Movies Ltd

Το πολύ το Κύριε Ελέησον...

του zerVo (@moviesltd)

Στα σοβαρά τώρα, πιστεύει κανείς πως όλη αυτή η μόδα, που κυριάρχησε στα κινηματογραφικά δρώμενα την δεκαετία που διανύουμε, με τις μεγαλίστικα εφηβικές τριλογικές περιπέτειες, δεν έχει κλείσει ολοκληρωτικά τον κύκλο της? Κι αν κάπου υπήρξε μια κάποια έκπληξη με την περίπτωση του Twilight |Saga, άντε και μια κατοπινή προσμονή για το (σούπερ-άδικα) πολυδιαφημισμένο Hunger Games, η κινηματογραφία έχει μπουχτίσει με τόσα σπιν οφ το είδος, επιπέδου πολυλογάδικων Maze Rrunner, Divergemt, που ακόμη μια προσθήκη, τριών επίσης μερών, όπως οι Σκοτεινές Δυνάμεις (The Darkest Minds) είναι προφανές πως δεν έχει να προσθέσει το παραμικρό στα ήδη λεγόμενα. Και το αποτέλεσμα δεν διαψεύδει στο ελάχιστο, τις πολύ χαμηλές προσδοκίες.

Κοντινό μέλλον. Η διαρροή ενός μυστηριώδους ιού στον πλανήτη, έχει προκαλέσει τον αφανισμό του 98 τοις εκατό του πληθυσμού ηλικίας κάτω των δεκαοκτώ  ετών. Και το ελάχιστο ποσοστό του 2% που έχει παραμείνει ζωντανό, έχει αποκτήσει υπερφυσικές ικανότητες, σωματικές και ψυχικές. Αποτελώντας απειλή για την παγκόσμια διοίκηση, η απίστευτων δυνατοτήτων έφηβοι, έχουν κατανεμηθεί σε τέσσερις χρωματικές διαβαθμίσεις, ανάλογα με το μέγεθος της επικινδυνότητας τους για την δημόσια ασφάλεια και έχουν οδηγηθεί μακριά από τις οικογένειες τους, σε γιγάντια ιδρύματα, όπου ελέγχονται, παρακολουθούνται και βρίσκονται κάτω από καθεστώς ανελευθερίας, προκειμένου να μην εκτονώσουν ποτέ αυτές τους τις μεταλλαγμένες δυνάμεις.

Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και η πιτσιρίκα Ρούμπι Ντέιλι, που σε ηλικία μόλις οκτώ ετών, συνελήφθη από το προσωπικό της κρατικής ασφάλειας, ως υπαίτια για την διαγραφή των αναμνήσεων που την αφορούν, από την μνήμη των γονιών της. Έξι έτη κατοπινά, η Ρούμπι, θεωρούμενη ως μια από τις πλέον ιδιόμορφες περιπτώσεις των επιζώντων παιδιών, λόγω της τεράστιας πνευματικής και τηλεπαθητικής της ισχύος, βρίσκεται εσώκλειστη στο φρούριο του Θερμόντ, από όπου είναι αδύνατον να αποδράσει κανείς. Εκτός και βρει ανέλπιστη βοήθεια εκ των έσω, καλή ώρα από μια ερευνήτρια με αντιστασιακά κίνητρα, που θα οδηγήσει την μικρούλα έξω, στον ελεύθερο κόσμο. Εκεί που θα συναντήσει τρεις ακόμη περιπλανώμενους συνομηλίκους της, εξίσου ιδιαίτερων ικανοτήτων και θα πάρει μαζί τους τον δρόμο που οδηγεί προς το ανεξάρτητο καμπ, εκεί που έχουν στρατοπεδεύσει όλοι οι ξεχωριστοί νέοι, που δεν έχουν πέσει στα δίχτυα των αρχών.

Και κάπως έτσι παίρνει φορά και η νεανική ετούτη περιπέτεια, που βασίζεται στο πρώτο - εκ των έξι, έτσι για να μην νομίσει κανείς πως δεν θα υπάρξει συνέχεια - βιβλίο της συγγραφέως Alexandra Bracken, που το εξέδωσε το 2010 όταν βρισκόταν σε ηλικία μόλις 23 ετών. Φυσικά όπως κάθε μοντέρνα young adult ιστορία έτσι και αυτή, λαμβάνει χώρα σε ένα δυστοπικό περιβάλλον, όπου τα πάντα έχουν κατακερματιστεί και οι κατά τόπους κυβερνήσεις, κυρίως οι ισχυρές όπως η Αμερικάνικη, έχουν πάρει μέτρα καταπολέμησης των ανήλικων μιούταντς. Με ακρίβεια χιλιοστού δηλαδή, με ότι έχουμε ξαναδεί στο πρόσφατο παρελθόν, όπου το κράτος έχει φορέσει για τα καλά την στολή του δικτάτορα και εν μια νυκτί έχει καταδικάσει την φωτεινή ηλιαχτίδα του τόπου, σε απομόνωση, μαρασμό, απελπισία. Ακόμη κι αυτό το σοσιολογικά επιφανειακό κεντρικό ιδεάκι, το έχουμε ματαδεί ουκ ολίγες φορές, οπότε ούτε εδώ σφύζει πρωτοτυπίας το τάχαμου παρτιζάνικο, νεανικό ξέσπασμα.

Που μοιάζει σαν να έχουν πέσει μέσα στο μίξερ, βασικές ιδέες τριών τεσσάρων πασίγνωστων φιλμς και από το σούρωμα του ρευστού μίγματος, έχουν απομείνει αποκλειστικά και μόνο τα κλισέ τους. Εννοείται πως τα πάντα ξεκινούν από το θεμέλιο των X-Men, μια και η τετραμελής φράξια που τα βήματα της ακολουθούμε κατά πόδας, κάτι από τους συγκεκριμένους ήρωες της Marvel έχει αποσπάσει - υπερεξυπνάδα, τηλεκίνηση, έλεγχος του ηλεκτρισμού και της φωτιάς, φερειπείν. Και κάπου στην πορεία, στο πακέτο προστίθενται οι ταξικές ομαδοποιήσεις των Παιχνιδιών Πείνας, οι ερημικές σκηνικές καταβολές του 28 Days Later και η βίαιη κρατική παρεμβατικότητα του Children Of Men, πάντοτε στην πιο προχειροστημένη τους φόρμα και δίχως να προϋπάρχει σχέδιο για τον λόγο που μαζεύτηκαν αντάμα όλες ετούτες οι κοινοτοπίες. Ακόμη και η ανατροπή προς το φινάλε, με την αποκάλυψη του πραγματικού εχθρού - κακού της πλοκής, όπως την σερβίρει η για πρώτη φορά σε σκηνοθετική καρέκλα, εκτός animation (τα Kung Fu Panda 2 και 3 φέρουν την δική της υπογραφή) Jennifer Yuh Nelson, είναι τόσο προβλέψιμη, ώστε να κοιτάζεις διαρκώς το ρολόι από ανία, ίσαμε να ολοκληρωθεί το 90λεπτο.

Που εντέλει φαντάζει με αιώνας, μιας και στο εκράν δεν συμβαίνουν και πάρα πολλά πράγματα, παρά μόνο ελάχιστα και επαναλαμβανόμενα, δίνοντας μου την εντύπωση πως ετούτο το πρώτο τσάπτερ αυτού του σίνε σίριαλ, μάλλον με πιλότο ομοιάζει. Φυσικά και αναπτύσσεται, μπας και ξυπνήσουν τα τινέιτζερ χαδιάρικα ένστικτα, ρομαντζάκι, μεταξύ της βασικής ηρωίδας Ρούμπι (η έμπειρη στο είδος, αφού την έχουμε δει και στα Games, Amandla Stenberg και του ομορφονιού κομπανιέρου Harris Dickinson, ενώ στο καστ συμμετέχει και η Mandy Moore, σε αινιγματικό κάπως ρόλο - κλειδί όμως για την εξέλιξη της όποιας ίντριγκας. Που όπως προείπα θα έχει και συνέχεια, μολονότι η έξοδος του φιλμ στις αίθουσες των ΗΠΑ δεν υπήρξε και τόσο ενθαρρυντικό, επιστρέφοντας σε μία εβδομάδα, μόλις το εν τρίτο του κόστους των 35 εκ. δολαρίων. Λογικό. Το πολύ το Κύριε Ελέησον, το βαρέθηκαν μέχρι και οι Αμερικάνοι...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Αυγούστου 2018 από την Odeon!