Ο κύριος και η κυρία Αντελμάν
του Nicolas Bedos. Με τους Doria Tillier, Nicolas Bedos, Denis Podalydès, Pierre Arditi, Zabou Breitman, Julien Boisselier, Christiane Millet
Love and marriage, love and marriage...
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Ένα παντρεμένο ζευγάρι όπως όλα τα άλλα – ή μήπως όχι;
Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Nicolas Bedos, γιος του ηθοποιού Guy Bedos. Και στην ταινία Ο κύριος και η κυρία Αντελμάν (Monsieur & Madame Adelman) έχει πολλαπλούς ρόλους. Πέρα από σκηνοθέτης είναι ο πρωταγωνιστής, υπογράφει το σενάριο μαζί με την σύντροφό του στην πραγματική ζωή, Doria Tillier (με την οποία συμπρωταγωνιστεί) και συνυπογράφει και τη μουσική υπόκρουση!
Αυτή είναι η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της Doria Tillier. Για να εμφανίζεται γριά για το ρόλο σε μεγάλη ηλικία χρειαζόταν να κάθεται στο μακιγιάζ για εφτά ολόκληρες ώρες κάθε μέρα, την ώρα που ο Nicolas Bedos ως γηραιός κύριος χρειαζόταν έξι ώρες μακιγιάζ!
Η υπόθεση: Ο Βικτόρ Αντελμάν ήταν ένας διάσημος συγγραφέας. Στην κηδεία του εμφανίζεται πλήθος κόσμου. Ένας δημοσιογράφος, που θέλει να γράψει τη βιογραφία του εκλιπόντος, προσεγγίζει τη χήρα του, τη Σαρά, για να τον βοηθήσει. Εκείνη δέχεται. Κι αρχίζει να αφηγείται. Η σχέση τους ξεκινάει 45 χρόνια πριν, το 1971. Τότε είναι που η Σαρά συναντά για πρώτη φορά τον Βικτόρ. Γόνος καλής οικογενείας εκείνος, με ένα πάθος να γίνει συγγραφέας. Παιδί Εβραίων μεταναστών εκείνη, που πρώτος της στόχος ήταν πάντα η επιβίωση. Όταν η Σαρά λοιπόν γνωρίζει τον Βικτόρ, τον ερωτεύεται παράφορα. Υπάρχει ένα μικρό εμπόδιο για να ανθίσει η σχέση τους: εκείνος είναι με μια άλλη γυναίκα. Το εμπόδιο, όμως, ξεπερνιέται. Σιγά – σιγά, αποκαλύπτονται όλες οι κρυμμένες πτυχές και των δύο.
Νευρωτικός, εγωκεντρικός και ανώριμος από τη μία, αλλά γοητευτικός και ταλαντούχος από την άλλη, ο Βικτόρ αποδοκιμάζει και απορρίπτει τη ζωή της μπουρζουαζίας, καθώς ο ίδιος απολαμβάνει τη φήμη και την μποέμ στάση που του εξασφαλίζει η δουλειά του συγγραφέα. Η Σαρά, ανεξάρτητη, χωρίς αναστολές, αφήνει τις επιθυμίες και τα συναισθήματα να διεγείρονται στην κοινή τους ζωή, με σύμμαχο την δημιουργία και την ελευθερία της λογοτεχνίας. Ναι, αλλά τι είναι αλήθεια στην αφήγησή της και τι ψέμα; Και τι είχε να πει ο ίδιος ο συγγραφέας για όλα αυτά;
Η άποψή μας: Αυτή είναι μια γαλλική ρομαντική κομεντί. Με ολίγη από δράμα. Με όλα τα καλά και τα κακά που μπορεί να της προσάψει η χώρα προέλευσής της. Είπαμε, γαλλική ταινία. Άρα, έχει φινέτσα. Άρα, δεν πάσχει από πουριτανισμό. Άρα, βλέπει τα πράγματα λίγο λοξά και μπορεί να αφορά κι ένα μεγαλύτερο κοινό από τις αντίστοιχες αμερικάνικες ρομαντικές κομεντί. Ναι, αλλά είπαμε, είναι γαλλική. Άρα, είναι φλύαρη. Και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Όμως, κερδίζει τον θεατή. Μας παρουσιάζει με πολύ έξυπνο τρόπο μια πολύ ενδιαφέρουσα σχέση. Το πως ξεκινά, πως κάνει τα πρώτα της βήματα, πως οδηγείται στο γάμο, πως ο έρωτας φθίνει, πως μπαίνει στην εξίσωση η αγάπη, αλλά και η ρουτίνα και η βαρεμάρα και οι καυγάδες και η φθορά. Θα μπορούσαμε να πούμε πως οι δημιουργοί έχουν αντλήσει – χωρίς να κοπιάρουν – πολλές ιδέες από ταινίες που ξεκινούν από τον «Πόλεμο των Ρόουζ» και το «Σκηνές από έναν γάμο» μέχρι το πολύ πρόσφατο «45 χρόνια»! Και ναι, υπάρχει και μια δόση πρώιμου Γούντι Άλεν σε όλο αυτό.
Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι απολαυστικό! Η εκτός γυρισμάτων χημεία μεταφέρεται και στη μεγάλη οθόνη – κάτι που δεν αποτελεί πάντα τη νόρμα. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις κινηματογραφικών ζευγαριών που φαίνονται σκατά στη μεγάλη οθόνη κι ας μοιράζονται ερωτικό πάθος ή γάμο εκτός αυτής. Η κυρία κερδίζει τον κύριο στα σημεία αλλά ο κύριος είναι η πηγή των πιο αστείων σκηνών της ταινίας. Ο ντεμέκ ασυμβίβαστος αριστερός, που μια χαρά και τους συμβιβασμούς του κάνει και... δεξιά τσέπη διαθέτει. Οι πιο απολαυστικές είναι οι σκηνές με τον ψυχίατρο, στο ρόλο του οποίου κεντάει πραγματικά ο Denis Podalydès. Βρε μέχρι και ο πρώην διάσημος υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας επί εποχής Μιτεράν, ο Ζακ Λανγκ, εμφανίζεται στην ταινία!
Κι αυτή είναι μία μόνο από τις πολλές εκπλήξεις που παρουσιάζει το φιλμ. Το πρόβλημά του, το αναφέραμε πιο πάνω: φλυαρία. Και... δεν συμμαζεύεται. Δύο ώρες διάρκεια είναι πολλές για την ταινία και κάπου, από κάποια στιγμή και μετά, ο θεατής νιώθει μια αίσθηση επανάληψης, ένα κακώς νοούμενο dejavu, ένα repetition. Ας είναι. Παρά τρίχα έξοχο φιλμ, εξόχως ψυχαγωγικό, άκρως αποκαλυπτικό, με φοβερή οξυδέρκεια και take no prisoners ματιά πάνω στο γάμο. Και συγκίνηση διαθέτει στο φινάλε και μεγάλη ανατροπή (για όσους δεν είναι ψυλλιασμένοι από την αρχή). Και ο κυνισμός μετατρέπεται σε τρυφεράδα. Μια χαρά θα περάσετε. Απλά, ίσως να σκεφτείτε ότι χάθηκε μια ευκαιρία για κάτι πολύ, πολύ σπουδαιότερο.
Η υπόθεση: Ο Βικτόρ Αντελμάν ήταν ένας διάσημος συγγραφέας. Στην κηδεία του εμφανίζεται πλήθος κόσμου. Ένας δημοσιογράφος, που θέλει να γράψει τη βιογραφία του εκλιπόντος, προσεγγίζει τη χήρα του, τη Σαρά, για να τον βοηθήσει. Εκείνη δέχεται. Κι αρχίζει να αφηγείται. Η σχέση τους ξεκινάει 45 χρόνια πριν, το 1971. Τότε είναι που η Σαρά συναντά για πρώτη φορά τον Βικτόρ. Γόνος καλής οικογενείας εκείνος, με ένα πάθος να γίνει συγγραφέας. Παιδί Εβραίων μεταναστών εκείνη, που πρώτος της στόχος ήταν πάντα η επιβίωση. Όταν η Σαρά λοιπόν γνωρίζει τον Βικτόρ, τον ερωτεύεται παράφορα. Υπάρχει ένα μικρό εμπόδιο για να ανθίσει η σχέση τους: εκείνος είναι με μια άλλη γυναίκα. Το εμπόδιο, όμως, ξεπερνιέται. Σιγά – σιγά, αποκαλύπτονται όλες οι κρυμμένες πτυχές και των δύο.
Νευρωτικός, εγωκεντρικός και ανώριμος από τη μία, αλλά γοητευτικός και ταλαντούχος από την άλλη, ο Βικτόρ αποδοκιμάζει και απορρίπτει τη ζωή της μπουρζουαζίας, καθώς ο ίδιος απολαμβάνει τη φήμη και την μποέμ στάση που του εξασφαλίζει η δουλειά του συγγραφέα. Η Σαρά, ανεξάρτητη, χωρίς αναστολές, αφήνει τις επιθυμίες και τα συναισθήματα να διεγείρονται στην κοινή τους ζωή, με σύμμαχο την δημιουργία και την ελευθερία της λογοτεχνίας. Ναι, αλλά τι είναι αλήθεια στην αφήγησή της και τι ψέμα; Και τι είχε να πει ο ίδιος ο συγγραφέας για όλα αυτά;
Η άποψή μας: Αυτή είναι μια γαλλική ρομαντική κομεντί. Με ολίγη από δράμα. Με όλα τα καλά και τα κακά που μπορεί να της προσάψει η χώρα προέλευσής της. Είπαμε, γαλλική ταινία. Άρα, έχει φινέτσα. Άρα, δεν πάσχει από πουριτανισμό. Άρα, βλέπει τα πράγματα λίγο λοξά και μπορεί να αφορά κι ένα μεγαλύτερο κοινό από τις αντίστοιχες αμερικάνικες ρομαντικές κομεντί. Ναι, αλλά είπαμε, είναι γαλλική. Άρα, είναι φλύαρη. Και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Όμως, κερδίζει τον θεατή. Μας παρουσιάζει με πολύ έξυπνο τρόπο μια πολύ ενδιαφέρουσα σχέση. Το πως ξεκινά, πως κάνει τα πρώτα της βήματα, πως οδηγείται στο γάμο, πως ο έρωτας φθίνει, πως μπαίνει στην εξίσωση η αγάπη, αλλά και η ρουτίνα και η βαρεμάρα και οι καυγάδες και η φθορά. Θα μπορούσαμε να πούμε πως οι δημιουργοί έχουν αντλήσει – χωρίς να κοπιάρουν – πολλές ιδέες από ταινίες που ξεκινούν από τον «Πόλεμο των Ρόουζ» και το «Σκηνές από έναν γάμο» μέχρι το πολύ πρόσφατο «45 χρόνια»! Και ναι, υπάρχει και μια δόση πρώιμου Γούντι Άλεν σε όλο αυτό.
Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι απολαυστικό! Η εκτός γυρισμάτων χημεία μεταφέρεται και στη μεγάλη οθόνη – κάτι που δεν αποτελεί πάντα τη νόρμα. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις κινηματογραφικών ζευγαριών που φαίνονται σκατά στη μεγάλη οθόνη κι ας μοιράζονται ερωτικό πάθος ή γάμο εκτός αυτής. Η κυρία κερδίζει τον κύριο στα σημεία αλλά ο κύριος είναι η πηγή των πιο αστείων σκηνών της ταινίας. Ο ντεμέκ ασυμβίβαστος αριστερός, που μια χαρά και τους συμβιβασμούς του κάνει και... δεξιά τσέπη διαθέτει. Οι πιο απολαυστικές είναι οι σκηνές με τον ψυχίατρο, στο ρόλο του οποίου κεντάει πραγματικά ο Denis Podalydès. Βρε μέχρι και ο πρώην διάσημος υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας επί εποχής Μιτεράν, ο Ζακ Λανγκ, εμφανίζεται στην ταινία!
Κι αυτή είναι μία μόνο από τις πολλές εκπλήξεις που παρουσιάζει το φιλμ. Το πρόβλημά του, το αναφέραμε πιο πάνω: φλυαρία. Και... δεν συμμαζεύεται. Δύο ώρες διάρκεια είναι πολλές για την ταινία και κάπου, από κάποια στιγμή και μετά, ο θεατής νιώθει μια αίσθηση επανάληψης, ένα κακώς νοούμενο dejavu, ένα repetition. Ας είναι. Παρά τρίχα έξοχο φιλμ, εξόχως ψυχαγωγικό, άκρως αποκαλυπτικό, με φοβερή οξυδέρκεια και take no prisoners ματιά πάνω στο γάμο. Και συγκίνηση διαθέτει στο φινάλε και μεγάλη ανατροπή (για όσους δεν είναι ψυλλιασμένοι από την αρχή). Και ο κυνισμός μετατρέπεται σε τρυφεράδα. Μια χαρά θα περάσετε. Απλά, ίσως να σκεφτείτε ότι χάθηκε μια ευκαιρία για κάτι πολύ, πολύ σπουδαιότερο.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Μαΐου 2018 από την Danaos Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική