Movies Ltd

Ο Αμφίβιος Έρως Τώρα Δικαιώνεται

του gaRis (@takisgaris)

Ο Guillermo Del Toro είναι ένας αληθινός καλλιτέχνης, να το ξεκαθαρίσεις σε παρακαλώ αυτό. Έχει κινηματογραφική παιδεία επιπέδου Marty Scorsese, διαθέτοντας εικαστικό αισθητήριο που ξεπερνά τον μέσο story teller σκηνοθέτη. Επιφανές μέλος της παρέας των Three Amigos (Alfonso Cuaron και Alejandro Gonzalez Inarritu οι έτεροι μεχικάνοι καππαδόκες), έχει κοσμήσει τον αιώνα μας με το φαντασιακά αλληγορικό Pan’sLabyrinth. Κι αν τα κατά καιρούς παιγνιδίσματά του με Hellboy και Pacific Rim με αφήνουν παγερά αδιάφορο, αντιλαμβάνομαι τον χτύπο της καρδιάς του που σκιρτά κουρδισμένη στο εκκρεμές μεταξύ βωβού σινεμά και του ίσως πιο αδικημένου genre, αυτό του monster movie, καλτιά που κίνησε στη δεκαετία του 50, και έθρεψε γενιές αδηφάγων φίλων της μουβιόλας. Επίσης να σημειώσω ότι ο Γουλιέλμος από τον Ταύρο είναι στα μέρη μου (Τορόντο) δικό μας παιδί. Τακτικότατος θαμώνας του TIFF σε πλείστες εκδηλώσεις και εκτός του Φεστιβάλ, γεγονός που αιτιολογεί την απόφασή του να γυρίσει εδώ το The Shape of Water ως την πλέον αναμενόμενη.

Η ταινία που φόρεσε κατάσαρκα την Χρυσή βερολινέζικη Άρκτο, έκαμε πρεμιέρα στο TIFF17 εντός του Elgin Theater, όπου έχει γυριστεί μια αξέχαστα ονειρική σεκάνς της, μεταξύ των τόσων σε ένα storyline– κλείσιμο ματιού στα The Creature of the Blue Lagoon και King Kong όσο και θεματολογική προέκταση των εμβληματικών Beauty and the Beast του Jean Cocteau και Little Mermaid του Hans Christian Andersen.Ραψωδία ενός against all odds έρωτα με φόντο τη Βαλτιμόρη στα 1962, όπου σε ένα κρατικό εργαστήριο πειραματικών ερευνών, οι επιστήμονες εξετάζουν με κάθε μυστικότητα (ψυχρός πόλεμος γαρ, η KGB καραδοκεί) ένα αμφίβιο πλάσμα που αλιεύτηκε στον Αμαζόνιο και μορφολογικά προσιδιάζει υπερβολικά (sic) στο ανθρώπινο είδος. H βωβή (και ουχί κωφάλαλη) καθαρίστρια Elisa Esposito (Sally Hawkins) θα προστρέξει σε βοήθεια του αλυσοδεμένου σε γούρνα Αμφίβιου Άνδρα και «κόκκινη κλωστή, δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσ' της κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινίσει».

Ο υπεύθυνος εργαστηρίου και βασανιστής (Michael Shannon) του Αμφίβιου Άνδρα (Doug Jones), προσωποποίηση της WASPΑμερικής της ταραγμένης ιστορικά εποχής που θα οδηγηθεί στη Civil Rights κινητοποίηση για τα δικαιώματα των Μαύρων, βιάζεται να τον ξεπαστρέψει ως ον ανίερο για τη ρατσιστική του λογική, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες του καλοκάγαθου βιολόγου με τις ύποπτες μυστικές διασυνδέσεις Michael Stuhlbarg. H μοναχική, φοβισμένη, ορφανή και καταφρονεμένη Elisa θα σχεδιάσει τη διάσωση του αγαπημένου της Αμφίβιου, στηριζόμενη στη βοήθεια της κολλητής συναδέλφου Octavia Spenser και του συγκατοίκου της, ανέργου γραφίστα και γηράσκοντος ντουλαπάτου gay Richard Jenkins. Γιατί ό,τι μοιράζεται η Elisa με το αμόρε της, ξεπερνά χώρες, ράτσες, θρησκείες και ταμπού. Ξεπερνά τις κοινωνικές συμβάσεις και την άνυδρη λογική του σύμπαντος κόσμου. Η Elisa θα υπερασπιστεί με τίμημα την ίδια της τη ζωή τον παράδεισο που την προικίζει αυτή Η Μορφή του Νερού. Το ερώτημα που αναφύεται, όταν μάλιστα εκ των πραγμάτων ο έρωτας αυτός δεν μπορεί να έχει μέλλον αφού ο Αμφίβιος ζει μοναχά εντός του υγρού στοιχείο, είναι αδυσώπητο: Πάμε για επανάληψη του τραγικού αποχωρισμού που σφραγίζει τον καταραμένο έρωτα ενός ακόμη monster flick;

O μεχικάνος μάστορης θα ακολουθήσει ευλαβικά την ατραπό του κλασικού b movie, διανθισμένου από τη μαγικά ρευστή μουσική του Έλληνα Αλεξάνδρου (μέρες πούναι) Ντεσπλά και ιδανικά στολισμένου σκηνικά από τον Paul D. Austerberry. Πιο passion project δύσκολα γίνεται για τον Del Toro που χρηματοδότησε εν μέρει ο ίδιος αυτή του την ιδέα, ρισκάροντας μια καριέρα στο Hollywood, σπρώχνοντας παραπέρα ένα Pacific Rim sequel. Έγραψε κοντά σαράντα σελίδες background story για κάθε χαρακτήρα του, παρακάλεσε τη Sally Hawkins να ανέβει στην πλώρη και της πήρε μια α λα Lillian Gish εκφραστικότατη ερμηνεία, με την πάνοπλη τετράδα υποστηρικτικού cast να χτυπά κάθε νότα μιας δυσδιάκριτων χαρακτηρολογικών αποχρώσεων ιστορίας. Όσο κι αν οι Shannon (νισάφι) και Spencer είναι ο ορισμός του typecasting, είναι ένα σύνολο αρμονικότατο που δένει ιδανικά με μια οπτικά ρευστή φαντασμαγορία που δεδομένα θα παρασύρει τον θεατή που έχει επίγνωση του genre και δικαιολογημένη πίστη στη δεξιοτεχνία του Guillermo Del Toro.

Το The Shape of Water είναι ήδη βραβευμένο στη συνείδηση της Ακαδημίας με δεκατρείς (13) οσκαρικές υποψηφιότητες, η μόνη σε άπασες τις βασικές κατηγορίες (Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Μοντάζ) και έντονη παρουσία στις ερμηνείες (Α’ Γυναικείο για τη Sally Hawkins, Β’ Γυναικείο για την Octavia Spencer και Β’ Ανδρικό για τον Richard Jenkins). Είναι το μεγάλο φαβορί για να δρέψει τον κότινο την Κυριακή 4 Μαρτίου 2018. Το αν θα τα καταφέρει έχει σε μεγάλο ρόλο να κάνει με το ντροπιαστικά άδικο σύστημα (preferential ballot) ψηφοφορίας στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας όπου μετά την τελευταία εφαρμογή του (2009) έχει, ιδίως τελευταία, οδηγήσει στην επικράτηση indie παραγωγών που διαθέτουν ιδεολογική ατζέντα. Να σου πω κάτι όμως: Η Μορφή του Νερού είναι η ταινία που σφραγίζει τη mainstream κινηματογραφική δημιουργία της χρονιάς που έφυγε, ανατρέποντας στερεότυπα με τόλμη και καλλιτεχνική διαύγεια. Και για αυτό το λόγο, υποκλίνομαι στο μάγο Guillermo, καλώντας τον να ανέβει στη σκηνή, συμπληρώνοντας πανάξια τη μεξικανική αγία τριάδα που έχει αδράξει τα σκήπτρα του Hollywood την τελευταία 5ετία.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Φεβρουαρίου 2018 από την Odeon!