Θάρρος ή αλήθεια;
του Jeff Wadlow. Με τους Lucy Hale, Tyler Posey, Violett Beane, Hayden Szeto, Landon Liboiron
Χαμένο παιχνίδι
του zerVo (@moviesltd) 
Παιχνιδάκι για να σπάμε πλάκα, που καμιά φορά ξεπερνούσε και τα όρια του αθώου, εισερχόμενο στα χωράφια του κάπως πιπεράτου και που του δίναμε να καταλαβαίνει στα πολύ νεανικά μας παρτάκια, μέχρι την ηλικία του γυμνασίου ήταν το Θάρρος ή Αλήθεια. Που ενδεχόμενα να είχε το γέλιο του αν κάποιος επέλεγε την πρώτη επιλογή σαφώς και οδηγούσε σε ένα μίνι αυτοκατίνιασμα, αν ο παίκτης της παρέας έδειχνε τάσεις να ξεστομίσει αυτό που πραγματικά πιστεύει για κάποιον άλλο. Ενίοτε μάλιστα γινόταν και συνδυασμός παιχνιδιών, για να μην παίρνουμε με την σειρά τους παίκτες και να έχει λίγο πιο σασπένς, γυρίζοντας μια αδειανή φιάλη στο μέσον του κύκλου και μιξάροντας έτσι το παιχνίδι με την έτερη εξίσου φημισμένη Μπουκάλα. Στις μέρες μας το λοιπόν, έρχεται ένα αμερικάνικο θριλεράκι, με βάση ετούτο το ματσάκι, υποτίθεται να μοιράσει φόβους στους θεατές του, αγνοώντας πως έφηβοι πάνω από τα 14, άντε βία 15 τους έτη, δεν την βρίσκουν με Truth Or Dare και σαχλαμάρες...
Ανοιξιάτικο μαθητικό διάλειμμα έχει σημάνει για μια ακόμη σεζόν και οι σπουδαστές όλων των κολεγίων, ελάχιστα πριν ριχτούν για τα καλά στην μάχη των εξετάσεων, αποφασίζουν να περάσουν λίγες ημέρες ξενοιασιάς μακρυά από σπίτια και διαβάσματα. Παρότι κάποιες υποχρεώσεις θα την ανάγκαζαν να μην ακολουθήσει την παρέα της, η χαμηλών τόνων και ντροπαλή Ολίβια, θα πάρει την απόφαση να ταξιδέψει μαζί με τους φίλους της, μέχρι το τουριστικό θέρετρο του Μεξικό, έχοντας ανάγκη αυτές τις ελάχιστες στιγμές διακοπών. Και πραγματικά για την φράξια των ανέμελων νέων, ο καιρός θα κυλήσει όμορφα, δίχως προβλήματα και εντάσεις, μέχρι την στιγμή που οι 17χρονοι θα πάρουν το ρίσκο να ακολουθήσουν έναν άγνωστο συνομήλικο τους σε μια απομονωμένη περιοχή, προκειμένου να περάσουν μια περιπετειώδη βραδιά.
Η πρόταση για να επιδοθούν στο παρείστικο παιχνιδάκι του Θάρρους ή της Αλήθειας, θα γίνει δεκτή από τους περισσότερους, δίχως όμως κανείς από τους ανυποψίαστους νέους να γνωρίζει πως ο παράξενος καινούργιος τους φίλος, είχε αυτόν ακριβώς τον σκοπό: Να τους μπάσει μέσα στο αθώο φαινομενικά παιχνίδι, μεταφέροντας τους μια καλά κρυμμένη φονική κατάρα, που αναφέρει πως τώρα που έχουν μπει στον χορό, ή θα δείξουν κουράγιο και θα πραγματοποιήσουν την εντολή του διοργανωτή ή θα πεθάνουν. Όταν σταδιακά, επιστρέφοντας στον τόπο τους, ο ένας μετά τον άλλο οι πιτσιρικάδες θα πέφτουν νεκροί, η Ολίβια, που κρύβει καλά μέσα της ένα ερωτικό μυστικό ικανό να διαλύσει την κομπανία της, θα αναζητήσει την λύση, προκειμένου οι εναπομείναντες ζωντανοί να ξεφύγουν μια για πάντα από τον κίνδυνο!
Έλα όμως που εδώ μιλάμε για horror, από εκείνα της μαζικής παραγωγής Last Summer και Final Destination, που συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι στο παρεάκι, ώστε να απεικονιστούν στο ενενηντάλεπτο αντίστοιχα, ευφάνταστα φονικά! Για να είμαστε δίκαιοι το παρόν μετριότατο σε σύλληψη, έμπνευση και εκτέλεση θριλεράκι απέχει πολλά χιλιόμετρα από οποιοδήποτε Βλέπω τον Θάνατο σου, μιας και μπορεί η όλη συλλογιστική να ομοιάζει, η αλλόκοτη συνέχεια είναι εκείνη που λειτουργεί καταστροφικά κατατάσσοντας το σαν ένα από τα πλέον αδιάφορα του είδους, των τελευταίων ετών. Αρχής γενομένης από το σενάριο, όπου οι διάλογοι φαντάζουν ανεκδοτικοί, ενόσω οι δεκαεφτάρηδες δείχνουν να ανήκουν σε μια κοινωνία Ηλιθίων και Πανηλιθίων. Συνεχίζοντας στο ζουμάκι, όταν η κατάρα παίρνει μπροστά και εκτελείται μέσα από τις ταυτόχρονα δισυπόστατες προσωπικότητες των παρόντων, που το διαβολικό τους σημάδι το αντιλαμβάνεσαι μέσα από την σαχλά χαμογελαστή τους φατσούλα. Και κλείνοντας μέσα σε έναν πανζουρλισμό φόνων, αυτοχειριών και για όσους αποφασίσουν να διαλέξουν την Αλήθεια, σαπουνοπερικών αποκαλύψεων περί των σεξουαλικών ορμών των στελεχών του γκρουπ.
Συνοπτικά το Truth Or Dare αποτελεί μια από τις πιο αδύναμες παραγωγικές στιγμές της Blumhouse. Αδύναμο πλήρως στόρι, σκηνοθεσία από τον Jeff Wadlow (του Kick Ass 2) που ποτέ της δεν πετυχαίνει να ανεβάσει παλμούς, σκηνικά πάμφτωχα έως ανύπαρκτα μα το κυριότερο πενιχρές ερμηνείες από ένα Under 20 γκρουπ ηθοποιών που προφανώς δεν διαθέτει ούτε μισό ταλέντο. Κανένας λογικός ειρμός στην εξέλιξη της πλοκής, ολικό fail στην αντιπαράθεση των αλληγοριών και μια αποκάλυψη στο φινάλε που σκάει απολύτως προβλέψιμη και αδιάφορη, αφού βεβαίως προηγούμενα έχει αποδεκατιστεί ολάκερη η συντροφιά και δεν βλέπεις πως είναι δυνατόν πλέον να την σκαπουλάρει σύσσωμο το κολέγιο. Με δυο λόγια χρειάζεται Θάρρος για να το παρακολουθήσεις ή αν ακούσεις την Αλήθεια μου, πρέπει να το αποφύγεις!
Η πρόταση για να επιδοθούν στο παρείστικο παιχνιδάκι του Θάρρους ή της Αλήθειας, θα γίνει δεκτή από τους περισσότερους, δίχως όμως κανείς από τους ανυποψίαστους νέους να γνωρίζει πως ο παράξενος καινούργιος τους φίλος, είχε αυτόν ακριβώς τον σκοπό: Να τους μπάσει μέσα στο αθώο φαινομενικά παιχνίδι, μεταφέροντας τους μια καλά κρυμμένη φονική κατάρα, που αναφέρει πως τώρα που έχουν μπει στον χορό, ή θα δείξουν κουράγιο και θα πραγματοποιήσουν την εντολή του διοργανωτή ή θα πεθάνουν. Όταν σταδιακά, επιστρέφοντας στον τόπο τους, ο ένας μετά τον άλλο οι πιτσιρικάδες θα πέφτουν νεκροί, η Ολίβια, που κρύβει καλά μέσα της ένα ερωτικό μυστικό ικανό να διαλύσει την κομπανία της, θα αναζητήσει την λύση, προκειμένου οι εναπομείναντες ζωντανοί να ξεφύγουν μια για πάντα από τον κίνδυνο!
Έλα όμως που εδώ μιλάμε για horror, από εκείνα της μαζικής παραγωγής Last Summer και Final Destination, που συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι στο παρεάκι, ώστε να απεικονιστούν στο ενενηντάλεπτο αντίστοιχα, ευφάνταστα φονικά! Για να είμαστε δίκαιοι το παρόν μετριότατο σε σύλληψη, έμπνευση και εκτέλεση θριλεράκι απέχει πολλά χιλιόμετρα από οποιοδήποτε Βλέπω τον Θάνατο σου, μιας και μπορεί η όλη συλλογιστική να ομοιάζει, η αλλόκοτη συνέχεια είναι εκείνη που λειτουργεί καταστροφικά κατατάσσοντας το σαν ένα από τα πλέον αδιάφορα του είδους, των τελευταίων ετών. Αρχής γενομένης από το σενάριο, όπου οι διάλογοι φαντάζουν ανεκδοτικοί, ενόσω οι δεκαεφτάρηδες δείχνουν να ανήκουν σε μια κοινωνία Ηλιθίων και Πανηλιθίων. Συνεχίζοντας στο ζουμάκι, όταν η κατάρα παίρνει μπροστά και εκτελείται μέσα από τις ταυτόχρονα δισυπόστατες προσωπικότητες των παρόντων, που το διαβολικό τους σημάδι το αντιλαμβάνεσαι μέσα από την σαχλά χαμογελαστή τους φατσούλα. Και κλείνοντας μέσα σε έναν πανζουρλισμό φόνων, αυτοχειριών και για όσους αποφασίσουν να διαλέξουν την Αλήθεια, σαπουνοπερικών αποκαλύψεων περί των σεξουαλικών ορμών των στελεχών του γκρουπ.
Συνοπτικά το Truth Or Dare αποτελεί μια από τις πιο αδύναμες παραγωγικές στιγμές της Blumhouse. Αδύναμο πλήρως στόρι, σκηνοθεσία από τον Jeff Wadlow (του Kick Ass 2) που ποτέ της δεν πετυχαίνει να ανεβάσει παλμούς, σκηνικά πάμφτωχα έως ανύπαρκτα μα το κυριότερο πενιχρές ερμηνείες από ένα Under 20 γκρουπ ηθοποιών που προφανώς δεν διαθέτει ούτε μισό ταλέντο. Κανένας λογικός ειρμός στην εξέλιξη της πλοκής, ολικό fail στην αντιπαράθεση των αλληγοριών και μια αποκάλυψη στο φινάλε που σκάει απολύτως προβλέψιμη και αδιάφορη, αφού βεβαίως προηγούμενα έχει αποδεκατιστεί ολάκερη η συντροφιά και δεν βλέπεις πως είναι δυνατόν πλέον να την σκαπουλάρει σύσσωμο το κολέγιο. Με δυο λόγια χρειάζεται Θάρρος για να το παρακολουθήσεις ή αν ακούσεις την Αλήθεια μου, πρέπει να το αποφύγεις!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Μαΐου 2018 από την UIP!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική