Η Οικογένεια Μου Σε Λατρεύει
των Jérôme Commandeur, Alan Corno. Με τους Arthur Dupont, Déborah François, Thierry Lhermitte, Marie-Anne Chazel, Jérôme Commandeur, Valérie Karsenti, Sabine Azéma
Που πας ρε, στο Νησί του Ρε?
του zerVo (@moviesltd) 
Το νησί του Ρε (Ile de Re), βρίσκεται περίπου στο μέσον της Δυτικής ακτής της Γαλλίας, εκείνης που βρέχεται δηλαδή από τον Ατλαντικό. Αυτή η μικρή έκταση γης, μεγέθους περίπου 150 τετραγωνικών χιλιομέτρων έχοντας το προνόμιο να συνδέεται με την ξηρά και την κοντινή πόλη Λα Ροσέλ, δια μέσου της μήκους 3 χιλιάδων μέτρων γέφυρας, αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς για τους Γάλλους. Συνέπεια τούτου είναι οι περίπου είκοσι χιλιάδες μόνιμοι κάτοικοι, να δεκαπλασιάζονται κατά τους θερινούς μήνες που η νήσος γεμίζει από τουρίστες. Πολύ κοντά στο Ρε, δε, βρίσκεται και ο βράχος όπου πάνω του είναι κτισμένο το Φορτ Μπουαγιάρ, φρούριο που αποτέλεσε το ιδανικό σκηνικό για το δημοφιλές τηλεπαιχνίδι. Δεν υπάρχει πάντως παράπονο. Ταινία μπορεί να μην είδαμε παρακολουθώντας το πάρα πολύ μέτριο Η Οικογένεια Μου Σε Λατρεύει (Ma famille t'adore déjà), τις γεωγραφικές μας γνώσεις μια φορά τις εμπλουτίσαμε γύρω από το μέρος όπου γυρίστηκε!
Οι παράδες στην τσέπη του δεν του περισσεύουν, το μεγάλο του όνειρο πάντως, να ζητήσει το χέρι της λατρεμένης του Εβ, μιας πολυάσχολης και όμορφης δημοσιογράφου, όπου νάναι πλησιάζει. Έχοντας καταφέρει με τις οικονομίες του, εργαζόμενος ως προγραμματιστής εφαρμογών κινητών τηλεφώνων, να της αγοράσει ένα (κάποιο) μονόπετρο, ο συνεσταλμένος και αγαπησιάρης Ζουλιέν, θα κάνει την πρόταση γάμου στην καλή του, αδημονώντας να ακούσει το πολυπόθητο Ναι! Και πραγματικά δεν θα απογοητευτεί αφού κι εκείνη θα ενθουσιαστεί με τον πρωτότυπο τρόπο που εκείνος θα επιλέξει να την ρίξει, δίνοντας του την συγκατάθεση της, για να οδηγηθούν σε εις γάμου κοινωνία...
Πριν από όλα όμως, θα πρέπει ο γαμπρός να πάρει και την ευχή από τα πεθερικά του, από τους γονείς της νύφης που έχουν αποφασίσει να ζήσουν αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο στο νησί του Ρε, αρκετές εκατοντάδες μίλια μακρυά από την βάση του ζευγαριού στο Παρίσι. και παρότι ο φουκαριάρης ο Ζουλιέν, θα φορέσει το πιο ζεστό του χαμόγελο, συνοδεύοντας το με την απόλυτη ευγενική θέρμη, πολύ σύντομα θα αντιληφθεί πως το σόι της συμβίας του, δεν είναι και ότι πιο φυσιολογικό θα μπορούσε να περιμένει! Άλλωστε μόνο ως παραβωμάρα μπορεί κανείς να πάρει το γεγονός πως ο ερωτύλος πεθερός έχει σαν καλύτερο του παιχνίδι να υποκρίνεται πως υπέστη έμφραγμα, πως η πολυλογού πεθερά και η για όνομα Θεού αδελφή της, αντί να τους φορέσουν στ' αλήθεια ζουρλομανδύα υποδύονται κάποιους που το έσκασαν από το τοπικό άσυλο ψυχασθενών και πως το παντρεμένο με παιδιά ζευγάρι των κουνιάδων, επιδίδεται σε μια διαρκή κόντρα για το ποιος θα καταφέρει το πιο παρανοϊκό επίτευγμα!
Για να μην μιλήσουμε - η παρουσία της εξαντλείται από το τρέιλερ και μόνο - για την υπέρ σέξι φροιλάιν γκουβερνάντα των είκοσι Μαΐων που αρέσκεται να κυκλοφορεί ημίγυμνη κατά τις πρωινές ώρες και τελείως τσιτσίδι ολονυχτίς, έτσι για να ξυπνήσει και το αίσθημα της ζήλιας στο μυαλό της νυφούλας, που υπό άλλες συνθήκες, σοβαρές, δεν θα έπρεπε καν να ζητήσει από τον μέλλοντα Κύρη της, να βολτάρουν από την μυστηριώδη νήσο. Κακά τα ψέμματα. Το θέμα το έχουμε ξαναδιαβάσει στην μεγάλη οθόνη καμιά εκατοστή φορές, με πολύ περισσότερο εμπνευσμένη αφήγηση και διασκεδαστικά σκετσάκια, από αυτά τα σαχλαμαρίστικα γκαγκς, που ενίοτε σε αφήνουν και αμήχανο να θωρείς το εκράν, με την ανούσια και προκλητική τους διάθεση. Καμία συνοχή, κανένας λογικός ειρμός, μηδενική συνέχεια, με συνέπεια την σπατάλη τόσο των παράδων - οκ, δεν μιλάμε δα για την πιο ακριβή παραγωγή ποτέ - μα κυρίως του ταλέντου, που για κάποια μέλη του καστ, είναι αποδεδειγμένα υπαρκτό, αν ρίξουμε μια ματιά στο ερμηνευτικό του παρελθόν.
Είναι αυτή εδώ η ηλιόλουστη κουταμάρα, ταινία για να συμμετέχει ο Lhermitte, που βλέποντας τον και μόνο αναπολείς το Δείπνο Ηλιθίων και ξεκαρδίζεσαι? Είναι μοιρασιά ρόλων ετούτη η σαχλή, για την Azema των τόσων Cesar και την Chazel, που έχει υπάρξει στέλεχος των πρωτοπόρων του είδους Les Bronzes, που και βέβαια εδώ ορίζουν τον καλοκαιρινής υφής μπούσουλα, για να κινηθεί η ελάχιστα αστεία ιδέα του διοργανωτή - σεναρίστα - ντιρέκτορα και ρολίστα Jerome Commandeur? Το μεγαλύτερο άδικο, πάντως κτυπάει την πλάτη αγριωπά, του ευγενικής όψης και ταλαντούχου Albert Dupont, που ως ο κύριος πρωταγωνιστής της κομεντί (?) επωμίζεται και το πιότερο βάρος της φλόπας. Ενός κάκιστου, αδιάφορου και βαρετού εντέλει προϊόντος, που έχει την τιμή να ανοίξει τον χορό των φραντσέζικων δροσερών σινε-χαχανητών, φέρνοντας μας διαρκώς στον νου, εκείνη την παροιμία με την καλή ημέρα και το πρωί της, έτσι για να ξέρουμε, μάλλον, τι μας καρτερεί στην συνέχεια...
Πριν από όλα όμως, θα πρέπει ο γαμπρός να πάρει και την ευχή από τα πεθερικά του, από τους γονείς της νύφης που έχουν αποφασίσει να ζήσουν αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο στο νησί του Ρε, αρκετές εκατοντάδες μίλια μακρυά από την βάση του ζευγαριού στο Παρίσι. και παρότι ο φουκαριάρης ο Ζουλιέν, θα φορέσει το πιο ζεστό του χαμόγελο, συνοδεύοντας το με την απόλυτη ευγενική θέρμη, πολύ σύντομα θα αντιληφθεί πως το σόι της συμβίας του, δεν είναι και ότι πιο φυσιολογικό θα μπορούσε να περιμένει! Άλλωστε μόνο ως παραβωμάρα μπορεί κανείς να πάρει το γεγονός πως ο ερωτύλος πεθερός έχει σαν καλύτερο του παιχνίδι να υποκρίνεται πως υπέστη έμφραγμα, πως η πολυλογού πεθερά και η για όνομα Θεού αδελφή της, αντί να τους φορέσουν στ' αλήθεια ζουρλομανδύα υποδύονται κάποιους που το έσκασαν από το τοπικό άσυλο ψυχασθενών και πως το παντρεμένο με παιδιά ζευγάρι των κουνιάδων, επιδίδεται σε μια διαρκή κόντρα για το ποιος θα καταφέρει το πιο παρανοϊκό επίτευγμα!
Για να μην μιλήσουμε - η παρουσία της εξαντλείται από το τρέιλερ και μόνο - για την υπέρ σέξι φροιλάιν γκουβερνάντα των είκοσι Μαΐων που αρέσκεται να κυκλοφορεί ημίγυμνη κατά τις πρωινές ώρες και τελείως τσιτσίδι ολονυχτίς, έτσι για να ξυπνήσει και το αίσθημα της ζήλιας στο μυαλό της νυφούλας, που υπό άλλες συνθήκες, σοβαρές, δεν θα έπρεπε καν να ζητήσει από τον μέλλοντα Κύρη της, να βολτάρουν από την μυστηριώδη νήσο. Κακά τα ψέμματα. Το θέμα το έχουμε ξαναδιαβάσει στην μεγάλη οθόνη καμιά εκατοστή φορές, με πολύ περισσότερο εμπνευσμένη αφήγηση και διασκεδαστικά σκετσάκια, από αυτά τα σαχλαμαρίστικα γκαγκς, που ενίοτε σε αφήνουν και αμήχανο να θωρείς το εκράν, με την ανούσια και προκλητική τους διάθεση. Καμία συνοχή, κανένας λογικός ειρμός, μηδενική συνέχεια, με συνέπεια την σπατάλη τόσο των παράδων - οκ, δεν μιλάμε δα για την πιο ακριβή παραγωγή ποτέ - μα κυρίως του ταλέντου, που για κάποια μέλη του καστ, είναι αποδεδειγμένα υπαρκτό, αν ρίξουμε μια ματιά στο ερμηνευτικό του παρελθόν.
Είναι αυτή εδώ η ηλιόλουστη κουταμάρα, ταινία για να συμμετέχει ο Lhermitte, που βλέποντας τον και μόνο αναπολείς το Δείπνο Ηλιθίων και ξεκαρδίζεσαι? Είναι μοιρασιά ρόλων ετούτη η σαχλή, για την Azema των τόσων Cesar και την Chazel, που έχει υπάρξει στέλεχος των πρωτοπόρων του είδους Les Bronzes, που και βέβαια εδώ ορίζουν τον καλοκαιρινής υφής μπούσουλα, για να κινηθεί η ελάχιστα αστεία ιδέα του διοργανωτή - σεναρίστα - ντιρέκτορα και ρολίστα Jerome Commandeur? Το μεγαλύτερο άδικο, πάντως κτυπάει την πλάτη αγριωπά, του ευγενικής όψης και ταλαντούχου Albert Dupont, που ως ο κύριος πρωταγωνιστής της κομεντί (?) επωμίζεται και το πιότερο βάρος της φλόπας. Ενός κάκιστου, αδιάφορου και βαρετού εντέλει προϊόντος, που έχει την τιμή να ανοίξει τον χορό των φραντσέζικων δροσερών σινε-χαχανητών, φέρνοντας μας διαρκώς στον νου, εκείνη την παροιμία με την καλή ημέρα και το πρωί της, έτσι για να ξέρουμε, μάλλον, τι μας καρτερεί στην συνέχεια...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Απριλίου 2018 από την Spentzos Films!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική