Η Συμμορία των 8
του Gary Ross. Με τους Sandra Bullock, Cate Blanchett, Anne Hathaway, Mindy Kaling, Sarah Paulson, Awkwafina, Rihanna, Helena Bonham Carter
Θηλυκή Εταιρία
του zerVo (@moviesltd) 
Ο κινηματογραφικός μύθος της φράξιας των λωποδυτών του Ντάνι Όσεαν, δημιουργήθηκε, έξι περίπου δεκαετίες πριν, από την ανάγκη να ενωθούν και επί της μεγάλης οθόνης, σύσσωμοι οι λατρεμένοι διασκεδαστές του κοινού Rat Pack, που κάθε τους live εμφάνιση, τότε, αρχές των 60s, συνοδευόταν από κύματα υστερίας των φανατικών οπαδών τους. Και ποιο ιδανικότερο πεδίο για να στηθεί ένα τέτοιο φιλμικό πανηγύρι, από το είδος του heist, της καλοστημένης, γλαφυρού και ανάλαφρου ύφους ληστείας, που αν στηριχθεί σε ένα ευφυές και ευρηματικό σενάριο, είναι πολύ δύσκολο να μην ενθουσιάσει ακόμη και τον πιο απαιτητικό σινεφίλ. Σε συνέχεια του θρύλου που έκτισε η παρέα των Sinatra, Martin, Davis, Bishop, Lawford, εκεί κάπου στην αυγή του μιλένιουμ, ο αναγεννητής Seteven Soderbergh, έδεσε στο εκράν, μια ακόμη ερμηνευτική μικτή κόσμου, με συνέπεια όχι μόνο να σπάσει ταμεία, αλλά να πετύχει και δύο ακόμη συνέχειες, με εξίσου υψηλά εμπορικά αποτελέσματα. Η άποψη μου είναι πως - έντεκα χρόνια κατόπιν του Ocean's Thirteen - μάλλον καθυστέρησε πολύ η θηλυκή βερσιόν της αεικίνητης συμμορίας. Και αυτό ίσως να δικαιολογείται από το γεγονός πως κάπως θα έπρεπε να λησμονηθούν τα κατορθώματα της κομπανίας του Clooney ώστε να τρέξει το διαφορετικού σεξ ριμπούτ, μιας και εδώ ισχύει σε απόλυτη τιμή, πως αν έχεις παρακολουθήσει έστω και ένα Ocean, ε, τότε τα έχεις δει όλα!
Έχοντας μόλις βγει από την φυλακή, αφού εξέτισε πενταετή ποινή κάθειρξης για απάτη, η σεσημασμένη λωποδύτης Ντέμπι Όσεαν, αδελφή του προσφάτως εκλιπόντος, επίσης παρανόμου, Ντάνι, από τις πρώτες κιόλας στιγμές της ελευθερίας της, θα δείξει πως δεν θα παίξει για πολύ καιρό το καλό κορίτσι. Ερχόμενη σε επαφή με την Διόσκουρο, μοναδική που δεν την κάρφωσε στις αστυνομικές αρχές και βασική της συνεργάτιδα στις απατεωνιές, Λου, θα πάρουν το μεγάλο ρίσκο να στήσουν από κοινό το μεγαλύτερο κόλπο της μπαγαπόντικης καριέρας τους: Να ξαφρίσουν κατά την διάρκεια του λαμπερού ετήσιου Γκαλά του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης, το κορυφαίο κόσμημα - έκθεμα, το πανάκριβο περιδέραιο της φίρμς Καρτιέ, που ούτε λίγο ούτε πολύ, κοστολογείται περισσότερο από 150 εκατομμύρια δολάρια...
Η σκέψη εύκολη, το πλάνο συγκεκριμένο, η εκτέλεση του μοιάζει αδύνατη, ακόμη κι αν οι δυο καπάτσες γυναίκες αποξαρχής δείχνουν πανέτοιμες να τα καταφέρουν. Για να εκπληρώσουν τον σκοπό τους θα συστήσουν συμμορία, αποτελούμενη από πέντε ακόμη θηλυκά, η καθεμιά τους σαΐνι στον τομέα της: Όπως είναι η Αμίτα, κορυφαία παραχαράκτης πολυτελών διαμαντικών, η Νάιν Μπολ, με τις μαγικές ικανότητες στην χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, η Κονστάνς, μια από τις πλέον φημισμένες μακρυχέρισσες της πόλης, η Τάμι, με τις άριστες γνωριμίες στον υπόκοσμο προκειμένου να διοχετεύσει τα κλοπιμαία και η Ρόουζ Ουέιλ, μια διακεκριμένη στυλίστρια, που θα έχει και τον πιο απαιτητικό ρόλο στο τιμ. Καλούμενη να προσεγγίσει, ώστε να την πάρει στην δούλεψη της, την φαντασμένη σταρ Δάφνε Κλούγκερ, η οποία, ως γνωστόν, την υπέρλαμπρη βραδιά θα είναι εκείνη που θα φορέσει στον λαιμό της το μυθικής αξίας κολιέ!
Και όπως έχει συμβεί και στα τρία προηγούμενα αρσενικής φύσης επεισόδια, το φιλμ μοιράζει την χρονική του διάρκεια σε τρία ισάξια μέρη, που το καθένα διαθέτει το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον, δηλαδή το εισαγωγικό του κτισίματος της γκανγκ, το κυρίως όπου λαμβάνει χώρα η mission impossible κλοπή και το φινάλε, εκεί που οι κυρίες, πλέον με τα πολύτιμα πετράδια στις τσέπες, πρέπει να διαφύγουν των μακριών πλοκαμιών του νόμου, κάτι που ούτε εύκολο είναι, ούτε υποσχόμενα θετική εξέλιξη πρόκειται να έχει. Είναι αυτό το πακέτο, κάτι που δεν έχει παρακολουθήσει ξανά ο θεατής του οποιουδήποτε παρελθοντικού Ocean? Όχι βέβαια, ολάκερη η πορεία από την σύλληψη του πλάνου, ως την κλεψιά και την μοιρασιά, είναι προκαθορισμένα στημένο κατά τέτοιο τρόπο που να μην διακρίνει κανείς την παραμικρή διαφορά από τα προηγούμενα. Πλην της προφανούς, δηλαδή, της εναλλαγής των φύλων...
Σκηνοθετημένο από τον μάλλον υπερεκτιμημένο Gary Ross το νέο επεισόδιο της σπείρας που φέρει στην μαρκίζα της το πιασάρικο επώνυμο Ocean, εμφανίζεται διαλεκτικά σαφώς λιγότερο έξυπνο από τους προκατόχους του, πολύ πιο πονηρό και κατεργάρικο όμως. Ιδίωμα της γυναικεία ιδιοσυγκρασίας το τελευταίο άλλωστε. Παρότι οι σκηνές εναλλάσσονται ταχύτατα - δεν θα μπορούσε να συμβεί και διαφορετικά μιας και μιλάμε για ληστεία που καλείται να σπάσει κάθε σχετικό ρεκόρ στο σπριντ - είναι σαφές πως από το όλο στήσιμο με την κρυφά διδακτική συμπεριφορά, απουσιάζει η ψυχή, η εμβάθυνση στους χαρακτήρες, που πλην των ενός - δύο βασικών, ούτε καν προσεγγίζονται όπως θα έπρεπε. Συνέπεια τούτου η φράξια να συντίθεται από την κάπτεν και την λοχία της κατά τρόπο σχετικά αδιάφορο και υπερβολικά πρόχειρο. Στα φιλμς σπουδαίων και ευρηματικών ληστειών, αυτός ο τομέας, πολλές φορές είναι σημαντικότερος και από τον ίδιο τον σκοπό...
Ως υλικά για την οργάνωση του μπουκέτου των εκτός νόμου κοριτσόπουλων, η παραγωγή, ως όφειλε, διάλεξε από το πάνω ράφι, ταινία άλλωστε με τέτοιο τίτλο, δεν θα μπορούσε να μην διαθέτει στις τάξεις της, μια (μίνι) ντριμ τιμ, αναγνωρισμένης αξίας αστεριών. Στον ρόλο της στρατηγού, η Αγριόγατα Bullock, με έναν αέρα κόντρα χάρης Miss Congeniality, κάνει από την πρώτη κιόλας στιγμή το γήπεδο δικό της, αφήνοντας όχι και πολύ μεγάλα περιθώρια στην ύπαρχο Blanchett, να παίξει για μια ακόμη φορά το μάτσο αντρογύναικο. Όχι στα γνώριμα νερά της ζυγισμένος ο χαρακτήρας της Hathaway, απλώς την διακρίνει από την λοιπή ρολίστικη περιφέρεια, που συνθέτουν για διάφορους, εμπορικούς κατά βάση λόγους, μια ποπ σταρ (Rihanna), μια κινέζικης καταγωγής ράπερ (Akwafina) και μια ξανθούλα (Paulson) που περνά απαρατήρητη. Στην θέση κλειδί της οκτάδος, για μια ακόμη φορά απογοητεύει η Bonham Carter, που ενδεχόμενα έχει πιστέψει πως όλες τις οι ερμηνείες επιβάλλεται να χαρακτηρίζονται από κατίτίς το Burtonικό, άρα το να βγάζει εικόνα ψαλιδοχέρη σε μια χαλαρής διάθεσης heist movie, σίγπρα προς το αταίριαστο κλείνει.
Σε γενικές γραμμές πάντως το Ocean's 8, τείνει προς το να το συμπαθήσει κανείς, ακόμη κι αν ενοχλείται (ως ανήρ, κυρίως) που την θέση της γυναικείας χάρης, λεπτότητας, ευαισθησίας, έχει πάρει η δεικτική συμπεριφορά της τάχαμου φεμινιστικής κυριαρχίας. Οι Κυρίες όπως όλοι μας ξέρουμε, ήταν, είμαι και θα είναι το ισχυρό φύλο, οπότε δεν περιμέναμε την Sandra και την Cate να το παίζουν ανεξάρτητες, μαγκιόρες και αδίστακτα εκδικητικές, για να το εμπεδώσουμε.
Η σκέψη εύκολη, το πλάνο συγκεκριμένο, η εκτέλεση του μοιάζει αδύνατη, ακόμη κι αν οι δυο καπάτσες γυναίκες αποξαρχής δείχνουν πανέτοιμες να τα καταφέρουν. Για να εκπληρώσουν τον σκοπό τους θα συστήσουν συμμορία, αποτελούμενη από πέντε ακόμη θηλυκά, η καθεμιά τους σαΐνι στον τομέα της: Όπως είναι η Αμίτα, κορυφαία παραχαράκτης πολυτελών διαμαντικών, η Νάιν Μπολ, με τις μαγικές ικανότητες στην χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, η Κονστάνς, μια από τις πλέον φημισμένες μακρυχέρισσες της πόλης, η Τάμι, με τις άριστες γνωριμίες στον υπόκοσμο προκειμένου να διοχετεύσει τα κλοπιμαία και η Ρόουζ Ουέιλ, μια διακεκριμένη στυλίστρια, που θα έχει και τον πιο απαιτητικό ρόλο στο τιμ. Καλούμενη να προσεγγίσει, ώστε να την πάρει στην δούλεψη της, την φαντασμένη σταρ Δάφνε Κλούγκερ, η οποία, ως γνωστόν, την υπέρλαμπρη βραδιά θα είναι εκείνη που θα φορέσει στον λαιμό της το μυθικής αξίας κολιέ!
Και όπως έχει συμβεί και στα τρία προηγούμενα αρσενικής φύσης επεισόδια, το φιλμ μοιράζει την χρονική του διάρκεια σε τρία ισάξια μέρη, που το καθένα διαθέτει το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον, δηλαδή το εισαγωγικό του κτισίματος της γκανγκ, το κυρίως όπου λαμβάνει χώρα η mission impossible κλοπή και το φινάλε, εκεί που οι κυρίες, πλέον με τα πολύτιμα πετράδια στις τσέπες, πρέπει να διαφύγουν των μακριών πλοκαμιών του νόμου, κάτι που ούτε εύκολο είναι, ούτε υποσχόμενα θετική εξέλιξη πρόκειται να έχει. Είναι αυτό το πακέτο, κάτι που δεν έχει παρακολουθήσει ξανά ο θεατής του οποιουδήποτε παρελθοντικού Ocean? Όχι βέβαια, ολάκερη η πορεία από την σύλληψη του πλάνου, ως την κλεψιά και την μοιρασιά, είναι προκαθορισμένα στημένο κατά τέτοιο τρόπο που να μην διακρίνει κανείς την παραμικρή διαφορά από τα προηγούμενα. Πλην της προφανούς, δηλαδή, της εναλλαγής των φύλων...
Σκηνοθετημένο από τον μάλλον υπερεκτιμημένο Gary Ross το νέο επεισόδιο της σπείρας που φέρει στην μαρκίζα της το πιασάρικο επώνυμο Ocean, εμφανίζεται διαλεκτικά σαφώς λιγότερο έξυπνο από τους προκατόχους του, πολύ πιο πονηρό και κατεργάρικο όμως. Ιδίωμα της γυναικεία ιδιοσυγκρασίας το τελευταίο άλλωστε. Παρότι οι σκηνές εναλλάσσονται ταχύτατα - δεν θα μπορούσε να συμβεί και διαφορετικά μιας και μιλάμε για ληστεία που καλείται να σπάσει κάθε σχετικό ρεκόρ στο σπριντ - είναι σαφές πως από το όλο στήσιμο με την κρυφά διδακτική συμπεριφορά, απουσιάζει η ψυχή, η εμβάθυνση στους χαρακτήρες, που πλην των ενός - δύο βασικών, ούτε καν προσεγγίζονται όπως θα έπρεπε. Συνέπεια τούτου η φράξια να συντίθεται από την κάπτεν και την λοχία της κατά τρόπο σχετικά αδιάφορο και υπερβολικά πρόχειρο. Στα φιλμς σπουδαίων και ευρηματικών ληστειών, αυτός ο τομέας, πολλές φορές είναι σημαντικότερος και από τον ίδιο τον σκοπό...
Ως υλικά για την οργάνωση του μπουκέτου των εκτός νόμου κοριτσόπουλων, η παραγωγή, ως όφειλε, διάλεξε από το πάνω ράφι, ταινία άλλωστε με τέτοιο τίτλο, δεν θα μπορούσε να μην διαθέτει στις τάξεις της, μια (μίνι) ντριμ τιμ, αναγνωρισμένης αξίας αστεριών. Στον ρόλο της στρατηγού, η Αγριόγατα Bullock, με έναν αέρα κόντρα χάρης Miss Congeniality, κάνει από την πρώτη κιόλας στιγμή το γήπεδο δικό της, αφήνοντας όχι και πολύ μεγάλα περιθώρια στην ύπαρχο Blanchett, να παίξει για μια ακόμη φορά το μάτσο αντρογύναικο. Όχι στα γνώριμα νερά της ζυγισμένος ο χαρακτήρας της Hathaway, απλώς την διακρίνει από την λοιπή ρολίστικη περιφέρεια, που συνθέτουν για διάφορους, εμπορικούς κατά βάση λόγους, μια ποπ σταρ (Rihanna), μια κινέζικης καταγωγής ράπερ (Akwafina) και μια ξανθούλα (Paulson) που περνά απαρατήρητη. Στην θέση κλειδί της οκτάδος, για μια ακόμη φορά απογοητεύει η Bonham Carter, που ενδεχόμενα έχει πιστέψει πως όλες τις οι ερμηνείες επιβάλλεται να χαρακτηρίζονται από κατίτίς το Burtonικό, άρα το να βγάζει εικόνα ψαλιδοχέρη σε μια χαλαρής διάθεσης heist movie, σίγπρα προς το αταίριαστο κλείνει.
Σε γενικές γραμμές πάντως το Ocean's 8, τείνει προς το να το συμπαθήσει κανείς, ακόμη κι αν ενοχλείται (ως ανήρ, κυρίως) που την θέση της γυναικείας χάρης, λεπτότητας, ευαισθησίας, έχει πάρει η δεικτική συμπεριφορά της τάχαμου φεμινιστικής κυριαρχίας. Οι Κυρίες όπως όλοι μας ξέρουμε, ήταν, είμαι και θα είναι το ισχυρό φύλο, οπότε δεν περιμέναμε την Sandra και την Cate να το παίζουν ανεξάρτητες, μαγκιόρες και αδίστακτα εκδικητικές, για να το εμπεδώσουμε.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Ιουνίου 2018 από την Tanweer!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική