50 Φορές Άνοιξη
της Blandine Lenoir. Με τους Agnès Jaoui, Thibault de Montalembert, Pascale Arbillot, Sarah Suco, Lou Roy-Lecollinet, Nicolas Chupin, Samir Guesmi, Nanou Garcia
Έξαψήηηηηηη!
του zerVo (@moviesltd) 
Το ηλικιακό πενηντάρικο, εμφανίζεται, λένε οι επιστημόνοι, με διαφορετικό πρόσωπο στις κυρίες, σε σύγκριση με τα παλικάρια. Και μάλλον και η πραγματικότητα συμβαδίζει με την άποψη τους, μιας και τα συμπτώματα στα δύο φύλα, άμα τη αφίξει της επίσημης μεσηλικίωσης, δεν ταιριάζουν και πολύ. Από την μια τα σερνικά διακατέχονται από τάσεις παλιμπαιδισμού και επαναφοράς στην εφηβεία, επιδιώκοντας - μάλλον - να πείσουν εαυτόν και περίγυρο πως τα χρόνια περνούν αντίστροφα και κανένα γήρας δεν πλησιάζει, παρά μόνο μια δεύτερη νιότη, που συνδυάζεται άψογα με την εμπειρία του μισού αιώνα διαδρομής. Από την άλλη τα θηλυκά το παρόμοιο συναίσθημα το βιώνουν πιο έντονα, με διάθεση όχι και τόσο θετική, επιλέγοντας την εσωστρέφεια από την διάχυση, ενδεχόμενα επηρεασμένα από τα φουντώματα και τις εξάψεις που (λένε, δεν έχω ιδία άποψη) τα κλείνει όλο και πιο πολύ στον εαυτό τους. Έχοντας, εκείνες, γνώση από 50 Φορές βιωμένη Άνοιξη, εκτιμώ πως τα πράγματα θα έπρεπε να είναι αλλιώς...
Πλησιάζοντας να διαβεί το κατώφλι των πενήντα ετών της ζωής της, η Παριζιάνα Ορόρ, νιώθει πως τα πάντα στην καθημερινότητα της έχουν πάρει μια πλήρως αρνητική τροπή, γεγονός που της στενοχωρεί, σχεδόν την θλίβει. Διαζευγμένη εδώ και πολύ καιρό, έχοντας (ακόμη) την ευθύνη δυο κοριτσιών της παντρειάς, με την επαγγελματική της κατάσταση - ως σερβιτόρα - να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και την ερωτική της να αγγίζει επίπεδα υπό του μηδενός, είναι πεπεισμένη πως δεν υπάρχει η παραμικρή φωτεινή ηλιαχτίδα στον ορίζοντα, ικανή να της μεταστρέψει το άσχημο κλίμα. Ακόμη και το ευχάριστο μαντάτο, πως η μικρή της θυγατέρα βρίσκεται σε ενδιαφέρουσα και σύντομα θα φέρει στον κόσμο ένα παιδί, το εγγόνι της, δεν της κάθεται και τόσο καλά, αφού αυτόματα θα σημάνει πως έγινε γιαγιά, άρα και επίσημα διανύει την αποκαλούμενη τρίτη ηλικία.
Και την ίδια στιγμή τα αναίτια αναψοκοκκινίσματα και οι απρόβλεπτες κάψες συνεχίζονται, η εμμηνόπαυση της κτυπάει για τα καλά την πόρτα, ενώ άντρας που να της κάνει κλικ δεν εμφανίζεται ούτε για δείγμα. Κι ενώ η κατάθλιψη σταδιακά μοιάζει να της κάνει παρέα, αφήνοντας την να ζει με τις ευχάριστες θύμησες ενός όχι και τόσο ιδανικού παρελθόντος, εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα θα συναντήσει τον πρώτο έρωτα της ζωής της, τον παλιό της συμμαθητή Τοτό, που μια ατυχία της στιγμής τους είχε, εκεί πίσω στα χρόνια της νιότης, κρατήσει χωριστά. Στα συν πως κι εκείνος είναι επίσης ατυχήσας όπως εκείνη, Στα πλην πως δεν δείχνει ζεστός και αποφασισμένος να πραγματοποιήσει δεσμό, σε ετούτο το στάδιο της ζωής του...
Στην πραγματικότητα αν ζορίζει κάτι την γοητευτική κατά τα άλλα μαντάμ, περισσότερο και από την αλήθεια που βιώνει, είναι οι ταμπέλες που ο κοινωνικό περίγυρος κρεμά πάνω της, δίνοντας τους υπόσταση εντελώς άλλη από εκεί που πρέπει να σημαίνει. Η μητέρα - Η σκλάβα, που έχει μονάχα υποχρεώσεις, ελάχιστα δικαιώματα και αν είναι εφικτό να περνά απαρατήρητη έως αόρατη! Η γιαγιάκα - Που πρέπει να βοηθήσει την θυγατέρα της δίνοντας συμβουλές κύησης, για να γεννήσει ένα μωρό που εκείνη θα κρατά από υποχρέωση και μόνον! Η γκαρσόνα - Όχι με το όνομα Ορόρ, αλλά Σαμάνθα αφού έτσι προστάζει το παρανόιντ αφεντικό της, στέλνοντας την μάλιστα πίσω από την μπάρα, για να κρατήσει στα τραπέζια τις πιο νέες και ξεπεταγμένες! Η κολλητή - Που θα καλύψει τις πομπές της φιλενάδας κάνοντας τα στραβά μάτια, θα της κλείσει και ραντεβουδάκια με άντρες που τους πρόλαβε αντί εκείνης! Η ερωμένη - Σε αντίθεση με όσα θα φανταζόταν, για βραδιές γεμάτες πάθος και ηδονή, να παίζει τον ρόλο της γηροκόμου, περιορισμένη απλώς σε χαδάκια και χαλαρή συντροφιά...
Αυτές τις στενάχωρες μαρκίζες κολλάει επάνω στην ηρωίδα της η δείγμα τυπικής γαλλικής σχολής σκηνοθέτις Blandine Lenoir, στην απόπειρα της να αποδώσει με όσο περισσότερη ευκρίνεια γίνεται την ταυτότητα μιας γυναίκας που περνά με τον χειρότερο τρόπο την κρίση της μέσης ηλικίας. Εμπνεύσεις έχει η Φραντσέζα, πρώην συνεργάτιδα του Gaspar Noe παρακαλώ, αν και η βασική ιδέα του φιλμ δεν είναι και τόσο πρωτότυπη, ειδικά στις στιγμές που μετατρέπει ποιητικά το άοσμα θλιβερό παρόν της Aurore, σε ένα ποιητικό, φανταστικό, χθες, δείχνοντας την σε στιγμές ευφορίας με τα ανήλικα βλαστάρια της ή σε ώρες ερωτικού πάθους, που όμως δεν κρατούν παρά για ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Ο ρόλος αν μη τι άλλο απαιτητικός, αποδίδεται στο μέγιστο του, χάρη στην παρουσία της βετεράνας Agnes Jaoui, που πραγματικά του δίνει άλλο κύρος και επίπεδο. Όμορφη είναι, φυσικά και ποτέ τεχνητά, με σέξι κορμοστασιά που σκίζει και βλέμμα δυναμίτη, συνεπώς ταιριάζει ταμάμ ως επιλογή για να παίξει την βυθισμένη στις εξάψεις της πενηντάρα. Ίσως μόνο, που το δραματικό στοιχείο στην έκφραση της, να υπερτερεί του πιο απαιτούμενου ανάλαφρου, όπως μάλλον θα το χρειαζόταν κατάτι παραπάνω ετούτο εδώ το προσεγμένο φιλμ, προκειμένου να μοιάσει πιότερο με κομεντί και να μην βαραίνει κατά τόπους, την ματιά της πλατείας.
Και την ίδια στιγμή τα αναίτια αναψοκοκκινίσματα και οι απρόβλεπτες κάψες συνεχίζονται, η εμμηνόπαυση της κτυπάει για τα καλά την πόρτα, ενώ άντρας που να της κάνει κλικ δεν εμφανίζεται ούτε για δείγμα. Κι ενώ η κατάθλιψη σταδιακά μοιάζει να της κάνει παρέα, αφήνοντας την να ζει με τις ευχάριστες θύμησες ενός όχι και τόσο ιδανικού παρελθόντος, εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα θα συναντήσει τον πρώτο έρωτα της ζωής της, τον παλιό της συμμαθητή Τοτό, που μια ατυχία της στιγμής τους είχε, εκεί πίσω στα χρόνια της νιότης, κρατήσει χωριστά. Στα συν πως κι εκείνος είναι επίσης ατυχήσας όπως εκείνη, Στα πλην πως δεν δείχνει ζεστός και αποφασισμένος να πραγματοποιήσει δεσμό, σε ετούτο το στάδιο της ζωής του...
Στην πραγματικότητα αν ζορίζει κάτι την γοητευτική κατά τα άλλα μαντάμ, περισσότερο και από την αλήθεια που βιώνει, είναι οι ταμπέλες που ο κοινωνικό περίγυρος κρεμά πάνω της, δίνοντας τους υπόσταση εντελώς άλλη από εκεί που πρέπει να σημαίνει. Η μητέρα - Η σκλάβα, που έχει μονάχα υποχρεώσεις, ελάχιστα δικαιώματα και αν είναι εφικτό να περνά απαρατήρητη έως αόρατη! Η γιαγιάκα - Που πρέπει να βοηθήσει την θυγατέρα της δίνοντας συμβουλές κύησης, για να γεννήσει ένα μωρό που εκείνη θα κρατά από υποχρέωση και μόνον! Η γκαρσόνα - Όχι με το όνομα Ορόρ, αλλά Σαμάνθα αφού έτσι προστάζει το παρανόιντ αφεντικό της, στέλνοντας την μάλιστα πίσω από την μπάρα, για να κρατήσει στα τραπέζια τις πιο νέες και ξεπεταγμένες! Η κολλητή - Που θα καλύψει τις πομπές της φιλενάδας κάνοντας τα στραβά μάτια, θα της κλείσει και ραντεβουδάκια με άντρες που τους πρόλαβε αντί εκείνης! Η ερωμένη - Σε αντίθεση με όσα θα φανταζόταν, για βραδιές γεμάτες πάθος και ηδονή, να παίζει τον ρόλο της γηροκόμου, περιορισμένη απλώς σε χαδάκια και χαλαρή συντροφιά...
Αυτές τις στενάχωρες μαρκίζες κολλάει επάνω στην ηρωίδα της η δείγμα τυπικής γαλλικής σχολής σκηνοθέτις Blandine Lenoir, στην απόπειρα της να αποδώσει με όσο περισσότερη ευκρίνεια γίνεται την ταυτότητα μιας γυναίκας που περνά με τον χειρότερο τρόπο την κρίση της μέσης ηλικίας. Εμπνεύσεις έχει η Φραντσέζα, πρώην συνεργάτιδα του Gaspar Noe παρακαλώ, αν και η βασική ιδέα του φιλμ δεν είναι και τόσο πρωτότυπη, ειδικά στις στιγμές που μετατρέπει ποιητικά το άοσμα θλιβερό παρόν της Aurore, σε ένα ποιητικό, φανταστικό, χθες, δείχνοντας την σε στιγμές ευφορίας με τα ανήλικα βλαστάρια της ή σε ώρες ερωτικού πάθους, που όμως δεν κρατούν παρά για ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Ο ρόλος αν μη τι άλλο απαιτητικός, αποδίδεται στο μέγιστο του, χάρη στην παρουσία της βετεράνας Agnes Jaoui, που πραγματικά του δίνει άλλο κύρος και επίπεδο. Όμορφη είναι, φυσικά και ποτέ τεχνητά, με σέξι κορμοστασιά που σκίζει και βλέμμα δυναμίτη, συνεπώς ταιριάζει ταμάμ ως επιλογή για να παίξει την βυθισμένη στις εξάψεις της πενηντάρα. Ίσως μόνο, που το δραματικό στοιχείο στην έκφραση της, να υπερτερεί του πιο απαιτούμενου ανάλαφρου, όπως μάλλον θα το χρειαζόταν κατάτι παραπάνω ετούτο εδώ το προσεγμένο φιλμ, προκειμένου να μοιάσει πιότερο με κομεντί και να μην βαραίνει κατά τόπους, την ματιά της πλατείας.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Μαΐου 2018 από την One From The Heart!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική