχθεί μια αναπάντεχη προσφορά, καθώς το στέλεχος των τοπικών αστυνομικών αρχών Λι Νουρ, θα παραδοθεί, δίνοντας έναντι του ανταλλάγματος της ασφαλούς εξόδου από του από την χώρα, απόρρητες πληροφορίες για την κρυψώνα των εξτρεμιστών.
Μαθημένος να αντιμετωπίζει με επιφύλαξη κάθε τέτοια περίπτωση αποστασίας, ο έμπειρος κατάσκοπος, θα αποδεχθεί την προσφορά του διπλού πράκτορα και θα στήσει επιχείρηση απόδρασης του από το πολύβουο Ιντοκαρ Σιτι, προς το εξωτερικό. Για να καταφέρει να του αποσπάσει τον πολυπόθητο κωδικό που θα σπάσει το σύστημα των εχθρών, θα κληθεί να τον παραδώσει σώο και αβλαβή στους μεταφορείς που τον περιμένουν στο τοπικό αεροδρόμιο και βρίσκεται 22 ολόκληρα μίλια μακρυά από την αμερικάνικη πρεσβεία. Μια διαδρομή γεμάτη κινδύνους και απρόοπτους αντιπάλους, που επιδιώκουν την εξόντωση του "καρφιού". Σε αυτή την κρίσιμη αποστολή ο Σίλβα, θα έχει για ακόμη μια φορά την στήριξη της - αφανούς δράσης για την επίσημη CIA - ομάδας Overwatch, μιας άριστα στημένης τεχνολογικά υπηρεσίας που ηγείται ο βετεράνος των mission impossible Μπίσοπ, που παρέχει στους πράκτορες τις σημαντικές πληροφορίες που απαιτούν, ώστε να βρίσκονται πάντοτε ένα βήμα μπροστά από τον εχθρό...
Και κάπως έτσι μια φανταστική πόλη της Νοτιοανατολικής Ασίας, που ορίζει εδώ και καιρό άντρο των απανταχού 007, θα παραδοθεί ολοκληρωτικά στις φλόγες ενός μυστικού πολέμου που έχει ανοίξει ανάμεσα στους καλούς Γιάνκηδες και τους κακίστρους Ανατολίτες. Για να πάρει φωτιά το στόρι πάντως, θα χρειαστεί πολύς χρόνος εισαγωγικών σεκάνς, πέραν του Τζειμσμποντικού τύπου ίντρο και του επεξηγηματικού κλιπ των τίτλων αρχής, όπου περιγράφεται ολόκληρη η διαδρομή ενός έιτζεντ, που ανάλογα την εμπορική απήχηση που θα έχει στα box office, ίσως και να επιστρέψει στο μέλλον σε πιο ολοκληρωμένη φόρμα. Χρόνος που φαγώνεται από το συμπυκνωμένο είναι η αλήθεια, ενενηντάλεπτο του φιλμ, αναίτια θα έλεγα, αφού το κοινό προφανώς και είναι προετοιμασμένο να αποδεχθεί ένα πρακτορικό παραμύθι, δίχως να του δώσει να καταλάβει κάποιος πράγματα που δεν ισχύουν παρά μόνο στην φαντασία εκείνου που τα εμπνεύστηκε. Όχι δηλαδή πως η Central Intelligence δεν διαθέτει την χάιτεκ υπηρεσία που της ανοίγει τα μάτια. Αλλά κάτι τέτοιο, είναι βέβαιο πως το έχουμε ματαδεί στο φιλμικό παρελθόν σε πιο καλά οργανωμένα action θρίλερς, από την εποχή του πρώτου διδάξαντα Enemy Of The State...
Με προφανώς χαμηλωμένο μπάτζετ και όχι τους παράδες που θα ήθελε στην τσέπη - ο σκηνοθέτης Peter Berg της μιας ταινίας ανά σεζόν, στήνει την πλοκή του δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση, όχι στον βασικό ήρωα, όπως προστάζει το δημιουργικό πρωτόκολλο, αλλά στην περιφέρεια. Εξού και τρώει μπόλικα λεπτά για να προβάλει τις ικανότητες της φαντασματικής Overwatch (που καθοδηγεί κάποιος που φέρνει στον John Malkovich), τις επιδεξιότητες του προδότη (ο Ασιάτης Iko Uwais, εξαργυρώνει την επιτυχία του The Raid), ακόμη και για το δεξί χέρι του Σίλβα, την όσο όμορφη, άλλο τόσο επικίνδυνη πράκτορα Άλις Κερ μαθαίνουμε πως αντιμετωπίζει προσωπικά ζητήματα με τον άτυχο γάμο της. Άρα στο ημίωρο που του απομένει για να κάνει την ασιανή κωμόπολη γης μαδιάμ, δεν προλαβαίνει ούτε τον κακό της υπόθεσης να σχηματίσει, μα κυρίως ούτε την περσόνα του καινούργιου Μπορν ή Ίθαν Χαντ να απεικονίσει. Όσο δε για την ανατροπή του φινάλε, οι έμπειροι φανς του είδους, που ενδεχόμενα έχουν φάει με το κουτάλι αντίστοιχου επιπέδου παραγωγές των 80s, την έχουν αποκαλύψει στο μυαλό τους, ώρες πριν εκείνη λάβει χώρα. Και απλώς καρτερούν...
Δεν είμαι βέβαιος πως η φιλία του Mark Wahlberg με τον Berg έχει κάνει καλό στην καριέρα του. Αυτή είναι η τέταρτη φορά που οι δυο τους ταιριάζουν χνώτα, η πρώτη που δεν βασίζεται σε αληθινά περιστατικά, κατόπιν των Lone Survivor, Η Μέρα των Ηρώων (Patriots Day) και Deepwater Horizon και αυτό αποδεικνύεται μάλλον ντεσαβαντάζ στην πορεία. Αναμφίβολα η κατεύθυνση του βέλους στο ιστόγραμμα αυτής της κολεγιάς, έχει καθοδική τάση και μάλλον θα πρέπει να προσδιορίσουν αποξαρχής κι οι δυο τους τους καινούργιους τους στόχους, έχοντας αποδείξει με τον Μόνο Επιζόντα, πως διαθέτουν τα φόντα για κάτι πιο σοβαρό. Τουλάχιστον από το Mile 22, που αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων, χωρίς φρέσκες ιδέες, με έλλειψη συνοχής και ρυθμού, αλλά και γεμάτο υπερβολές και ακρότητες, που δεν μπορεί να γίνουν πιστευτές, ούτε από τον πιο καλόβολο θεατή.
Μαθημένος να αντιμετωπίζει με επιφύλαξη κάθε τέτοια περίπτωση αποστασίας, ο έμπειρος κατάσκοπος, θα αποδεχθεί την προσφορά του διπλού πράκτορα και θα στήσει επιχείρηση απόδρασης του από το πολύβουο Ιντοκαρ Σιτι, προς το εξωτερικό. Για να καταφέρει να του αποσπάσει τον πολυπόθητο κωδικό που θα σπάσει το σύστημα των εχθρών, θα κληθεί να τον παραδώσει σώο και αβλαβή στους μεταφορείς που τον περιμένουν στο τοπικό αεροδρόμιο και βρίσκεται 22 ολόκληρα μίλια μακρυά από την αμερικάνικη πρεσβεία. Μια διαδρομή γεμάτη κινδύνους και απρόοπτους αντιπάλους, που επιδιώκουν την εξόντωση του "καρφιού". Σε αυτή την κρίσιμη αποστολή ο Σίλβα, θα έχει για ακόμη μια φορά την στήριξη της - αφανούς δράσης για την επίσημη CIA - ομάδας Overwatch, μιας άριστα στημένης τεχνολογικά υπηρεσίας που ηγείται ο βετεράνος των mission impossible Μπίσοπ, που παρέχει στους πράκτορες τις σημαντικές πληροφορίες που απαιτούν, ώστε να βρίσκονται πάντοτε ένα βήμα μπροστά από τον εχθρό...
Και κάπως έτσι μια φανταστική πόλη της Νοτιοανατολικής Ασίας, που ορίζει εδώ και καιρό άντρο των απανταχού 007, θα παραδοθεί ολοκληρωτικά στις φλόγες ενός μυστικού πολέμου που έχει ανοίξει ανάμεσα στους καλούς Γιάνκηδες και τους κακίστρους Ανατολίτες. Για να πάρει φωτιά το στόρι πάντως, θα χρειαστεί πολύς χρόνος εισαγωγικών σεκάνς, πέραν του Τζειμσμποντικού τύπου ίντρο και του επεξηγηματικού κλιπ των τίτλων αρχής, όπου περιγράφεται ολόκληρη η διαδρομή ενός έιτζεντ, που ανάλογα την εμπορική απήχηση που θα έχει στα box office, ίσως και να επιστρέψει στο μέλλον σε πιο ολοκληρωμένη φόρμα. Χρόνος που φαγώνεται από το συμπυκνωμένο είναι η αλήθεια, ενενηντάλεπτο του φιλμ, αναίτια θα έλεγα, αφού το κοινό προφανώς και είναι προετοιμασμένο να αποδεχθεί ένα πρακτορικό παραμύθι, δίχως να του δώσει να καταλάβει κάποιος πράγματα που δεν ισχύουν παρά μόνο στην φαντασία εκείνου που τα εμπνεύστηκε. Όχι δηλαδή πως η Central Intelligence δεν διαθέτει την χάιτεκ υπηρεσία που της ανοίγει τα μάτια. Αλλά κάτι τέτοιο, είναι βέβαιο πως το έχουμε ματαδεί στο φιλμικό παρελθόν σε πιο καλά οργανωμένα action θρίλερς, από την εποχή του πρώτου διδάξαντα Enemy Of The State...
Με προφανώς χαμηλωμένο μπάτζετ και όχι τους παράδες που θα ήθελε στην τσέπη - ο σκηνοθέτης Peter Berg της μιας ταινίας ανά σεζόν, στήνει την πλοκή του δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση, όχι στον βασικό ήρωα, όπως προστάζει το δημιουργικό πρωτόκολλο, αλλά στην περιφέρεια. Εξού και τρώει μπόλικα λεπτά για να προβάλει τις ικανότητες της φαντασματικής Overwatch (που καθοδηγεί κάποιος που φέρνει στον John Malkovich), τις επιδεξιότητες του προδότη (ο Ασιάτης Iko Uwais, εξαργυρώνει την επιτυχία του The Raid), ακόμη και για το δεξί χέρι του Σίλβα, την όσο όμορφη, άλλο τόσο επικίνδυνη πράκτορα Άλις Κερ μαθαίνουμε πως αντιμετωπίζει προσωπικά ζητήματα με τον άτυχο γάμο της. Άρα στο ημίωρο που του απομένει για να κάνει την ασιανή κωμόπολη γης μαδιάμ, δεν προλαβαίνει ούτε τον κακό της υπόθεσης να σχηματίσει, μα κυρίως ούτε την περσόνα του καινούργιου Μπορν ή Ίθαν Χαντ να απεικονίσει. Όσο δε για την ανατροπή του φινάλε, οι έμπειροι φανς του είδους, που ενδεχόμενα έχουν φάει με το κουτάλι αντίστοιχου επιπέδου παραγωγές των 80s, την έχουν αποκαλύψει στο μυαλό τους, ώρες πριν εκείνη λάβει χώρα. Και απλώς καρτερούν...
Δεν είμαι βέβαιος πως η φιλία του Mark Wahlberg με τον Berg έχει κάνει καλό στην καριέρα του. Αυτή είναι η τέταρτη φορά που οι δυο τους ταιριάζουν χνώτα, η πρώτη που δεν βασίζεται σε αληθινά περιστατικά, κατόπιν των Lone Survivor, Η Μέρα των Ηρώων (Patriots Day) και Deepwater Horizon και αυτό αποδεικνύεται μάλλον ντεσαβαντάζ στην πορεία. Αναμφίβολα η κατεύθυνση του βέλους στο ιστόγραμμα αυτής της κολεγιάς, έχει καθοδική τάση και μάλλον θα πρέπει να προσδιορίσουν αποξαρχής κι οι δυο τους τους καινούργιους τους στόχους, έχοντας αποδείξει με τον Μόνο Επιζόντα, πως διαθέτουν τα φόντα για κάτι πιο σοβαρό. Τουλάχιστον από το Mile 22, που αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων, χωρίς φρέσκες ιδέες, με έλλειψη συνοχής και ρυθμού, αλλά και γεμάτο υπερβολές και ακρότητες, που δεν μπορεί να γίνουν πιστευτές, ούτε από τον πιο καλόβολο θεατή.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Αυγούστου 2018 από την Odeon!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική