Movies Ltd

Ο Fellipe Gamarano Barbosa γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Έχει σκηνοθετήσει τις ταινίες μικρού μήκους «La muerte es pequeña» και «Salt Kiss», που συμμετείχαν στα φεστιβάλ NYFF, Clermont-Ferrand, Guadalajara και Sundance. Το 2008 επεξεργάστηκε το σενάριο του «Casa Grande» στα εργαστήρια του Sundance και η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ του Ρότερνταμ το 2014. Η ταινία «Ο Γκαμπριέλ και το βουνό» (Gabriel e a montanha) είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του κι έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο τμήμα «Εβδομάδα Κριτικής» στο περασμένο φεστιβάλ των Καννών. Στο δικό μας φεστιβάλ προβάλλεται στο τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες».

Η υπόθεση: Ο Γκαμπριέλ αποφασίζει να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι λίγο προτού ξεκινήσει το διδακτορικό του σ’ ένα διάσημο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Με μόνες του αποσκευές ένα σακίδιο πλάτης και μια βαλίτσα γεμάτη όνειρα, ο Γκαμπριέλ, μετά από 10 μήνες στο δρόμο, καταλήγει στην Αφρική. Ξεκινώντας από την Κένια, θα βρεθεί σε τέσσερις διαφορετικές αφρικανικές χώρες, όπου θα προσπαθήσει να ζήσει σαν να ήταν ντόπιος, κι όχι λευκός τουρίστας, φτάνοντας μέχρι το βουνό Μουλάνζε στο Μαλάουι, που θα είναι και ο τελευταίος προορισμός του...

Η άποψή μας: Το πολύ ενδιαφέρον με τούτη την ταινία είναι πως μπλέκει ακόμα περισσότερο τα όρια ανάμεσα στις ταινίες μυθοπλασίας και τα ντοκιμαντέρ. Αρχικά, να πούμε πως η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και ουσιαστικά περιγράφει το τελευταίο ταξίδι του Γκαμπριέλ Μπούχμαν, που ήταν κολλητός φίλος του σκηνοθέτη. Η περιγραφή του ταξιδιού γίνεται με τον κλασικό τρόπο στο σινεμά, αυτόν της αναπαράστασης. Ηθοποιοί υποδύονται χαρακτήρες γραμμένους σε σενάριο που είναι κυριολεκτικά από τη ζωή βγαλμένο. Ναι, αλλά ποιοι ηθοποιοί; Μόνο ο πρωταγωνιστής, που υποδύεται τον Γκαμπριέλ και η πρωταγωνίστρια, που υποδύεται την κοπέλα του, την Κριστίνα, είναι επαγγελματίες. Όλοι οι υπόλοιποι, τους οποίους βλέπουμε να συναντά ο Γκαμπριέλ, είναι οι άνθρωποι τους οποίους συνάντησε το 2009, τότε που έκανε το τελευταίο ταξίδι, εκείνο που οδήγησε εντέλει στο θάνατό του! Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, επαναλαμβάνω! Που υποδύονται τους εαυτούς τους! Και λένε την αληθινή τους, ανόθευτη άποψη και γνώμη για τον άνθρωπο Γκαμπριέλ.

Για να καταλάβετε, στο πρώτο μέρος (καθώς η ταινία είναι χωρισμένη σε τέσσερα μέρη, ανάλογα με τη χώρα της Αφρικής στην οποία ταξιδεύει ο ήρωας) ο άνθρωπος που γνώρισε τον Γκαμπριέλ τον θεώρησε τόσο πολύ δικό του άνθρωπο που βάφτισε ένα από τα παιδιά του με το όνομα του Βραζιλιάνου! Ενός ανθρώπου που δεν θέλει να αποκαλείται τουρίστας αλλά ταξιδιώτης. Που θέλει να ζήσει όπως και οι ντόπιοι που συναντά στο ταξίδι τους, που θέλει να καταγράψει από κοντά τις συνθήκες στην Μαύρη Ήπειρο, που επιθυμεί πάνω από όλα να αποτελέσει αν τα καταφέρει μέρος της λύσης κι όχι του προβλήματος. Αλλά βεβαίως δεν τα καταφέρνει πάντα! Το τα φοράς μια τοπική ενδυμασία δεν σε κάνει ντόπιο. Το να φοράς σανδάλια φτιαγμένα χειροποίητα από ρόδες αυτοκινήτων (!) δεν σε κάνει ντόπιο! Και εννοείται πως όταν θίγεται η εντύπωση που κουβαλάς, ότι είσαι ξεχωριστός και θα πρέπει να τυχαίνεις ιδιαίτερης μεταχείρισης μιας που είσαι «ένας από αυτούς» (που δεν είσαι) τότε μπορείς να δείξεις και μια κακή πλευρά του εαυτού σου. Μιλώ για τη σκηνή όπου ο Γκαμπριέλ μαλώνει με τον ξεναγό στο σαφάρι. Στα συν λοιπόν η κίνηση του σκηνοθέτη να μην μεταλλάξει την ταινία σε αγιογραφία. Αυτό που επίσης κατορθώνει και με το παραπάνω η ταινία είναι να μας συστήσει έναν πολύ ενδιαφέροντα άνθρωπο, με τα θετικά του και τα αρνητικά του, που βαθιά μέσα στην ψυχή του θα ήθελε να βοηθήσει ώστε να αλλάξει η κατάσταση των πραγμάτων και βρισκόταν συνεχώς σε μια κατάσταση εγρήγορσης, να προλάβει να τα κάνει όλα, μιας που ένιωθε (;) ότι δεν υπάρχει χρόνος. Η σχέση του με την κοπέλα του περιγράφεται επίσης με πολύ γλυκό και ρεαλιστικό τρόπο κι έχουν μεγάλο ενδιαφέρον τόσο οι απόψεις περί απιστίας όσο και η συζήτηση που έχουν οι δυο τους για το χρέος των χωρών της Αφρικής.

Σίγουρα μια ταινία που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς.

(η ταινία προβάλλεται την Κυριακή 12 Νοεμβρίου στις 17.15 στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης – δεν έχει ακόμα διανομή για τη χώρα μας)

Εντέλει, λέω να επανέλθω αύριο με τα βραβεία και να κάνω μια προσπάθεια να αναφερθώ σε κάποιες από τις ταινίες που έχω δει και που δεν έχω προλάβει ακόμα να μοιραστώ τη γνώμη μου για αυτές μαζί σας.