Με Αγάπη, Τζούλιετ
του Mike Newell. Με τους Lily James. Michiel Huisman, Glen Powell, Jessica Brown Findlay, Katherine Parkinson, Matthew Goode, Tom Courtenay, Penelope Wilton
Φλούδες από πατάτες...
του zerVo (@moviesltd) 
Υπήρξε άραγε τμήμα της βρετανικής επικράτειας, που κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πατήθηκε ολοσχερώς από την βάναυση ναζιστική μπότα? Η λογική απάντηση λέει πως όχι, ακόμη κι αν οι Εγγλέζοι δοκιμάστηκαν σκληρά από τις ασταμάτητες ρίψεις βομβών της Λουφτβάφε, όχι μόνο δεν υπέκυψαν, αλλά αποτέλεσαν έναν από τους πιο βασικούς συμμαχικούς πυλώνες της τελικής αντεπίθεσης. Κι όμως η αλήθεια είναι διαφορετική, μιας και η συστάδα νήσων Τσάνελ, που ξαπλώνουν στο κανάλι της Μάγχης, πολύ κοντά στις ακτές της Νορμανδίας και βρίσκονται κάτω από την God Save The Queen σημαία, έπεσαν στα χέρια των χιτλερικών ορδών, σχεδόν ταυτόχρονα με την κατάκτηση της Γαλλίας. Και αποτέλεσαν μάλιστα ένα από τα πλέον στρατηγικής σημασίας σημεία εφόδου προς την Γηραιά Αλβιόνα, του προτελευταίου απόρθητου οχυρού για τον δαίμονα Χίτλερ, πριν την εκστρατεία στην Ανατολική Ευρώπη, που αν και εφόσον το είχε κυριεύσει, η έκβαση της εμπόλεμης σύρραξης, θα ήταν πολύ διαφορετική.
Ένα; χρόνος μόλις έχει διαβεί από το πέρας του μεγάλου πολέμου και το Λονδίνο ακόμη μετράει τις πληγές που του προκάλεσε η μήνη των Ναζί. Παλεύοντας να ορθοποδήσει από τις εφιαλτικές μνήμες που κυριεύουν το μυαλό της, η νεαρή Τζούλιετ Άστον, εκμεταλλευόμενη το συγγραφικό της ταλέντο και χάρη στην επιμονή του ιμπρεσάριου της, θα κλείσει συμβόλαιο με την εφημερίδα Τάιμς της Νέας Υόρκης, αναλαμβάνοντας την επιμέλεια στήλης λογοτεχνικού περιεχομένου. Ως κερασάκι στην τούρτα των ευχάριστων μαντάτων, θα έλθει μάλιστα και το δακτυλίδι αρραβώνων, που θα της προτείνει ο εύπορος Αμερικάνος σύντροφός της Μαρκ, δίνοντας του για αντάλλαγμα την πολυπόθητη υπόσχεση, πως θα συνεχίσουν αντάμα την ζωή τους.
Τα σχέδια της όμορφης λογοτέχνιδας, θα ανατραπούν μονομιάς, ενόσω εκείνη θα λάβει μια παράξενη επιστολή, από έναν φανατικό αναγνώστη του έργου της, που ζει στο Γκέρνζι, ένα αποκομμένο από την Βρετανία νησάκι στον στενό θαλασσινό δίαυλο, που το 1940 έπεσε στα νύχια των Γερμανών. Κατά την διάρκεια της Κατοχής, ο επιστολογράφος, κτηνοτρόφος στο επάγγελμα, Ντόουσι Άνταμς, μαζί με μια φράξια ετερόκλητων συμπατριωτών του, βρήκαν διέξοδο από τις διώξεις των κατακτητών, δημιουργώντας ένα κλαμπ ανάγνωσης βιβλίων, που έδινε ραντεβού κάθε βράδυ Παρασκευής. Και που χάρη στα μοναδικά εφόδια τροφής που είχαν απομείνει στον πάμφτωχο κυριευμένο βράχο, την βάφτισαν ως την Λέσχη της Πίτας από Πατατόφλουδες. Φαγητού κατοχικού, που μαζί με το παράνομης φτιάξης τζιν, ποτέ δεν έλειπε από καμία συνάντηση της ομάδας...
Εννοείται πως η ζορισμένη και από τις απώλειες Τζούλιετ, συγκινημένη από τα γραπτά του άγνωστου της άντρα και με σκοπό να κάνει την ιστορία της ομήγυρης άρθρο στην εφημερίδα, θα πάρει το πρώτο καράβι και θα τραβήξει ρότα προς το απομονωμένο Γκέρνζι, αναζητώντας τα εναπομείναντα μέλη. Στην μικρή και περιορισμένη κοινωνία που θα ταξιδέψει όμως, εκεί που οι θύμησες της απανθρωπιάς των Γερμανών είναι ακόμη νωπές, ερχόμενη σε επαφή με τους κατοίκους θα καταλάβει πως ο καθένας κρύβει μέσα του και ένα προσωπικό δράμα. Μια τραγική ατομική ιστορία, που αποζητά την εξιλέωση.
Συνεπώς αυτόματα, η κινούμενη στην ευθεία, με συνεχείς φλασμπάκ παρεμβολές από την περίοδο της Κατοχής, αφήγηση, εκτός από την υποβόσκουσα ρομαντική εκδοχή που ενδεχόμενα αναπτύσσεται μεταξύ της όμορφης (και λογοδοσμένης) συγγραφέως / ρεπόρτερ και του γοητευτικού (μάλλον χήρου...) κτηνοτρόφου, αποκτά και διαστάσεις θρίλερ, καθώς ένα στέλεχος της αναγνωστικής κομπανίας έχει αναίτια εξαφανιστεί. Ερωτηματικά αναπάντητα, που θα ξυπνήσουν τα ερευνητικά ένστικτα της όμορφης νεαράς, ώστε να λησμονήσει τις υποχρεώσεις της στην Λόνδρα και να ξετυλίξει το κουβάρι της αναζήτησης, ρίχνοντας φως στο τούνελ. Λεπτό με το λεπτό, ώρα με την ώρα, ημέρα με την ημέρα, θα καταλάβει ταυτόχρονα όμως, πως μάλλον περισσότερα είναι τα στοιχεία που την δένουν με το κατακερματισμένο Γκέρνζι, παρά με την λάμψη και τις ανέσεις της πρωτεύουσας. Η υπόσχεση που έχει δώσει όμως και το δακτυλίδι που (δεν) φορά, δεν της επιτρέπουν να πάρει τις αποφάσεις που ίσως θα επιθυμούσε.
Περιέργως το τυπικότατης Βρετανικής κοπής φιλμ βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα που υπογράφει μια Γιάνκισα, η πρώην βιβλιοθηκάριος Mary Ann Shaffer, που περιγράφει την ατμόσφαιρα στα Channel Islands σαν να είναι ο τόπος ο δικός της. Εννοείται βέβαια, πως στο άκουσμα του ονόματος του βετεράνου Mike Newell ως ντιρέκτορα, σε συνδυασμό με την χρηματοδότηση του προσεκτικού Netflix και την στήριξη της Canal Plus, το ταξίδεμα τόσο στο μέρος, μα κυρίως στον χρόνο, ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρα εύρυθμο και συμμετρικό. Με την χρήση των αιώνια διατηρητέων ακτών της Κορνουάλης, που κόβουν την ανάσα, ως φυσικού φόντου που θα κινηθεί το μεγαλύτερο τμήμα του πονήματος του, ο σκηνοθέτης του 4 Weddings And A Funeral, έχει ήδη κερδίσει το κλέψιμο της ματιάς του κάθε θεατή, που αρέσκεται στο να παρακολουθεί στο γιγάντιο εκράν, τόσο εντυπωσιακά landscapes. Ακολουθεί όμως και η εξιστόρηση την ίδια καλοστημένη συνταγή?
Ένα μπέρδεμα μεταξύ των εναλλαγών των σεκάνς, ανάμεσα στο σήμερα και το χθες, είναι γεγονός πως υπάρχει, μιας και δεν μιξάρονται με τρόπο που να καθιστά σαφές το χρονικό πέρα δώθε με σαφήνεια. Με διάρκεια που ξεπερνά κιόλας το δίωρο, το σενάριο αφήνει ελάχιστα σημεία του βιβλίου εκτός πλάνων, δίνοντας μάλιστα ένα επιπλέον ημίωρο στο φινάλε και για τις προσωπικές, συναισθηματικές απαντήσεις της ηρωίδας, αφού έχει καταφέρει να λύσει τον γρίφο της εξαφάνισης. Είναι και οι ώρες που δοκιμάζεται πιότερο η ερμηνευτική αξία του ορισμού της σύγχρονης φιλμικής ενζενί, ονόματι Lily James, που στα 29 της μόλις χρόνια, βλέπει το μέλλον να προδιαγράφεται μπρος της τόσο λαμπερό. Η πιτσιρίκα είναι χάρμα ιδέσθαι! Όπως άλλωστε ήταν από την πρώτη φορά που την καμαρώσαμε, ως στάρινγκ, στο εκράν στην φαντασμαγορική Cinderella. Ο άνετος αέρας που κινείται, ακόμη και σε σημεία που η πλοκή μοιάζει πιο στενόχωρη και όχι τόσο ελκυστική, είναι γνωστός από το υποκριτικό της παρελθόν σε διαφορετικής υφής φιλμς. Από Το Τελευταίο Φιλί του Κάιζερ (The Exception) στο Baby Driver και από την Περηφάνια και Προκατάληψη και Ζόμπι (Pride and Prejudice and Zombies) στο πολύ πρόσφατο μιούζικαλ Mamma Mia! Here We Go Again.
Κάτω από την αστερόσκονη της Αγγλίδας δε, δημιουργείται εδώ ένα πολύ όμορφο Downton Abbey ριγιούνιον, που συνθέτουν η επίσης ανερχόμενη Jessica Brown Findlay, ο ως συνήθως σε γκέι ρόλο Matthew Goode και η εκφραστική Penelope Wilton. Τον μορφονιό / ιδανικό άντρα / ονειρεμένο συμβίο υποδύεται ικανοποιητικά ο Ολλανδός κλώνος του Bradley Cooper, Michiel Huisman, ενώ ειδικής αναφοράς χρήζει η παρουσία της θεατρικής κατά βάση πορείας, Katherine Parkinson, που κλέβει την παράσταση ως η εκκεντρική, μοναχική και χίπικης συμπεριφοράς μεγαλοκοπέλα. Με τέτοιο όμορφα μελετημένο καστ, προσεγμένο σχεδιασμό παραγωγής αλλά και αφηγηματική δομή που δεν αριστεύει μεν, αλλά δίνει έναν πολύ ελκυστικό τόνο, ώστε να μην βαραίνουν τα 125 λεπτά της, η κινηματογραφική νουβέλα με τον τίτλο σιδηρόδρομο, που κάπου μέσα του παίζει και ο τόπος του Guernsey, χαρίζει μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για αξιόλογο σινεμά, που συνδυάζει το ρομάντζο και το δράμα, με κάποιου είδους, άγνωστες στο ευρύ κοινό, ιστορικές πινελιές.
Τα σχέδια της όμορφης λογοτέχνιδας, θα ανατραπούν μονομιάς, ενόσω εκείνη θα λάβει μια παράξενη επιστολή, από έναν φανατικό αναγνώστη του έργου της, που ζει στο Γκέρνζι, ένα αποκομμένο από την Βρετανία νησάκι στον στενό θαλασσινό δίαυλο, που το 1940 έπεσε στα νύχια των Γερμανών. Κατά την διάρκεια της Κατοχής, ο επιστολογράφος, κτηνοτρόφος στο επάγγελμα, Ντόουσι Άνταμς, μαζί με μια φράξια ετερόκλητων συμπατριωτών του, βρήκαν διέξοδο από τις διώξεις των κατακτητών, δημιουργώντας ένα κλαμπ ανάγνωσης βιβλίων, που έδινε ραντεβού κάθε βράδυ Παρασκευής. Και που χάρη στα μοναδικά εφόδια τροφής που είχαν απομείνει στον πάμφτωχο κυριευμένο βράχο, την βάφτισαν ως την Λέσχη της Πίτας από Πατατόφλουδες. Φαγητού κατοχικού, που μαζί με το παράνομης φτιάξης τζιν, ποτέ δεν έλειπε από καμία συνάντηση της ομάδας...
Εννοείται πως η ζορισμένη και από τις απώλειες Τζούλιετ, συγκινημένη από τα γραπτά του άγνωστου της άντρα και με σκοπό να κάνει την ιστορία της ομήγυρης άρθρο στην εφημερίδα, θα πάρει το πρώτο καράβι και θα τραβήξει ρότα προς το απομονωμένο Γκέρνζι, αναζητώντας τα εναπομείναντα μέλη. Στην μικρή και περιορισμένη κοινωνία που θα ταξιδέψει όμως, εκεί που οι θύμησες της απανθρωπιάς των Γερμανών είναι ακόμη νωπές, ερχόμενη σε επαφή με τους κατοίκους θα καταλάβει πως ο καθένας κρύβει μέσα του και ένα προσωπικό δράμα. Μια τραγική ατομική ιστορία, που αποζητά την εξιλέωση.
Συνεπώς αυτόματα, η κινούμενη στην ευθεία, με συνεχείς φλασμπάκ παρεμβολές από την περίοδο της Κατοχής, αφήγηση, εκτός από την υποβόσκουσα ρομαντική εκδοχή που ενδεχόμενα αναπτύσσεται μεταξύ της όμορφης (και λογοδοσμένης) συγγραφέως / ρεπόρτερ και του γοητευτικού (μάλλον χήρου...) κτηνοτρόφου, αποκτά και διαστάσεις θρίλερ, καθώς ένα στέλεχος της αναγνωστικής κομπανίας έχει αναίτια εξαφανιστεί. Ερωτηματικά αναπάντητα, που θα ξυπνήσουν τα ερευνητικά ένστικτα της όμορφης νεαράς, ώστε να λησμονήσει τις υποχρεώσεις της στην Λόνδρα και να ξετυλίξει το κουβάρι της αναζήτησης, ρίχνοντας φως στο τούνελ. Λεπτό με το λεπτό, ώρα με την ώρα, ημέρα με την ημέρα, θα καταλάβει ταυτόχρονα όμως, πως μάλλον περισσότερα είναι τα στοιχεία που την δένουν με το κατακερματισμένο Γκέρνζι, παρά με την λάμψη και τις ανέσεις της πρωτεύουσας. Η υπόσχεση που έχει δώσει όμως και το δακτυλίδι που (δεν) φορά, δεν της επιτρέπουν να πάρει τις αποφάσεις που ίσως θα επιθυμούσε.
Περιέργως το τυπικότατης Βρετανικής κοπής φιλμ βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα που υπογράφει μια Γιάνκισα, η πρώην βιβλιοθηκάριος Mary Ann Shaffer, που περιγράφει την ατμόσφαιρα στα Channel Islands σαν να είναι ο τόπος ο δικός της. Εννοείται βέβαια, πως στο άκουσμα του ονόματος του βετεράνου Mike Newell ως ντιρέκτορα, σε συνδυασμό με την χρηματοδότηση του προσεκτικού Netflix και την στήριξη της Canal Plus, το ταξίδεμα τόσο στο μέρος, μα κυρίως στον χρόνο, ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρα εύρυθμο και συμμετρικό. Με την χρήση των αιώνια διατηρητέων ακτών της Κορνουάλης, που κόβουν την ανάσα, ως φυσικού φόντου που θα κινηθεί το μεγαλύτερο τμήμα του πονήματος του, ο σκηνοθέτης του 4 Weddings And A Funeral, έχει ήδη κερδίσει το κλέψιμο της ματιάς του κάθε θεατή, που αρέσκεται στο να παρακολουθεί στο γιγάντιο εκράν, τόσο εντυπωσιακά landscapes. Ακολουθεί όμως και η εξιστόρηση την ίδια καλοστημένη συνταγή?
Ένα μπέρδεμα μεταξύ των εναλλαγών των σεκάνς, ανάμεσα στο σήμερα και το χθες, είναι γεγονός πως υπάρχει, μιας και δεν μιξάρονται με τρόπο που να καθιστά σαφές το χρονικό πέρα δώθε με σαφήνεια. Με διάρκεια που ξεπερνά κιόλας το δίωρο, το σενάριο αφήνει ελάχιστα σημεία του βιβλίου εκτός πλάνων, δίνοντας μάλιστα ένα επιπλέον ημίωρο στο φινάλε και για τις προσωπικές, συναισθηματικές απαντήσεις της ηρωίδας, αφού έχει καταφέρει να λύσει τον γρίφο της εξαφάνισης. Είναι και οι ώρες που δοκιμάζεται πιότερο η ερμηνευτική αξία του ορισμού της σύγχρονης φιλμικής ενζενί, ονόματι Lily James, που στα 29 της μόλις χρόνια, βλέπει το μέλλον να προδιαγράφεται μπρος της τόσο λαμπερό. Η πιτσιρίκα είναι χάρμα ιδέσθαι! Όπως άλλωστε ήταν από την πρώτη φορά που την καμαρώσαμε, ως στάρινγκ, στο εκράν στην φαντασμαγορική Cinderella. Ο άνετος αέρας που κινείται, ακόμη και σε σημεία που η πλοκή μοιάζει πιο στενόχωρη και όχι τόσο ελκυστική, είναι γνωστός από το υποκριτικό της παρελθόν σε διαφορετικής υφής φιλμς. Από Το Τελευταίο Φιλί του Κάιζερ (The Exception) στο Baby Driver και από την Περηφάνια και Προκατάληψη και Ζόμπι (Pride and Prejudice and Zombies) στο πολύ πρόσφατο μιούζικαλ Mamma Mia! Here We Go Again.
Κάτω από την αστερόσκονη της Αγγλίδας δε, δημιουργείται εδώ ένα πολύ όμορφο Downton Abbey ριγιούνιον, που συνθέτουν η επίσης ανερχόμενη Jessica Brown Findlay, ο ως συνήθως σε γκέι ρόλο Matthew Goode και η εκφραστική Penelope Wilton. Τον μορφονιό / ιδανικό άντρα / ονειρεμένο συμβίο υποδύεται ικανοποιητικά ο Ολλανδός κλώνος του Bradley Cooper, Michiel Huisman, ενώ ειδικής αναφοράς χρήζει η παρουσία της θεατρικής κατά βάση πορείας, Katherine Parkinson, που κλέβει την παράσταση ως η εκκεντρική, μοναχική και χίπικης συμπεριφοράς μεγαλοκοπέλα. Με τέτοιο όμορφα μελετημένο καστ, προσεγμένο σχεδιασμό παραγωγής αλλά και αφηγηματική δομή που δεν αριστεύει μεν, αλλά δίνει έναν πολύ ελκυστικό τόνο, ώστε να μην βαραίνουν τα 125 λεπτά της, η κινηματογραφική νουβέλα με τον τίτλο σιδηρόδρομο, που κάπου μέσα του παίζει και ο τόπος του Guernsey, χαρίζει μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για αξιόλογο σινεμά, που συνδυάζει το ρομάντζο και το δράμα, με κάποιου είδους, άγνωστες στο ευρύ κοινό, ιστορικές πινελιές.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Αυγούστου 2018 από την Spentzos Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική