Το Ταλέντο
του Yvan Attal. Με τους Daniel Auteuil, Camélia Jordana, Yasin Houicha, Nozha Khouadra, Nicolas Vaude, Jean-Baptiste Lafarge, Claude Perron, Virgil Leclaire
Egalité...
του zerVo (@moviesltd) 
Από τους πιο γνωστούς Γάλλους ηθοποιούς, ο Ισραηλινής καταγωγής Yvan Attal, με διεθνή μάλιστα καριέρα καθώς έχει κρατήσει ρόλους σε χολιγουντιανές παραγωγές όπως το Munich του Beard και το Rush Hour 3, έχει ήδη δώσει τα διαπιστευτήρια του και πίσω από την κάμερα, καθώς από το 2001 (και το Ma Femme Est Une Actrisse, όπου πρωταγωνιστεί η πραγματικά ηθοποιός συμβία του Charlotte Gainsbourg) μέχρι σήμερα έχει υπογράψει πέντε ταινίες μεγάλου μήκους. Η τελευταία εξ αυτών και καλύτερη από όλες εκτιμώ, φέρει τον τίτλο Le Brio και είναι εκείνη που τον οδήγησε μέχρι τις τιμητικές πεντάδες των Cesarικών υποψηφιοτήτων της χρονιάς που μας πέρασε.
Από τα παλαιοτέρα στελέχη του εκπαιδευτικού προσωπικού της έγκριτης νομικής σχολής των Παρισίων Ασσάς, είναι ο αυστηρός καθηγητής Πιερ Μαζάρ, ένας μοναχικός εξηντάρης, ιδιότροπος, με μόνιμα προκλητική συμπεριφορά προς όλους τους μαθητές του, που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στα ακραία ρατσιστικά του πιστεύω. Γεγονός που φυσικά έχει υποπέσει στην αντίληψη της Πρυτανείας που από την μεριά της προκειμένου να σώσει το κύρος του ιδρύματος έχει προβεί επανειλημμένα σε συστάσεις.
Η σφοδρή επίθεση προς το πρόσωπο της πρωτοετούς, μετανάστριας τρίτης γενιάς, 18χρονης Νέιλα Σαλάχ, την ημέρα της έναρξης του εξαμήνου, θα αποτελέσει και την σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι, με συνέπεια ο βετεράνος δάσκαλος να οδηγηθεί στο πειθαρχικό συμβούλιο και κατοπινά στο γεροντοπαλικαρένιο σπίτι του. Απόλυση του, που θα αποτραπεί αν και εφόσον αποδεχτεί την πρόταση, να προετοιμάσει με τις αναμφίβολες γνώσεις του, την ίδια φιλόδοξη όσο και πάμφτωχη μελλοντική δικηγόρο, ώστε να εκπροσωπήσει την Σχολή στον Εθνικό μαθητικό διαγωνισμό ρητορικής. Ένας τίτλος που κάθε χρόνο αποτελεί μετάλλιο τιμής για όποιο Πανεπιστήμιο τον κατακτήσει.
Απλοϊκή, ενδεχόμενα και αφελής, στην σύσταση της η ιστορία που αφηγείται το φιλμ, στην προσπάθεια της να φέρει κοντά δύο πρόσωπα που δεν θα ταίριαζαν στην παραμικρή άλλη περίπτωση. Αντιπαλότητα που διακρίνεται από τις πρώτες κιόλας στιγμές που τα βλέμματα (και τα στόματα) τους συναντώνται στο Αμφιθέατρο της Νομικής. Εκείνος, ο ντυμένος στην πένα προφέσορας, ελάχιστο καιρό πριν την σύνταξη του, μοναχικός και απόμακρος, με λόγο προσεγμένο ίσαμε το τελευταίο σημείο στίξης του, απαράμιλλα προβοκατόρικο και σφαγιαστικό με το βαμβάκι, όμως, εκφράζει δημόσια, γνωρίζοντας και αδιαφορώντας για το τι θα πει η κοινότητα, την (προσωπική) απογοήτευση του για τον δρόμο που έχει πάρει η αγαπημένη του πατρίδα, έχοντας γεμίσει ξένους, που σταδιακά εκτοπίζουν τους γηγενείς "δικούς' του.
Εκείνη, με προέλευση από κάποια επαρχία της Τυνησίας, κάτοικος σε διαμέρισμα του μουντού Κρετέιγ, ελπίζει κάποια στιγμή να ξεπεράσει την μιζέρια της κοινωνικής της κάστας και να αναρριχηθεί ταξικά, στηριγμένη αποκλειστικά και μόνο στις ικανότητες της, ελπίζοντας πως ο τόπος που ζει, θα της δώσει τις ευκαιρίες που αναζητά.
Με σημαντικές πινελιές χιούμορ, που γεννιέται στην διαλεκτική που αναπτύσσεται ανάμεσα στον στρυφνό Αλοζανφάν Ντε λα Πατρί μέντορα και την Δεν Σηκώνω Μύγα στο Σπαθί μου εκκολαπτόμενη Μετρ, η προβληματισμένη σοσιολογικά κωμωδία εξελίσσεται σε τέμπο Καράτε Κιντ, ίσαμε να οδηγηθεί στην τελική της πράξη όπου αμφότεροι της δυάδας έχουν ανταλλάξει μαθήματα συμπεριφοράς, οδηγούμενοι στον αναμενόμενα και επί γης ειρήνη επίλογο, που σηκώνει ψηλά την σημαία του όλοι μαζί για μια ενιαία Γαλλία (συν)υπάρχουμε.
Όμορφο ρυθμό διατηρεί στην αφήγηση του ο Attal, δίχως να αποφεύγει τις ευκολίες ή και κάποιες ακραίες επιλογές στην μέθοδο εκμάθησης της ευφράδειας της πιτσιρίκας από τον κατά βάθος καλοσυνάτο, όπως αποδεικνύεται εντέλει Καθηγητή. Απίθανο το δέσιμο, σημείο κλειδί άλλωστε για την επιτυχία του έργου, του πρωταγωνιστικού ντουέτου, που το ορίζουν ο τόσο έμπειρος και εκ των κορυφαίων ερμηνευτών του Φραντσέζικου σινεμά ever, Daniel Auteuil και η νεαρή Αραβοκοψιά Camelia Jordana, που πανάξια για την ερμηνεία της, κατέκτησε ένα από τα πλέον δημοφιλή Cesar, εκείνο της πιο ελπιδοφόρας νέας ηθοποιού!
Η σφοδρή επίθεση προς το πρόσωπο της πρωτοετούς, μετανάστριας τρίτης γενιάς, 18χρονης Νέιλα Σαλάχ, την ημέρα της έναρξης του εξαμήνου, θα αποτελέσει και την σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι, με συνέπεια ο βετεράνος δάσκαλος να οδηγηθεί στο πειθαρχικό συμβούλιο και κατοπινά στο γεροντοπαλικαρένιο σπίτι του. Απόλυση του, που θα αποτραπεί αν και εφόσον αποδεχτεί την πρόταση, να προετοιμάσει με τις αναμφίβολες γνώσεις του, την ίδια φιλόδοξη όσο και πάμφτωχη μελλοντική δικηγόρο, ώστε να εκπροσωπήσει την Σχολή στον Εθνικό μαθητικό διαγωνισμό ρητορικής. Ένας τίτλος που κάθε χρόνο αποτελεί μετάλλιο τιμής για όποιο Πανεπιστήμιο τον κατακτήσει.
Απλοϊκή, ενδεχόμενα και αφελής, στην σύσταση της η ιστορία που αφηγείται το φιλμ, στην προσπάθεια της να φέρει κοντά δύο πρόσωπα που δεν θα ταίριαζαν στην παραμικρή άλλη περίπτωση. Αντιπαλότητα που διακρίνεται από τις πρώτες κιόλας στιγμές που τα βλέμματα (και τα στόματα) τους συναντώνται στο Αμφιθέατρο της Νομικής. Εκείνος, ο ντυμένος στην πένα προφέσορας, ελάχιστο καιρό πριν την σύνταξη του, μοναχικός και απόμακρος, με λόγο προσεγμένο ίσαμε το τελευταίο σημείο στίξης του, απαράμιλλα προβοκατόρικο και σφαγιαστικό με το βαμβάκι, όμως, εκφράζει δημόσια, γνωρίζοντας και αδιαφορώντας για το τι θα πει η κοινότητα, την (προσωπική) απογοήτευση του για τον δρόμο που έχει πάρει η αγαπημένη του πατρίδα, έχοντας γεμίσει ξένους, που σταδιακά εκτοπίζουν τους γηγενείς "δικούς' του.
Εκείνη, με προέλευση από κάποια επαρχία της Τυνησίας, κάτοικος σε διαμέρισμα του μουντού Κρετέιγ, ελπίζει κάποια στιγμή να ξεπεράσει την μιζέρια της κοινωνικής της κάστας και να αναρριχηθεί ταξικά, στηριγμένη αποκλειστικά και μόνο στις ικανότητες της, ελπίζοντας πως ο τόπος που ζει, θα της δώσει τις ευκαιρίες που αναζητά.
Με σημαντικές πινελιές χιούμορ, που γεννιέται στην διαλεκτική που αναπτύσσεται ανάμεσα στον στρυφνό Αλοζανφάν Ντε λα Πατρί μέντορα και την Δεν Σηκώνω Μύγα στο Σπαθί μου εκκολαπτόμενη Μετρ, η προβληματισμένη σοσιολογικά κωμωδία εξελίσσεται σε τέμπο Καράτε Κιντ, ίσαμε να οδηγηθεί στην τελική της πράξη όπου αμφότεροι της δυάδας έχουν ανταλλάξει μαθήματα συμπεριφοράς, οδηγούμενοι στον αναμενόμενα και επί γης ειρήνη επίλογο, που σηκώνει ψηλά την σημαία του όλοι μαζί για μια ενιαία Γαλλία (συν)υπάρχουμε.
Όμορφο ρυθμό διατηρεί στην αφήγηση του ο Attal, δίχως να αποφεύγει τις ευκολίες ή και κάποιες ακραίες επιλογές στην μέθοδο εκμάθησης της ευφράδειας της πιτσιρίκας από τον κατά βάθος καλοσυνάτο, όπως αποδεικνύεται εντέλει Καθηγητή. Απίθανο το δέσιμο, σημείο κλειδί άλλωστε για την επιτυχία του έργου, του πρωταγωνιστικού ντουέτου, που το ορίζουν ο τόσο έμπειρος και εκ των κορυφαίων ερμηνευτών του Φραντσέζικου σινεμά ever, Daniel Auteuil και η νεαρή Αραβοκοψιά Camelia Jordana, που πανάξια για την ερμηνεία της, κατέκτησε ένα από τα πλέον δημοφιλή Cesar, εκείνο της πιο ελπιδοφόρας νέας ηθοποιού!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Μαΐου 2018 από την Spentzos Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική