Βασικός Ύποπτος
του Simon Kaijser. Με τους Guy Pearce, Pierce Brosnan, Minnie Driver, Alexandra Shipp, Clark Gregg, Eliza Pryor, Noah Salsbury Lipson, Odeya Rush, Jamie Kennedy, Freya Tingley
Η μόνη αλήθεια είναι να ξέρεις ότι δεν ξέρεις τίποτα...
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω...
Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία (και η πρώτη του αγγλόφωνη) που σκηνοθετεί ο Σουηδός Simon Kaijser μετά την πρώτη του, το «Stockholm Östra» (2011). Το πλήρες του όνομα είναι Simon Kaijser da Silva κι έχει ασχοληθεί πάρα πολύ με την τηλεόραση. Στα αρχικά στάδια ανάπτυξης της ταινίας, ήταν να πρωταγωνιστήσουν οι Nikolaj Coster-Waldau, Emma Roberts και Greg Kinnear.
Το σενάριο της ταινίας Βασικός Ύποπτος (Spinning Man) βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του George Harrar. Τη σεναριακή διασκευή ανέλαβε ο Matthew Aldrich, ο οποίος ήταν μέλος της σεναριακής ομάδας που υπέγραψε το αριστουργηματικό Coco.
Η υπόθεση: O Έβαν Μπερτς είναι καθηγητής φιλοσοφίας. Έχει μία φαινομενικά ειδυλλιακή ζωή με τη γυναίκα του Έλεν και τα δύο παιδιά τους. Όμως, το παρελθόν του Έβαν κρύβει μια σειρά από... ακατάλληλες σχέσεις με φοιτήτριες. Έχοντας ήδη αναγκαστεί να μετακομίσει λόγω αυτής της ανάρμοστης συμπεριφοράς, η οικογένεια θα καταρρεύσει, όταν ο Έβαν θεωρηθεί ο βασικός ύποπτος για την εξαφάνιση μιας δημοφιλούς νεαρής μαθήτριας λυκείου.
Ο ντετέκτιβ Ρόμπερτ Μάλοϊ αναλαμβάνει την υπόθεση και παλεύει να ανακαλύψει την αλήθεια. Η πάντα υποστηρικτική Έλεν, αρχίζει να χάνει την πίστη της, καθώς είναι δύσκολο να ξεχωρίσει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Εντωμεταξύ, ο Έβαν νιώθει κολακευμένος από την προσέγγιση μιας όμορφης φοιτήτριάς του, της Άννας. Το θέμα είναι πως ο Έβαν έχει πρόβλημα σε ότι αφορά τη μνήμη του. Και πέφτει διαρκώς σε αντιφάσεις. Εντέλει είναι ο δολοφόνος; Ή μήπως όχι;
Η άποψή μας: Ο κόσμος γουστάρει να βλέπει θρίλερ. Να νιώθει να απειλείται εκ του ασφαλούς. Να βγαίνει από την comfort zone χωρίς να κινδυνεύει να χάσει τα κεκτημένα του, την ασφάλεια, τη ρουτίνα. Και, βεβαίως, του αρέσει να λύνει και αστυνομικής φύσης προβλήματα. Ποιος είναι ο δολοφόνος; Ποια τα κίνητρά του; Λιγότερο τον ενδιαφέρει το πώς το έκανε – περισσότερο το γιατί. Οι πιο ενήλικες θεατές δεν θέλουν πολύ αίμα στο θρίλερ τους. Οι πιο νεαροί γουστάρουν τις ταινίες τρόμου. Είναι ζωντανοί, νιώθουν παντοδύναμοι, αισθάνονται αθάνατοι και αιώνιοι. Τους ιντριγκάρει να φλερτάρουν – έστω και με αυτόν τον τρόπο – με το θάνατο. Με το ανίερο. Με τη φθορά. Αίματα, μυαλά χυμένα, χέρια και πόδια κομμένα! Έτσι! It's just a movie! Μετά από το πάρτι ξεκοιλιασμάτων, μπορείς να τσιμπήσεις τη σάρκα σου: ναι, είσαι ζωντανός! Γουάου. Οι ενήλικες λίγο τα βαριόμαστε αυτά. Θέλουμε λίγη εξυπνάδα. Θέλουμε περισσότερο υπαινιγμούς παρά φόρα παρτίδα αποκαλύψεις.
Τούτο το θρίλερ προσπαθεί είναι η αλήθεια να παρουσιάσει κάτι ενήλικο. Κάτι έξυπνο. Κάτι εγκεφαλικό. Την πατάει μεγαλοπρεπώς. Όχι για κανέναν άλλο λόγο: απλά, στο κρίσιμο σημείο, δεν ξέρει πώς να μεταφέρει τη σύγχυση του πρωταγωνιστή στον θεατή χωρίς να τον... συγχύσει! Κι εδώ το ρήμα «συγχύζω» παίζει και με τις δύο του έννοιες: και την κυριολεκτική, του αποπροσανατολισμού αλλά και τη μεταφορική, των νεύρων. Άλλο πράγμα είναι λοιπόν να μη δίνει ο δημιουργός μασημένη τροφή στους θεατές του κι άλλο πράγμα να σου δίνει τροφή μεν, αλλά μαγειρεμένη με μοριακή κουζίνα, χωρίς οδηγίες χρήσης!
Έξυπνα, ο βασικός χαρακτήρας παρουσιάζεται εντελώς αναξιόπιστος ως αφηγητής. Ναι, είναι δεδομένο ότι είχε σχέσεις με φοιτήτριά του στο παρελθόν. Ναι, είναι δεδομένο ότι όταν συναντά όμορφες, νεαρές κοπέλες, τις φαντασιώνεται ερωτικά. Ναι, είναι δεδομένο ότι είναι ελκυστικός για τις φοιτήτριές του αλλά δείχνει να μπορεί και να τις κρατήσει σε απόσταση, άρα, σαν να λέμε, έχει πάρει το μάθημά του. Ναι, αλλά είναι και ψευτράκος. Άνθρωπος της διανόησης αλλά η αλήθεια για εκείνον δεν είναι απλά μια έννοια που σηκώνει πολύ – φιλοσοφική – συζήτηση. Είναι κι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται κατά το δοκούν. Η αλήθεια δεν είναι αντικειμενική: είναι θέμα οπτικής γωνίας. Ο επιπλέον ενδιαφέρον παράγοντας είναι ότι το μυαλό του, του παίζει παιχνίδια. Είναι ολοφάνερο πως έχει κενά μνήμης. Γιατί; Ποτέ δεν διευκρινίζεται αν είναι θέμα πάθησης ή ενοχών και «μπλοκαρίσματος». Από εκεί και πέρα, όμως, η συγκεχυμένη άποψη του καθηγητή για τα γεγονότα συνολικά μπερδεύει τα μάλα τους θεατές. Που από κάποιο σημείο και μετά αρνούνται να συμμετέχουν σε αυτό το παιχνίδι της αποπλάνησης.
Τα παρατάς ρε φίλε. Δεν σε νοιάζει αν ο κύριος είναι δολοφόνος, αν ήξερε την κοπέλα, τι γράφει το γράμμα που κρατάει κλειστό σε συρτάρι. Ο Guy Pearce είναι πολύ καλός, ως συνήθως και η επιλογή του προφανέστατα δεν είναι τυχαία. Ταυτισμένος καθώς είναι με τον ήρωα του Nolan στο «Memento», επιλέγεται για να μεταφέρει ως σύμβολο μια εσάνς εκείνης της ταινιάρας και σε τούτο το φιλμ, μιας που ήρωες με προβλήματα μνήμης υποδύεται και στις δύο. Αλλά εννοείται πως δεν έχει καμία σχέση η μία ταινία με την άλλη. Ο Pierce Brosnan δεν συναντά καμία δυσκολία στο να υποδυθεί με επιτυχία τον κουρασμένο αστυνομικό και η Minnie Driver είναι ως συνήθως αξιόπιστη στο ρόλο της συζύγου. Το υλικό υπήρχε για να δούμε κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Δεν προέκυψε όμως. Ε, δεν πειράζει και τόσο, έτσι;
Η υπόθεση: O Έβαν Μπερτς είναι καθηγητής φιλοσοφίας. Έχει μία φαινομενικά ειδυλλιακή ζωή με τη γυναίκα του Έλεν και τα δύο παιδιά τους. Όμως, το παρελθόν του Έβαν κρύβει μια σειρά από... ακατάλληλες σχέσεις με φοιτήτριες. Έχοντας ήδη αναγκαστεί να μετακομίσει λόγω αυτής της ανάρμοστης συμπεριφοράς, η οικογένεια θα καταρρεύσει, όταν ο Έβαν θεωρηθεί ο βασικός ύποπτος για την εξαφάνιση μιας δημοφιλούς νεαρής μαθήτριας λυκείου.
Ο ντετέκτιβ Ρόμπερτ Μάλοϊ αναλαμβάνει την υπόθεση και παλεύει να ανακαλύψει την αλήθεια. Η πάντα υποστηρικτική Έλεν, αρχίζει να χάνει την πίστη της, καθώς είναι δύσκολο να ξεχωρίσει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Εντωμεταξύ, ο Έβαν νιώθει κολακευμένος από την προσέγγιση μιας όμορφης φοιτήτριάς του, της Άννας. Το θέμα είναι πως ο Έβαν έχει πρόβλημα σε ότι αφορά τη μνήμη του. Και πέφτει διαρκώς σε αντιφάσεις. Εντέλει είναι ο δολοφόνος; Ή μήπως όχι;
Η άποψή μας: Ο κόσμος γουστάρει να βλέπει θρίλερ. Να νιώθει να απειλείται εκ του ασφαλούς. Να βγαίνει από την comfort zone χωρίς να κινδυνεύει να χάσει τα κεκτημένα του, την ασφάλεια, τη ρουτίνα. Και, βεβαίως, του αρέσει να λύνει και αστυνομικής φύσης προβλήματα. Ποιος είναι ο δολοφόνος; Ποια τα κίνητρά του; Λιγότερο τον ενδιαφέρει το πώς το έκανε – περισσότερο το γιατί. Οι πιο ενήλικες θεατές δεν θέλουν πολύ αίμα στο θρίλερ τους. Οι πιο νεαροί γουστάρουν τις ταινίες τρόμου. Είναι ζωντανοί, νιώθουν παντοδύναμοι, αισθάνονται αθάνατοι και αιώνιοι. Τους ιντριγκάρει να φλερτάρουν – έστω και με αυτόν τον τρόπο – με το θάνατο. Με το ανίερο. Με τη φθορά. Αίματα, μυαλά χυμένα, χέρια και πόδια κομμένα! Έτσι! It's just a movie! Μετά από το πάρτι ξεκοιλιασμάτων, μπορείς να τσιμπήσεις τη σάρκα σου: ναι, είσαι ζωντανός! Γουάου. Οι ενήλικες λίγο τα βαριόμαστε αυτά. Θέλουμε λίγη εξυπνάδα. Θέλουμε περισσότερο υπαινιγμούς παρά φόρα παρτίδα αποκαλύψεις.
Τούτο το θρίλερ προσπαθεί είναι η αλήθεια να παρουσιάσει κάτι ενήλικο. Κάτι έξυπνο. Κάτι εγκεφαλικό. Την πατάει μεγαλοπρεπώς. Όχι για κανέναν άλλο λόγο: απλά, στο κρίσιμο σημείο, δεν ξέρει πώς να μεταφέρει τη σύγχυση του πρωταγωνιστή στον θεατή χωρίς να τον... συγχύσει! Κι εδώ το ρήμα «συγχύζω» παίζει και με τις δύο του έννοιες: και την κυριολεκτική, του αποπροσανατολισμού αλλά και τη μεταφορική, των νεύρων. Άλλο πράγμα είναι λοιπόν να μη δίνει ο δημιουργός μασημένη τροφή στους θεατές του κι άλλο πράγμα να σου δίνει τροφή μεν, αλλά μαγειρεμένη με μοριακή κουζίνα, χωρίς οδηγίες χρήσης!
Έξυπνα, ο βασικός χαρακτήρας παρουσιάζεται εντελώς αναξιόπιστος ως αφηγητής. Ναι, είναι δεδομένο ότι είχε σχέσεις με φοιτήτριά του στο παρελθόν. Ναι, είναι δεδομένο ότι όταν συναντά όμορφες, νεαρές κοπέλες, τις φαντασιώνεται ερωτικά. Ναι, είναι δεδομένο ότι είναι ελκυστικός για τις φοιτήτριές του αλλά δείχνει να μπορεί και να τις κρατήσει σε απόσταση, άρα, σαν να λέμε, έχει πάρει το μάθημά του. Ναι, αλλά είναι και ψευτράκος. Άνθρωπος της διανόησης αλλά η αλήθεια για εκείνον δεν είναι απλά μια έννοια που σηκώνει πολύ – φιλοσοφική – συζήτηση. Είναι κι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται κατά το δοκούν. Η αλήθεια δεν είναι αντικειμενική: είναι θέμα οπτικής γωνίας. Ο επιπλέον ενδιαφέρον παράγοντας είναι ότι το μυαλό του, του παίζει παιχνίδια. Είναι ολοφάνερο πως έχει κενά μνήμης. Γιατί; Ποτέ δεν διευκρινίζεται αν είναι θέμα πάθησης ή ενοχών και «μπλοκαρίσματος». Από εκεί και πέρα, όμως, η συγκεχυμένη άποψη του καθηγητή για τα γεγονότα συνολικά μπερδεύει τα μάλα τους θεατές. Που από κάποιο σημείο και μετά αρνούνται να συμμετέχουν σε αυτό το παιχνίδι της αποπλάνησης.
Τα παρατάς ρε φίλε. Δεν σε νοιάζει αν ο κύριος είναι δολοφόνος, αν ήξερε την κοπέλα, τι γράφει το γράμμα που κρατάει κλειστό σε συρτάρι. Ο Guy Pearce είναι πολύ καλός, ως συνήθως και η επιλογή του προφανέστατα δεν είναι τυχαία. Ταυτισμένος καθώς είναι με τον ήρωα του Nolan στο «Memento», επιλέγεται για να μεταφέρει ως σύμβολο μια εσάνς εκείνης της ταινιάρας και σε τούτο το φιλμ, μιας που ήρωες με προβλήματα μνήμης υποδύεται και στις δύο. Αλλά εννοείται πως δεν έχει καμία σχέση η μία ταινία με την άλλη. Ο Pierce Brosnan δεν συναντά καμία δυσκολία στο να υποδυθεί με επιτυχία τον κουρασμένο αστυνομικό και η Minnie Driver είναι ως συνήθως αξιόπιστη στο ρόλο της συζύγου. Το υλικό υπήρχε για να δούμε κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Δεν προέκυψε όμως. Ε, δεν πειράζει και τόσο, έτσι;
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Ιουνίου 2018 από την Tanweer!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική