Movies Ltd

Ghost Writer με μεγαλοκοπέλες...

του zerVo (@moviesltd)

Εννοείται πως δεν είναι πρέπων να λες έτσι κατάμουτρα, σε κάποιον που έχει γράψει σελίδες χρυσές στην ιστορία του μετεριζιού του, τώρα που έχει διαβεί κατά χιλιόμετρα το κατώφλι της τρίτης ηλικίας, να κρεμάσει μια και καλή τα παπούτσια του και να αποσυρθεί ήσυχα ήσυχα, για να απολαύσει τα κεκτημένα μιας ζωής. Από την άλλη μεριά όμως, είναι και κομματάκι στενόχωρο, να αντιλαμβάνεσαι το γεγονός πως θρύλοι πραγματικοί, από εκείνους που σε έκαναν να λατρέψεις το χάιδεμα της πολύχρωμης φωτεινής ακτίνας στο θεόρατο εκράν, γηρασμένοι όχι τόσο ηλικιακά, όσο πρακτικά, να μην αγγίζουν καν τα επίπεδα έμπνευσης του μια φορά κι έναν καιρό τους. Παρόλα αυτά να επανεμφανίζονται τακτικά και που, με καινούργια δημιουργικά σκέρτσα, πραγματοποιώντας το βολτάρισμα τους στα μεγάλα φιλμικά ραντεβού ως τα απόλυτα τοτέμ και στο τέλος όταν πας να κάνεις ταμείο, η λέξη που στροβιλίζεται μόνιμα στο μυαλό να είναι η απογοήτευση...

Από τις διασημότερες συγγραφείς της Γαλλίας, η Ντελφίν Ντε Βιγκάν, απολαμβάνει την δόξα του τελευταίου της βιβλίου που έγινε μπεστ σέλλερ, γνωρίζοντας την αποθέωση από τους φανατικούς της θαυμαστές, που την θεωρούν πραγματικό φαινόμενο. Ψυχικά όμως και καθώς η ιδιοσυγκρασία της είναι χαμηλών τόνων, δεν συμβαδίζει ιδιαίτερα με το πνεύμα της τεράστιας επιτυχίας της, γεγονός που την έχει οδηγήσει σε στειρότητα έμπνευσης, σε ημέρες που προετοιμάζεται για να συγγράψει το καινούργιο της πόνημα. Βοήθεια που δεν μπορεί να της προσφέρει ούτε ο ελάχιστα τρυφερός και συντροφικός σύζυγός της, Φρανσουά, που ξοδεύει τον περισσότερο χρόνο του, σε ταξίδια στο εξωτερικό, απαραίτητα για την, αφιερωμένη στην λογοτεχνία, τηλεοπτική του εκπομπή.

Μια κατάσταση δυσμενής που θα δυσκολέψει ακόμη πιότερο, από την παρουσία κάποιων ανώνυμων απειλητικών επιστολών, που ανατραπεί μονομιάς, καθώς η μελαγχολική Ντελφίν θα γνωρίσει την επιβλητική και νεότερη της Ελ, μια θαυμάστρια του έργου της, που δεν μοιάζει με καμία άλλη. Πανέξυπνη και διεισδυτική η Ελ, θα κατανοήσει το κακό φεγγάρι που διανύει η λογοτέχνις και θα επιδιώξει με την ζωντάνια της ύπαρξης της και μόνο να διώξει μακρυά τις αρνητικές σκέψεις και την κατήφεια. Κι αν χρειαστεί, να την υποκαταστήσει, στις κοινωνικού περιεχομένου υποχρεώσεις που επιβάλλεται να παραστεί και αδιάφορες έως ανούσιες, σπάνε στα δυο την όποια δημιουργική ιδέα γεννιέται στον νου της...

Σταδιακά και με τον καιρό, βέβαια, ελλείψει ανδρός, που, οκ, δεν μπορεί να καταλάβει πως η καλή του έχει βυθιστεί για τα καλά στην κατάθλιψη, η οργανωτική καινούργια φιλενάδα, θα εισβάλλει όλο και πιο πολύ στην καθημερινότητα της μεσήλικα διανοούμενης. Και θα αναλάβει πόστο διοικητικό, τόσο στο περιβάλλον, κυρίως όμως στον ψυχισμό της, καθώς θα κερδίσει μονομιάς την πλήρη εμπιστοσύνη της. Λογικό κι επόμενο θα είναι όμως στην συγκατοίκηση τους, που φυσικά θα επέλθει, να παρουσιαστούν και οι τριγμοί, μιας και η προσωπικότητα της προβληματικής συγγραφέως, σύντομα θα αρχίσει να παίρνει τα πάνω της και οι κόντρες δεν θα εκλείψουν.

Για να τα βάζουμε τα πράγματα σε μια τάξη, ο σπινθήρας αυτού του, όχι δα και τόσο πρωτότυπου, στόρι, γεννήθηκε από τον Olivier Assayas, που εδώ αναλαμβάνει να γράψει το σενάριο. Αυτός ο Φραντσέζος λοιπόν, που τιμάται διαρκώς και επαναλαμβανόμενα από τους θεσμούς της πατρίδας του, δίχως να έχει καν προσφέρει στο σινεμά κάτι άξιο μνημόνευσης, από οποιοδήποτε πόστο, είτε του γραφιά είτε του ντιρέκτορα, δίνει την συμβουλή του στον άνθρωπο εκείνο που άλλαξε ολοκληρωτικά την πλεύση του ευρωπαϊκού κινηματογραφικού σασπένς, πριν ακριβώς μισό αιώνα. Ο Assayas... Του Polanski... Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, που ένα στόρι το οποίο θα έβγαινε ακόμη και από την σκέψη πρωτοετή σπουδαστή φιλολογικής σχολής, ουδέποτε φλέγεται στην εξέλιξη του, ουδέποτε προβάλλει το παραμικρό ενδιαφέρον και βεβαίως, ουδέποτε πραγματοποιεί έστω μια θριαμβευτική έξοδο στο ταπί, που ενδεχόμενα θα στείλει αδιάβαστο το ενενηντάλεπτο χασμουρητό...

Δυο κυρίες, Παριζιάνες, με ίδιο σουλούπι μα με παντελώς διαφορετική μόστρα, η μια, η πενηντάχρονη, που είναι και φημισμένη, παρατημένη πλήρως από την θηλυκότητα της, παραπαίει, η έτερη, ή ούτε καν σαράντα Μαίων, εκθαμβωτική, στην πένα και στην τρίχα, φοράει το περιβραχιόνιο του ηγέτη και δείχνει τον σωστό δρόμο. Και ο τρόμος σε αυτό το μπλέξιμο, έστω ο ψυχολογικός, σε ποιο λαγούμι μπορεί να είναι κρυμμένος? Όσο οι ζωές των δύο διασταυρώνονται (εδώ είναι η επιρροή του μέτριου σεναρίστα, που το έχει ξαναπαρουσιάσει πολλάκις το ίδιο μανιεράκι, στην συλλογιστική του μέγα μετρ) τόσο δίνουν μπροστά οι κόντρες, τόσο βγαίνουν στην επιφάνεια οι εντάσεις, τόσο οι έχθρες σκάνε η μία πίσω από την άλλη. Και στο μυαλό του θεατή που υπομονετικά καρτερεί την τελική πράξη της απομόνωσης στην εξοχή, φέρνοντας κατά νου εκείνη την φοβερή και τρομερή Misery του King, δημιουργούνται προσδοκίες, που γρήγορα θα ντυθούν φρούδες, καθώς δεν θα συμβεί μέχρι το φινάλε του D'après une histoire vraie το παραμικρό!

Ντιλ, τα 85 του χρόνια έχει κλείσει ο Πολωνός, για να περιμένουμε και πάλι, σε αυτή την προχωρημένη ηλικία, Μαχαίρια και Νερά να αφήσουν εμβρόντητο το κοινό. Όμως από την κορυφή εκείνη, μέχρι το σχεδόν τίποτα του παρόντος, υπάρχει μια τεράστια απόσταση που δεν προσφέρει και τίποτα παραπάνω στον Polanskiκό μύθο, όπως οι περισσότεροι τον γνωρίζουμε. Κρίμα, γιατί το έντεχνα κτισμένο προωθητικό τρέιλερ, άφηνε προσδοκίες για μια εξέλιξη πολύ πιο πιπεράτη, ανάμεσα στα δυο ζόρικα θηλυκά. Δηλαδή την τρομακτικά σπασμένης μόστρας, τρεις ακριβώς δεκαετίες κατόπιν του αξέχαστα αισθησιακού Libertango, μούσας, Emmanuelle Seigner και την στυλιζαρισμένη άψογα, πλην για ακόμη μια φορά κατεψυγμένη, Eva Green. Καμία από τις δυο, δεν έπεισε ποτέ της, πως μπήκε έστω και ελάχιστα στον ρόλο. Συνεπώς, να τα εκατοστήσεις Πιανίστα, με την κλακέτα αφημένη στην αποθήκη, αν γίνεται...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Μαΐου 2018 από την Spentzos Films!