Αμπρακατάμπρα
του Pablo Berger. Με τους Maribel Verdu, Antonio de la Torre, Jose Mota, Quim Gutiérrez, Josep Maria Pou, Julián Villagrán
Θα αφήσουμε τα πουρνάρια, να πάμε στον γάμο?
του zerVo (@moviesltd) 
Αυτό το πράγμα με την απεικόνιση των κρίσεων των γαμήλιων σχέσεων, μετά την πάροδο καναδυό δεκαετιών κοινής συμβίωσης, κάπου έχει ξεφύγει. Σε συνδυασμό μάλιστα με τον προβληματισμό που προκαλεί στον καθένα το διάβα της μέσης ηλικίας, το θέμα προβάλλεται ολοένα και πιο πολύ στις φιλμικές θεματικές, σε βαθμό όμως που να έχει αρχίσει να βαραίνει το κοινό, που οκ, δεν αντιλαμβάνεται και τόση δυστυχία είτε πενηνταρίσει, είτε κλείσει μια εικοσαετία παρέα με το έτερον ήμισυ. Η σπανιόλα κινηματογραφία, δεν θα ήταν δυνατόν να αφήσει το...φλέγον ετούτο ζήτημα ασχολίαστο, ακολουθώντας τις δικές της ιδιότροπες προσταγές, όμως, αναμειγνύοντας τον ρεαλισμό με την φαντασία, την κομεντί με το μεταφυσικό και το δράμα με την αλληγορία, σε μια όχι και τόσο πετυχημένη φόρμα, όπως μας την προσφέρει το διόλου μαγικό Abracadabra...
Την χειρότερη ώρα διάλεξε για να σηκώσει τον για είκοσι χρόνια σύζυγό της, Κάρλος, από την τηλεόραση, για να παραστούν στις παντρειές του ανιψιού της, η μελαγχολική και ανασφαλής Κάρμεν, καθώς διεξάγεται ο μεγάλος τελικός του Κυπέλλου Ισπανίας, ανάμεσα στις δύο σπουδαιότερες ομάδες της χώρας. Κι εκείνος, φανατικός Μαδριλένος, παρότι ούτε καν διανοείται να χάσει μισό στιγμιότυπο του Ελ Κλάσικο, θα συνοδεύσει κυρά και θυγατέρα με μισή καρδιά στην γαμήλια τελετή. Βαριεστημένος, απόμακρος και απότομος, τόσο με την ίδια του την οικογένεια, όσο και με το σόι της συμβίας του, εκείνος, για χάρη γούστου, θα αποδεχθεί την πρόταση του εκκολαπτόμενου μάγου, ενοχλητικού εξαδέλφου της Κάρμεν, ως εθελοντής για το πείραμα υπνωτισμού που θα πραγματοποιήσει, ως το σπουδαίο κλου της φιέστας! Κι ενώ αρχικά δεν θα δείξει τον παραμικρό επηρεασμό από το ταχυδακτυλουργικό κόλπο, η ημέρα που θα ξημερώσει, θα δείξει εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα...
Γιατί πλέον ο Κάρλος είναι ένας άλλος άντρας, ένας διαφορετικός σύζυγος, ένας απρόβλεπτα θετικός πατέρας. Που θα αναλάβει να διεκπεραιώσει τις εργασίες του σπιτιού, θα βοηθήσει την απροσάρμοστη κόρη του στα μαθήματα της και θα δείξει τόσο ευαίσθητος και τρυφερός προς τα αγαπημένα του πρόσωπα, σε σημείο που εκείνα να προβληματιστούν έντονα για την ακαριαία μετάλλαξη της προσωπικότητας του. Αναζητώντας τις αιτίες που ανέτρεψαν την συμπεριφορά του μέχρι τα χτες αδιάφορου καλού της, η Κάρμεν, θα αντιληφθεί πως την ώρα του υπνωτισμού, ένα δαιμόνιο και περιφερόμενο πνεύμα από το παρελθόν έχει εισέλθει στο σώμα του, με συνέπεια να διαφοροποιήσει ολοσχερώς την λογική και την ευαισθησία του προς το καλύτερο. Ουδέν καλόν αμιγές κακού όμως, αφού σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το φάντασμα, ανήκει σε έναν στυγερό δολοφόνο, που μια φορά κι έναν καιρό, αιματοκύλησε με εκδικητική μανία, ένα ολόκληρο γαμήλιο πανηγύρι...
Πόσοι λαλούν δηλαδή και ακόμη πόσοι ακόμη χορεύουν, στο τέμπο που ορίζει ετούτη η ανισότατης δομής, σύλληψης και εκτέλεσης δημιουργία, που θα πρέπει να είναι αδύνατον, ακόμη και στον πιο έμπειρο σινεφίλ να την κατατάξει σε κάποιος συγκεκριμένο είδος. Με εισαγωγή που αγγίζει το σλάπστικ, ενώ ο φίλος μας αναγκάζεται να χάσει ολόκληρο Ρεάλ - Μπαρτσελόνα για να δηλώσει το παρόν σε ένα γεγονός που ελάχιστα τον νοιάζει, συνέχεια που τείνει προς την μελαγχολία, καθώς ο φουκαράς - χειριστής γερανού στο επάγγελμα - δείχνει να είναι παγιδευμένος σε μια λίμπο που δεν του δείχνει την παραμικρή διέξοδο ελευθερίας, προέκταση παρανόρμαλ, την στιγμή που ο σίριαλ κίλλερ έχει κυριεύσει το κορμί του και ολοκλήρωση ρομαντζαδούρας, μιας και ο γοητευτικών κινήσεων φαντασμάκ ταιριάζει πιότερο στα γούστα της κυράς, σε σχέση με την ανία που ζει εδώ και πολύ καιρό. Άρα αν το σερνικό είναι πιασμένο γερά στην φανταστική δαγκάνα που τον στρίμωξε ο ερασιτέχνης Κόπερφιλντ, το θηλυκό είναι το θύμα, αφού εκείνο νιώθει φυλακισμένο σε μια σχέση που ούτε την ανανεώνει, ούτε την εξελίσσει. Ούτε καν, όπως υποστηρίζει, την κάνει να νιώθει ζωντανή. Σαχλαμάρες. Και για να το αναδείξουμε το ζόρι που περνά η σε καθεστώς εμμηνόπαυσης μαντάμ, πρέπει να μιξάρουμε σε φιλμικό σώμα ένα, ότι νάναι, από το Beauty And The Beast, μέχρι τον Φρέντι Κρούγκερ...
Οι ματαιοδοξίες του Σπανιόλου με τις δυτικοφερμένες σπουδές Pablo Berger, που η αλήθεια είναι πως μας είχε προσφέρει μια όμορφη διασκευή της Χιονάτης στην ασπρόμαυρη Blancanieves του, είναι τόσο γιγαντιαίες, που στην πορεία παίρνουν την μορφή εμποδίων στον δημιουργικό δρόμο που επέλεξε να τραβήξει. Κι αυτό διότι ούτε τα αστεία του σεναρίου προκαλούν το παραμικρό χαμόγελο, ούτε οι πιο δραματικές σεκάνς ταιριάζουν με το υπόλοιπο Άμπρακατάμπρα συρφετιλίκι και βέβαια ούτε (καν) το χόρορ υφάκι που παίρνει μπρος από το μέσον και μετά, μοιάζει να δικαιολογείται από κανένα ορθολογικό ειρμό. Η Maribel Verdu, εκφραστική μεν, αλλά μπερδεμένη και η ίδια, δεν καταλαβαίνει ποτέ, αν εκείνη (ή όχι) είναι το θύμα της ανακατωσούρικης ιστορίας, την στιγμή που η ζορισμένη κακομοιρόφατσα του Antonio De La Torre μια μικρή συμπάθεια την κερδίζει, αλλά μέχρις εκεί. Η λύπηση του (ανδρικού) κοινού προς το πρόσωπο του, ξεκινά πολύ πιο πριν το μαγικό τρικ που θα τον στείλει αδιάβαστο, από το ανατριχιαστικό sci fi ίντρο μάλιστα. Ο λόγος? Απλούστατος!
Με Ολυμπιακός - Παναθηναικός ντέρμπι τελικού σε εξέλιξη, εξ ορισμού δεν πας ούτε στον δικό σου γάμο, όχι σε αλλουνού. Ήμαρτον!
Γιατί πλέον ο Κάρλος είναι ένας άλλος άντρας, ένας διαφορετικός σύζυγος, ένας απρόβλεπτα θετικός πατέρας. Που θα αναλάβει να διεκπεραιώσει τις εργασίες του σπιτιού, θα βοηθήσει την απροσάρμοστη κόρη του στα μαθήματα της και θα δείξει τόσο ευαίσθητος και τρυφερός προς τα αγαπημένα του πρόσωπα, σε σημείο που εκείνα να προβληματιστούν έντονα για την ακαριαία μετάλλαξη της προσωπικότητας του. Αναζητώντας τις αιτίες που ανέτρεψαν την συμπεριφορά του μέχρι τα χτες αδιάφορου καλού της, η Κάρμεν, θα αντιληφθεί πως την ώρα του υπνωτισμού, ένα δαιμόνιο και περιφερόμενο πνεύμα από το παρελθόν έχει εισέλθει στο σώμα του, με συνέπεια να διαφοροποιήσει ολοσχερώς την λογική και την ευαισθησία του προς το καλύτερο. Ουδέν καλόν αμιγές κακού όμως, αφού σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το φάντασμα, ανήκει σε έναν στυγερό δολοφόνο, που μια φορά κι έναν καιρό, αιματοκύλησε με εκδικητική μανία, ένα ολόκληρο γαμήλιο πανηγύρι...
Πόσοι λαλούν δηλαδή και ακόμη πόσοι ακόμη χορεύουν, στο τέμπο που ορίζει ετούτη η ανισότατης δομής, σύλληψης και εκτέλεσης δημιουργία, που θα πρέπει να είναι αδύνατον, ακόμη και στον πιο έμπειρο σινεφίλ να την κατατάξει σε κάποιος συγκεκριμένο είδος. Με εισαγωγή που αγγίζει το σλάπστικ, ενώ ο φίλος μας αναγκάζεται να χάσει ολόκληρο Ρεάλ - Μπαρτσελόνα για να δηλώσει το παρόν σε ένα γεγονός που ελάχιστα τον νοιάζει, συνέχεια που τείνει προς την μελαγχολία, καθώς ο φουκαράς - χειριστής γερανού στο επάγγελμα - δείχνει να είναι παγιδευμένος σε μια λίμπο που δεν του δείχνει την παραμικρή διέξοδο ελευθερίας, προέκταση παρανόρμαλ, την στιγμή που ο σίριαλ κίλλερ έχει κυριεύσει το κορμί του και ολοκλήρωση ρομαντζαδούρας, μιας και ο γοητευτικών κινήσεων φαντασμάκ ταιριάζει πιότερο στα γούστα της κυράς, σε σχέση με την ανία που ζει εδώ και πολύ καιρό. Άρα αν το σερνικό είναι πιασμένο γερά στην φανταστική δαγκάνα που τον στρίμωξε ο ερασιτέχνης Κόπερφιλντ, το θηλυκό είναι το θύμα, αφού εκείνο νιώθει φυλακισμένο σε μια σχέση που ούτε την ανανεώνει, ούτε την εξελίσσει. Ούτε καν, όπως υποστηρίζει, την κάνει να νιώθει ζωντανή. Σαχλαμάρες. Και για να το αναδείξουμε το ζόρι που περνά η σε καθεστώς εμμηνόπαυσης μαντάμ, πρέπει να μιξάρουμε σε φιλμικό σώμα ένα, ότι νάναι, από το Beauty And The Beast, μέχρι τον Φρέντι Κρούγκερ...
Οι ματαιοδοξίες του Σπανιόλου με τις δυτικοφερμένες σπουδές Pablo Berger, που η αλήθεια είναι πως μας είχε προσφέρει μια όμορφη διασκευή της Χιονάτης στην ασπρόμαυρη Blancanieves του, είναι τόσο γιγαντιαίες, που στην πορεία παίρνουν την μορφή εμποδίων στον δημιουργικό δρόμο που επέλεξε να τραβήξει. Κι αυτό διότι ούτε τα αστεία του σεναρίου προκαλούν το παραμικρό χαμόγελο, ούτε οι πιο δραματικές σεκάνς ταιριάζουν με το υπόλοιπο Άμπρακατάμπρα συρφετιλίκι και βέβαια ούτε (καν) το χόρορ υφάκι που παίρνει μπρος από το μέσον και μετά, μοιάζει να δικαιολογείται από κανένα ορθολογικό ειρμό. Η Maribel Verdu, εκφραστική μεν, αλλά μπερδεμένη και η ίδια, δεν καταλαβαίνει ποτέ, αν εκείνη (ή όχι) είναι το θύμα της ανακατωσούρικης ιστορίας, την στιγμή που η ζορισμένη κακομοιρόφατσα του Antonio De La Torre μια μικρή συμπάθεια την κερδίζει, αλλά μέχρις εκεί. Η λύπηση του (ανδρικού) κοινού προς το πρόσωπο του, ξεκινά πολύ πιο πριν το μαγικό τρικ που θα τον στείλει αδιάβαστο, από το ανατριχιαστικό sci fi ίντρο μάλιστα. Ο λόγος? Απλούστατος!
Με Ολυμπιακός - Παναθηναικός ντέρμπι τελικού σε εξέλιξη, εξ ορισμού δεν πας ούτε στον δικό σου γάμο, όχι σε αλλουνού. Ήμαρτον!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Ιουλίου 2018 από την Feelgood Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική