Ο Ant-Man και η Σφήκα
του Peyton Reed. Με τους Paul Rudd, Evangeline Lilly, Michael Peña, Walton Goggins, Judy Greer, Bobby Cannavale, Michelle Pfeiffer, Lawrence Fishburne, Michael Douglas
Υπάρχει κανείς που δεν έχει πειράξει ποτέ μυρμήγκι?
του zerVo (@moviesltd) 
Και η θορυβώδης κινηματογραφική παρέλαση, όλων εκείνων των μορφών που έχει γεννήσει η πολύχρωμη σελιδοποίηση της ερυθρόλευκης κομικένιας μπράντας, καλά κρατεί, με το ανά τριμηνία (και πολύ λέω) πλέον προκαθορισμένο ραντεβού, αυτή την φορά να σκάει εν μέσω καρδιάς θέρους, εποχή που η Marvel, ως γνωστόν, δεν βγάζει στα πανέρια και την πιο ονομαστή της πραμάτεια. Αυτή την φορά όμως, το προϊόν έχει δοκιμαστεί, ήδη μία πρώτη φορά, έχει περάσει με επιτυχία το τεστ αξιολόγησης κοινού - σιγά το δύσκολο, υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό που ζει και αναπνέει μόνο για φιλμικό ίλιγγο και ακατάσχετη φασαρία - και έχει πάρει την άγουσα για την sophomore αποκλειστική, πέραν των λοιπόν ομαδικών, εμφάνιση που πολύ λογικά ακολουθεί κατά πόδας της προσταγές του ορίτζιναλ.
Δεν περνάει και τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της ζωής του, ο πρώην μικροκακοποιός και νυν υπερ-ήρωας Άντ-Μαν, Σκοτ Λανγκ, καθώς αναγκαστικά βρίσκεται σε κατ οίκον περιορισμό, εδώ και μια διετία περίπου, έχοντας λάβει μέρος στην μεγάλη κόντρα των Avengers στο αεροδρόμιο του Βερολίνου και συνεπώς καταστρατηγήσει τους βασικούς κανόνες ασφαλείας. Δεμένος με βραχιολάκι παρακολούθησης στο πόδι, αρκείται στο να ξοδεύει τον καιρό του παίζοντας με την μονάκριβη θυγατέρα του, Κάσι και τα παιχνίδια της, καρτερώντας υπομονετικά να εξαντληθεί η σωφρονιστική περίοδος και να επανέλθει στην δράση, έχοντας εγκαταλείψει μια για πάντα στην λήθη του παρελθόντος, τις παράνομες δραστηριότητες.
Μέσα στην πλήρη βαριεστημάρα του, τα πράγματα θα μεταβληθούν άρδην, με την έφοδο για ακόμη μια φορά στην ζωή του, του βετεράνου επιστήμονα, μέντορα του και εφευρέτη της διαδικασίας συρρίκνωσης της ύλης, Δόκτορα Χανκ Πυμ, προκειμένου να ζητήσει μαζί με την δυναμική κόρη του, Χόουπ Βαν Ντάιν, βοήθεια για να εντοπίσει τα ίχνη της εξαφανισμένης εδώ και τριάντα ολόκληρα χρόνια, συζύγου του, Τζάνετ. Την οποία τόσο καιρό θεωρούσε νεκρή, πριν αντιληφθεί πως έχει παγιδευτεί από λάθος κατά την διάρκεια πειραμάτων, στην κβαντική δίνη, μια εναλλακτική διάσταση που απορροφά όποιον οργανισμό υποβάλλεται σε διαδικασία υπερβολικής σμίκρυνσης. Ο γερο-ερευνητής, που εκτός του Άντ-Μαν, έχει μετατρέψει και το κορίτσι του σε πανίσχυρων ικανοτήτων, ως την φημισμένη Σφήκα, έχει καταφέρει να εντοπίσει δίοδο που θα τον οδηγήσει στην επί δεκαετίες χαμένη γυναίκα του.
Μόνο που στην ριψοκίνδυνη αυτή προσπάθεια του, το δίδυμο των σούπερ ηρώων, θα κληθεί να υπερκεράσει τις παγίδες που του έχουν στήσει η εξίσου πανίσχυρη, δαιμονική Γκοστ και ο πλεονέκτης επιστήμονας πατέρας της, που έχουν βαλθεί να κάνουν δικό τους το εργαστήρι του Δόκτορα Πυμ. Ανοίγοντας έτσι την όρεξη του διεφθαρμένου μαυραγορίτη επιχειρηματία Σόνι Μπερτς, που επιθυμεί να χρησιμοποιήσει τον αυξομειωτικό μηχανισμό, προς ίδιον όφελος και για να καλύψει τις ανήθικες φιλοδοξίες του...
Μια τριετία λοιπόν, μετά την πρώτη του εμφάνιση στο εκράν και συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε η πλοκή, προκειμένου το Marvelικό παζλ να διαθέτει την σωστή ακολουθία, του Captain America: Civil War, επανέρχεται στο προσκήνιο ο γλαφυρής, χιουμοριστικής, ανέμελης και πιο προς το διασκεδαστικής κοψιάς superhero. Γεγονός αδιαμφισβήτητο περί της αστείας και όχι τόσο δραματικά περιπετειώδους του υφής, αν κρίνουμε από το γεγονός πως του δίνει υπόσταση στο πανί, ένας από τους πλέον δημοφιλείς κωμικούς, της νέας αμερικάνικης γενιάς, ο Paul Rudd. Όπου με την επιστροφή του στον ρόλο, παίρνει πόστο και στην σεναριακή ομάδα, μαζί με μια χούφτα ακόμη γραφιάδες, συμπεριλαμβανομένου και του ντιρέκτορα (και του πρώτου επεισοδίου) Peyton Reed, που βλέπει την σε φθίνουσα πορεία καριέρα του να παίρνει τα πάνω της, αναλαμβάνοντας να υλοποιήσει ένα εκ των προτέρων, δυναμικό εμπορικά, ως μέρος ενός γιγαντιαίου franchise, πλάνο.
Που στην εξέλιξη του δεν κρύβει την παραμικρή έκπληξη, τόσο θεματικά, μιας και η φόρμουλα του σωστού σινε-κόμικ, που στα συστατικά της διαθέτει εντυπωσιασμό, αγωνία, ψευδαίσθηση και φυσικά ανοικτό σε σίκουελ χαπι έντ, ακολουθείται πιστότατα, από το πρώτο ίσαμε το τελευταίο δευτερόλεπτο. Η μοναδική εναλλαγή σε σχέση με τον προκάτοχο, έχει να κάνει με μια ακόμη προσθήκη (και στην μαρκίζα) χαρακτήρα από την εγκυκλοπαίδεια του Stan Lee, της αεικίνητης και θαρραλέας Wasp, παίρνοντας την μορφή της καλλονής Evangeline Lilly, που κομματάκι αποσπά την αρσενική ματιά από τα όσα κλισέ καταγράφονται στην μεγάλη οθόνη και που, κατά τον κανόνα που συνοδεύει την κάθε καινούργια Marvel, σε ελάχιστες ημέρες θα λησμονηθούν, εύκολα ή δύσκολα, από όσους τα παρακολουθήσουν.
Οι συγκρίσεις, βεβαίως, με το πρωτότυπο είναι αναπόφευκτες και λειτουργούν εις βάρος του παρόντος τεύχους, που υπολείπεται εμφανώς σε έμπνευση, πρωτοτυπία και κυρίως ανεκδοτικά ευρήματα. Θα έλεγα και σε villain χαρακτήρες, μιας και μπορεί η Γκοστ να είναι ακαταμάχητη, απλά και μόνον διότι όποιος την κοντράρει, στην ουσία μάχεται με ένα φάντασμα, δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με τον ταλαιπωρημένο και διαρκώς περιφερόμενο ως κακίστρο Walton Goggins, ο οποίος για τρίτη φορά φέτος (μετά τα Death Cure και Tomb Raider) και πολλοστή στην μακρά ερμηνευτική πορεία του, φορά την μπέρτα του διαβολικού μεγαλοεμπόρου, που επιθυμεί να διαλύσει τον κόσμο. Μια νοσταλγική νότα δίνει στο σύνολο, η παρουσία της αειθαλούς Michelle Pfeiffer, που πολλούς θα κάνει να αναπολήσουν τις παλιές καλές ημέρες των λίγων, αλλά τόσο σπουδαίων superhero movies, όπως το καταπληκτικό Batman Returns, όπου 25 χρόνια πριν είχε στολιστεί Catwoman, παρουσία που μάλλον λειτουργεί αρνητικά, συγκρινόμενη με εκείνη του σημαντικά γηρασμένου στην όψη Michael Douglas, τον οποίο υπάρχουν στιγμές που ενδέχεται να τον νομίσεις για τον Kirk!
Με βασικό του όπλο τις όμορφα μονταρισμένες σεκάνς δράσης, τα χαλαρά αστειάκια που βοηθούν την βελτίωση του τέμπο και μια αφηγηματική δομή αρκετών επιπέδων και υποιστοριών (μια από όλες και του κομπανιέρου / συνεργάτη / κολλητού του κεντρικού ήρωα, που τον αποδίδει ο Michael Pena) που δεν αφήνουν την θωριά να χαλαρώσει, ο νέος Ant-Man And The Wasp, δεν ορίζει δα την πιο σημαντική στιγμή του πιο πρόσφατου κύματος της Marvel, ούτε όμως είναι και εντελώς ανάξιος λόγου θέασης. Αξίζει της μιας ευκαιρίας, αν και είναι απόλυτα σίγουρο πως κανείς, μετά από δυο μέρες, εκτός από την κορμοστασιά της Lilly και τα παραδεισένια μάτια της Michelle, δεν θα θυμάται τίποτα απολύτως...
Μέσα στην πλήρη βαριεστημάρα του, τα πράγματα θα μεταβληθούν άρδην, με την έφοδο για ακόμη μια φορά στην ζωή του, του βετεράνου επιστήμονα, μέντορα του και εφευρέτη της διαδικασίας συρρίκνωσης της ύλης, Δόκτορα Χανκ Πυμ, προκειμένου να ζητήσει μαζί με την δυναμική κόρη του, Χόουπ Βαν Ντάιν, βοήθεια για να εντοπίσει τα ίχνη της εξαφανισμένης εδώ και τριάντα ολόκληρα χρόνια, συζύγου του, Τζάνετ. Την οποία τόσο καιρό θεωρούσε νεκρή, πριν αντιληφθεί πως έχει παγιδευτεί από λάθος κατά την διάρκεια πειραμάτων, στην κβαντική δίνη, μια εναλλακτική διάσταση που απορροφά όποιον οργανισμό υποβάλλεται σε διαδικασία υπερβολικής σμίκρυνσης. Ο γερο-ερευνητής, που εκτός του Άντ-Μαν, έχει μετατρέψει και το κορίτσι του σε πανίσχυρων ικανοτήτων, ως την φημισμένη Σφήκα, έχει καταφέρει να εντοπίσει δίοδο που θα τον οδηγήσει στην επί δεκαετίες χαμένη γυναίκα του.
Μόνο που στην ριψοκίνδυνη αυτή προσπάθεια του, το δίδυμο των σούπερ ηρώων, θα κληθεί να υπερκεράσει τις παγίδες που του έχουν στήσει η εξίσου πανίσχυρη, δαιμονική Γκοστ και ο πλεονέκτης επιστήμονας πατέρας της, που έχουν βαλθεί να κάνουν δικό τους το εργαστήρι του Δόκτορα Πυμ. Ανοίγοντας έτσι την όρεξη του διεφθαρμένου μαυραγορίτη επιχειρηματία Σόνι Μπερτς, που επιθυμεί να χρησιμοποιήσει τον αυξομειωτικό μηχανισμό, προς ίδιον όφελος και για να καλύψει τις ανήθικες φιλοδοξίες του...
Μια τριετία λοιπόν, μετά την πρώτη του εμφάνιση στο εκράν και συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε η πλοκή, προκειμένου το Marvelικό παζλ να διαθέτει την σωστή ακολουθία, του Captain America: Civil War, επανέρχεται στο προσκήνιο ο γλαφυρής, χιουμοριστικής, ανέμελης και πιο προς το διασκεδαστικής κοψιάς superhero. Γεγονός αδιαμφισβήτητο περί της αστείας και όχι τόσο δραματικά περιπετειώδους του υφής, αν κρίνουμε από το γεγονός πως του δίνει υπόσταση στο πανί, ένας από τους πλέον δημοφιλείς κωμικούς, της νέας αμερικάνικης γενιάς, ο Paul Rudd. Όπου με την επιστροφή του στον ρόλο, παίρνει πόστο και στην σεναριακή ομάδα, μαζί με μια χούφτα ακόμη γραφιάδες, συμπεριλαμβανομένου και του ντιρέκτορα (και του πρώτου επεισοδίου) Peyton Reed, που βλέπει την σε φθίνουσα πορεία καριέρα του να παίρνει τα πάνω της, αναλαμβάνοντας να υλοποιήσει ένα εκ των προτέρων, δυναμικό εμπορικά, ως μέρος ενός γιγαντιαίου franchise, πλάνο.
Που στην εξέλιξη του δεν κρύβει την παραμικρή έκπληξη, τόσο θεματικά, μιας και η φόρμουλα του σωστού σινε-κόμικ, που στα συστατικά της διαθέτει εντυπωσιασμό, αγωνία, ψευδαίσθηση και φυσικά ανοικτό σε σίκουελ χαπι έντ, ακολουθείται πιστότατα, από το πρώτο ίσαμε το τελευταίο δευτερόλεπτο. Η μοναδική εναλλαγή σε σχέση με τον προκάτοχο, έχει να κάνει με μια ακόμη προσθήκη (και στην μαρκίζα) χαρακτήρα από την εγκυκλοπαίδεια του Stan Lee, της αεικίνητης και θαρραλέας Wasp, παίρνοντας την μορφή της καλλονής Evangeline Lilly, που κομματάκι αποσπά την αρσενική ματιά από τα όσα κλισέ καταγράφονται στην μεγάλη οθόνη και που, κατά τον κανόνα που συνοδεύει την κάθε καινούργια Marvel, σε ελάχιστες ημέρες θα λησμονηθούν, εύκολα ή δύσκολα, από όσους τα παρακολουθήσουν.
Οι συγκρίσεις, βεβαίως, με το πρωτότυπο είναι αναπόφευκτες και λειτουργούν εις βάρος του παρόντος τεύχους, που υπολείπεται εμφανώς σε έμπνευση, πρωτοτυπία και κυρίως ανεκδοτικά ευρήματα. Θα έλεγα και σε villain χαρακτήρες, μιας και μπορεί η Γκοστ να είναι ακαταμάχητη, απλά και μόνον διότι όποιος την κοντράρει, στην ουσία μάχεται με ένα φάντασμα, δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με τον ταλαιπωρημένο και διαρκώς περιφερόμενο ως κακίστρο Walton Goggins, ο οποίος για τρίτη φορά φέτος (μετά τα Death Cure και Tomb Raider) και πολλοστή στην μακρά ερμηνευτική πορεία του, φορά την μπέρτα του διαβολικού μεγαλοεμπόρου, που επιθυμεί να διαλύσει τον κόσμο. Μια νοσταλγική νότα δίνει στο σύνολο, η παρουσία της αειθαλούς Michelle Pfeiffer, που πολλούς θα κάνει να αναπολήσουν τις παλιές καλές ημέρες των λίγων, αλλά τόσο σπουδαίων superhero movies, όπως το καταπληκτικό Batman Returns, όπου 25 χρόνια πριν είχε στολιστεί Catwoman, παρουσία που μάλλον λειτουργεί αρνητικά, συγκρινόμενη με εκείνη του σημαντικά γηρασμένου στην όψη Michael Douglas, τον οποίο υπάρχουν στιγμές που ενδέχεται να τον νομίσεις για τον Kirk!
Με βασικό του όπλο τις όμορφα μονταρισμένες σεκάνς δράσης, τα χαλαρά αστειάκια που βοηθούν την βελτίωση του τέμπο και μια αφηγηματική δομή αρκετών επιπέδων και υποιστοριών (μια από όλες και του κομπανιέρου / συνεργάτη / κολλητού του κεντρικού ήρωα, που τον αποδίδει ο Michael Pena) που δεν αφήνουν την θωριά να χαλαρώσει, ο νέος Ant-Man And The Wasp, δεν ορίζει δα την πιο σημαντική στιγμή του πιο πρόσφατου κύματος της Marvel, ούτε όμως είναι και εντελώς ανάξιος λόγου θέασης. Αξίζει της μιας ευκαιρίας, αν και είναι απόλυτα σίγουρο πως κανείς, μετά από δυο μέρες, εκτός από την κορμοστασιά της Lilly και τα παραδεισένια μάτια της Michelle, δεν θα θυμάται τίποτα απολύτως...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 5 Ιουλίου 2018 από την Feelgood Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική