by Takis Garis (@takisgaris)
TIFF 42 Ep.5: The Shape of Sexes
Είναι η μέρα που αποφασίζω να κλείσω το φεστιβάλ για δυο λόγους. Ο ένας πρακτικός: Μου έφυγε το κλαπέτο από Μισσισσάγκα για να οδηγήσω στο περίπου δίωρο μέχρι το Scotiabank Theater. H τσατίλα αντεγκαταστάθη από ένα πάπι-λουκ χαμόγελο στην πόρτα ώστε να μπω με χρονοκαθυστέρηση για το Battle of the Sexes του ντουέτου Jonathan Dayton – Valerie Faris (θυμάσαι το χαριτωμενούλι Little Miss Sunshine, αυτό που υποτίθετο θα κατατρόπωνε το The Departed στα όσκαρς; Χαχαχαχ). H ιστορία σχεδόν στα γενοφάσκια μου, 1973 και ο ρεζιλευτικός αγώνας τένις μεταξύ της ντουλαπάτης λεσβίας Billie Jean King, εν ενεργεία ελίτ παίκτριας και του φαλλοκρατικού γουρουνόχοιρου βετεράνου (55άρη) Bobby Riggsο οποίος έστησε ένα χυδαίο σώου πάνω στην ανδρική κυριαρχία στο άθλημα και το άπερχέντ στην αιώνια πάλη των φύλων. Πέρα από την καλύτερη ερμηνεία στη μικρή αλλά ξεχωριστή καριέρα της Emma Stone (ανώτερη από ότι στο La La Land που την οσκαροστεφάνωσε πέρσι) και μια διασκεδαστικότατη (α λα Gru στο Despicable Me) ρεσιταλιά του Steve Carell, το φιλμ είναι εξαιρετικά ευπρόβλεπτο, έχει ατζέντα υπέρ γυναικών και ομοφυλοφιλίας και πρόβλημα ουδέν αλλά καθώς σουμάρω με Call Me By Your Name και το άλλο το Disobedience με Rachel McAdams - Rache Weisz ως ορθόδοξες Ιουδαίες λεσβίες για να μην αρχίσω λίστα, αντιλαμβάνομαι ότι η προβολή με κάθε τρόπο της σεξουαλικής διαφορετικότητας έχει γίνει αγελάδα για άρμεγμα σε βαθμό που σε αναγκάζει, αν είσαι άνθρωπος κι όχι ΚΚΚ να ντρέπεσαι αν αυτό πολλές φορές είναι ένα απλό (όσο όμως και καλά υπολογισμένο) distraction. Και μιλώ ως φανατικός του τένις με αγαπημένη αθλήτρια τη μοναδική (λεσβία) Μαρτίνα Ναβρατίλοβα.
Ο δεύτερος λόγος (βλέπε πρόλογο, μη βαριέσαι) είναι η παράδοση να σταματώ το φεστιβάλ την ημέρα που θα δω την ταινία που θα με χτυπήσει κατάκαρδα. Ο μονστεράς Γουλιέλμος ο Ταύρος (αυθαιρετώ, και;) αποδεικνύει με το The Shape of Water πως το Pan’s Labyrinth δεν ήταν απλό συνάχι. Σαρώνει μυθολογία από πεντάμορφη και τέρας μέχρι το τέρας της λίμνης, κλείνοντας και τα δυο μάτια για να ονειρευτεί το κλασικό χόλυγουντ, το παλπ και το μιούζικαλ, βάζοντας μπροστά μια άλαλη ασχημοκαθαριστριούλα (Sally Hawkins), τη μαύρη συναδέλφισα (ποια άλλη – Octavia Spencer) και το γερογκέη αποτυχημένο συγκάτοικο (Richard Jenkins) για να χαστουκίσει τη συντηρητική αμέρικα των 50sμε εκπρόσωπο τον αφεντικό – σαδιστή Michael Shannon (o κλασικός σάλτας – όχι ο κόντρα στο The Current War) που μαζί με τον κρυφο - KGB (αλλά καλό της υπόθεσης – οποία ειρωνεία) επιστήμονα Michael Stuhlbarg εξετάζουν σε άκρα μυστικότητα έναν λιμνάνθρωπο τον οποίο ερωτεύεται η Elisa / Hawkins. Ό,τι υπαινίχθηκε ο King Kong το δοξολογεί ο Guillermo, o μεχικάνο-τοροντόνιαν δικός μας Del Toro. Δεν υφίσταται μπηστιάλιτι στον έρωτα, αγάπη μόνο λέει. Αν πάντως έπαιρνε λίγα παραπάνω ρίσκα στην έκβαση και έριχνε καμπόσο περισσότερο χρώμα στο άσπρο-μαύρο των χαρακτήρων θα μιλούσαμε περί αριστουργήματος.
Έτσι που λες το TIFF17. Να μην παραλείψω τα κύματα ενθουσιασμού που ξεσήκωσε η Greta Gerwig με το παρθενικό της Lady Bird και τη γλυκύτατη Saoirse Ronan. Δε θα εκπλαγώ αν την Κυριακή το Βραβείο Κοινού τη βάλει στον οσκαρικό χάρτη. Η λογική λέει Darkest Hour (που κοντραρίζεται ήδη ευθέως με το προπορευόμενο για την ώρα Dunkirk στον μαραθώνιο προς τα όσκαρς) εκτός αν συνεχιστεί η φόρα του εστεμμένου ήδη στη Βενετιά The Shape of Water ή αντιγράψει το Sundance προτιμώντας το Call Me By Your Name. Κυριακή κοντή γιορτή φόουκς. Οψόμεθα εις την μεγάλη εορτή της αγίας του θεού Σοφίας πάντοτε με Πίστη - Αγάπη - Ελπίδα. (Γενέθλια πατρός, γιορτή - γενέθλια της πολυχρονεμένης αδερφής μου. Δεν παίζω κανα λόττο λέω γω, μπας και;)
Έτσι που λες το TIFF17. Να μην παραλείψω τα κύματα ενθουσιασμού που ξεσήκωσε η Greta Gerwig με το παρθενικό της Lady Bird και τη γλυκύτατη Saoirse Ronan. Δε θα εκπλαγώ αν την Κυριακή το Βραβείο Κοινού τη βάλει στον οσκαρικό χάρτη. Η λογική λέει Darkest Hour (που κοντραρίζεται ήδη ευθέως με το προπορευόμενο για την ώρα Dunkirk στον μαραθώνιο προς τα όσκαρς) εκτός αν συνεχιστεί η φόρα του εστεμμένου ήδη στη Βενετιά The Shape of Water ή αντιγράψει το Sundance προτιμώντας το Call Me By Your Name. Κυριακή κοντή γιορτή φόουκς. Οψόμεθα εις την μεγάλη εορτή της αγίας του θεού Σοφίας πάντοτε με Πίστη - Αγάπη - Ελπίδα. (Γενέθλια πατρός, γιορτή - γενέθλια της πολυχρονεμένης αδερφής μου. Δεν παίζω κανα λόττο λέω γω, μπας και;)
gaRis
