90th Academy Awards Final Predix: The Best Original Screenplay Wins
Τα παλαιά, ωραία χρόνια ήταν μια Ακαδημία πεντακισχιλίων WASPιτών που ψήφιζαν ωραιότατα oscar baits παραγωγής επί το πλείστον του βρωμερού και τρισαθλίου HarveyWeinstein. Οι οσκαρικές υποψηφιότητες και έτι μάλλον οι περηφανείς νίκες πουσάριζαν τον μποξόφι και το σύστημα δούλευε μαλακωσιά. Ώσπου εκεί κοντά στα τέλη της περασμένης 10ετίας, έγινε μια στραβή με το Νολανικό The Dark Night, η απουσία του οποίου έβγαλε στο κλαρί την εγνωσμένη αδυναμία των γεροντίων να συμπλεύσουν με τη μέηνστρημ ποιοτική δραματουργία. Ξεφτιλιζασιόν λιμιτάπια που εξανάγκασαν εν πρώτοις το άνοιγμα του κλαμπ των καλύτερων ταινιών από πέντε σε δέκα και μετά σε αυτό το έγκλημα το Preferential Ballot. Σειρά κατάταξης κατά προτίμηση των πέντε υποψηφίων που γίνονται από (περίπου) 8-10 (συνήθως 9) στο δεύτερο γύρο όπου ψηφίζεται η νικήτρια, ξανά με σειρά κατάταξης. Τα αποτελέσματα οδυνηρά έως τραγικά. Μετά το 2009 δε νικά η καλύτερη, αλλά εκείνη που διχάζει λιγότερο (άρα βρίσκεται κυρίως με σειρά προτίμησης μεταξύ των θέσεων 1-4 του ballot).
Θες να βγει η δικιά σου πρώτη; No problem ψηφοφοράκο μου. Βρες το αντίπαλο δέος, παραχώστο στην τελευταία θέση και καθάρισες. Και νάτη η μοιρασιά των βραβείων με μέσο όρο τα 3-4 αγαλματίδια για την τελική νικήτρια με τελευταίο ξεφτιλίκι τα 2 (σενάριο + ταινία) που τσάκωσε τα πρόπερσι το Spotlight. To split (άλλη ταινία να κερδίζει σκηνοθεσία κι έτερη την καλύτερη ταινία) να είναι πλέον καθεστώς. Το μοντάζ τελείως ανεξάρτητο από την ταινία και τη σκηνοθεσία, παρότι υπήρξε διαχρονικά παρακολούθημά τους. Αλλού τα Big 8 (ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, μοντάζ και τέσσερις ερμηνείες) κι αλλού τα crafts/below the line (τεχνικές κατηγορίες). Με ευκολία να βλέπεις παραγωγές (πχ, Mad Max: Road of Fury)να σαρώνουν στα τεχνικά και να κερδίζουν ποσοτικά σε όσκαρ τη νικήτρια. Και φτάνουμε στον περσινό τραγέλαφο με La La Land να μαζεύει 14 τεμάχια υποψηφιοτήτων, να κερδίζει σκηνοθεσία + 5 oscars αλλά να χάνει τελικά από το άσημο Moonlight που δεν κέρδισε καμιά Ένωση παρά μόνο τους σεναρίστες (WGA).
Η εξίσωση είναι πολυπαραγοντική και η πολιτική αναστάτωση στην Αμερική έντονα απεικονισμένη στις επιλογές των Μελών. Μετά το #OscarsSoWhite, πήγανε γεροντάκια σπίτι, μπήκαν persons of color (POC), μη λευκοί δηλαδή, φέτο η ανανέωση τράβηξε κατά Ευρώπη μεριά. Οι πεντακισχίλιοι φτάσαμαν τους επτακισχιλίους και βάλε. Τώρα πια, είναι ξεκάθαρο το χάσμα μεταξύ παλαιάς φρουράς και νέου αίματος. Οι παλιοί ξερογλείφονται για Dunkirk, Darkest Hour, The Post, Phantom Thread. Τα νεούδια τρελαίνονται για Get Out, Lady Bird, Call Me by Your Name. Και στη μέση τα φαβορίτια, The Shape of Water και Three Billboards outside Ebbing, Missouri, με τον ούριο άνεμο των κινημάτων #MeToo και #TimesUp. Κάθε Απονομή και μια μπάτσα στον Trump, από La Streep ως Oprah. Ο περσινός νικητής Cassey Affleck δε θα παρουσιάσει όπως είθισται τη βράβευση για Best Actress, για τον ίδιο λόγο που ο James Franco μαυρίστηκε την τελευταία στιγμή και δε βγήκε υποψήφιος.
Κατάλαβέ το. Ζούμε εποχές που ΔΕΝ βραβεύεται μόνο το καλλιτεχνικό επίτευγμα αλλά σε ολοένα μεγαλύτερο βαθμό το ηθικό προφίλ του υποψηφίου. Δες πόσο εύκολα ο Sir Ridley καθάρισε στεγνά τον Spacey και αυτόματα ο Plummer χρίστηκε υποψήφιος για το All The Money in the World. Τσέκαρε πόσο άνετα οι Timothee Chalamet και η Greta Gerwig πέταξαν τον Woody Allen κάτω από τις ρόδες του λεωφορείου για να μη χαλάσουν τις οσκαρικές τους καριέρες. Τελειωμό δεν έχουν τα politics και η φασίζουσα υπερβολή της σεξουαλικής ορθότητας (περίπτωση Aziz Ansari). Κοίτα, δεν έχω όρεξη για κουτσομπολιό. Έφαγα τα νιάτα μου στα οσκαρικά σταυρόλεξα και δεν κρύβω πως είμαι ένα βήμα πριν την αντιηρωική έξοδο. Καίτοι αηδιασμένος με κάτι Lisa Taback και Cynthia Swartz που είναι μανούλες στο PR πόκερ (φέτος τρέχουν το Lady Bird, πέρσι Moonlight, πρόπερσι Spotlight, σου φτάνει ή να συνεχίσω;)εξακολουθώ να τρέχω στατιστικά σενάρια που καπότενες λέγανε όλη την αλήθεια και τώρα πια γεωμετρικά κρασάρουν το ένα-πάνω-στο-άλλο. Πάρε ανάσα και προχωράμε λάου-λάου, να μη σε χάσω.
Η εξίσωση είναι πολυπαραγοντική και η πολιτική αναστάτωση στην Αμερική έντονα απεικονισμένη στις επιλογές των Μελών. Μετά το #OscarsSoWhite, πήγανε γεροντάκια σπίτι, μπήκαν persons of color (POC), μη λευκοί δηλαδή, φέτο η ανανέωση τράβηξε κατά Ευρώπη μεριά. Οι πεντακισχίλιοι φτάσαμαν τους επτακισχιλίους και βάλε. Τώρα πια, είναι ξεκάθαρο το χάσμα μεταξύ παλαιάς φρουράς και νέου αίματος. Οι παλιοί ξερογλείφονται για Dunkirk, Darkest Hour, The Post, Phantom Thread. Τα νεούδια τρελαίνονται για Get Out, Lady Bird, Call Me by Your Name. Και στη μέση τα φαβορίτια, The Shape of Water και Three Billboards outside Ebbing, Missouri, με τον ούριο άνεμο των κινημάτων #MeToo και #TimesUp. Κάθε Απονομή και μια μπάτσα στον Trump, από La Streep ως Oprah. Ο περσινός νικητής Cassey Affleck δε θα παρουσιάσει όπως είθισται τη βράβευση για Best Actress, για τον ίδιο λόγο που ο James Franco μαυρίστηκε την τελευταία στιγμή και δε βγήκε υποψήφιος.
Κατάλαβέ το. Ζούμε εποχές που ΔΕΝ βραβεύεται μόνο το καλλιτεχνικό επίτευγμα αλλά σε ολοένα μεγαλύτερο βαθμό το ηθικό προφίλ του υποψηφίου. Δες πόσο εύκολα ο Sir Ridley καθάρισε στεγνά τον Spacey και αυτόματα ο Plummer χρίστηκε υποψήφιος για το All The Money in the World. Τσέκαρε πόσο άνετα οι Timothee Chalamet και η Greta Gerwig πέταξαν τον Woody Allen κάτω από τις ρόδες του λεωφορείου για να μη χαλάσουν τις οσκαρικές τους καριέρες. Τελειωμό δεν έχουν τα politics και η φασίζουσα υπερβολή της σεξουαλικής ορθότητας (περίπτωση Aziz Ansari). Κοίτα, δεν έχω όρεξη για κουτσομπολιό. Έφαγα τα νιάτα μου στα οσκαρικά σταυρόλεξα και δεν κρύβω πως είμαι ένα βήμα πριν την αντιηρωική έξοδο. Καίτοι αηδιασμένος με κάτι Lisa Taback και Cynthia Swartz που είναι μανούλες στο PR πόκερ (φέτος τρέχουν το Lady Bird, πέρσι Moonlight, πρόπερσι Spotlight, σου φτάνει ή να συνεχίσω;)εξακολουθώ να τρέχω στατιστικά σενάρια που καπότενες λέγανε όλη την αλήθεια και τώρα πια γεωμετρικά κρασάρουν το ένα-πάνω-στο-άλλο. Πάρε ανάσα και προχωράμε λάου-λάου, να μη σε χάσω.
2018 Best Picture Nominees Box Office
14. Dunkirk ($188 million)
15. Get Out ($174 million)
43. The Post ($73 million)
51. Darkest Hour ($51 million)
54. The Shape of Water ($50 million)
58. Three Billboards Outside Ebbing, Missouri ($45 million)
59. Lady Bird ($45 million)
113. Phantom Thread ($16 million)
116. Call Me by Your Name ($14 million)
Με μια εύκολη ματιά αντιλαμβάνου ότι εκτός των Dunkirk – Get Out, οι αποδέλοιποι μάλλον δε βγάλανε τα έξοδά τους. Ένα το κρατούμενο. Όπως επίσης μην ξεχνάς πως τα ratings του σώου της οσκαρικής βραδιάς στο NBC πνέουν τα λοίσθια τα τελευταία χρόνια. Με άλλα λόγια, τα Oscar τείνουν να γίνουν irrelevant ακόμη και για το μέσο αμερικανό κινηματογραφόφιλο, που σε αντίθεση με τον Έλληνα της μιάμισης φοράς ετησίως το dinner + moviedate το έχει στο dna του. Και για να σε πονηρέψω: Ποιος σε βεβαιώνει ότι το περσινό μάλε-βράσε με τον φάκελο στο τέλος δεν έγινε για τα νούμερα;Άστο στην άκρη, πάμε για τα ουσιώδη μια ξανά ακόμη. Να παίξουμε μπαλίτσα δηλαδή. Πως έχει η κούρσα που έφτασε αισίως στο τέλος της τούτη τη στιγμή; Θα το ξεδιπλώσω ανάστροφα δαύτη τη φορά, ώστε να κρατήσω το άγιο δισκοπότηρο για φινάλε.
Τα Σιγουράκια (16/24 Κατηγορίες)
Best Director – Guillermo Del Toro (The Shape of Water)
Best Actress – Frances Mc Dormand (Three Billboards outside Ebbing, Missouri)
Best Actor – Gary Oldman (Darkest Hour)
Best Supporting Actress – Allison Janney (I, Tonya)
Best Supporting Actor – Sam Rockwell (Three Billboards outside Ebbing, Missouri)
Best Adapted Screenplay – Call Me By Your Name
Best Costume Design – Phantom Thread
Best Makeup and Hairstyling – Darkest Hour
Best Production Design – The Shape of Water
Best Cinematography –Blade Runner 2049
Best Score – The Shape of Water
Best Editing – Dunkirk
Best Sound Editing – Dunkirk
Best Sound Mixing – Dunkirk
Best Animated Feature – Coco
Best Foreign Language Film – A Fantastic Woman
Οι Μεγάλες Μάχες (6/24)
Best Song – Remember Me (Coco) vs This Is Me (The Greatest Showman)
Best Visual Effects – War for the Planet of the Apes vs Blade Runner 2049
Best Documentary Feature – Faces Places vs Icarus
Best Animated Short – Dear Basketball vs Garden Party
Best Documentary Short –Edith+Eddie vs Heaven is a Traffic Jam on the 405
Best Live Action Short – DeKalb Elementary vs The Silent Child
Σημειωτέον ότι είμαι ο μοναδικός Έλληνας κριτικός κινηματογράφου που έχω δει ΑΠΑΣΕΣ τις υποψηφιότητες. Η πλάκα βέβαια ότι τα περισσότερα Μέλη με δικαίωμα ψήφου παίζεται αν έχουν δει καν τις εννέα (9) υποψήφιες για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Καμία έκπληξη λοιπόν δεν προξενούν οι συνεχόμενες εντελώς απρόβλεπτες βραβεύσεις σε Ξενόγλωσση, Ντοκιμαντέρ και Μικρομηκάδικα επειδή είναι υποχρεωτική η παρακολούθηση όλων των υποψηφίων οπότε ελάχιστοι «κατορθώνουν» να φέρουν εις πέρας αυτή την αποστολή (χαχαχα).
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΣΚΛΗΡΑ
Τι αφήσαμε για το τέλος; Τον μέλανα ζωμό. Το χαβιάρι. Πρωτότυπο Σενάριο και φυσικά την Καλύτερη Ταινία. Εδώ κρίνονται τα πάντα. Ο παραδοσιακός ειδικός αναλυτής του Θεσμού θα βάλει κάτω τα κιτάπια και θα τσεκάρει τις υποψηφιότητες για Σκηνοθεσία + (Πρωτότυπο/Διασκευασμένο) Σενάριο+ Ερμηνείες και τις αντίστοιχες Σωματειακές βραβεύσεις (PGA,DGA,SAG,WGA)ώστε να βρεθεί μια άκρια. Να συνυπολογίσει και τα βρετανικά BAFTAsπου ειδικά φέτο συνέπεσαν μεσούσης της ψηφοφορίας (που διήρκεσε μόλις μια εβδομάδα μια και πλέον γίνεται κυρίως ηλεκτρονικά) για να δέσει το γλυκό. Τι έχουμε εδώ το λοιπό; Περίπου ισοπαλία.PGA/DGA=The Shape of Water. SAG/BAFTA= Three Billboards outside Ebbing, Missouri. Στη γωνιά το ανέλπιστο blockbuster, horror genre του περασμένου Φλεβάρη με ιδεολογία #BlackLivesMatter, Get Out που κέρδισε στα WGA (Πρωτότυπο Σενάριο), εν απουσία του Three Billboards που δεν ήταν επιλέξιμο για τεχνικούς λόγους (παλιά πονεμένη ιστορία αυτή).
Αρχίζει λοιπόν η έρευνα: Από τα 1927 ως τα σήμερα έχουν συμβεί περίπου τα πάντα. Μετά το 2009 και δώθε παρατηρούνται τα εξής: Έντονο φαινόμενο απονομής βραβείου ταινίας σκηνοθεσίας (split) σε διαφορετική ταινία, με συνηθέστερα επικρατέστερη αυτή που κερδίζει και το σενάριο ή έστω σε μια από τις 4 κατηγορίες ερμηνειών. To The Shape of Water έχει τρανές υποψηφιότητες (13), θα πάρει τη σκηνοθεσία αλλά απουσιάζει κατά άπασα πιθανότητα από νίκη σε σενάριο ή σκηνοθεσία. Το Get Out στην καλύτερη των περιπτώσεων θα νικήσει ΜΟΝΟ στο Πρωτότυπο Σενάριο. Θα αντιτείνεις, το ίδιο δεν έκανε και το Spotlight; Εκείνο όμως είχε συνολικά 6 υποψηφιότητες εκ των οποίων και για Καλύτερο Μοντάζ. Το Get Out όχι μόνο απουσιάζει παντελώς από τις τεχνικές κατηγορίες αλλά οι μόλις 4 υποψηφιότητες του συνολικά είναι περίπου απαγορευτικές για να κερδίσει αφού την τελευταία φορά που συνέβη αυτό ήταν 84 χρόνια πίσω. Μένει μοναχά πλέον το Three Billboards. Δεν προτάθηκε καν για Καλύτερη Σκηνοθεσία = Πρόβλημα. Το Argo όμως (2012) το ξεπέρασε αυτό. Ο McDonagh είναι μάλλον ο μόνος ικανός να πάρει το Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο από τον Jordan Peele, καθότι φαίνεται ότι η Greta Gerwig και το Lady Bird (παρά το απίστευτο πουσάρισμα) δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε καν στα WGA. Χώρια ότι η #MeToo #TimesUp βίαιη (κατά άλλους διχαστική, άρα επίφοβη για το αναγκαίο consensus που απαιτεί το preferential ballot) ρητορική του φοριέται γάντι αντικατοπτρίζοντας το σημερινό zeitgeist.Ακόμη κι αν το Get Out κερδίσει (ο Peele έχει τριπλή υποψηφιότητα για Ταινία+Σενάριο+Σκηνοθεσία κι ενδεχομένως του δοθεί ως αναγνώριση), επιμένω για Three Billboards ως Καλύτερη Ταινία. Επομένως, αυτή η κούρσα έχει τρία γκανιάν και δε θα εκπλαγώ (απλά αν επικρατήσει το Get Out θα συγχυστώ ξανά) οποιοδήποτε νικήσει. Το Shape είναι επίτευγμα σκηνοθετικού οράματος που ευωδιάζει κινηματογραφικά. Το Billboards είναι σεμινάριο υποκριτικής και ενσάρκωσης αξέχαστων χαρακτήρων που γυρεύουν λύτρωση. Αν μπορούσα να ψηφίσω, θα ένωνα τη φωνή μου με τους πολλούς που ακούγεται ότι ψήφισαν Phantom Thread παρότι βγήκε εγκληματικά αργά μέσα στη σεζόν. Για το Get Out αντίθετα νεότερα Μέλη παραπονέθηκαν ότι τα γερόντια αρνήθηκαν έστω να δουν το screener.
Δευτέρα θα επανέλθω με τα τι-ποιος-πως-γιατί της 90ς Απονομής. Με τεράστια, ομολογώ, ανακούφιση. Με την ελπίδα να κατορθώσω, έπειτα από κοντά 30 χρόνια ενασχόλησης, 17 γράφοντας για τα Όσκαρς, να βιώσω μια κάποια αποστασιοποίηση από τον οπαδισμό που με κατατρύχει. Δε θα πάψω σίγουρα ποτέ να αντιμάχομαι το Preferential Ballot, η κατάργηση του οποίου θα συντείνει στο να επανακτήσουν τα Academy Awards τη χαμένη τους αίγλη. Ακολούθει με στο Twitter: @TakisGaris. Livetweeting αποκλειστικά για το @MoviesLtd.Ακολουθούν οι τελικές μου προβλέψεις. Άντε και καλό ταμείο οι μερακλήδες του στοιχήματος!
14. Dunkirk ($188 million)
15. Get Out ($174 million)
43. The Post ($73 million)
51. Darkest Hour ($51 million)
54. The Shape of Water ($50 million)
58. Three Billboards Outside Ebbing, Missouri ($45 million)
59. Lady Bird ($45 million)
113. Phantom Thread ($16 million)
116. Call Me by Your Name ($14 million)
Με μια εύκολη ματιά αντιλαμβάνου ότι εκτός των Dunkirk – Get Out, οι αποδέλοιποι μάλλον δε βγάλανε τα έξοδά τους. Ένα το κρατούμενο. Όπως επίσης μην ξεχνάς πως τα ratings του σώου της οσκαρικής βραδιάς στο NBC πνέουν τα λοίσθια τα τελευταία χρόνια. Με άλλα λόγια, τα Oscar τείνουν να γίνουν irrelevant ακόμη και για το μέσο αμερικανό κινηματογραφόφιλο, που σε αντίθεση με τον Έλληνα της μιάμισης φοράς ετησίως το dinner + moviedate το έχει στο dna του. Και για να σε πονηρέψω: Ποιος σε βεβαιώνει ότι το περσινό μάλε-βράσε με τον φάκελο στο τέλος δεν έγινε για τα νούμερα;Άστο στην άκρη, πάμε για τα ουσιώδη μια ξανά ακόμη. Να παίξουμε μπαλίτσα δηλαδή. Πως έχει η κούρσα που έφτασε αισίως στο τέλος της τούτη τη στιγμή; Θα το ξεδιπλώσω ανάστροφα δαύτη τη φορά, ώστε να κρατήσω το άγιο δισκοπότηρο για φινάλε.
Τα Σιγουράκια (16/24 Κατηγορίες)
Best Director – Guillermo Del Toro (The Shape of Water)
Best Actress – Frances Mc Dormand (Three Billboards outside Ebbing, Missouri)
Best Actor – Gary Oldman (Darkest Hour)
Best Supporting Actress – Allison Janney (I, Tonya)
Best Supporting Actor – Sam Rockwell (Three Billboards outside Ebbing, Missouri)
Best Adapted Screenplay – Call Me By Your Name
Best Costume Design – Phantom Thread
Best Makeup and Hairstyling – Darkest Hour
Best Production Design – The Shape of Water
Best Cinematography –Blade Runner 2049
Best Score – The Shape of Water
Best Editing – Dunkirk
Best Sound Editing – Dunkirk
Best Sound Mixing – Dunkirk
Best Animated Feature – Coco
Best Foreign Language Film – A Fantastic Woman
Οι Μεγάλες Μάχες (6/24)
Best Song – Remember Me (Coco) vs This Is Me (The Greatest Showman)
Best Visual Effects – War for the Planet of the Apes vs Blade Runner 2049
Best Documentary Feature – Faces Places vs Icarus
Best Animated Short – Dear Basketball vs Garden Party
Best Documentary Short –Edith+Eddie vs Heaven is a Traffic Jam on the 405
Best Live Action Short – DeKalb Elementary vs The Silent Child
Σημειωτέον ότι είμαι ο μοναδικός Έλληνας κριτικός κινηματογράφου που έχω δει ΑΠΑΣΕΣ τις υποψηφιότητες. Η πλάκα βέβαια ότι τα περισσότερα Μέλη με δικαίωμα ψήφου παίζεται αν έχουν δει καν τις εννέα (9) υποψήφιες για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Καμία έκπληξη λοιπόν δεν προξενούν οι συνεχόμενες εντελώς απρόβλεπτες βραβεύσεις σε Ξενόγλωσση, Ντοκιμαντέρ και Μικρομηκάδικα επειδή είναι υποχρεωτική η παρακολούθηση όλων των υποψηφίων οπότε ελάχιστοι «κατορθώνουν» να φέρουν εις πέρας αυτή την αποστολή (χαχαχα).
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΣΚΛΗΡΑ
Τι αφήσαμε για το τέλος; Τον μέλανα ζωμό. Το χαβιάρι. Πρωτότυπο Σενάριο και φυσικά την Καλύτερη Ταινία. Εδώ κρίνονται τα πάντα. Ο παραδοσιακός ειδικός αναλυτής του Θεσμού θα βάλει κάτω τα κιτάπια και θα τσεκάρει τις υποψηφιότητες για Σκηνοθεσία + (Πρωτότυπο/Διασκευασμένο) Σενάριο+ Ερμηνείες και τις αντίστοιχες Σωματειακές βραβεύσεις (PGA,DGA,SAG,WGA)ώστε να βρεθεί μια άκρια. Να συνυπολογίσει και τα βρετανικά BAFTAsπου ειδικά φέτο συνέπεσαν μεσούσης της ψηφοφορίας (που διήρκεσε μόλις μια εβδομάδα μια και πλέον γίνεται κυρίως ηλεκτρονικά) για να δέσει το γλυκό. Τι έχουμε εδώ το λοιπό; Περίπου ισοπαλία.PGA/DGA=The Shape of Water. SAG/BAFTA= Three Billboards outside Ebbing, Missouri. Στη γωνιά το ανέλπιστο blockbuster, horror genre του περασμένου Φλεβάρη με ιδεολογία #BlackLivesMatter, Get Out που κέρδισε στα WGA (Πρωτότυπο Σενάριο), εν απουσία του Three Billboards που δεν ήταν επιλέξιμο για τεχνικούς λόγους (παλιά πονεμένη ιστορία αυτή).
Αρχίζει λοιπόν η έρευνα: Από τα 1927 ως τα σήμερα έχουν συμβεί περίπου τα πάντα. Μετά το 2009 και δώθε παρατηρούνται τα εξής: Έντονο φαινόμενο απονομής βραβείου ταινίας σκηνοθεσίας (split) σε διαφορετική ταινία, με συνηθέστερα επικρατέστερη αυτή που κερδίζει και το σενάριο ή έστω σε μια από τις 4 κατηγορίες ερμηνειών. To The Shape of Water έχει τρανές υποψηφιότητες (13), θα πάρει τη σκηνοθεσία αλλά απουσιάζει κατά άπασα πιθανότητα από νίκη σε σενάριο ή σκηνοθεσία. Το Get Out στην καλύτερη των περιπτώσεων θα νικήσει ΜΟΝΟ στο Πρωτότυπο Σενάριο. Θα αντιτείνεις, το ίδιο δεν έκανε και το Spotlight; Εκείνο όμως είχε συνολικά 6 υποψηφιότητες εκ των οποίων και για Καλύτερο Μοντάζ. Το Get Out όχι μόνο απουσιάζει παντελώς από τις τεχνικές κατηγορίες αλλά οι μόλις 4 υποψηφιότητες του συνολικά είναι περίπου απαγορευτικές για να κερδίσει αφού την τελευταία φορά που συνέβη αυτό ήταν 84 χρόνια πίσω. Μένει μοναχά πλέον το Three Billboards. Δεν προτάθηκε καν για Καλύτερη Σκηνοθεσία = Πρόβλημα. Το Argo όμως (2012) το ξεπέρασε αυτό. Ο McDonagh είναι μάλλον ο μόνος ικανός να πάρει το Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο από τον Jordan Peele, καθότι φαίνεται ότι η Greta Gerwig και το Lady Bird (παρά το απίστευτο πουσάρισμα) δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε καν στα WGA. Χώρια ότι η #MeToo #TimesUp βίαιη (κατά άλλους διχαστική, άρα επίφοβη για το αναγκαίο consensus που απαιτεί το preferential ballot) ρητορική του φοριέται γάντι αντικατοπτρίζοντας το σημερινό zeitgeist.Ακόμη κι αν το Get Out κερδίσει (ο Peele έχει τριπλή υποψηφιότητα για Ταινία+Σενάριο+Σκηνοθεσία κι ενδεχομένως του δοθεί ως αναγνώριση), επιμένω για Three Billboards ως Καλύτερη Ταινία. Επομένως, αυτή η κούρσα έχει τρία γκανιάν και δε θα εκπλαγώ (απλά αν επικρατήσει το Get Out θα συγχυστώ ξανά) οποιοδήποτε νικήσει. Το Shape είναι επίτευγμα σκηνοθετικού οράματος που ευωδιάζει κινηματογραφικά. Το Billboards είναι σεμινάριο υποκριτικής και ενσάρκωσης αξέχαστων χαρακτήρων που γυρεύουν λύτρωση. Αν μπορούσα να ψηφίσω, θα ένωνα τη φωνή μου με τους πολλούς που ακούγεται ότι ψήφισαν Phantom Thread παρότι βγήκε εγκληματικά αργά μέσα στη σεζόν. Για το Get Out αντίθετα νεότερα Μέλη παραπονέθηκαν ότι τα γερόντια αρνήθηκαν έστω να δουν το screener.
Δευτέρα θα επανέλθω με τα τι-ποιος-πως-γιατί της 90ς Απονομής. Με τεράστια, ομολογώ, ανακούφιση. Με την ελπίδα να κατορθώσω, έπειτα από κοντά 30 χρόνια ενασχόλησης, 17 γράφοντας για τα Όσκαρς, να βιώσω μια κάποια αποστασιοποίηση από τον οπαδισμό που με κατατρύχει. Δε θα πάψω σίγουρα ποτέ να αντιμάχομαι το Preferential Ballot, η κατάργηση του οποίου θα συντείνει στο να επανακτήσουν τα Academy Awards τη χαμένη τους αίγλη. Ακολούθει με στο Twitter: @TakisGaris. Livetweeting αποκλειστικά για το @MoviesLtd.Ακολουθούν οι τελικές μου προβλέψεις. Άντε και καλό ταμείο οι μερακλήδες του στοιχήματος!
gaRis
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική