του Maurice Barthélémy. Mε τους Jean-Paul Rouve, Patrick Chesnais, Arnaud Ducret, Stéfi Celma, Judith El Zein, Natacha Lindinger, Zoe Duchesne, Baptiste Lecaplain, Maurice Barthélémy
«Για όλα φταίνε οι γκόμενες / οι πρώην και οι επόμενες»...
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Ερωτικά κουλουβάχατα αλά γαλλικά!
Αυτή είναι η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Maurice Barthélémy και η πρώτη που προβάλλεται εμπορικά στους ελληνικούς κινηματογράφους. Έχουν προηγηθεί οι εξής ταινίες: «Casablanca Driver» (2004), «Papa» (2005), «Low Cost» (2011) και «Pas très normales activités» (2013) ένα σπουφ με τον γαλλικό τρόπο (!!!) πάνω στις ταινίες τύπου «Μεταφυσική δραστηριότητα». Ο Barthélémy είναι και ηθοποιός, έχει παίξει σε πολλές ταινίες, μεταξύ των οποίων και σε τρεις δικές του, μία εκ των οποίων είναι τούτη η τελευταία. Εδώ υποδύεται τον φοβισμένο χειρουργό, ο οποίος δέχεται μπούλινγκ από την πρώην γκόμενα της νυν ερωμένης του!
Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στην ιταλική ταινία «Ex» (2009) του Fausto Brizzi. Σύμφωνα με τον Barthélémy, την είδε σε ένα ταξίδι του στην Ισπανία, αγόρασε τα δικαιώματα της ταινίας και τη μετέφερε στα γαλλικά, αφού την άλλαξε κατά 70%! Πεδίο δόξης λαμπρό για ελληνική κινηματογραφική μεταφορά! Ή θεατρική, έχουμε και τέτοια φαινόμενα στη χώρα μας! Για να γυρίσουμε στην ταινία μας, αυτή βγήκε στους γαλλικούς κινηματογράφους στις 21 Ιουνίου, στην πρώτη εβδομάδα προβολής της έκοψε γύρω στα 185 χιλιάδες εισιτήρια και οι συνολικές της εισπράξεις στη χώρα της ξεπέρασαν τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα μετά τη Γαλλία, στην οποία προβάλλεται η ταινία και πιθανότατα να είναι και η μοναδική άλλη χώρα στην οποία οι θεατές θα έχουν τη... χαρά να την παρακολουθήσουν...
Η υπόθεση: Το Παρίσι μπορεί να είναι η πόλη των ερωτευμένων, είναι όμως και η πόλη... των πρώην! Ο Αντουάν είναι ένας ψυχολόγος, που μετά τη διάλυση του 15ετούς γάμου του δεν τολμά να ξαναδεσμευτεί, παρά το γεγονός ότι φλερτάρει με μια πολύ ενδιαφέρουσα ραδιοφωνική παραγωγό, την Οντρί. Ο Ντιντιέ έχει ομηρικούς καυγάδες με τη γυναίκα του, την Καρολίν, χωρίζουν, γλεντάει την ελευθερία του αλλά σύντομα βαριέται και καταλαβαίνει πως δεν ήταν μόνο η ρουτίνα που τον κρατούσε μαζί με το έτερο ήμισύ του. Ο πάτερ Λοράν καλείται να παντρέψει την πρώην του, τη Ζουλί, με τον νέο της, μπερδεμένο ερωτικό σύντροφο, παρά το γεγονός ότι η σεξουαλική φλόγα που τους ένωνε δεν έχει σβήσει ακόμα. Ο Σερζ δέχεται διαρκώς παρενοχλήσεις και μπούλινγκ από την Λιζ, την πρώην της νυν, πανέμορφης φιλενάδας του, της Μαρίνας. Τέλος, ο Γκρεγκ αναγκάζεται να φροντίζει το μπουλντόγκ της πρώην του, με βαριά καρδιά, η σχέση αυτή όμως επιφυλάσσει εκπλήξεις...
Η άποψή μας: «Καπνίζεις τσιγάρα μάρκας Αλέν Ντελόν με χώρα προέλευσης την Καμπότζη. Είναι πολύ βαριά. Γιατί τα καπνίζεις;». «Γιατί μπορώ». Αυτός ο διάλογος ανάμεσα σε έναν παπά κι έναν Ισπανό πρόσφυγα, χρόνια στη Γαλλία, που αναλαμβάνει να φρεσκάρει τις τοιχογραφίες της εκκλησίας όπου λειτουργεί ο πρώτος, ζωγραφίζοντας έναν Χριστό... αλλήθωρο, είναι από τα λίγα, από τα ελάχιστα για να είμαστε σωστότεροι, πράγματα που με έκαναν να γελάσω στην ταινία. Μια ταινία φλατ, που θέλει να είναι χαριτωμένη αλλά εντέλει αναμασά τα ίδια και τα ίδια πάνω στο αγαπημένο θέμα των Γάλλων: το θέμα των σχέσεων. Δεν έχει καμιά φρεσκάδα η ταινία, δεν σε αιφνιδιάζει, δεν σε κάνει να λες «κοίτα να δεις τώρα, αυτό δεν το είχα σκεφτεί».
Ο ηθοποιός – σκηνοθέτης Barthélémy στήνει ένα γαϊτανάκι με μπόλικα δίπολα επιχειρώντας να μας κάνει να γελάσουμε με τα χάλια των ερωτικών σχέσεων. Παρεξηγήσεις, μυστικά, τρίγωνα, τετράγωνα, εκμυστηρεύσεις, πλακώνουν σε βαθμό... κακουργήματος, μπας και προκύψει εκείνη η σπίθα που θα βάλει φωτιά στην οθόνη. Φευ, στην περίπτωση της συγκεκριμένης ταινίας, ουκ εν τω πολλώ το ευ. Η σκηνοθεσία είναι διεκπεραιωτική και ο Barthélémy ελπίζει πως μία από όλες τις περιπτώσεις που παρελαύνουν στην ταινία του ως case studies θα την έχει βιώσει κάποιος από τους θεατές και θα υπάρξει η απαραίτητη ταύτιση ώστε να γνοιαστεί λίγο παραπάνω και για τους υπόλοιπους ήρωές της.
Πέρα από τη σκηνή με το τσιγάρο, τον βαρεμένο σκύλο που πάσχει από καρκίνο (!), και την εξομολόγηση ενός χήρου προς τον πρώην σύζυγο της γυναίκας του που σκοτώθηκε, ότι γούσταρε τρελά το πως του έκανε στοματικό έρωτα η εκλιπούσα, δεν σου μένει κάτι από την ταινία. Άντε, αν είσαι λάτρης του ωραίου, θα ξεκουράσεις το βλέμμα σου στις αληθινά όμορφες γυναίκες που κυκλοφορούν μέσα στην ταινία, από την με εξωστρεφή σεξουαλικότητα Μαρίνα και την ανασφαλή αλλά πολύ σέξι Ζουλί μέχρι τις δίδυμες κόρες του ψυχολόγου και την πάσχουσα από καρκίνο (άντε πάλι) κόρη του ζευγαριού που χωρίζει, κάνεις το απαραίτητο οφθαλμόλουτρο. Αν και να ξέρετε υπάρχουν και σκηνές ντροπιαστικές για τους ηθοποιούς που συμμετέχουν σε αυτές, όπως πχ η σκηνή της αποτρίχωσης – ήμαρτον δηλαδή.
Πάντως, ρίχνω ιδέα: αν κάποιος Έλλην ηθοποιός δει την ταινία και του αρέσει είναι πολύ πιθανό να τη δούμε είτε σε κάποια θεατρική σκηνή είτε μεταφερμένη στα καθ' ημάς. Τώρα που το πήραμε το κολάι, μια χαρά εκδοχή made in Greece θα μπορούσε να ετοιμαστεί, έτσι; Θέλω ποσοστά!!!
Η υπόθεση: Το Παρίσι μπορεί να είναι η πόλη των ερωτευμένων, είναι όμως και η πόλη... των πρώην! Ο Αντουάν είναι ένας ψυχολόγος, που μετά τη διάλυση του 15ετούς γάμου του δεν τολμά να ξαναδεσμευτεί, παρά το γεγονός ότι φλερτάρει με μια πολύ ενδιαφέρουσα ραδιοφωνική παραγωγό, την Οντρί. Ο Ντιντιέ έχει ομηρικούς καυγάδες με τη γυναίκα του, την Καρολίν, χωρίζουν, γλεντάει την ελευθερία του αλλά σύντομα βαριέται και καταλαβαίνει πως δεν ήταν μόνο η ρουτίνα που τον κρατούσε μαζί με το έτερο ήμισύ του. Ο πάτερ Λοράν καλείται να παντρέψει την πρώην του, τη Ζουλί, με τον νέο της, μπερδεμένο ερωτικό σύντροφο, παρά το γεγονός ότι η σεξουαλική φλόγα που τους ένωνε δεν έχει σβήσει ακόμα. Ο Σερζ δέχεται διαρκώς παρενοχλήσεις και μπούλινγκ από την Λιζ, την πρώην της νυν, πανέμορφης φιλενάδας του, της Μαρίνας. Τέλος, ο Γκρεγκ αναγκάζεται να φροντίζει το μπουλντόγκ της πρώην του, με βαριά καρδιά, η σχέση αυτή όμως επιφυλάσσει εκπλήξεις...
Η άποψή μας: «Καπνίζεις τσιγάρα μάρκας Αλέν Ντελόν με χώρα προέλευσης την Καμπότζη. Είναι πολύ βαριά. Γιατί τα καπνίζεις;». «Γιατί μπορώ». Αυτός ο διάλογος ανάμεσα σε έναν παπά κι έναν Ισπανό πρόσφυγα, χρόνια στη Γαλλία, που αναλαμβάνει να φρεσκάρει τις τοιχογραφίες της εκκλησίας όπου λειτουργεί ο πρώτος, ζωγραφίζοντας έναν Χριστό... αλλήθωρο, είναι από τα λίγα, από τα ελάχιστα για να είμαστε σωστότεροι, πράγματα που με έκαναν να γελάσω στην ταινία. Μια ταινία φλατ, που θέλει να είναι χαριτωμένη αλλά εντέλει αναμασά τα ίδια και τα ίδια πάνω στο αγαπημένο θέμα των Γάλλων: το θέμα των σχέσεων. Δεν έχει καμιά φρεσκάδα η ταινία, δεν σε αιφνιδιάζει, δεν σε κάνει να λες «κοίτα να δεις τώρα, αυτό δεν το είχα σκεφτεί».
Ο ηθοποιός – σκηνοθέτης Barthélémy στήνει ένα γαϊτανάκι με μπόλικα δίπολα επιχειρώντας να μας κάνει να γελάσουμε με τα χάλια των ερωτικών σχέσεων. Παρεξηγήσεις, μυστικά, τρίγωνα, τετράγωνα, εκμυστηρεύσεις, πλακώνουν σε βαθμό... κακουργήματος, μπας και προκύψει εκείνη η σπίθα που θα βάλει φωτιά στην οθόνη. Φευ, στην περίπτωση της συγκεκριμένης ταινίας, ουκ εν τω πολλώ το ευ. Η σκηνοθεσία είναι διεκπεραιωτική και ο Barthélémy ελπίζει πως μία από όλες τις περιπτώσεις που παρελαύνουν στην ταινία του ως case studies θα την έχει βιώσει κάποιος από τους θεατές και θα υπάρξει η απαραίτητη ταύτιση ώστε να γνοιαστεί λίγο παραπάνω και για τους υπόλοιπους ήρωές της.
Πέρα από τη σκηνή με το τσιγάρο, τον βαρεμένο σκύλο που πάσχει από καρκίνο (!), και την εξομολόγηση ενός χήρου προς τον πρώην σύζυγο της γυναίκας του που σκοτώθηκε, ότι γούσταρε τρελά το πως του έκανε στοματικό έρωτα η εκλιπούσα, δεν σου μένει κάτι από την ταινία. Άντε, αν είσαι λάτρης του ωραίου, θα ξεκουράσεις το βλέμμα σου στις αληθινά όμορφες γυναίκες που κυκλοφορούν μέσα στην ταινία, από την με εξωστρεφή σεξουαλικότητα Μαρίνα και την ανασφαλή αλλά πολύ σέξι Ζουλί μέχρι τις δίδυμες κόρες του ψυχολόγου και την πάσχουσα από καρκίνο (άντε πάλι) κόρη του ζευγαριού που χωρίζει, κάνεις το απαραίτητο οφθαλμόλουτρο. Αν και να ξέρετε υπάρχουν και σκηνές ντροπιαστικές για τους ηθοποιούς που συμμετέχουν σε αυτές, όπως πχ η σκηνή της αποτρίχωσης – ήμαρτον δηλαδή.
Πάντως, ρίχνω ιδέα: αν κάποιος Έλλην ηθοποιός δει την ταινία και του αρέσει είναι πολύ πιθανό να τη δούμε είτε σε κάποια θεατρική σκηνή είτε μεταφερμένη στα καθ' ημάς. Τώρα που το πήραμε το κολάι, μια χαρά εκδοχή made in Greece θα μπορούσε να ετοιμαστεί, έτσι; Θέλω ποσοστά!!!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Σεπτεμβρίου 2017 από την Feelgood Ent.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική