του James Marsh. Με τους Colin Firth, Rachel Weisz, David Thewlis, Ken Stott, Jonathan Bailey, Adrian Schiller, Oliver Maltman, Mark Gatiss, Simon McBurney
Sail Away, Sail Away, Sail Away...
του zerVo (@moviesltd)
Και μόνο που ζωγραφίζεις στον παγκόσμιο χάρτη την διαδρομή σε πιάνει μονομιάς δέος. Με αφετηρία τις βρετανικές ακτές, το σκάφος θα πρέπει να διανύσει πορεία κάθετη στον Ατλαντικό, με λοξώς διαγώνια ρότα προς την Καλή Ελπίδα, να τραβήξει ολόισια για τον Ινδικό και τους Αντίποδες και από εκεί να κινήσει τον δρόμο της επιστροφής, από τον αμερικάνικο Νότο, να προσπεράσει το ακρωτήριο Χορν, βαδίζοντας παράλληλα με την παράκτια ζώνη της Αφρικής, ίσαμε το διάβα να τον οδηγήσει στον τερματισμό. Ακόμη και σήμερα, που η τεχνολογία δίνει στους ριψοκίνδυνους ποντοπόρους, όλες τις ανέσεις ασφαλείας για να επιχειρήσουν ένα τέτοιο ταξίδι, το ρίσκο μοιάζει τεράστιο και οι πιθανότητες ολοκλήρωσης της βόλτας στις θάλασσες της γης, δεν είναι μεγάλες. Πόσο μάλλον μισό αιώνα - ακριβώς - πριν, που ένας ασύρματος, μια πυξίδα και ο ξάστερος ουρανός, ήσαν τα ελάχιστα εφόδια, εκείνου που θα στοιχημάτιζε την ζωή του, πως θα καταφέρει να ξεπεράσει τις αντιξοότητες, ώστε να διανύσει 20 χιλιάδες μίλια αλμύρας, πραγματοποιώντας τον περίπλου της γης...
Ονειροπόλος και υπέρμετρα φιλόδοξος, ο Βρετανός εφευρέτης εργαλείων ναυσιπλοΐας Ντόναλντ Κρόχαρστ, θα αναζητήσει την ιδανική συνθήκη, που θα του επιτρέψει να κάνει το μεγάλο του όραμα πραγματικότητα και να ταξιδέψει από άκρο εις άκρου του κόσμου πάνω σε ένα σκαρί. Την μεγάλη ευκαιρία θα του δώσει ο διαγωνισμός που θα διοργανώσει η εφημερίδα Κυριακάτικοι Τάιμς, με την ονομασία Χρυσή Σφαίρα, που θα προσκαλέσει όλους τους ριψοκίνδυνους θαλασσοπόρους, να διανύσουν ολομόναχοι με ιστιοπλοϊκό, δίχως ποτέ να πατήσουν πόδι στην ξηρά, χωρίς την παραμικρή βοήθεια και στον λιγότερο δυνατό χρόνο, τον γύρο του κόσμου. Ένα ταξίδι που οι πρόχειρες μελέτες της διοργανώτριας αρχής, χρονικά το υπολογίζουν να διαρκέσει περισσότερο από έξι ολόκληρους μήνες!
Ελπίζοντας πως με το χρηματικό έπαθλο των 5 χιλιάδων στερλινών του πρώτου νικητή, θα καταφέρει να προσφέρει μια πιο άνετη ζωή στην πενταμελή του φαμίλια, αλλά και να επενδύσει ακόμη περισσότερο στην παραπαίουσα οικονομικά εταιρία ναυτικού εξοπλισμού, που είναι ιδιοκτήτης, ο άφοβος Κρόχαρτς δεν θα διστάσει να βάλει ως ενέχυρο το ίδιο του το σπίτι, προκειμένου να βρει τα χρήματα, για να κατασκευάσει το τρικάταρτο που πάντα ονειρευόταν. Ενώ οι μήνες περνούν και το πλεούμενο ακόμη δεν είναι έτοιμο, τόσο οι σπόνσορες όσο και ο Τύπος θα τον ζορίσουν ακόμη περισσότερο να επισπεύσει την ημέρα της εκκίνησης. Κάτι που θα πραγματοποιήσει το πρωινό της τελευταίας ημέρας της προθεσμίας, στις 31 Οκτωβρίου 1968, αναχωρώντας από το λιμάνι του Τενμάουθ στο Ντέβον, με τα πανιά ανοιχτά προς τον ελπιδοφόρο, αλλά και άγνωστο ορίζοντα...
Δίχως εμπειρία από αγώνες και χωρίς την παραμικρή ναυτική γνώση από ανοιχτή θάλασσα, ο Κρόχαρστ από τα πρώτα κιόλας μίλια θα αντιληφθεί πως η βάρκα του μπάζει νερά, γεγονός που θα καταστήσει αδύνατη ακόμη και την σκέψη να ολοκληρώσει το εγχείρημα του. Γνωρίζοντας καλά, όμως, πως ενδεχόμενη εγκατάλειψη του, θα σημάνει ολοκληρωτική καταστροφή τόσο για τον ίδιο και την υπερηφάνεια του, όσο και για το σπιτικό και την εταιρεία του, κάτω από δυσμενείς συνθήκες θα αφεθεί στην μοίρα του και στα κέφια των ανέμων. Μεταφέροντας πίσω στην πατρίδα, όποτε του επιτρέψει ο μισοδιαλυμένος ασύρματος, ψευδείς θριαμβευτικές ειδήσεις, πως τα πάντα βαίνουν καλώς και το τριμαράν του οδεύει νικηφόρα προς την δόξα...
Αληθινή είναι βεβαίως η ιστορία που μας αφηγείται η δραματική, με έντονες κοινωνικές προεκτάσεις, περιπέτεια The Mercy, που μάλιστα δεν είναι η πρώτη που έχει ασχοληθεί ενδελεχώς με το φημισμένο περιστατικό, καθώς έχουν προηγηθεί αμέτρητα ντοκιμαντέρ, τηλεταινίες, αλλά και μια Σοβιετικής κοπής δημιουργία στα 1986, που στόχο της είχε να προβάλλει τις συνέπειες του στυγνού καπιταλισμού, στην λογική ενός εύθραυστου ψυχικά οικογενειάρχη. Αυτό ακριβώς που υπήρξε ο Ντόναλντ Κρόχαρστ, ένας ερασιτέχνης καπετάνιος, που μέχρι πρότινος ασχολιόταν με την κατασκευή ιδιότυπων ραδιοφάρων και που αποφάσισε να ριχτεί σε έναν αγώνα που υπέρ του δεν είχε ούτε μισή πιθανότητα επιβίωσης. Το συγκινητικό του φινάλε και η θυσία του προκειμένου να μην παραιτηθεί του αγώνα και ντροπιάσει εαυτόν, γυναίκα, παιδιά, χρηματοδότες και υποστηρικτές, δεν συμβαδίζει με την χολιγουντιανή χάπι εντ αισθητική, γεγονός που είχε αντίκτυπο και στην εισπρακτική απήχηση του φιλμ, ώστε να μην αποφέρει στα ταμεία της Canal Plus, που στοιχημάτισε πάνω του, τα αναμενόμενα οφέλη...
Δίχως αυτό να σημαίνει πάντως πως συνολικά η καλλιτεχνική προσπάθεια δεν ήταν καλή, μάλλον πιο πολύ αφελή εμπορικά μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς γνωρίζοντας από πριν, πως τέτοιου είδους τραγικές στιγμές, είναι αδύνατον να γίνουν αποδεκτές από το ευρύ κοινό. Με την υποστήριξη του κρατικού BBC στην διεύθυνση του πρότζεκτ τοποθετήθηκε ο δοκιμασμένος τόσο στην απεικόνιση ρισκαδόρικων σεκάνς (από τον καιρό της απίθανης τεκμηρίωσης του, Man On A Wire) μα κυρίως στην ανάπλαση δραματικών biopics (όπως την Οσκαρούχα του Στήβεν Χόκινγκ The Theory Of Everything) James Marsh, που κρίθηκε ιδανικός για να φέρει εις πέρας το δύσκολο, τεχνικά περισσότερο, πλάνο. Ελλείψει ίσως περισσότερων παράδων, οι υγρού στοιχείου λήψεις και κυρίως εκείνες που έχουν να κάνουν με θαλασσοταραχές και καταιγίδες, εκλείπουν σχεδόν ολοκληρωτικά, με την μορφή του ναυτικού να περιορίζεται σε φορτισμένες από το μελαγχολικό σάουντρακ, κινήσεις εντός της καμπίνας του σκάφους.
Ενδεχόμενα είναι και επιλογή του ίδιου του ντιρέκτορα να σταθεί λιγότερο στο - γνώριμο σε όλους, λίγο πολύ - συμβάν και να ρίξει φως στον ψυχισμό του επί ματαίω διαγωνιζόμενου και στο πέρασμα του από την ανασφάλεια στην παράνοια της μοναξιάς, λίγο πριν οδηγηθεί να πάρει την ύστατη απόφαση της ζωής του. Ομοίως δε η κάμερα εστιάζει και στις προσωπικότητες του στενού του περιβάλλοντος, με την σύζυγό του - πάντα πειστική η Rachel Weisz - να μην εμφανίζεται ως η νοικοκυρούλα συμβία του ήρωα, αλλά ως μια γυναίκα με λόγο στιβαρό και καυστική πυγμή, τον υπεύθυνο επικοινωνίας - ο έξοχος ρολίστας David Thewlis - που εκ του μηδενός πετυχαίνει να δημιουργήσει πρωτοσέλιδα δόξης, γύρω από το επίτευγμα του θαλασσοπόρου ή τον χορηγό της όλης επιχείρησης - ο Ken Stott τον αποδίδει - που πρωτίστως σκέφτεται την διασφάλιση της επένδυσης του και λιγότερο για το αν με την κίνηση του, σφίγγει ακόμη περισσότερο την θηλιά στον λαιμό του ταλαίπωρου Κρόχαρστ...
Στον οποίο δίνει σάρκα και οστά ο όπως συνήθως έξοχος με ότι κι αν καταπιαστεί Colin Firth, ταιριάζοντας σημαντικά την low profile σταρική του εικόνα, με εκείνη του καταδικασμένου σε ήττα ιστιοπλόου τζέντλεμαν, που αποφάσισε να βάλει ενέχυρο την ίδια του την οντότητα, προς τελικό κέρδος όλων των υπολοίπων. Ότι ο ίδιος εξελίχθηκε σε θρύλο, κατόπιν του προβλεπόμενα παταγώδους αποτυχίας εγχειρήματος του, μάλλον οφείλεται στις περιοριστικές και ακραία αρνητικές συνθήκες με τις οποίες αποχαιρέτησε μια μέρα του Οκτώβρη την γενέτειρα του για να παραστήσει, τον αγαθό άνευ πληρώματος Κολόμβο. Τον ντε φάκτο, δηλαδή, χαμένο, εκτός κι αν κατάφερνε χιλιάδες μίλια εκτός πορείας, την μία και μοναδική κίνηση ματ. Που τουλάχιστον θα έβγαζε νικητές τέσσερα πρόσωπα λατρεμένα του. Τη γυναίκα του και τα αγγελούδια του, που ποτέ δεν κουράστηκαν να καρτερούν στην αποβάθρα, ένα πανί λευκό στον ορίζοντα...
Ελπίζοντας πως με το χρηματικό έπαθλο των 5 χιλιάδων στερλινών του πρώτου νικητή, θα καταφέρει να προσφέρει μια πιο άνετη ζωή στην πενταμελή του φαμίλια, αλλά και να επενδύσει ακόμη περισσότερο στην παραπαίουσα οικονομικά εταιρία ναυτικού εξοπλισμού, που είναι ιδιοκτήτης, ο άφοβος Κρόχαρτς δεν θα διστάσει να βάλει ως ενέχυρο το ίδιο του το σπίτι, προκειμένου να βρει τα χρήματα, για να κατασκευάσει το τρικάταρτο που πάντα ονειρευόταν. Ενώ οι μήνες περνούν και το πλεούμενο ακόμη δεν είναι έτοιμο, τόσο οι σπόνσορες όσο και ο Τύπος θα τον ζορίσουν ακόμη περισσότερο να επισπεύσει την ημέρα της εκκίνησης. Κάτι που θα πραγματοποιήσει το πρωινό της τελευταίας ημέρας της προθεσμίας, στις 31 Οκτωβρίου 1968, αναχωρώντας από το λιμάνι του Τενμάουθ στο Ντέβον, με τα πανιά ανοιχτά προς τον ελπιδοφόρο, αλλά και άγνωστο ορίζοντα...
Δίχως εμπειρία από αγώνες και χωρίς την παραμικρή ναυτική γνώση από ανοιχτή θάλασσα, ο Κρόχαρστ από τα πρώτα κιόλας μίλια θα αντιληφθεί πως η βάρκα του μπάζει νερά, γεγονός που θα καταστήσει αδύνατη ακόμη και την σκέψη να ολοκληρώσει το εγχείρημα του. Γνωρίζοντας καλά, όμως, πως ενδεχόμενη εγκατάλειψη του, θα σημάνει ολοκληρωτική καταστροφή τόσο για τον ίδιο και την υπερηφάνεια του, όσο και για το σπιτικό και την εταιρεία του, κάτω από δυσμενείς συνθήκες θα αφεθεί στην μοίρα του και στα κέφια των ανέμων. Μεταφέροντας πίσω στην πατρίδα, όποτε του επιτρέψει ο μισοδιαλυμένος ασύρματος, ψευδείς θριαμβευτικές ειδήσεις, πως τα πάντα βαίνουν καλώς και το τριμαράν του οδεύει νικηφόρα προς την δόξα...
Αληθινή είναι βεβαίως η ιστορία που μας αφηγείται η δραματική, με έντονες κοινωνικές προεκτάσεις, περιπέτεια The Mercy, που μάλιστα δεν είναι η πρώτη που έχει ασχοληθεί ενδελεχώς με το φημισμένο περιστατικό, καθώς έχουν προηγηθεί αμέτρητα ντοκιμαντέρ, τηλεταινίες, αλλά και μια Σοβιετικής κοπής δημιουργία στα 1986, που στόχο της είχε να προβάλλει τις συνέπειες του στυγνού καπιταλισμού, στην λογική ενός εύθραυστου ψυχικά οικογενειάρχη. Αυτό ακριβώς που υπήρξε ο Ντόναλντ Κρόχαρστ, ένας ερασιτέχνης καπετάνιος, που μέχρι πρότινος ασχολιόταν με την κατασκευή ιδιότυπων ραδιοφάρων και που αποφάσισε να ριχτεί σε έναν αγώνα που υπέρ του δεν είχε ούτε μισή πιθανότητα επιβίωσης. Το συγκινητικό του φινάλε και η θυσία του προκειμένου να μην παραιτηθεί του αγώνα και ντροπιάσει εαυτόν, γυναίκα, παιδιά, χρηματοδότες και υποστηρικτές, δεν συμβαδίζει με την χολιγουντιανή χάπι εντ αισθητική, γεγονός που είχε αντίκτυπο και στην εισπρακτική απήχηση του φιλμ, ώστε να μην αποφέρει στα ταμεία της Canal Plus, που στοιχημάτισε πάνω του, τα αναμενόμενα οφέλη...
Δίχως αυτό να σημαίνει πάντως πως συνολικά η καλλιτεχνική προσπάθεια δεν ήταν καλή, μάλλον πιο πολύ αφελή εμπορικά μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς γνωρίζοντας από πριν, πως τέτοιου είδους τραγικές στιγμές, είναι αδύνατον να γίνουν αποδεκτές από το ευρύ κοινό. Με την υποστήριξη του κρατικού BBC στην διεύθυνση του πρότζεκτ τοποθετήθηκε ο δοκιμασμένος τόσο στην απεικόνιση ρισκαδόρικων σεκάνς (από τον καιρό της απίθανης τεκμηρίωσης του, Man On A Wire) μα κυρίως στην ανάπλαση δραματικών biopics (όπως την Οσκαρούχα του Στήβεν Χόκινγκ The Theory Of Everything) James Marsh, που κρίθηκε ιδανικός για να φέρει εις πέρας το δύσκολο, τεχνικά περισσότερο, πλάνο. Ελλείψει ίσως περισσότερων παράδων, οι υγρού στοιχείου λήψεις και κυρίως εκείνες που έχουν να κάνουν με θαλασσοταραχές και καταιγίδες, εκλείπουν σχεδόν ολοκληρωτικά, με την μορφή του ναυτικού να περιορίζεται σε φορτισμένες από το μελαγχολικό σάουντρακ, κινήσεις εντός της καμπίνας του σκάφους.
Ενδεχόμενα είναι και επιλογή του ίδιου του ντιρέκτορα να σταθεί λιγότερο στο - γνώριμο σε όλους, λίγο πολύ - συμβάν και να ρίξει φως στον ψυχισμό του επί ματαίω διαγωνιζόμενου και στο πέρασμα του από την ανασφάλεια στην παράνοια της μοναξιάς, λίγο πριν οδηγηθεί να πάρει την ύστατη απόφαση της ζωής του. Ομοίως δε η κάμερα εστιάζει και στις προσωπικότητες του στενού του περιβάλλοντος, με την σύζυγό του - πάντα πειστική η Rachel Weisz - να μην εμφανίζεται ως η νοικοκυρούλα συμβία του ήρωα, αλλά ως μια γυναίκα με λόγο στιβαρό και καυστική πυγμή, τον υπεύθυνο επικοινωνίας - ο έξοχος ρολίστας David Thewlis - που εκ του μηδενός πετυχαίνει να δημιουργήσει πρωτοσέλιδα δόξης, γύρω από το επίτευγμα του θαλασσοπόρου ή τον χορηγό της όλης επιχείρησης - ο Ken Stott τον αποδίδει - που πρωτίστως σκέφτεται την διασφάλιση της επένδυσης του και λιγότερο για το αν με την κίνηση του, σφίγγει ακόμη περισσότερο την θηλιά στον λαιμό του ταλαίπωρου Κρόχαρστ...
Στον οποίο δίνει σάρκα και οστά ο όπως συνήθως έξοχος με ότι κι αν καταπιαστεί Colin Firth, ταιριάζοντας σημαντικά την low profile σταρική του εικόνα, με εκείνη του καταδικασμένου σε ήττα ιστιοπλόου τζέντλεμαν, που αποφάσισε να βάλει ενέχυρο την ίδια του την οντότητα, προς τελικό κέρδος όλων των υπολοίπων. Ότι ο ίδιος εξελίχθηκε σε θρύλο, κατόπιν του προβλεπόμενα παταγώδους αποτυχίας εγχειρήματος του, μάλλον οφείλεται στις περιοριστικές και ακραία αρνητικές συνθήκες με τις οποίες αποχαιρέτησε μια μέρα του Οκτώβρη την γενέτειρα του για να παραστήσει, τον αγαθό άνευ πληρώματος Κολόμβο. Τον ντε φάκτο, δηλαδή, χαμένο, εκτός κι αν κατάφερνε χιλιάδες μίλια εκτός πορείας, την μία και μοναδική κίνηση ματ. Που τουλάχιστον θα έβγαζε νικητές τέσσερα πρόσωπα λατρεμένα του. Τη γυναίκα του και τα αγγελούδια του, που ποτέ δεν κουράστηκαν να καρτερούν στην αποβάθρα, ένα πανί λευκό στον ορίζοντα...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 5 Ιουλίου 2018 από την Spentzos Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική