Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Δεν είναι η πρώτη φορά που το χολιγουντιανό sci fi ασχολείται με το ενδεχόμενο ζήτημα της βίαιης κρατικής παρέμβασης στον οικογενειακό προγραμματισμό, για χάρη του ελέγχου του υπερπληθυσμού. Η καλογραμμένη, πλην πολύ χαμηλού κόστους, μελλοντολογική περιπέτεια Fortress με πρωταγωνιστή τον αλήστου μνήμης Christophe Lambert είχε - προ 25 ετών μάλιστα - εστιάσει στο ζήτημα, στέλνοντας σε φυλακές υψίστης ασφαλείας όλους όσους επιχειρούσαν να μην ακολουθήσουν τις φασιστικές πρακτικές των διοικήσεων. Κάτι παρόμοιο, με ακριβώς πανομοιότυπη σεναριακή βάση και εξελισσόμενο σε έναν ίδιο μισοδιαλυμένο κόσμο, όπου είναι αδύνατον να καλυφθούν οι διατροφικές ανάγκες του κατάμεστου πλανήτη, περιγράφει το πολύ ενδιαφέρον, αν και με εμφανή κενά στην αφήγηση του, What Happened To Monday. Που έχει την πρακτική ατυχία - όπως και το προαναφερθέν άλλωστε - να λαμβάνει χώρα, αντισυμβατικά με την ιδέα, σε τόπο που μαστίζεται από χρόνια υπογεννητικότητα κι όχι ας πούμε στην ανεξέλεγκτη Ασία, συνεπώς το όλο πλάνο αποξαρχής χάνει πόντους ρεαλισμού.

Πλανήτης Γη σωτήριον έτος 2043. Ο υπερπληθυσμός έχει οδηγήσει σε μια γιγαντιαία παγκόσμια κρίση, με συνέπεια οι κυβερνήσεις να έχουν αποφασίσει και διατάξει την ύπαρξη μόνον ενός παιδιού ανά οικογένεια, οδηγώντας κάθε άλλο, πλην του πρεσβύτερου, σε κατάσταση κρυονικού ύπνου, ωσότου λυθεί, όπως πιστεύεται, το ζήτημα. Πρόβλημα τεράστιο που καλείται να αντιμετωπίσει ο μοναχικός, αλλά και πολυμήχανος Τέρενς Σέτμαν, η κόρη του οποίου κατά την διάρκεια του τοκετού, φέρνοντας στον κόσμο επτά υγιέστατα κοριτσάκια θα χάσει την ζωή της. Αντιδρώντας στις κρατικές αποφάσεις ο αποφασιστικός άντρας, θα αντιταχθεί του περιοριστικού νόμου και θα μεγαλώσει τις επτάδυμες εγγονές του, αποκλεισμένες από τον πολιτισμό, εσώκλειστες στο ειδικά διαμορφωμένο με κρυψώνες σπίτι του, δίνοντας τους την ευκαιρία στην ζωή κι όχι στον αφανισμό όπως προστάζουν οι κανόνες.

Το νούμερο επτά, έδωσε στον ευφυή Τέρενς την ιδέα να βαφτίσει κάθε ένα από τα κορίτσια του, με το όνομα των ημερών της εβδομάδας, αφήνοντας εκ περιτροπής μόνο μία από τις εμφανισιακά όμοιες κοπέλες της επτάδας, να κυκλοφορήσει ελεύθερη, όσο διαρκούσε το δικό της 24ωρο. και κάπως έτσι κύλησαν τριάντα χρόνια, που τα κοριτσόπουλα, εξελίχθηκαν σε γυναίκες και τηρώντας πιστά το πρόγραμμα, πέτυχαν να ξεγελάσουν τις Αρχές και να επιζήσουν της δίωξης. Και παρόλο τον διαφορετικό χαρακτήρα της καθεμιάς, να βγαίνουν με την εβδομαδιαία τους σειρά στον κόσμο, υποδυόμενες ένα και μοναδικό πρόσωπο, χρησιμοποιώντας την ταυτότητα της μητέρας τους, Κάρεν. Ακόμη κι αν το πρωτόκολλο ακολουθείται κατά γράμμα, το μοιραίο σφάλμα δεν θα αργήσει να συμβεί, οπότε και θα αποκαλυφθεί η αλήθεια, που θα έχει σαν αποτέλεσμα την καταδίωξη τους από τις μονάδες καταστολής, με στόχο τον - νόμιμο - αφανισμό τους.

Σε αυτόν τον δυστοπικό κόσμο, των μέσων του 21ου αιώνα, όπου έχουν επικρατήσει οι απόψεις των (αποξαρχής αντιπαθητικής όψης) τεχνοκρατών, μας μεταφέρει η πλοκή της νέας ταινία του Φινλανδού Tommy Wirkola, γνωστού και μη εξαιρετέου σκηνοθέτη, μεταξύ άλλων, του πειραγμένου παγωμένου ζόμπι σπλάτερ με...Ναζί νεκροζώντανους, Dead Snow που αποτελεί καλτ σημείο αναφοράς των φανατικών του είδους. Εδώ ο Σκανδιναβός επιχειρεί να ασχοληθεί με ένα υπαρκτό σοσιολογικό ζήτημα, την ραγδαία αύξηση, σε αριθμό που αγγίζει τις είκοσι εκατομμύρια ψυχές, του παγκόσμιου πόπολο, στοιχείο που έχει εξαντλήσει τον φυσικό πλούτο και λογικά έχει οδηγήσει τους πολίτες στην πείνα και την εξαθλίωση. Συνεπώς ποια είναι η ενδεικνυόμενη λύση σύμφωνα με τους εκτός χορού αποφασιστές? Η βελούδινη εξαφάνιση, σε πρώτη όψη, όλων των περιττών στοιχείων της κοινωνίας, δηλαδή των δεύτερων, τρίτων, τέταρτων τέκνων της οποιασδήποτε πολυμελούς φαμίλιας. Που να το φαντάζονταν οι επεξεργαστές του - οκ, πρακτικά δεν γίνεται, αλλά εδώ μιλάμε για σινεμά - πλάνου, πως θα τους ξεγελούσε κάποιος με ολάκερη επτάδα στην κηδεμονία του.

Έστω λοιπόν κι αν αναγνωρίζουμε την υπερβολή στον σεναριακό σπινθήρα, εντούτοις είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε πως η βάση λειτουργεί προβοκατόρικα στην παρακολούθηση του θρίλερ, ειδικά όταν εκείνο από την δεύτερη πράξη και κατοπινά, αποκτά ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ακατάπαυστης δράσης και συνεχών ανατροπών. Που έχουν κατά κύριο λόγο να κάνουν με την αλληλουχία της ενημέρωσης της καθημερινότητας, υποχρέωση που έχει η καθεμιά Κάρεν να πράττει κατά το κλείσιμο της δικής της ελεύθερης ημέρας. στο καθορισμένο μπρίφινγκ. Εννοείται πως το μεγαλύτερο αβαντάζ της εξέλιξης έχει να κάνει με το γεγονός της επταπλής αναλωσιμότητας της ηρωίδας, που σερβιριζόμενη σαν οντότητα μία, είναι αρκετή, ως φιλμική περιπέτεια, στον θεατή ακόμη και η τελική επιβίωση της μονάδας. Συνεπώς υπάρχουν ακόμη έξι που δύνανται να θυσιαστούν προκειμένου να αποκαλυφθεί η κυβερνητική μηχανορραφία.

Και σε αυτό τον τομέα η με πολλαπλά αλλαγμένο λουκ, Noomi Rapace τα πηγαίνει μια χαρά, σε μια από τις απόπειρες της να ανεβάσει την σταρική της υπόσταση στα διεθνή, μακρινά από την πατρίδα της Σουηδία, ύδατα. Έτσι κι αλλιώς το ορίτζιναλ Κορίτσι με το Τατουάζ, μπορεί να στερείται φυσικής ομορφάδας στο πρόσωπο, όχι όμως και έκφρασης - ούτε βεβαίως κορμάρας, που αποκαλύπτει για ακόμη μια φορά - υποκριτικής, για να αποδώσει κατά πως απαιτείται, τον πολυεπίπεδο, αλλά όχι και τόσο απαιτητικό ρόλο των Daily Επτάδυμων. Καταφέρνοντας εντέλει να τραβήξει πάνω της το βλέμμα, αποσπώντας το από τα λογικά και αναμενόμενα κενά του σκριπτ, που πολύ τακτικά κάνουν την εμφάνιση τους σε αυτό το άξιο θέασης φουτουριστικό adventure.